Ποιό βιβλίο προτείνετε / μόλις ολοκληρώσατε;

[ΜΕΝΕΔΗΜΟΣ]

Η ΑΣΤΙΚΗ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ​

Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ​

Κατά ένα περίεργο λόγο ήθελα να διαβασω και να μελετήσω αυτό το βιβλίο και το ξεκίνησα - λίγο τεχνικό αλλά έχει πολλές χρήσιμες πηροφορίες για το πως ξεκίνησε να οικοδομείται η Αθήνα και ειδικά το Κέντρο.

 

[LEOPOLDOS]

Αν σας αρέσει πραγματικά η λογοτεχνία στην πιο καθαρή της μορφή, διαβάστε Τόμας Μπέρνχαρντ.
Νόμιζα πως είναι ο τελευταίος τιτάνας (χρονολογικά) μέχρι που διάβασα Ουελμπέκ, τον "Χάρτη και την Επικράτεια".
Ένα πραγματικό αριστούργημα της παγκόσμιας διανόησης.

Θα συμφωνήσω απόλυτα και για τους δύο!

 

[Ghajnsielem]

Ένα σύγγραμα που σωθηκε η πλειοψηφια του και αξίζει να το διαβάσεις μια φορά στη ζωή σου.

 

[MaximusChris]

Η Ψυχολογία του Χρήματος - Morgan Housel​

Το μονο βιβλιο που χρειαζετε να διαβασει καπιος για να συνεχιζει να γαμαει μεχρι να πεθανει

Να γαμαει εννοείς αγοραίο έρωτα. Εσύ διάβασες δλδ ένα βιβλίο για να δώσεις άλλοθι στον εαυτό σου να τα σκορπάς στα μασατζιδικα; Ξέρω πολύ κόσμο που τρώει κάθε μέρα ρύζι κ πατάτα για να πηγαίνει μια φορά την εβδομάδα στα μασατζιδικα. Αυτό δεν συμβαδίζει με την κανονικότητα.ωαπκη ερώτηση κάνω.

 

[passionfruit]

ΑΝΑΣΕΣ - Εκδόσεις Αίολος

aiolosbooks.gr

Ένας άλλος Όργουελ, με χιούμορ και ανθρωπιά, χωρίς συμβολισμούς, ρεαλιστικός και επίκαιρος. Το βιβλίο είναι γραμμένο σχεδόν 100 χρόνια πίσω, αλλά σε κάποια σημεία είναι σαν να περιγράφει σημερινές καταστάσεις. Δεν έχει αλλάξει τίποτα επί της ουσίας.

 

[pezoporos]

ΑΝΑΣΕΣ - Εκδόσεις Αίολος

aiolosbooks.gr

Ένας άλλος Όργουελ, με χιούμορ και ανθρωπιά, χωρίς συμβολισμούς, ρεαλιστικός και επίκαιρος. Το βιβλίο είναι γραμμένο σχεδόν 100 χρόνια πίσω, αλλά σε κάποια σημεία είναι σαν να περιγράφει σημερινές καταστάσεις. Δεν έχει αλλάξει τίποτα επί της ουσίας.

θυμάμαι, ιδίως, το σημείο που εντοπίζει μια παλιά γνωστή του,
του φαίνεται χάλια, ενώ πριν 30 χρόνια ήταν η ωραία

επίσης, συναντά κάποιον δάσκαλο του,
στα 15 ο 40χρονος του φαινόταν ηλικωμένος
αντιθέτως, στον 45αρη ο 70αρης φαίνεται οκ

και τα δύο ανάγονται σε γενικούς κανόνες τη ζωής
συναντήστε αυτή που σας φαινόταν μουνάρα στο σχολείο, θα απογοητευθείτε
όταν μεγαλώσετε, η διαφορά των 30 ετών φαίνεται ασήμάντη

δυστυχώς, πολλά βιβλία είναι ανέκδοτα στη μικρή μας γλώσσα
ή δεν επανεκδίδονται, κι ας πέρασαν 50 χρόνια από εκδόσεως και είναι αδύνατο να τα βρεις

 

[κινέζος φιλέλληνας]

το τελευταίο εξάμηνο διάβασα δυο βιβλία που μ'άρεσαν

το ένα είναι η "αντιποίησις αρχής" του Αλέξανδρου Κοτζιά, η εξιστόρηση (και αφήγηση σε α' πρόσωπο) του τριήμερου του πολυτεχνείου από τη σκοπιά ενός ασφαλίτη, του μένιου κατσαντώνη. ελαφρώς παραληρηματική η γραφή, ένας καταρράκτης συνείδησης μιας ολόκληρης εποχής που φτάνει στην κορύφωσή της μέσα απ' τους επιθανάτιους σπασμούς της. οι χαρακτήρες του έργου μοιάζουν με τα τέρατα του μισόφωτος πριν την έλευση της νέας εποχής και η κάθαρση επέρχεται όπως αρμόζει στους καιρούς που ανιστορεί. ένα αριστούργημα με όλη τη σημασία της λέξης.

το δεύτερο είναι το "ιερό" του Φώκνερ: το έγραψε για εμπορικούς λόγους και δίχασε τους κριτικούς. πρόκειται για μια εγκληματική / δικαστική ιστορία που εξελίσσεται στον αμερικανικό νότο' πρωταγωνιστές είναι ο τρόμος και η βία και το έργο στην ουσία μια αρχαία ελληνική τραγωδία. κοντολογίς άλλο ένα αριστούργημα με όλη τη σημασία της λέξης.

 

[κινέζος φιλέλληνας]

διάβαζα τις προάλλες τον ηρακλή του ευρυπίδη (Ηρακλής μαινόμενος)

έναν ήρωα που κάνει τον άθλο να πάει στον κάτω κόσμο και να επιστρέψει, και μάλιστα προς χάριν ενός φίλου του, του θησέα, τον οποίο και ελευθερώνει από τον άδη

ο ηρακλής επιστρέφει και βρίσκει το σπιτικό του ξεριζωμένο και υπό διωγμό από τον νέο άρχοντα της θήβας, τον (σφετεριστή) λύκο

τα συναισθήματα του θεατή είναι το ίδιο ανάμικτα με του ηρακλή: από τη μια εξαίρεται ο πρωτόφαντος και πρωτάκουστος άθλος της επιστροφής του από τον κάτω κόσμο, από την άλλη τον πλημμυρίζει η απόγνωση καθώςπρέπει, γυρίζοντας στο φως της μέρας, να θεωρήσει ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα

το ότι βρίσκεται υποχρεωμένος να τα βάλει μόνος του με έναν τύραννο αμέσως μετά την επιστροφή του από τον κάτω κόσμο είναι σαν να απομειώνει το γεγονός της επιστροφής του : αποπερατώνει έναν άθλο για το τίποτα,

με σύγχρονα λόγια το σύμπαν του λέει "στ'αρχίδια μου" και η επιστροφή του στο φως γίνεται αφορμή για εμπαιγμό και επισώρευση νέων δεινών

στην τελική δεν μπορεί να διακρίνει (ο ηρακλής είτε ο θεατής) που τελειώνει ο κάτω κόσμος και που αρχίζει ο απάνω, οπότε τρελαίνεται.

παρουσιάζεται η λύσσα, προσωποποιημένη, και προειδοποιεί τις άλλες θεές πως η τρέλα που θα εμπνεύσει στον ήρωα θα επιφέρει ανήκεστες βλάβες. προχώρα, της λένε αυτές,

και ο ηρακλής κατασφάζει τα παιδιά του. όταν συνέρχεται φτάνει στο σημείο μηδέν : ο ήρωας που επέστρεψε από τον κάτω κόσμο πονάει τόσο πολύ, τόσο απάνθρωπα, που ο σπαραγμός του δεν έχει λόγια, κι αφού δεν έχει λόγια δεν έχει και τόπο μέσα στο δράμα : κρύβει το πρόσωπό του μέσα στα δυο του χέρια για να μην τον φωτίσει το φως του ήλιου.

μία τόσο αποτρόπαιη πράξη, ένα τέτοιο απόλυτο μίασμα δεν έχει τρόπο να υπάρξει : αυτός που θα τον φέρει τελικά στα συγκαλά του είναι ο φίλος του, ο θησέας, ο οποίος καταφτάνει για να συντρέξει την ατυχία του φίλου του αφού πληροφορηθεί τα του λύκου.

ο φίλος του θα έρθει στη θέση του, θα αισθανθεί όπως εκείνος, θα φτάσουν και οι δύο στο μηδέν της ύπαρξης, εκεί όπου δεν υπάρχει ούτε λέξη ούτε τόπος,

και στο τέλος θα του πει φίλε έλα στην Αθήνα. έλα να την ευλογήσεις δείχνοντας ότι δεν έφυγες σαν δειλός, σκοτώνοντας τον εαυτό σου, αλλά συνέχισες να ζεις και να υπάρχεις υπομένοντας τις βουλές των θεών.

και έτσι γίνεται, διά της εκμηδένισης του ηρακλή και διαμοιρασμού του πάθους του –έλεος το είπε ο αριστοτέλης.

 

[Panos 1978]

Το ποπαυ

 

[dimigoall]

Το ποπαυ

Καί ΕΓΩ ​

 

[Johnny Red2]

Προτείνω ανεπιφύλακτα το παρακάτω. Είναι μια εισαγωγή στην φιλοσοφία του Ταοισμού την οποία είχε ασπαστεί ο Bruce Lee.
Το σύγγραμα Dao De Jing του Lao Tzu (το σύγγραμα που είσηγαγε τον Ταοσιμό στην αρχαία Κίνα) άλλαξε κυριολεκτικά την ζωή μου, όταν το διάβασα πρώτη φορά. Μου πήρε πολύ καιρό μελέτης για να κατανοήσω σημαντικό ένα μέρος αυτού. Αν είχα διαβάσει το παρακάτω πρώτα, ως εισαγωγή, θα είχα καταλάβει περισσότερα, πολύ πιο γρήγορα.

 

[Ωρίων]

Καί ΕΓΩ ​

Ξυρισμένο το έχει η Όλιβ!
Δεν της το 'χα.

 

[Johnny Red2]

Ξυρισμένο το έχει η Όλιβ!
Δεν της το 'χα.

Ο δε Ποπάυ δεν έχει ίχνος δικέφαλο, αλλά από πουτσοκέφαλο σκίζει...

 

[zevgarips]

Ξυρισμένο το έχει η Όλιβ!
Δεν της το 'χα.

Ο δε Ποπάυ δεν έχει ίχνος δικέφαλο, αλλά από πουτσοκέφαλο σκίζει...

Παρακαλείτε ο κύριος blizardeye να επιστρέψει άμεσα και να μαζέψει τα παππούδια του πριν γαμήσουν κάθε σοβαρό νήμα του μπου

 

[Ωρίων]

Παρακαλείτε ο κύριος blizardeye να επιστρέψει άμεσα και να μαζέψει τα παππούδια του πριν γαμήσουν κάθε σοβαρό νήμα του μπου

Εάν επιστρέψει ο κύριος Bliz, θα ζητάει από τον Ποπάυ να του γνωρίσει την Όλιβ που είναι μελαχρινή και θα τον μαζεύουμε εμείς μετά.

 

[Αγράμματος]

Καί ΕΓΩ ​

 

[Αγράμματος]

Αυτό διάβαζα πρόσφατα

 

[xoth8093]

Μίνι αλλά δυνατό:

 

[κινέζος φιλέλληνας]

όσοι και όσες δεν έχετε αξιωθεί να διαβάσετε τα έργα του όμηρου (στο πρωτότυπο), μια καλή αρχή είναι να μελετήσετε τα έργα του θεόφιλου χατζημιχαήλ.

Προβολή συνημμένου 1343919

το πρώτο χαρακτηριστικό που προσέχει και ο πλέον αδαής, θεώμενος τα έργα του λαϊκού ζωγράφου, είναι η "ολιστική" απόδοσή τους.

μπορεί δηλαδή να κυριαρχούν ένα ή δύο πρόσωπα στο προσκήνιο, ή να παρουσιάζεται ένα δρώμενο πάνω σε ένα φόντο, αλλά αυτό δεν μειώνει σε τίποτα την αξία των δευτερευόντων θεμάτων και λοιπών λεπτομερειών.

Προβολή συνημμένου 1343917

βλέπουμε δηλαδή ότι μαζί με την απόδοση του θέματος, εξίσου σημαντική -θα έλεγα κυριαρχική- είναι η ίση αξία της κάθε πινελιάς με τις υπόλοιπες. καμία λεπτομέρεια, καμία πινελιά δεν υστερεί σε σχέση με τις υπόλοιπες.

Προβολή συνημμένου 1343918

μόνο κάποιος που θεάται τον κόσμο σαν μια αποκάλυψη, σαν ένα απίστευτο κι όμως υπαρκτό θαύμα, μπορεί να τον αποδώσει έτσι. η σκοπιά αυτή δεν ανήκει σε κάποιον ανδρείο υπεράνθρωπο που έχει κυριαρχήσει πάνω στη ζωή, αλλά μάλλον σε κάποιον που η α-μηχανία του μπροστά στο πρωτόγνωρο αυτής της ομορφιάς τον οδηγεί να ξεπεράσει την α-πορία του αποδίδοντας στα πάντα την ίδια αξία.

Προβολή συνημμένου 1343916

η ζωή έχει τη δική της αυταξία για τη "βροτεία ψυχή", την ψυχή που είναι προορισμένη να δια-βρωθεί και τελικά να τρωθεί: η επίγνωση και η αποδοχή της θνητότητάς μας είναι άμεσα συνυφασμένη με την αποκάλυψη αυτού του θαύματος.

δεν είναι ο πολυμήχανος νους, η ανδρεία ή κάποια εξιδανικευμένη εκδοχή του κόσμου που βρίσκεται στην πηγή αυτής της αισθητικής απόλαυσης, αλλά η θνητή αξία του "οράν φάος ηελίοιο", το να βλέπει δηλαδή ο βροτός το φως της μέρας.

Προβολή συνημμένου 1343915

την ίδια εντύπωση αποκομίζει κανείς διαβάζοντας τα έργα του όμηρου. η αξία των ομηρικών επών δεν συνίσταται βέβαια σε αυτό, ή μόνο σε αυτό ' ένα σχόλιο κάνω εδώ, οσοδήποτε υποκειμενικό.

 

[Μάγος του ΟΖ]

όσοι και όσες δεν έχετε αξιωθεί να διαβάσετε τα έργα του όμηρου (στο πρωτότυπο), μια καλή αρχή είναι να μελετήσετε τα έργα του θεόφιλου χατζημιχαήλ.

Προβολή συνημμένου 1343919

το πρώτο χαρακτηριστικό που προσέχει και ο πλέον αδαής, θεώμενος τα έργα του λαϊκού ζωγράφου, είναι η "ολιστική" απόδοσή τους.

μπορεί δηλαδή να κυριαρχούν ένα ή δύο πρόσωπα στο προσκήνιο, ή να παρουσιάζεται ένα δρώμενο πάνω σε ένα φόντο, αλλά αυτό δεν μειώνει σε τίποτα την αξία των δευτερευόντων θεμάτων και λοιπών λεπτομερειών.

Προβολή συνημμένου 1343917

βλέπουμε δηλαδή ότι μαζί με την απόδοση του θέματος, εξίσου σημαντική -θα έλεγα κυριαρχική- είναι η ίση αξία της κάθε πινελιάς με τις υπόλοιπες. καμία λεπτομέρεια, καμία πινελιά δεν υστερεί σε σχέση με τις υπόλοιπες.

Προβολή συνημμένου 1343918

μόνο κάποιος που θεάται τον κόσμο σαν μια αποκάλυψη, σαν ένα απίστευτο κι όμως υπαρκτό θαύμα, μπορεί να τον αποδώσει έτσι. η σκοπιά αυτή δεν ανήκει σε κάποιον ανδρείο υπεράνθρωπο που έχει κυριαρχήσει πάνω στη ζωή, αλλά μάλλον σε κάποιον που η α-μηχανία του μπροστά στο πρωτόγνωρο αυτής της ομορφιάς τον οδηγεί να ξεπεράσει την α-πορία του αποδίδοντας στα πάντα την ίδια αξία.

Προβολή συνημμένου 1343916

η ζωή έχει τη δική της αυταξία για τη "βροτεία ψυχή", την ψυχή που είναι προορισμένη να δια-βρωθεί και τελικά να τρωθεί: η επίγνωση και η αποδοχή της θνητότητάς μας είναι άμεσα συνυφασμένη με την αποκάλυψη αυτού του θαύματος.

δεν είναι ο πολυμήχανος νους, η ανδρεία ή κάποια εξιδανικευμένη εκδοχή του κόσμου που βρίσκεται στην πηγή αυτής της αισθητικής απόλαυσης, αλλά η θνητή αξία του "οράν φάος ηελίοιο", το να βλέπει δηλαδή ο βροτός το φως της μέρας.

Προβολή συνημμένου 1343915

την ίδια εντύπωση αποκομίζει κανείς διαβάζοντας τα έργα του όμηρου. η αξία των ομηρικών επών δεν συνίσταται βέβαια σε αυτό, ή μόνο σε αυτό ' ένα σχόλιο κάνω εδώ, οσοδήποτε υποκειμενικό.

Όταν ήμουν νέος και αποστρεφόμουν οτιδήποτε παραδοσιακό, μου φαίνονταν αυτά τα έργα σαν νερομπογιές παιδιού που βουτούσε τα χρώματα.
Τώρα που μεγάλωσα και αγάπησα την παράδοση θεωρώ αυτά τα έργα είναι εθνικός θησαυρός με διεθνή καταξίωση