τουλαχιστον θα ξεστραβωθουν και οι τελευταιοι στραβοι με το ελληνικο συνδρομο του '70 για αγορα σπιτιου. Δεν υπαρχει μεγαλυτερη μαλακια απο το να δανειζεσαι το 100% της αξιας ενος ακινητου μονο και μονο επειδη εχεις γαλουχηθει με τη μαλακια του "παρε παιδι μου σπιτι".
Πουθενα ανα το κοσμο δε δανειζεσαι τετοια ποσα μονο και μονο για να βαζεις το κωλο σου σε ντουβαρι και οχι να επενδυσεις σε κατι που θα παραξει λεφτα
Του 70;
Το δέσιμο του έλληνα με τη γη είναι πολύ παλιότερο, κατάλοιπο αγροτικής, ημιφεουδαρχικής κοινωνικής δομής και οικονομίας...
Κάποια στιγμή, ένεκα αστικοποίησης, μετουσιώθηκε στην αγορά διαμερίσματος "με όλα τα κομφόρ" που λέγανε στις ελληνικές ταινίες, ήδη από το 1950...
Μέχρι το 2000 δεν ετίθετο καν ζήτημα χρηματοδότησης 100% εμπορικής αξίας και ο έλληνας έκανε το σκατό του παξιμάδι να μαζέψει λεφτά, να πάρει μετά κόπων και βασάνων ένα δάνειο με επιτόκιο που θα έκανε και τοκογλύφο να κοκκινίσει από ντροπή...
Από το 2000 που άλλαξαν τα πράγματα στην τραπεζική αγορά, πράγματι έγινε το έλα να δεις αλλά έως το 2006 οι τιμές ακόμη κυμαίνονταν σε περίπου λογικά αν και φουσκωμένα επίπεδα...
Από το 2006 και έπειτα, γαμήθηκε ο Δίας (τομίτο σόρυ- δημοφιλής έκφραση γαρ) και το κοτέτσι στο γέρακα χωρίς αποχεύτεση που το βάφτισαν μεζονέτα έκανε € 500.000, το κλουβί στην Καλλιθέα 'α όρορος € 300.000 και άλλα περίεργα...
Κάπου εκεί τελείωσε και το παρτυ όταν εν μέρει με αφορμή εν μέρει λόγω της οικονομικής κρίσης οι τράπεζες έκλεισαν την κάνουλα, η αγορά είχε ήδη κορεστεί και όσοι είχαν βρεθεί με ανοίγματα ποντάροντας ότι οι τιμές θα ανεβαίνουν για πάντα, η ζήτηση στη χειρότερη θα παραμείνει σταθερή και η τράπεζα θα τους δώσει ό,τι και αν ζητήσουν, έχουν γίνει κολλητοί με το δικαστικό επιμελητή των δανειστών τους...
Όσοι είχαν μυαλό, μπορεί και να την βγάλουν καθαρή...
Τώρα για το αν η αγορά σπιτιού είναι παραγωγική επένδυση, είναι δύσκολο να απαντηθεί...Είναι ένας τρόπος να καλύψεις μια πάγια ανάγκη σου...Ο άλλος τρόπος είναι το νοίκι...
Είναι θέμα συγκυριών αν συμφέρει το ένα ή το άλλο αν και μακροπρόθεσμα κατά την άποψή μου συμφέρει η αγορά, με την προϋπόθεση να μην έχεις αγοράσει στο πηκ των τιμών και το δάνειο να έχει αποπληρωθεί σε 20 χρόνια μάξιμουμ...
Όσον αφορά στις παραγωγικές επενδύσεις, κάποιος που δουλεύει ως υπαλληλος προφανώς δεν έχει επιχείρηση να τα επενδύσει ενώ το να ανοίξει κανείς ένα "μαγαζί έστω και franchise επενδύοντας το ίδιο ποσό που θα έδινε για να πάρει σπίτι είναι μια επένδυση υψηλού ρίσκου (εγγυημένη αποτυχία σήμερα) και πρέπει να εγκαταλείψει ό,τι κάνει και να αφοσιωθεί ψυχή τε και σώματι σε αυτό....Ωστόσο, τα μητρώα πτωχεύσεων και ο Τειρεσίας, είναι γεμάτα από τέτοιους τύπους...
Αυτά για την ώρα...