Διαβάζοντας τα posts του βάζελου, διαπιστώνω την φαιδρότητα του πράγματος.
Μιλάμε για μια ομάδα που νομίζει ότι έχει κερδίσει το σεβασμό της Ευρώπης μετά το Γουέμπλεϊ (λες και υπάρχει ευρωπαίος οπαδός που να θυμάται ποιός ήταν φιναλίστ το 1971 - χώρια που σε δυό χώρες έχουνε βγεί σοβαρά δημοσιεύματα για δωροδοκίες και χρηματισμούς). Τελευταίο κύκνειο άσμα ήταν η μεγάλη πορεία του 1996 (άσχετο αν και εκεί έγιναν ματσαράγγες), όπου μετά το 0-1 του ʼμστερνταμ τα πράγματα μπήκανε στην θέση τους (καθώς ο Λιτμάνεν πέρασε 3 μανίκια την ομάδα μέσα στο ΟΑΚΑ, επιβεβαιώνοντας το γνωστό ρητό "άμα ο ʼγιαξ σε μισήσει, όπου σε βρεί θα σε γαμήσει").
Την Μπαρτσελόνα δεν την μετράω, γιατί μέχρι και εμείς έχουμε φτάσει μέχρι εκεί.
Ο Ολυμπιακός πάλι, δεν έχει να επιδείξει τέτοιες πορίες. Είναι όμως στην 2 θέση της λίστας με τις συνεχείς συμμετοχές στους ομίλους του Champions League (αισίως φέτος τις 10), κάτι που τον καθιστα "κλασσικό αντίπαλο" (όπως τον χαρακτήρισε πέρσι η Ρεάλ). Επίσης, το μπάτζετ του είναι ισάξιο μικρομεσαίας ομάδας που συμμετέχει στον θεσμό (οι υποδομές του πάλι - Καραϊσκάκη, Ρέντη - είναι πολύ καλές κατά γενική ομολογία) και πάντα έχει παίκτες που προκαλούν σκεπτικισμό στον αντίπαλο (ενίοτε και προβλήματα).
Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι ο Ολυμπιακός προσπαθεί να παίξει στα ίσα τις ομάδες που συναντά. Προσπαθεί γράφω, γιατί το ποδόσφαιρο του είναι φύσει πιο επιθετικό και θεαματικό από του Παναθηναϊκού, ενίοτε καταλήγει σε 6 γκολ μπροστά (όσα σκοράρει κατά καιρούς σε όλη την διοργάνωση ο βάζελος) και ενίοτε σε 7 πίσω. Σαφέστατα πάντως, δεν του λείπει γκολ και θέαμα, αλλά του λείπει το τσούκου - τσούκου μπολ.
Το πρόβλημα της ομάδας πιστεύω (πλέον) είναι η έλλειψη ανταγωνισμού στην Ελλάδα. Και αυτό δεν οφείλεται στην "παράγκα" - διαιτησίες όπως του Βασσάρα δείχνουν ότι πάντα υπάρχει εύνοια στο μεγάλο ψάρι - αλλά στο ότι το επίπεδο των αντιπάλων έχει πέσει δραματικά. Οι μικρές ομάδες έχουν βελτιωθεί σχετικά (ίσως γιατί κάποια παραρτήματα πήραν πόδι: Αθηναϊκός, Κόρινθος, Δόξα Δράμας - μετά λύπης μου το γράφω - και εσχάτως Καλλιθέα), αλλά αντί να συναντήσουν τις μεγάλες, οι μεγάλες πέφτουν στο επίπεδο τους.
Μέσα σε αυτή την κατάσταση, ο Ολυμπιακός μπορεί άνετα και με συντήρηση δυνάμεων να πάρει το πρωτάθλημα. Πέρσι καθάρισε τον αιώνιο την πρώτη αγωνιστική και έκτοτε αυτός δεν σήκωσε κεφάλι - η μόνη που απείλησε κάπως είναι η ΑΕΚ, αλλά και αυτή διακριτικά. Μετά τον Γενάρη, το πρωτάθλημα είχε ξεκαθαρίσει σχεδόν πέραν κάθε αμφιβολίας. Φέτος στην τρίτη αγωνιστκή ήδη έχει δημιουργηθεί διαφορά (την οποία φρόντισε να μην ξεφύγει ο Κύρος μαζεύοντας άλλη μια φανέλα για την συλλογή του) και πραγματικά δεν πιστεύω ότι μπορεί να δούμε συνταρακτικές αλλαγές (ειδικά όταν δύο σημαντικά όπλα του βάζελου τόσο Βίκτορ όσο και Γκονζάλεζ είναι στα πιτς).
Ο Σωκράτης έχει πετύχει δύο πράγματα. Και έχει εξασφαλίσει τα νώτα του στην Ελλάδα (καθώς το χάσμα μεγαλώνει) αλλά και έχει επιβάλλει μια ιδιότυπη εκδίκηση σαν οπαδός στον αιώνιο. Γιατί ότι κοροϊδεύανε οι βάζελοι στα πέτρινα χρόνια το λουστήκανε.
Μας κοροϊδεύανε ότι δίωξαμε πολλούς την επχοή εκείνη. Βαριέμαι να γράψω την τεράστια λίστα παραγόντων/παικτών/προπονητών που φύγανε νύχτα από την Παιανία.
Μας κοροϊδεύανε για τους κορνέδες, μέχρι που έγινε το ντου και ξύλο στο προπονητήριο (καημένε Μπασινά).
Μας κοροϊδεύανε επειδή παίρνανε με ευκολία τους σημαντικότερους παίκτες μας. Τώρα οι ίδιοι υπογράφουν στον Ολυμπιακό και όχι μόνο αυτό αλλά διακυρήσσουν και πόσο καλύτερα είναι εκεί.
Μας κοροϊδεύανε ότι μας είχανε ότι ώρα θέλανε. Βαριέμαι να γράψω το επιμέρους σκορ στα μεταξύ μας παιχνίδια τα τελευταία 10 χρόνια.
Όπως έγραψε σωστά και ένας φίλος, ο ΠΑΟ έχει γίνει σιγά - σιγά Ποδοσφαιρική Ακαδημία Ολυμπιακού. Και δεν νομίζω ότι χειρότερο είναι αυτό, χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει διάθεση για αλλαγή της καταστάσεως εκ μέρους του.
Ε λοιπόν, έχει μείνει το τελευταίο σύνορο. Η Ευρώπη. Ο Σώκρατες δεν βιάζεται και περιμένει καρτερικά. Κάποτε θα γίνει και αυτό - είναι θέμα στατιστικής.
Έχει σκεφτεί κανείς κάτι απλό: αν συνεχίσουν ως έχουν τα πράγματα, η Ελλάδα θα φτάσει να βγάζει πάλι μια ομάδα στο Champions League. Αν αυτή είναι πάντα ο Ολυμπιακός, αυτό σημαίνει ότι ο Σώκρατες κόβει όλα τα λεφτά από τους βασικούς διεκδικητές (καθότι το UEFA, όπως και να το κάνουμε δεν πληρώνει τόσο). Οπότε, τους επιβάλει έναν ιδιότυπο οικονομικό μαρασμό (ο Ντέμης δεν θα έχει το χρήμα και ο Τζίγγερ την διάθεση να τον συναγωνιστεί με τα επιπλέον δισεκατομμύρια που μόνο αυτός θα κερδίζει), διασφαλίζοντας μια για πάντα την Ελλάδα.
