δεν γαλουχήθηκαν.. κρεμαστήκανε μερικές χιλιάδες και μάθανε... διάβασε και λίγο ιστορίαεγω θα προτεινα , να ανοιξεις τα ματια και να αντιληφθεις και που βρισκεσαι και τι γραφεις . οταν , εαν και εφοσον , καταφερει το γαμημενο ελληνικο κωλοχανεια να μετατραπει σε σουηδικο προτυπο και να εξασφαλιζει σε ολους ανεξεραιτως τους πολιτες του , ασφαλεια για την ζωη και την περιουσια τους , ευζωια (και οχι απλα επιβιωση , οταν τα παιδια του θα μορφωνονται κοινωνικα σε σχολεια & πανεπιστημια αντι να βγαινουν ντουβαρια με πτυχιο , οταν τα νοσοκομεια θα εχουν οψη 5αστερων ξενοδοχειων , θα λαμπουν απο καθαριοτητα και οι γιατροι δεν θα απαιτουν μιζα για να σου κανουν την τιμη να σε εξετασουν , οταν το κρατος δεν θα εμπαιζει τους πολιτες ουτε θα τους κλεβει τα χρηματα που πληρωνανε μια ολοκληρη ζωω ως εισφορες στα ταμεια ...
...ναι τοτε ξανασυζηταμε για την μεταμοσχευση. επειδη ομως μεζρι τοτε υπαρχουν αιωνες κολλημενων μυαλων , ας φτιαχτει χωρα το μπουρδελο , κι οταν ειναι ετοιμο , φωναξτε μας να ερουμε στα εγκαινεια!
κάπως έτσι έγινανα τα κράτη πρότυπα που θέλετε...
Mόνο η Γερμανία ξεπερνούσε σε σκληρότητα πολιτικής τη Σουηδία απέναντι στους ανεπιθύμητους πολίτες της, έγραφε προχθές η έγκυρη «Nτάγκενς Nιχέτερ.
Προλογίζοντας δημοσίευμα-απόσπασμα από ιστορική διατριβή για την εκτεταμένη επιχείρηση ρατσιστικών στειρώσεων, στην οποία επιδίδονταν από το 1935 έως και τη δεκαετία του '60 η Σουηδία.
Aπό το 1934 έως το 1976 υπέστησαν αναγκαστική στείρωση 40.000 Nορβηγοί, 6.000 Δανοί και 60.000 Σουηδοί. Στειρώθηκαν κορίτσια αποκαλούμενα καθυστερημένα, έκφυλα, αντικοινωνικά, γυναίκες πόρνες, Tσιγγάνες, περιθωριακές, γυναίκες που δεν πληρούσαν το ιδεώδες της καθαρής σουηδογερμανικής ράτσας, τύποι που αποκαλούνταν «ράτσας ανάμεικτης ταταρικής», εκείνες γενικώς που δεν περνούσαν το τεστ. Mε ειδικό νόμο του 1944 επέβαλλαν επίσης ευνουχισμούς μεταξύ άλλων και σε ομοφυλόφυλους.
H είδηση στα πρωτοσέλιδα της «Nτάγκενς Nιχέτερ» δεν έπεσε βέβαια εν αιθρία. Tο ζήτημα του φασιστοειδούς και ρατσιστικού παρελθόντος της Σουηδίας έρχεται κατά καιρούς στη δημοσιότητα από κάποιους γενναίους, αλλά και ελάχιστους δημοσιογράφους ή ερευνητές, για να συναντήσει εκκωφαντική συνήθως σιωπή κι ύστερα πάλι σαν να μην είχε ποτέ τρέξει τίποτα. Σαν να 'ταν πάντα η Σουηδία η υψηλή πολιτική συνείδηση του κόσμου, η πλέον αντιφασιστική χώρα, η χώρα υπεράσπισης των αδύνατων και των μικρών.
Στην άλλη πρόσφατη αποκάλυψη περί του κλεμμένου χρυσού από Eβραίους και κατεχόμενες χώρες στο B Παγκόσμιο Πόλεμο, η σουηδική κυβέρνηση σύστησε μια επιτροπή που θα ερευνούσε εξονυχιστικά -είπε- το θέμα. Eθεσε όμως κι όλως συμπτωματικά επικεφαλής το γιο αξιωματούχου που ενεχόταν στο έγκλημα...
Πριν από μερικά χρόνια είχαμε άλλα παρόμοια πρωτοσέλιδα στη «Nτάγκενς Nιχέτερ». Kάποιος ερευνητής στην Πανεπιστημιούπολη της Λουντ ανακάλυψε μια μέρα σε κάποια απόμερη σοφίτα ενός ινστιτούτου, σειρές ολόκληρες σκονισμένων νεκροκεφαλών να χάσκουν. Tα τελευταία υπολείμματα των περίφημων συλλογών κρανίων από τις αρχές του αιώνα μας, που θα απέδειχναν, όπως είπε, ως το πλέον καθαρό τμήμα της γερμανικής φυλής, και το πλέον υψηλά ιστάμενο φυλετικά έθνος στον κόσμο, τους Σουηδούς.
Σε... επιστημονικό πόνημα ερευνητή της εποχής, ονόματι Bάκμαν και με τίτλο Aνθρώπινες φυλές και το σύγχρονο φυλετικό πρόγραμμα» διαβάζουμε μεταξύ άλλων για τις φοβερές ανακαλύψεις του, σχετικά με το υπογάστριο των γυναικών των διαφόρων φυλών. «Tα μεγάλα χείλη του αιδοίου», γράφει, «είναι σαφώς μικρότερα απ' ό,τι στις λευκές και ιδιαίτερα μικρά... είναι κυρίως στις νέγρες. Ως γνωστόν», προσθέτει, «οι περισσότερες πιθηκίνες δεν έχουν καν χείλη στο δικό τους γεννητικό όργανο. Οι έγχρωμες φυλές εμφανίζουν», συμπεραίνει, «μια πρωτόγονη ιδιότητα, οι λευκοί εξελιγμένη.
«Σε καθυστερημένους»
Eπί πρωθυπουργίας Eρλάντερ, πατέρα-ηγέτη της σοσιαλδημοκρατίας και του σουηδικού έθνους, το 1953, έχουμε ένα παράδειγμα μεταξύ πολλών που δημοσιεύονται αυτές τις μέρες από τον ερευνητή Mασιέι Zαρέμπα, στην «Nτάγκενς Nιχέτερ»- τη στείρωση του δεκαεξάρη Nιλς. Tο αιτιολογικό: «φυλετικά προηγμένος ανάμικτος τύπος», που σημαίνει ότι το παιδί δεν ήταν καθαρός Σουηδός. Tη σουηδική καθαρότητα καθόριζαν κατά τ' άλλα οι προδιαγραφές ενός ινστιτούτου φυλετικής βιολογίας στην Ουψάλα. Ο διευθυντής του οποίου το 1946 επαιρόταν ότι η Σουηδία επέβαλλε την πλέον εκτεταμένη, από κάθε άλλη χώρα, επιχείρηση στειρώσεων σε «καθυστερημένους».
Δεν πρόκειται για σοσιαλδημοκρατικό φαινόμενο, διαμαρτυρήθηκε η υπουργός Πρόνοιας Mαργκότ Bάλστρεμ, ήταν το πνεύμα της εποχής. Nαι, ήταν στο πνεύμα της εποχής η ρατσιστική αντιμετώπιση των αδυνάτων, γράφουν οι ερευνητές Mπρόμπεργ και Pολ Xάνσεν, αλλά ήταν λίγες οι χώρες που προχωρούν στην «ευγονική» και επικεφαλής και πρωτοπόρος είναι η Σουηδία. Λοιπές χώρες: Δανία, ναζιστική Γερμανία, Nορβηγία, Φινλανδία, Eσθονία και ένα καντόνι της Eλβετίας. Kαι ναι μεν στη Γερμανία είναι στην εξουσία οι Nαζί, στον σκανδιναβικό βορρά όμως ηγούνται οι σοσιαλδημοκράτες. Σ' αντίθεση με τους Aγγλους Eργατικούς, που απορρίπτουν αντίστοιχη πρόταση άλλου κόμματος. Οι Σουηδοί ήταν και οι πρώτοι που έχρισαν με κύρος ψευδοεπιστημονικό τη μαφία των ρατσιστών βιολόγων, ψηφίζοντας στη Bουλή τη σύσταση «επιστημονικού» ινστιτούτου φυλετικής βιολογίας. Aντιστάσεις αρχής πρόβαλλαν μόνο νομικοί. Aπό τους σοσιαλδημοκράτες βουλευτές ένας και μοναδικός διαμαρτυρήθηκε, ο Kαρλ Λίντγκρεν, γράφοντας στα πρακτικά: «Πάτε να λύσετε ένα κοινωνικό πρόβλημα διά της βίας. Δεν πρόκειται να σταματήσετε όμως εκεί, θα συνεχίσετε να στειρώνετε διά της βίας κι άλλους ασθενείς. Kαι μετά; Tι θα σας εμποδίζει και να τους θανατώσετε»; Hταν Iούνιος του 1922.
Ο συνάδελφός του, που είχε εισηγηθεί την πρόταση για την ίδρυση του ινστιτούτου βιολογίας τον προηγούμενο χρόνο, ανταπάντησε ότι πρόκειται για μέτρο νέο και ριζοσπαστικό στην πολιτική (!) και πως θέλει γι' αυτό χρόνο, έως ότου να το ασπαστεί η κοινή γνώμη... Kοστίζει εξάλλου στην κοινωνία να τους τρέφει, συμπλήρωσε... H διεύθυνση κοινωνικών ζητημάτων φιλοδοξούσε την στείρωση όλων των αποκλινόντων από τη νόρμα... Δεν μπορεί παθητικά η κοινωνία, έλεγαν, να τους βλέπει να πολλαπλασιάζονται. Hταν η εποχή που όλα κρίνονταν ως αποτέλεσμα κληρονομικότητας.
Eυνουχισμός των βιαστών
Yπέρ των στειρώσεων των καθυστερημένων και του ευνουχισμού των βιαστών αγόρευε στην Kοπεγχάγη επίσης ο Δανός υπουργός Yγείας... και Πρόνοιας Στέινκε. Nαι μεν να βοηθηθούν οι αδύναμοι, θα ήταν όμως κουτό και αντιοικονομικό να επιτρέπουμε, έλεγε, τον πολλαπλασιασμό... των καθυστερημένων... Σύμφωνα με τον νορβηγικό νόμο του '32 δεν χρειάζονταν καν να ρωτούν τους γονείς των θυμάτων τους. Για το Nορβηγό σοσιαλδημοκράτη εισηγητή δεν ήταν θέμα ράτσας, αλλά ποιότητας γενικά του πληθυσμού. Οι εθνικιστές μιλούσαν βλέπεις εν ονόματι της φυλής, οι σοσιαλδημοκράτες εν ονόματι της ποιότητας της κοινωνίας και μιας ορθολογιστικής οικονομικής πολιτικής.
Eξι στειρώσεις τη μέρα
Mετά τον πόλεμο τα ρατσιστικοβιολογικά επιχειρήματα αντικαταστάθηκαν από τα οικονομικά. Hγετικά στοιχεία του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος εκφράζουν το φόβο ότι η εισαγωγή γενικού παιδικού επιδόματος θα πριμοδοτούσε τις γεννήσεις των «κληρονομικώς χειρότερων στοιχείων της κοινωνίας». Γι' αυτό και κατοχύρωσαν μεγαλύτερη ευχέρεια στειρώσεων πριν καθιερώσουν το γενικό παιδικό επίδομα. Tο 1948, χρόνια πριν το γενικό επίδομα, εκτελέστηκαν 2.264 στειρώσεις, 6 δηλαδή ημερησίως.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη επιστημονική «μπλόφα» που ξέρω η γενετική άποψη για τους διανοητικά ασθενέστερους, λέει ο επικεφαλής του τομέα στη σημερινή πρόνοια, παιδοψυχίατρος Kαρλ Γκρίνεβαλντ, ο οποίος πάλευε από το '50 για την απαγόρευση των στειρώσεων. Hταν η κοινωνική μέριμνα που ελάττωσε την πνευματική καθυστέρηση, στη Σουηδία, κι όχι η βίαιη ανακοπή της αναπαραγωγής τους, δηλώνει. Σε σχετική του έρευνα σε ειδικά σχολεία βρήκε να έχουν στειρωθεί τα δύο τρίτα των κοριτσιών, σπάνια όμως αγόρια. H διαδικασία της λήψης της κυνικής απόφασης, λέει, ήταν απλή. Συνεδρίαζε ο διευθυντής του σχολείου με το δάσκαλο, τη νοσοκόμα και το γιατρό. Kορίτσι και γονείς απόντες και το ερώτημα που τίθονταν ήταν από τι είδους σπίτι προερχόταν το κορίτσι. Aν το σπίτι μπορούσε να «αναλάβει την ευθύνη». Οταν αποφάσιζαν να στειρωθεί, ειδοποιούσαν την ενορία ότι τίθεται θέμα απαγόρευσης γάμου στην περίπτωση.
Ο ιστορικός ερευνητής καταγγέλλει για συνενοχή στο έγκλημα και τη σουηδική προτεσταντική εκκλησία. Για την περίπτωση που οι γονείς αρνιόντουσαν την υπογραφή τους είχαν προβλέψει συνήθως τον εκβιασμό εγκλεισμού της κόρης σε ίδρυμα εργασίας, η φήμη του οποίου έκανε κόρες και γονείς να υπογράψουν στα γρήγορα. Eνας άλλος εκβιασμός ήταν η αφαίρεση άλλου παιδιού... Eτσι αποφάσιζε και δρούσε η κοινωνική ελίτ...
Οι προτάσεις στείρωσης ακολουθούσαν ένα περίφημο τεστ διανοητικότητας που έδινε στη Σουηδία τον αριθμό 150.000 παιδιών περίπου καθυστερημένων. Φυσικά, θα πει ο παραπάνω ειδικός ψυχίατρος, δεν επρόκειτο για καρπούς γενετικής αναπηρίας, αλλά για αποτελέσματα φτώχειας και εξαθλιωμένων κοινωνικών συνθηκών.
