Επισκέπτης
Εισαγωγή
Σεβαστοί φίλοι, αγαπητοί μαθηταί,
κατ’αρχάς, πολλοί ίσως αναρωτηθούν τι σχέση μπορεί να έχει το θέμα του σημερινού μαθήματος με την Ουκρανία και τις μουνάρες. Αφορμή εστάθη η οδύσσεια του ηρωικού μαθητού Κάζα προς αναζήτηση μουνιού. Ξεύρετε για να αποφασίσει κάποιος να ξενιτευτεί ταξιδεύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα προς αναζήτηση ενός αγαθού πάει να πει ότι το συγκεκριμένο προιόν ή δεν υπάρχει στον τόπο του ή είναι απαγορευτικά ακριβό. Στα παρελθόντα μαθήματα έχουμε αντιληφθεί ότι η τιμή του μουνιού στην Oυκρανία δεν είναι και φτηνή. Από αυτό καταλαβαίνουμε σε τι δυσθεώρατα ύψη έφτασε η τιμή του μουνιού στην χώρα μας. Γιατί όμως? Ποιά είναι τα αίτια αυτής της ελλέιψεως? Γιατί δεν υπάρχει μουνί ?
Το εξωτερικό περιβάλλον που δημιουργεί ένα άτομο αποτελεί ανάκλαση του ψυχικού του κόσμου. Εάν ήταν στο χέρι μου η πατρίδα θα ήταν γεμάτη μουνάρες, κήπους, αγάλματα, άλση...Θα εδημιουργείτο ένα περιβάλλον το οποίον όμως θα ταίριαζε στην ιδική μου προσωπικότητα. Ποιά ήταν όμως η ψυχοσύνθεση των τυρράνων της πατρίδος μας που δημιούργησαν ένα περιβάλλον γεμάτο σκουπίδια, αίσχη, βανδαλισμούς ιδανικό για να διαβιώνουν γεροδεμένοι Αλβανοί, Ρουμάνοι, Τούρκοι, Κούρδοι κλπ. Ποιά ήταν ακριβώς τα κίνητρα των και για ποίο λόγο παρ’όλο που υπήρξε κολοσσιαία ευκαιρία δεν επετράπη μαζικά η ελεύθερη μετανάστευση γυναικών όταν έπεσε το ανατολικό μπλοκ, αφού ήδη υπήρχε πρόβλημα υπογεννητικότητος, παρά μας κουβάλησαν όλους τους νταβραντισμένους τριτοκοσμικούς ανα τον πλανήτη? Γιατί ένας νέος άνθρωπος 20-30 ετών δεν μπορεί να βρει όυτε θηλυκή γάτα στον τόπο μας να γαμήσει, να ερωτευτεί, να παντρευτεί , ότι τέλος πάντων είναι φυσιολογικό γι’αυτην την ηλικία, παρά πρέπει όλη του την λίμπιντο να την διοχετεύει σε τραβεστήδες, πάνηδες, εγχειρισμένους και διαφόρους άλλους δυστυχείς συνανθρώπους μας? Κατανοώ ότι ο καθείς μας έχει τις ιδιαιτερότητες και τα προσωπικά του προβλήματα των οποίων πιθανώς και να μην είναι πρόξενος ο ίδιος. Γιατί όμως ένα κράτος πρέπει να προάγει αυτήν την παθογένεση? Ποιανού ή ποιανών η κατάστασις αυτή αποτελεί εικόναν και ομοίωσιν και επιτέλους πότε θα γίνει κάτι για να δούμε γυναίκες στον τόπο μας κι όχι άλλα...αγόρια!
Στα ερωτήματα αυτά απαντήσεις θα αποπειραθεί να δώσει η σημερινή γραπτή μου διάλεξη ιστορικού χαρακτήρος με τίτλο:
«Παραδοσιακοί Πάνηδες και Ομοψυλόψυλοι της παλαιάς Adinas.
Κεφάλαιον 1ον: Η απαρχή της Σουλτανικής δυναστείας των Ali Cara»
Υπό : Ιωσήφ Μπλάσκου, Δρος Ουκρανολογίας
Όταν ήμουν παιδί, ο θείος μου ο στρατηγός Сhoo, ευαρεστείτο από καιρού εις καιρόν, να μου διηγείται ιστορίες από την παλαιά Adina κατά τον μεσοπόλεμο.
Την εποχή εκείνη η Adina ήτο μία μικρά πόλις όπου ο καθ ένας ήξερε και τον γειτονά του. Επειδή ήτο το κέντρο εξουσίας και γραμμάτων για το μικρό βασίλειο εσυναθροίζοντο διάφοροι γνωστοί και άγνωστοι απίθανοι τύποι, τυχοδιώκτες απ΄ τα χωριά τους οι οποίοι προσπαθούσαν να πετύχουν «την καλή».
Ένα τέτοιο φυντάνι ήταν κι ο πολύς Ali Cara.
Ο Ali Cara γεννήθηκε στο χωριό Ciupi Κο το 1907 που κατόπιν μετονομάστηκε σε Defteri επί το ελληνικότερον.
O πατέρας του νταραβεριζόταν με τον βολευτή του νομού Ψερρών Ta Nasse Epargyro. Ο ηλικιωμένος Epargyro βλέποντας ότι ο Ali ήταν ψηλό και όμορφο αγόρι θεώρησε σωστό να φροντίσει για την εκπαιδευσή του. Έτσι με δικές του ενέργειες, ο Ali έφυγε από το χωριό και ήρθε οικότροφος στην Adina για να τελέψει το γυμνάσιο. Τελειώνοντας το γυμνάσιο προσελήφθη ιδιαίτερος στο πολιτικό γραφείο του Epargyro ενώ πολλές φορές πήγαινε και στο σπίτι του γέρου τα βράδυα και παρα κώλου θούσανε τελεόραση. Ταυτογχρόνως ο Epargyro που’χε χοντρά μέσα, του τράβηξε και μία εγγραφή στην Νομική, δίχως ο Ali να πατήσει ποτέ το ποδάρι του (εδώ φαίνεται και το τρομερό DNA της οικογένειας που μεταπηδά και εις τα εξ αγχιστείας μέλη της, αφού νηπιαγωγός ευρέθη Dr. της Ιατρικής σε χρόνο d/t ). Αντιθέτως ο Ali περνούσε τις ώρες του κάνοντας ρουσφέτια στα ψηφοθύματα του Epargyro και συναναστρεφόμενους τις ελεύθερες ώρες με πλούσιους κυρίους. Ένας τέτοιος πλούσιος κύριος ήταν κι ο Φωτεινός Αταξίας.
O Αταξίας αποτελούσε πρότυπο πολίτου, ήταν λεφτάς, από οικογένεια βολευτών και υπουργών, βολευτής και ο ίδιος, αλλά το κυριώτερο ήταν ο κολλητός των ανακτόρων που αποτελούσαν το αδιαφιλονίκητο και διαρκές κέντρον εξουσίας.
Είχε όμως μία μικρά αδυναμία: πετούσε την πέτρα με το...αριστερό κι ιδιαίτερα τιμούσε τα γεροδεμένα και ψηλά αγόρια που κάποιες φορές τον στεναχωρούσανε όμως. Ένα τέτοιο γεροδεμένο και ψηλό αγόρι βρέθηκε στην φυλακή Chingrou. Ο Αταξίας θεώρησε σωστό να το επισκευτεί για να το...παρηγορήσει.
Φευ όμως ο φυλακωμένος φίλος θεώρησε σωστό με την σειρά του, να μπαγλαρώσει στο κελί τον αξιότιμο βολευτή, να ταμπουρωθεί και να απειλεί ότι θα τον σφάξει εάν δεν αποφυλακιζόταν πάραυτα. Δημιουργήθηκε ντόρος και ο πρωθυπουργός Metaxxa θερμο- παρακάλεσε τον φίλο του Dendrino να εκτελέσει χρέη ελεύθερου σκοπευτού μπας και τελειώσει το ρεζιλίκι και του κλείσουν το στόμα. Ώπερ και εγένετο. Το συμπαθές αλάνι συναντήθηκε με τον Πλάστη του ενώ ο Αταξίας ξανακάθησε στην...έδρα του.
Την ίδια εποχή περίπου, ο Ali που τα μυαλά του είχαν πάρει αέρα, είχε αρχίσει να δυσανασχετεί με τον παππού Epargyro διότι τα χνώτα του μυρίζαν και δεν πλενόταν. Ο Αταξίας και πλενόταν και βολευτής ήταν και συνομίλικος περίπου με τον Ali κι όχι καμια αρχαιολογία. Αφού όμως ο Ali μοιραία θα έχανε τα μέσα εάν αποχωριζόταν τον γέρο, τι είχε να χάσει εάν πραγματοποιούσε το κόλπο γκρόσσο?
Έτσι στις βολευτικές εκλογές του 1935 o Ali άρχισε να περιδιαβαίνει τα χωρία του νομού Ψελλών διαδίδοντας ότι ο Epargyro λόγω ασθενείας είχε αποφασίσει να αποσυρθεί από την πολιτική και η εντολή στα πρόβατα ήταν να ψοφίσουν τον Ali Cara ! Ραδιόφωνα, τελέφωνα, τελεοράσεις δεν υπήρχανε κι οι αφελείς χωρικοί αφού ήδη ξέρανε τον Ali, αυτός ήταν ο ιδιαίτερος γραμματεύς του Epargyro, φάγανε την φόλα. Αποτέλεσμα:
Ο Ali εξελέγη πανηγυρικώς βολευτής σε ηλικία 28 ετών το 1935 Ο γερό-Epargyro πήρε ένα τιμητικό κύπελλο για την προσπαθειά του, ένα μακρουλό με δύο στρογγυλά κι ύστερα από λιγα χρόνια τα κακάρωσε.
Έτσι μείνανε τα δυό παλλικαράκια στην στην ησυχία τους, μακρυά από τον γέρο και τσιφούτη Epargyro και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς κάθε χρόνο και χειρότερα...
Το ζεύγος αποτελούσε τα δύο αντίθετα:
Ο Αταξίας ήταν ένα συμπαθητικό ανθρωπάριο, ο Ali ένας πραγματικός τσολιάς. Ο Αταξίας ήταν πρωτευουσιάνος και μορφωμένος, ο Ali ήταν ένας άδαής μπουρτζόβλαχος που από εύνοια της τύχης και του Νοτίου προσανατολισμού του Epargyro, ευρέθη στην Adina. Ο πρώτος ήταν ευγενικός και γλυκομίλητος με ενδιαφέροντα και καλλιτεχνικές ανησυχίες, ο δεύτερος άξεστος χωριάτης που έβριζε και απειλούσε θεούς και δαίμονες όταν δεν γινόταν το δικό του. Ο Αταξίας ήταν ήδη πλούσιος και δεν τον πολυενδιαφέρανε τα χρήματα παρά η αναζήτηση συντρόφων, ο Ali ήταν ένας φτωχομπατίρης τυχοδιώκτης που είχε βάλει ως σκοπόν της ζωής του τον προσπορισμό πλούτου και δύναμης με οποιοδήποτε μέσον, έστω και εάν περνούσε κι από τις βολευτικές...έδρες. Ο Αταξίας ήταν ένας ευφυής άνθρωπος που εξ αιτίας του πάθους του κατήντησε να τον παίζει στα δάκτυλα ένα φυλακισμένο χαμίνι, ο Ali ήταν ένα παμπόνηρος αγροίκος, που εξ αιτίας του πάθους των ισχυρών προστατών του, κατάφερε να παίζει στα δάκτυλα μια ολόκληρη χώρα.
Συντόμως ήλθε και ο πόλεμος του ’40. Ο Ali εδήλωσε κωφός και απηλλάγη εκ του στρατεύματος (παρ’ότι που για την πάρτη του απηλλάγη, για 50 χρόνια μετά την λήξη του πολέμου ο ίδιος θα ψήφιζε νόμους κάθε χρόνο ότι και καλά ή χώρα βρίσκεται σε πόλεμο, για να πηγαίνουν φαντάροι όλοι οι άλλοι. Μου θυμίζει το έργο με τον Georgichis που ενώ έχει τελειώσει ο πόλεμος, για τριάντα χροινια αυτός κρύβεται σ’ένα υπόγειο μπας και τον πιάσουν οι Γερμανοί!). Κατά την διάρκεια της κατοχής ο Ali περνούσε την ώρα του στην Αθήνα χαριεντιζόμενος με διάφορους μαυραγορίτες και πρακτόρους καταστρώνοντας σχέδια για το τι υπουργείο θα αποκτούσε μετά την απελευθέρωση. Εμ εκεί είναι τα χοντρά ρουσφέτια. Ώπερ και εγένετο:
Παρ’όλο που κατά την διάρκεια του πολέμου και της κατοχής ο ηρωικός βολευτής την είχε κάνει λούφα και πολλές αντιδράσεις υπήρχαν εξ’αιτίας των προτιμησεών του, πλην όμως ο χρηματοδότης του Ποπολάρικου κόμματος Αταξίας επίεσε τον αρχηγό του κόμματος Chaldiari για να συμπεριληφθεί στο ψηφοδέλτιο το έτερον ημισή του.
Με τις πιέσεις και το συνεχές μπίρι-μπίρι του Αταξία προς την βασιλική οικογένεια της οποίας ήταν αρχι-γλύπτης, ο Ali διορίστηκε υπουργός δουλειάς το 1946. Ο δρόμος για τα χοντρά ρουσφέτια είχε ήδη ανοίξει...
Το 1951 βλέποντας ότι το κόμμα των ποπολάρων δεν τραβάει πια παίρνει μεταγραφή για το νεοιδρυθέν κόμμα του General Papa Go. O Papa Go πιεζόμενος κάνει το τρομερό λάθος να διορίσει τον Ali υπουργό δημοσίων δουλειών. Ο Papa Go ζητά ένωση της Chimbros με την υπόλειπη χώρα. Διοργανώνεται ένοπλο αντάρτικο στην Chimbros με αρχηγό τον Gri Vache βοηθούμενο μυστικά από τον Papa Go. Το 1952 για να βελτιώσει το image του ο Ali παντρεύεται την A maria Big Panos. To 1955 o Papa Go μολύνεται από εξαφανιζόλ. Ο βασιλιάς Paul όργανον των ξένων δυνάμεων χωρίς να διενεργήσει εκλογές διορίζει βαλτό πρωθυπουργό τον Ali Cara. Ο Ali Cara υπογράφει τις συμφωνίες της Ζυρίζης και του Λο Ντίνου με τις οποίες παραδίδεται η Chimbros έρμαιο των Τούρκων.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Σεβαστοί φίλοι, αγαπητοί μαθηταί,
κατ’αρχάς, πολλοί ίσως αναρωτηθούν τι σχέση μπορεί να έχει το θέμα του σημερινού μαθήματος με την Ουκρανία και τις μουνάρες. Αφορμή εστάθη η οδύσσεια του ηρωικού μαθητού Κάζα προς αναζήτηση μουνιού. Ξεύρετε για να αποφασίσει κάποιος να ξενιτευτεί ταξιδεύοντας χιλιάδες χιλιόμετρα προς αναζήτηση ενός αγαθού πάει να πει ότι το συγκεκριμένο προιόν ή δεν υπάρχει στον τόπο του ή είναι απαγορευτικά ακριβό. Στα παρελθόντα μαθήματα έχουμε αντιληφθεί ότι η τιμή του μουνιού στην Oυκρανία δεν είναι και φτηνή. Από αυτό καταλαβαίνουμε σε τι δυσθεώρατα ύψη έφτασε η τιμή του μουνιού στην χώρα μας. Γιατί όμως? Ποιά είναι τα αίτια αυτής της ελλέιψεως? Γιατί δεν υπάρχει μουνί ?
Το εξωτερικό περιβάλλον που δημιουργεί ένα άτομο αποτελεί ανάκλαση του ψυχικού του κόσμου. Εάν ήταν στο χέρι μου η πατρίδα θα ήταν γεμάτη μουνάρες, κήπους, αγάλματα, άλση...Θα εδημιουργείτο ένα περιβάλλον το οποίον όμως θα ταίριαζε στην ιδική μου προσωπικότητα. Ποιά ήταν όμως η ψυχοσύνθεση των τυρράνων της πατρίδος μας που δημιούργησαν ένα περιβάλλον γεμάτο σκουπίδια, αίσχη, βανδαλισμούς ιδανικό για να διαβιώνουν γεροδεμένοι Αλβανοί, Ρουμάνοι, Τούρκοι, Κούρδοι κλπ. Ποιά ήταν ακριβώς τα κίνητρα των και για ποίο λόγο παρ’όλο που υπήρξε κολοσσιαία ευκαιρία δεν επετράπη μαζικά η ελεύθερη μετανάστευση γυναικών όταν έπεσε το ανατολικό μπλοκ, αφού ήδη υπήρχε πρόβλημα υπογεννητικότητος, παρά μας κουβάλησαν όλους τους νταβραντισμένους τριτοκοσμικούς ανα τον πλανήτη? Γιατί ένας νέος άνθρωπος 20-30 ετών δεν μπορεί να βρει όυτε θηλυκή γάτα στον τόπο μας να γαμήσει, να ερωτευτεί, να παντρευτεί , ότι τέλος πάντων είναι φυσιολογικό γι’αυτην την ηλικία, παρά πρέπει όλη του την λίμπιντο να την διοχετεύει σε τραβεστήδες, πάνηδες, εγχειρισμένους και διαφόρους άλλους δυστυχείς συνανθρώπους μας? Κατανοώ ότι ο καθείς μας έχει τις ιδιαιτερότητες και τα προσωπικά του προβλήματα των οποίων πιθανώς και να μην είναι πρόξενος ο ίδιος. Γιατί όμως ένα κράτος πρέπει να προάγει αυτήν την παθογένεση? Ποιανού ή ποιανών η κατάστασις αυτή αποτελεί εικόναν και ομοίωσιν και επιτέλους πότε θα γίνει κάτι για να δούμε γυναίκες στον τόπο μας κι όχι άλλα...αγόρια!
Στα ερωτήματα αυτά απαντήσεις θα αποπειραθεί να δώσει η σημερινή γραπτή μου διάλεξη ιστορικού χαρακτήρος με τίτλο:
«Παραδοσιακοί Πάνηδες και Ομοψυλόψυλοι της παλαιάς Adinas.
Κεφάλαιον 1ον: Η απαρχή της Σουλτανικής δυναστείας των Ali Cara»
Υπό : Ιωσήφ Μπλάσκου, Δρος Ουκρανολογίας
Όταν ήμουν παιδί, ο θείος μου ο στρατηγός Сhoo, ευαρεστείτο από καιρού εις καιρόν, να μου διηγείται ιστορίες από την παλαιά Adina κατά τον μεσοπόλεμο.
Την εποχή εκείνη η Adina ήτο μία μικρά πόλις όπου ο καθ ένας ήξερε και τον γειτονά του. Επειδή ήτο το κέντρο εξουσίας και γραμμάτων για το μικρό βασίλειο εσυναθροίζοντο διάφοροι γνωστοί και άγνωστοι απίθανοι τύποι, τυχοδιώκτες απ΄ τα χωριά τους οι οποίοι προσπαθούσαν να πετύχουν «την καλή».
Ένα τέτοιο φυντάνι ήταν κι ο πολύς Ali Cara.
Ο Ali Cara γεννήθηκε στο χωριό Ciupi Κο το 1907 που κατόπιν μετονομάστηκε σε Defteri επί το ελληνικότερον.
O πατέρας του νταραβεριζόταν με τον βολευτή του νομού Ψερρών Ta Nasse Epargyro. Ο ηλικιωμένος Epargyro βλέποντας ότι ο Ali ήταν ψηλό και όμορφο αγόρι θεώρησε σωστό να φροντίσει για την εκπαιδευσή του. Έτσι με δικές του ενέργειες, ο Ali έφυγε από το χωριό και ήρθε οικότροφος στην Adina για να τελέψει το γυμνάσιο. Τελειώνοντας το γυμνάσιο προσελήφθη ιδιαίτερος στο πολιτικό γραφείο του Epargyro ενώ πολλές φορές πήγαινε και στο σπίτι του γέρου τα βράδυα και παρα κώλου θούσανε τελεόραση. Ταυτογχρόνως ο Epargyro που’χε χοντρά μέσα, του τράβηξε και μία εγγραφή στην Νομική, δίχως ο Ali να πατήσει ποτέ το ποδάρι του (εδώ φαίνεται και το τρομερό DNA της οικογένειας που μεταπηδά και εις τα εξ αγχιστείας μέλη της, αφού νηπιαγωγός ευρέθη Dr. της Ιατρικής σε χρόνο d/t ). Αντιθέτως ο Ali περνούσε τις ώρες του κάνοντας ρουσφέτια στα ψηφοθύματα του Epargyro και συναναστρεφόμενους τις ελεύθερες ώρες με πλούσιους κυρίους. Ένας τέτοιος πλούσιος κύριος ήταν κι ο Φωτεινός Αταξίας.
O Αταξίας αποτελούσε πρότυπο πολίτου, ήταν λεφτάς, από οικογένεια βολευτών και υπουργών, βολευτής και ο ίδιος, αλλά το κυριώτερο ήταν ο κολλητός των ανακτόρων που αποτελούσαν το αδιαφιλονίκητο και διαρκές κέντρον εξουσίας.
Είχε όμως μία μικρά αδυναμία: πετούσε την πέτρα με το...αριστερό κι ιδιαίτερα τιμούσε τα γεροδεμένα και ψηλά αγόρια που κάποιες φορές τον στεναχωρούσανε όμως. Ένα τέτοιο γεροδεμένο και ψηλό αγόρι βρέθηκε στην φυλακή Chingrou. Ο Αταξίας θεώρησε σωστό να το επισκευτεί για να το...παρηγορήσει.
Φευ όμως ο φυλακωμένος φίλος θεώρησε σωστό με την σειρά του, να μπαγλαρώσει στο κελί τον αξιότιμο βολευτή, να ταμπουρωθεί και να απειλεί ότι θα τον σφάξει εάν δεν αποφυλακιζόταν πάραυτα. Δημιουργήθηκε ντόρος και ο πρωθυπουργός Metaxxa θερμο- παρακάλεσε τον φίλο του Dendrino να εκτελέσει χρέη ελεύθερου σκοπευτού μπας και τελειώσει το ρεζιλίκι και του κλείσουν το στόμα. Ώπερ και εγένετο. Το συμπαθές αλάνι συναντήθηκε με τον Πλάστη του ενώ ο Αταξίας ξανακάθησε στην...έδρα του.
Την ίδια εποχή περίπου, ο Ali που τα μυαλά του είχαν πάρει αέρα, είχε αρχίσει να δυσανασχετεί με τον παππού Epargyro διότι τα χνώτα του μυρίζαν και δεν πλενόταν. Ο Αταξίας και πλενόταν και βολευτής ήταν και συνομίλικος περίπου με τον Ali κι όχι καμια αρχαιολογία. Αφού όμως ο Ali μοιραία θα έχανε τα μέσα εάν αποχωριζόταν τον γέρο, τι είχε να χάσει εάν πραγματοποιούσε το κόλπο γκρόσσο?
Έτσι στις βολευτικές εκλογές του 1935 o Ali άρχισε να περιδιαβαίνει τα χωρία του νομού Ψελλών διαδίδοντας ότι ο Epargyro λόγω ασθενείας είχε αποφασίσει να αποσυρθεί από την πολιτική και η εντολή στα πρόβατα ήταν να ψοφίσουν τον Ali Cara ! Ραδιόφωνα, τελέφωνα, τελεοράσεις δεν υπήρχανε κι οι αφελείς χωρικοί αφού ήδη ξέρανε τον Ali, αυτός ήταν ο ιδιαίτερος γραμματεύς του Epargyro, φάγανε την φόλα. Αποτέλεσμα:
Ο Ali εξελέγη πανηγυρικώς βολευτής σε ηλικία 28 ετών το 1935 Ο γερό-Epargyro πήρε ένα τιμητικό κύπελλο για την προσπαθειά του, ένα μακρουλό με δύο στρογγυλά κι ύστερα από λιγα χρόνια τα κακάρωσε.
Έτσι μείνανε τα δυό παλλικαράκια στην στην ησυχία τους, μακρυά από τον γέρο και τσιφούτη Epargyro και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς κάθε χρόνο και χειρότερα...
Το ζεύγος αποτελούσε τα δύο αντίθετα:
Ο Αταξίας ήταν ένα συμπαθητικό ανθρωπάριο, ο Ali ένας πραγματικός τσολιάς. Ο Αταξίας ήταν πρωτευουσιάνος και μορφωμένος, ο Ali ήταν ένας άδαής μπουρτζόβλαχος που από εύνοια της τύχης και του Νοτίου προσανατολισμού του Epargyro, ευρέθη στην Adina. Ο πρώτος ήταν ευγενικός και γλυκομίλητος με ενδιαφέροντα και καλλιτεχνικές ανησυχίες, ο δεύτερος άξεστος χωριάτης που έβριζε και απειλούσε θεούς και δαίμονες όταν δεν γινόταν το δικό του. Ο Αταξίας ήταν ήδη πλούσιος και δεν τον πολυενδιαφέρανε τα χρήματα παρά η αναζήτηση συντρόφων, ο Ali ήταν ένας φτωχομπατίρης τυχοδιώκτης που είχε βάλει ως σκοπόν της ζωής του τον προσπορισμό πλούτου και δύναμης με οποιοδήποτε μέσον, έστω και εάν περνούσε κι από τις βολευτικές...έδρες. Ο Αταξίας ήταν ένας ευφυής άνθρωπος που εξ αιτίας του πάθους του κατήντησε να τον παίζει στα δάκτυλα ένα φυλακισμένο χαμίνι, ο Ali ήταν ένα παμπόνηρος αγροίκος, που εξ αιτίας του πάθους των ισχυρών προστατών του, κατάφερε να παίζει στα δάκτυλα μια ολόκληρη χώρα.
Συντόμως ήλθε και ο πόλεμος του ’40. Ο Ali εδήλωσε κωφός και απηλλάγη εκ του στρατεύματος (παρ’ότι που για την πάρτη του απηλλάγη, για 50 χρόνια μετά την λήξη του πολέμου ο ίδιος θα ψήφιζε νόμους κάθε χρόνο ότι και καλά ή χώρα βρίσκεται σε πόλεμο, για να πηγαίνουν φαντάροι όλοι οι άλλοι. Μου θυμίζει το έργο με τον Georgichis που ενώ έχει τελειώσει ο πόλεμος, για τριάντα χροινια αυτός κρύβεται σ’ένα υπόγειο μπας και τον πιάσουν οι Γερμανοί!). Κατά την διάρκεια της κατοχής ο Ali περνούσε την ώρα του στην Αθήνα χαριεντιζόμενος με διάφορους μαυραγορίτες και πρακτόρους καταστρώνοντας σχέδια για το τι υπουργείο θα αποκτούσε μετά την απελευθέρωση. Εμ εκεί είναι τα χοντρά ρουσφέτια. Ώπερ και εγένετο:
Παρ’όλο που κατά την διάρκεια του πολέμου και της κατοχής ο ηρωικός βολευτής την είχε κάνει λούφα και πολλές αντιδράσεις υπήρχαν εξ’αιτίας των προτιμησεών του, πλην όμως ο χρηματοδότης του Ποπολάρικου κόμματος Αταξίας επίεσε τον αρχηγό του κόμματος Chaldiari για να συμπεριληφθεί στο ψηφοδέλτιο το έτερον ημισή του.
Με τις πιέσεις και το συνεχές μπίρι-μπίρι του Αταξία προς την βασιλική οικογένεια της οποίας ήταν αρχι-γλύπτης, ο Ali διορίστηκε υπουργός δουλειάς το 1946. Ο δρόμος για τα χοντρά ρουσφέτια είχε ήδη ανοίξει...
Το 1951 βλέποντας ότι το κόμμα των ποπολάρων δεν τραβάει πια παίρνει μεταγραφή για το νεοιδρυθέν κόμμα του General Papa Go. O Papa Go πιεζόμενος κάνει το τρομερό λάθος να διορίσει τον Ali υπουργό δημοσίων δουλειών. Ο Papa Go ζητά ένωση της Chimbros με την υπόλειπη χώρα. Διοργανώνεται ένοπλο αντάρτικο στην Chimbros με αρχηγό τον Gri Vache βοηθούμενο μυστικά από τον Papa Go. Το 1952 για να βελτιώσει το image του ο Ali παντρεύεται την A maria Big Panos. To 1955 o Papa Go μολύνεται από εξαφανιζόλ. Ο βασιλιάς Paul όργανον των ξένων δυνάμεων χωρίς να διενεργήσει εκλογές διορίζει βαλτό πρωθυπουργό τον Ali Cara. Ο Ali Cara υπογράφει τις συμφωνίες της Ζυρίζης και του Λο Ντίνου με τις οποίες παραδίδεται η Chimbros έρμαιο των Τούρκων.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
