Δεν ξέρω τελικά αν είναι μεγαλύτερη ντροπή να είσαι πουτάνα ή να είσαι βλάκας.
Αν με ρωτούσε ο θεός, μάλλον θα προτιμούσα να με κάνει πουτάνα.
Αυτές λοιπόν μπορεί να είναι πουτάνες, αλλά σίγουρα στη χώρα μας θα έχουν βρει χιλιάδες πανηλίθιους για να κάνουν τη δουλειά τους.
Ο κουτοπόνηρος, κομπλεξικός και κατακαημένος χωριάτης (συχνά κάτοικος Αθηνών) έλληνας λοιπόν, μπορεί να είναι αγενής και χωρίς καμία πραγματική κοινωνική ευαισθησία (κοινωνική ευαισθησία απαιτεί από τους πολιτικούς και εννοεί λεφτά για τη πάρτη του), μπορεί να είναι άξεστος, κουτοπόνηρος, τεμπελχανάς μεγάλος, μνησίκακος, ζηλιάρης, εγωκεντρικός και κατά βάση βλάκας, αλλά ΕΧΕΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ.
Καταλάβατε ;
Και το φιλότιμο αυτό το λέμε αρετή.
Και στο όνομα αυτής της δήθεν-αρετής, πιστεύουμε ότι όλα τα μειονεκτήματα δε μετράνε πλέον.
Και αυτό το φιλότιμο, το οποίο είναι γνήσιο προϊόν βλακείας και χωριατιάς, εκμεταλλεύονται οι κυρίες από τα βόρια.
Μπορεί ο φίλος μας να την πήρε αμέσως χαμπάρι, αλλά αναλογιστείτε πόσοι ηλίθιοι ελληνάρες έχουν δώσει περιουσίες ολόκληρες σε αυτές τις κοπέλες.
Περιουσίες που φτιάχτηκαν σε βάθος χρόνου.
Που αντί να τις κληρονομήσουν τα παιδιά και τα εγγόνια του ελληνάρα που έμπλεξε με τη κοπέλα, τα κληρονομούν τελικά τα ουκρανάκια της κοπέλας.
Αλλά δε με στεναχωρεί καθόλου. Είναι τόσο όμορφο, τόσο σωστό, τόσο δίκαιο βρε παιδί μου, τα χρήματα να αλλάζουν χέρια, από τον βλάκα, στον έξυπνο, ή έστω στον πονηρό …