Τύπε σαντ για να εφαρμόσω το επιχείρημα του benatar περί μη απόκτησης παιδιών στον (μη) γονέα και για να ησυχάσεις λίγο για τον παπά που τρως απο τους "άντε παντρέψου να γαμήσουμε" σκέψου το εξής:
Ένας γονέας έχει ας πούμε μια πιθανότητα να είναι όπως σου τα λένε και 10 να μην είναι (πχ για τους λόγους που ανέφερα πριν, συν να βγει με αρρώστια το παιδί, να του τύχουν διάφορα θέματα υγείας, ατυχήματα, να το βιάσουν μιας που μας έπρηξαν τα @@ με τέτοιες περιπτώσεις κλπ)
Από την άλλη μεριά εσύ που δεν το βίωσες δεν έχεις ούτε τα καλά ούτε τα κακά του να είσαι γονέας.
Ποιο είναι καλύτερο από τα δύο, να μην έχεις βιώσει κάτι ή να βιώσεις κάτι που μπορεί να σε κάνει σκατά για όλη σου τη ζωή?
Από την άλλη μεριά είναι βέβαιο ότι το μεγαλύτερο ναυάγιο και αποτυχημένος στη ζωή είναι ο άτεκνος, από βιολογική άποψη να το δει και μόνο κανείς, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι αν κάνεις παιδί θα περάσεις σούπερ απλά αλλάζουν οι ορμόνες σου και κάνεις ανάθεση της ναυαγισμένης ζωής σου στον επόμενο, πράγμα που σου δίνει μια ελπίδα και ένα άλλοθι