Βέβαια, εδώ χωράει να πούμε και το άλλο: Πολλοί φίλοι μου από τη Δυτική Ευρώπη που επισκέφτηκαν (οι δύσμοιροι...) τη χώρα μας, έμειναν άααααα-φωνοι από την κατάσταση του οδοστρώματος παντού (πλην Αττικής Οδού). Δεν το χώραγε ο νους τους πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχει ούτε ένας επίπεδος (τόσο κατά μήκος όσο και εγκάρσια) δρόμος που - θε - νά (πλην Αττικής Οδού). Χωρίς σαμαράκια, λακούβες, ναρκοπέδια από (βαθιά ή χαλαρά ή απόντα) καπάκια. Και οι πολίτες να μην διαμαρτύρονται.
Βέβαια, εμείς θα τους χαρακτηρίζαμε κουτόφραγκους ή γερμανοπρόβατα ή ξενέρωτους ή γραφικούς. Αν το καλοσκεφτείς, όμως, το γραφικό (και αυτό που χρήζει μελέτης από ψυχοκοινονιωλόγους) είναι ότι παίρνουμε αυτή την πραγματικότητα ως δεδομένη. Αυτά είναι μύθια πράγματα... Εμείς ρε, τους δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού, ρε! Πριν 2500 χρόνια, όμως. Και τώρα μας έμεινε μόνο η λιακάδα και οι (κάποιες) παραλίες. Και παράγουμε λάδι και πορτοκάλια. Σένια...