Ακριβώς !
Το δύσκολο είναι το καμάκι σε μια άγνωστη.
Προχτές έκανα καμάκι σε μια άγνωστη , ψηλή , ωραία
30+ Αμερικάνα τουρίστρια , στην Πλάκα.
Ηταν σε ένα παγωτατζίδικο και έψαχνε να καθήσει.
Της έδωσα τη θέση μου, διότι είχα βγει για καμάκι,
όχι για να κάθομαι σε καρέκλες .
Ημουν όρθιος και της είπα ότι περιμένω παρέα. Γύρισα 45 μοίρες
και κοίταζα το ρολόϊ μου για να νομίζει ότι περίμενα παρέα.
Μετά μπήκα στο μαγαζί, αγόρασα ένα μικρό νερό με μισό ευρώ
και της το πήγα και της είπα ότι είναι...προσφορά του μαγαζιού.
Έπιασα την κουβέντα και μου έδωσε το τηλέφωνό της και e-mail κτλ.
Θα πήγαινε στη Σαντορίνη και θα γυρίσει σε μια εβδομάδα
και θα μείνει 4 ημέρες στην Αθήνα.
Δεν ξέρω αν θα βγει κάτι, αλλά μισό ευρώ είναι αμελητέο ποσό
για να μιλάς 40 λεπτά με μια ωραια Αμερικάνα .
Είναι και μάθημα για βελτίωση του προφορικού λόγου στα αγγλικά .