Αρα, στην ατομικη ευθυνη θα επρεπε να βασιστουμε και πριν τις 17 Μαρτη, και να μην γινοτανε το λοκ νταουν σε ολες τις δραστηριοτητες, αλλα μονο σε σχολεια, εκκλησιες, θεατρα και γενικα οπου μαζευοτανε πολυς κοσμος. Οι υπολοιποι βασισμενοι στην ατομικη ευθυνη που ισχυει και τωρα, θα μπορουσαν να λειτουργησουν.
Υ.Γ. Δεν ειμαι υπερ της αστυνομοκρατιας και της επιβολης προστιμων. Πιστευω ομως πως μεσα απο τα ΜΜΕ, και ΜΕ ΤΟΝ ΣΩΣΤΟ ΤΡΟΠΟ, θα μπορουσαμε να μεταδοσουμε στον πολιτη, πως να ειναι πιο υπευθυνος απεναντι στην ατομικη του ευθυνη.
Όπως είχε φανεί στην περίπτωση της Ιταλίας η μεγάλη μεταδοτικότητα του ιού ανεβάζει το Ro με ανεξέλικτο ρυθμό χωρίς μέτρα για αυτό και η άμεση αντίδραση της κυβέρνησης,
Έπρεπε να υπάρξει ένας αρχικός έλεγχος της επιδημίας για να γίνουν όλα τα υπόλοιπα.
Δεν είναι τυχαίο που καμιά χώρα δεν έκανε αυτό που λες, μερικό lockdown. Αυτό το κάνει μόνο η Σουηδία όχι επιτυχημένα για την ώρα παρότι είναι αραιοκατοικημένη χώρα.
Εκτός αυτού η καραντίνα βοήθησε και πάρα πολλούς ανθρώπους πιο χύμα συνήθως, να συνειδητοποιήσουν ορισμένα πράγματα και να αποκτήσουν ατομική ευθύνη που δεν είχαν.
Μπορώ να σου πω παράδειγμα τις κοπέλες του γραφείου, που στην ανακοίνωση της απαγόρευσης των καρναβαλιών είχαν σηκώσει το λάβαρο της επανάστασης.
Τώρα δεν χρειάζεται καν να της πεις, αντισηπτικό στην υποδοχή, μάσκες, κ.λπ. όλα έγιναν χωρίς να τα πω.
Χαρακτηριστικά μπορώ να σου πω επίσης πως οι ίδιες μου τηλεφώνησαν πριν ανοίξουμε να μου πουν να τοποθετήσουμε προστατευτικό πλεξιγκλάς στην γραμματεία…
Έπειτα να μην ξεχνάμε πως η αστυνομία εύκολα έλεγχε την «κυκλοφορία» με λίγους να κυκλοφορούν λόγω καραντίνας. Σε τέτοια απαγόρευση που είπες για μάσκες, θα είχε χιλιάδες τηλεφωνήματα την μέρα για καταγγελίες.