Οι εξελίξεις έχουν ξεπεράσει όλα τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας.
Γιατί τώρα δεν μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο κανένας υπερήρωας της διπλανής πόρτας που θα τα βάλει με τις στρατιές των ζόμπι ή θα εξουδετερώσει, μονάχος σε μια έρημη γη, τον πανίσχυρο ιό με τα αντισώματα της αγάπης που διαθέτει κατά τύχη αγαθή το σκυλάκι του.
Εδώ χρειαζόμαστε δημόσια συστήματα υγείας -και δεν μιλάω για την Ελλάδα, ούτε διανοούμαι να κάνω μικροπολιτικά σχόλια μια τέτοια ώρα που θα αποδείκνυαν πρακτικά τη βλακεία μου.
Τα πράγματα είναι πιο σοβαρά απ' ό,τι μπορούμε να φανταστούμε και καλύτερα που δεν μπαίνουμε στον κόπο να τα φανταστούμε αλλά, τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας, πίνουμε το ουισκάκι μας (ή ό,τι διαθέτει κανείς) σπίτι μας, διαθέτοντας τον ελεύθερο χρόνο μας σε αγαστές διαδικτυακές συμφωνίες για την κρισιμότητα της περίστασης.
Κλείνουμε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, καναπέδες, ράντζα, πτυσσόμενα αεροπλανάκια, ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει, και ...
βγαίνουμε λιγάκι έξω απ' τη συνήθεια, που έλεγε ο Νικόλας Άσιμος, εκείνος ο άπλυτος αναρχοαυτόνομος που τρελάθηκε τελικά στο Δρομοκαΐτειο κι απεβίωσε σαλεμένος.