Η πεποίθηση πως το να σκοτώσουμε μετά από δικαστική απόφαση έναν κατά συρροήν ειδεχθή δολοφόνο, βιαστή παιδιών κλπ αντίκειται στον "πολιτισμό" μας, ενώ την ίδια εμείς οι πολιτισμένοι Ευρωπαίοι βομβαρδίζουμε ενίοτε και αμάχους σε εμπόλεμες περιοχές, είναι το λιγώτερο υποκριτική!
Και όχι μόνον! Ουσιαστικά είναι απόρροια της πεποίθησής μας πως η ανθρώπινη ζωή είναι σαφέστατα ανώτερη από εκείνη όλων των υπολοίπων εμβίων όντων, τα οποία βεβαίως θανατώνουμε για να τα φάμε, για να κάνουμε επιστημονικά πειράματα, ακόμα και χάριν παιδειάς στα πλαίσια του βάρβαρου σπορ που λέγεται κυνήγι.
Η ιδέα αυτή διατυπώνεται ήδη από την εξιστόριση της "δημιουργίας" στην Παλαιά Διαθήκη όπου ο "Θεός" ειδικά στον άνθρωπο του "ενεφύσησε ζωή" και ομοιότητές της βρίσκονται σε πάμπολες θρησκείες.
(Τώρα γιατί έγιναν πόλεμοι στο όνομα αυτών των θρησκειών, άλλο θέμα)
Αντίστοιχη ιδέα έχουν οι γιατροί π.χ. για την "ανωτερότητα" του επαγγέλματός τους η οποία τους επιβάλει να μην αμοίβονται από κάποιον συνάδελφό τους (ακόμη κι αν ουδόλως τον εκτιμούν!)
Προσωπικά δεν θα με πείραζε ούτε η θανατική καταδίκη αποδεδειγμένα αμετανόητων και κατά συρροήν εγγληματιών (επί τέλους αν είσαι ισοβίτης και αποδράσεις και σκοτώσεις καμιά 10αριά πάλι ισοβίτης θα μείνεις, οπότε κάποια παραπάνω ποινή οφείλει να υπάρχει!), ούτε η ευθανασία αποδεδειγμένα μη ιασίμων ασθενών, ιδίως υπερηλίκων, ούτε η άμβλωση, ιδίως τους πρώτους 4,5 μήνες της κύησης, όπου ο εγκέφαλος του εμβρύου είναι πολύ λιγώτερο ανεπτυγμένος από αυτόν ενός πτηνού, όχι ανώτερου θηλαστικού.