Πλατειάζει το θέμα.
Όχι ότι είναι κακό, αλλά χάνουμε την ουσία. Ξεκινήστε από τα βασικά:
Τι σημαίνει «βουλευτής»? Σημαίνει «αντιπρόσωπος» του λαού στην Νομοθετική εξουσία, και ελεγκτής της Εκτελεστικής. Αυτό σημαίνει, ή τουλάχιστον αυτό θα έπρεπε να σημαίνει.
(Και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, οι εξουσίες είναι τρείς: Η Νομοθετική, η Εκτελεστική, και η Δικαστική. Χάριν «προσαρμογής» έχει επικρατήσει να λέγεται και 4η εξουσία ο τύπος, αν και από τότε που καθιερώθηκαν αυτοί οι όροι, η τεχνολογία (TV και πρόσφατα internet) έχουν ανατρέψει τους συσχετισμούς που υπήρχαν τότε που καθιερώθηκαν).
Εν πάσει περιπτώσει, με βάση αυτά πρέπει να λειτουργεί το πολίτευμα, και τα οποία είναι:
Η Νομοθετική εξουσία, δηλαδή οι βουλευτές οι οποίοι θεσπίζουν (ψηφίζοντας) νόμους, τους οποίους όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να σεβόμαστε. Γι αυτό τους εκλέγουμε.
Η Εκτελεστική εξουσία είναι όλο το πλέγμα των δημοσίων υπαλλήλων, επανδρώνοντας τις διάφορες υπηρεσίες οι οποίες πρέπει να λειτουργούν εφαρμόζοντας τους νόμους που θεσπίζει η Βουλή.
Οι βουλευτές, πέρα από το νομοθετικό τους έργο, έχουν (πρέπει να έχουν) και τη δυνατότητα να ελέγχουν τους δημόσιους υπάλληλους, αν κάνουν καλά τη δουλειά τους.
Και τέλος η Δικαστική εξουσία (τα δικαστήρια και οι δικαστές) που λειτουργούν (υποτίθεται) ανεξάρτητα από τους άλλους δύο, πάλι εφαρμόζοντας τους νόμους.
Το πρώτο «κουφό» που συμβαίνει, είναι ότι οι βουλευτές γίνονται και υπουργοί. Αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να αλλάξει. Υπουργός σημαίνει πολιτικός προϊστάμενος της Εκτελεστικής εξουσίας, και αυτός πρέπει να είναι κάποιος που «ξέρει τη δουλειά» (και δίνει κατευθύνσεις) και όχι κάποιος που έχει εκλεγεί για να νομοθετεί και να ελέγχει την Εκτελεστική εξουσία.
Να λοιπόν η πρώτη στρέβλωση. Τι δουλειά έχει ο βουλευτής, τον οποίο εγώ ψήφισα για να (πχ) υπερασπίσει τα συμφέροντά μου νομοθετώντας κατά της παιδοπορνείας (γιατί έχω παιδιά και με ενδιαφέρει – λέω ένα χοντρό παράδειγμα), να γίνεται προϊστάμενος του Υπ. Μεταφορών π.χ., και να ασχολείται με τα τράμ?
Πρώτα λοιπόν πρέπει να μας απασχολήσει το να πάψουν οι βουλευτές να έχουν τη δυνατότητα να γίνονται υπουργοί (να απαγορευτεί αυτό), και ξεκινώντας απ’ αυτό, καταλαβαίνετε πόσο μικρής σημασίας είναι το αν η αποζημίωσή του θα είναι 5.000 ή 8.000 το μήνα.
Το δεύτερο που πρέπει να εξεταστεί (γενικά μιλάω) είναι τα κριτήρια με τα οποία ο λαός εκλέγει τους βουλευτές του.
Δυστυχώς, σήμερα πια τα κριτήρια καθορίζονται από το Star System. Έτσι βλέπουμε τηλεπαρουσιαστές, ποδοσφαιριστές, ηθοποιούς, και γενικώς παντός τύπου «διάσημους» να «βγαίνουν» βουλευτές, εκτοπίζοντας άλλους που ίσως θα ήταν καλύτεροι στη δουλειά στο λειτούργημα αυτό.
Αυτό πως αντιμετωπίζεται?
Έχω σκεφτεί κάποιο «σύστημα», αλλά αν και το θεωρώ πρωτοποριακό και ικανό να αντιμετωπίσει τέτοιου είδους στρεβλώσεις, δεν «αρέσει».
Όμως, το πράμα δεν πάει άλλο παραπέρα.
Κάποιες αλλαγές πρέπει να γίνουν, γιατί αν δε γίνουν, θα μας πάρει ο διάολος όλους.
Σταματάω εδώ, γιατί ήδη το post είναι πολύ μεγάλο.