Νέα/κουτσομπολιά από εφημερίδες, websites, blogs

[netsome]

Πες μου πώς μιλάς να σου πω τι ψηφίζεις

Κόμματα και πολιτικά ρεύματα που αναδύονται στη σημερινή Γερμανία δίνουν την αφορμή σε έναν έλληνα μεταφραστή, μόνιμο κάτοικο Γερμανίας, να προβληματιστεί για την απόδοση νεόκοπων πολιτικών εννοιών και τάσεων στα ελληνικά

Κοσμάς Κώστας
28.08.2019, 21:40

tovima.gr


Στη Γερμανία έχουμε προεκλογική περίοδο. Τα ομόσπονδα κρατίδια του Βρανδεμβούργου – της ευρύτερης περιοχής γύρω από το Βερολίνο – και της Σαξονίας, όπου βρίσκονται η Δρέσδη και η Λειψία, ψηφίζουν την 1η Σεπτεμβρίου για το τοπικό κοινοβούλιο. Και στα δύο κρατίδια διαφαίνεται νίκη του κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD). Το φαινόμενο της ανόδου της Δεξιάς είναι επίκαιρο σε ολόκληρη την Ευρώπη και δίνει αφορμές για ποικίλες αναλύσεις και συζητήσεις· ιστορικές, πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές. Αλλά και γλωσσικές. Περιορίζομαι σε μερικές σκέψεις για τη γλώσσα και για τους όρους που καθορίζουν τον λόγο γι’ αυτό το επίκαιρο φαινόμενο και για την αντιστοιχία τους ανάμεσα στα δύο γλωσσικά περιβάλλοντα.

Οι επικριτές της πολιτικής του AfD τού επιρρίπτουν «völkische Ideologie», που στα ελληνικά θα μεταφραζόταν ως «λαϊκή ιδεολογία». Αυτό όμως που στα ελληνικά συμφραζόμενα ακούγεται αυτονόητα θετικό, στα γερμανικά είναι οπισθοδρομική αντίδραση. Η λέξη «λαός» μεταφράζεται βεβαίως με το γερμανικό «Volk», ωστόσο το επίθετο «völkisch» δηλώνει πίστη σε ιδεολογίες για συγγένεια αίματος ή έστω πολιτισμού που αποτελεί δήθεν τον συνεκτικό ιστό μιας υποτιθέμενης ομοιογενούς κοινωνίας στα όρια ενός εθνικού κράτους. Η φαινομενικά αυτονόητη αλλά τελικά περίπλοκη απόδοση του ουσιαστικού και του επιθέτου «Volk/völkisch» στα ελληνικά ως «λαός» και «λαϊκός» μπερδεύεται ακόμα περισσότερο όταν χρειαστεί να μεταφέρουμε στη γλώσσα μας το όνομα του κινήματος «Völkische Bewegung». Το κίνημα που δημιουργήθηκε στο γερμανικό Β΄ Ράιχ (1871-1918) και στη «Μοναρχία του Δούναβη» (όχι, ο όρος «Donaumonarchie» δεν δηλώνει τις «δικές μας» Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, αλλά την Αυστροουγγαρία) βασίζεται σε ρατσιστικές και αντισημιτικές εμμονές και βεβαίως χαίρει ιδιαίτερης συμπάθειας στον χώρο της σύγχρονης Δεξιάς. Αν το μεταφράσουμε ως «λαϊκό κίνημα», το πιθανότερο είναι να πέσει στο κεφάλι μας το αυστηρότερο αριστερό ανάθεμα, και σίγουρα θα γελάσουν και οι κότες. Και για να λύσω την απορία που σίγουρα θα προκύψει, για το πώς δηλαδή θα μεταφράζαμε τελικά στα γερμανικά τον όρο «λαϊκό κίνημα»: τα γερμανικά δεν έχουν πρόβλημα να φτιάχνουν σύνθετες λέξεις που θυμίζουν τις εμπορικές τους αμαξοστοιχίες. Είναι π.χ. δυνατή η μονολεκτική απόδοση του «κλειδαρότρυπα της καμπίνας του καπετάνιου της Ναυτιλιακής Εταιρείας Δουνάβεως» ως Donaudampfschifffahrtsgesellschaftskapitänskajütenschlüsselloch, δίνοντας αφορμή για γέλια, όμως η σύνθετη λέξη «Volksbewegung» είναι όντως περίπου το αντίθετο άκρο του «völkische Bewegung»!

Το «Κίνημα της Ταυτότητας»

Ας αφήσουμε όμως τα ανέκδοτα και ας συνεχίσουμε την εξερεύνηση της ανταπόκρισης των ελληνικών σε περαιτέρω όρους που με μια πρώτη ματιά φαντάζουν αυτονόητοι: ένα άλλο ρεύμα που έχει εμφανιστεί στους κόλπους της γερμανικής Δεξιάς είναι το κίνημα των «Identitäre» (Identität=ταυτότητα): ο λόγος τους αρθρώνεται αυτάρεσκα λόγιος, ανοιχτά αντιευρωπαϊκός, υπόρρητα αντικοινοβουλευτικός, μυστικιστικά παραδοσιολάγνος και απειλητικά κατηγορηματικός – στα ελληνικά συμφραζόμενα ταυτίζεται ίσως με τον λόγο συνταξιούχου πανεπιστημιακού θεολόγου / φιλοσόφου. Θα το μεταφράσουμε ως «Κίνημα Ταυτοτικών»; Αστοχο. Μήπως «Κίνημα της Ταυτότητας»; Το τελευταίο, ίσως και λόγω της λεκτικής εγγύτητας με την πάλαι ποτέ πολιτική πρωτοβουλία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, θα ήταν ίσως δυνατόν, αλλά και πάλι άστοχο. Αν και στο Ευρωκοινοβούλιο έχουμε τη δεξιά κοινοβουλευτική ομάδα «Ταυτότητας και Δημοκρατίας».

A propos, μιλώ επίμονα για τη «Δεξιά» και όχι για την «Ακροδεξιά», όχι χωρίς λόγο: Στα ελληνικά συμφραζόμενα, πολλοί συνδέουν τη Δεξιά με ένα κόμμα όπως η ΝΔ. Αν όμως χαρακτηρίζαμε στα ελληνικά το αδελφό κόμμα της ΝΔ στη Γερμανία, το κυβερνών χριστιανοδημοκρατικό CDU, ως «δεξιό» («rechts»), ή στα γερμανικά τη ΝΔ και την κοινοβουλευτική τους ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο ως «δεξιά», θα βρισκόμασταν εκτός τόπου και χρόνου: ο χαρακτηρισμός «δεξιά» επιφυλάσσεται για μισαλλόδοξες, αντιδραστικές, ρατσιστικές και εθνικιστικές πολιτικές συλλογικότητες που αδιαφορούν για τα κεκτημένα και τις κοινές παραδοχές της αστικής (όχι με την έννοια της πόλης!) δημοκρατίας. Ποιος ο λόγος να στριμώχνονται τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου με τους σαφείς τους προσδιορισμούς (συντηρητικοί, φιλελεύθεροι, σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, πράσινοι, κ.τ.λ.) σε δεξιά και αριστερά ντουλάπια· όλο και κάποιο «μακρύ ποδάρι» θα εξέχει… Για κάποιον λόγο, η αντιστοιχία των όρων Δεξιά / Ακροδεξιά ανάμεσα στις δύο γλώσσες είναι περισσότερο από προβληματική και άκρως ενδιαφέρουσα περίπτωση.

Διαφοροποίηση και πολιτική ορθότητα

Συνεχίζουμε στο ίδιο πολιτικό πλαίσιο, για να επιβεβαιώσουμε μια κοινή διαπίστωση: η τροφοδότηση μιας γλώσσας με λέξεις από άλλες σημαίνει εμπλουτισμό και διαφοροποίηση, και όχι πενία. Δανειζόμενη π.χ. η γερμανική το λατινικό «populus» συμπληρωματικά ή και παραπληρωματικά προς τη γερμανική «Volk», έχει την ευχέρεια να διαχωρίζει το φαινόμενο του λαϊκισμού («Populismus») από το λαϊκό. Πώς θα ήταν άραγε ο τρόπος που σκεφτόμαστε αυτά τα φαινόμενα, αν στον ελληνικό πολιτικό λόγο είχαμε την ευχέρεια να πούμε «η πολιτική του Χ κόμματος είναι ποπουλιστική»; Σίγουρα διαφοροποιημένος, όπως και στην περίπτωση της φράσης «πολιτικός λόγος»: Στα ελληνικά περιοριζόμαστε στην ελληνική ρίζα, και έτσι η διαφοροποίηση που χρειαζόμαστε για να αποδώσουμε τον λατινογενή όρο «discours» πάει χαμένη. Αντίστροφα, τα γερμανικά χρησιμοποιούν την ίδια λέξη για την «εξουσία» και τη «βία» («Gewalt»), με αποτέλεσμα στον πολιτικό λόγο να μιλά κανείς για «κρατική βία / εξουσία» («Staatsgewalt»)· αν τα γερμανικά είχαν διαφοροποιήσει λεκτικά την κρατική εξουσία και τη βία, π.χ. μέσω της λατινογενούς λέξης «Autorität» που δηλώνει περισσότερο κύρος, ίσως μερικά πράγματα να ήταν διαφορετικά.

Μα και η διαφοροποίηση έχει επίκαιρη πολιτική αναφορά: Οι δεξιοί του AfD επιτίθενται στη «δικτατορία της πολιτικής ορθότητας» και στο «Gendern» (ο λατινογενής αγγλοσαξονικός όρος έχει ενσωματωθεί στο μορφολογικό σύστημα της γερμανικής). Οσες και όσοι θέλουμε να διαφοροποιηθούμε (να δώσουμε στίγμα πολιτικό και να χρησιμοποιήσουμε τη διαφοροποιημένη γλώσσα), γράφουμε και μιλάμε «divers» (διαφοροποιημένα, πλουραλιστικά, ποικιλόμορφα), π.χ. αναφερόμαστε σε «συνεργάτριες και συνεργάτες». Αν και συχνά κουραστικό, είναι σίγουρα δίκαιο, αρκεί να αντιστρέψουμε για λίγο τους όρους και να γράψουμε για τις «συντάξεις των καθηγητριών» ή τις άθλιες «αποδοχές των καθαριστών» για να το συνειδητοποιήσουμε. Στα επίσημα κρατικά έγγραφα και σε κάθε λόγο δημοσίου προσώπου (πλην AfD) θα γίνει αναφορά π.χ. σε «στρατιωτίνες και στρατιώτες». Και για να αποφεύγεται ο πλεονασμός, έχουν καθιερωθεί ενδιαφέρουσες εναλλακτικές γραφές: Αντί για «Soldatinnen und Soldaten» μπορεί κανείς να γράψει «SoldatInnen» ή «Soldat*innen»· και πολιτικά ορθό, και σύντομο. Και κάτι άλλο: Η κυβέρνηση της «δεξιάς» Ανγκελα Μέρκελ έχει καθιερώσει σε κάθε προκήρυξη για θέση εργασίας να αναφέρεται το φύλο: M / W / D, δηλαδή Αντρας, Γυναίκα ή Διαφοροποιημέν* – πώς ακριβώς θα αποδοθεί το τελευταίο στα ελληνικά; Σίγουρα πάντως, όχι ουδέτερο!

Volk=λαός, völkisch=λαϊκός, identitär=ταυτοτικός, rechts=δεξιός, Populismus=λαϊκισμός, Discours=λόγος, Gewalt=βία + εξουσία. Αν συμβουλευτούμε το λεξικό, αυτές θα είναι προτεινόμενες αντιστοιχίες που θα βρούμε, που τελικά, όπως είδαμε, μάλλον προβληματικές είναι. Η διαπίστωση ότι δεν υπάρχουν στάνταρ απαντήσεις είναι σίγουρα πολύτιμη, είτε ασχολείται κανείς με τη μετάφραση είτε με την πολιτική.

Ο κ. Κώστας Κοσμάς είναι μεταφραστής, επιστημονικός συνεργάτης στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βερολίνου και ασχολείται ενεργά με τη γερμανική πολιτική.

Επιμέλεια: Λαμπρινή Κουζέλη

 

[netsome]

Ένα χρόνο μετά την άνοδό του στην εξουσία κι ενώ η χώρα μας βίωνε τα επακόλουθα της μικρασιατικής καταστροφής, ο Μπενίτο Μουσολίνι και η φασιστική Ιταλία έδειξαν το σοβινιστικό τους πρόσωπο και τις επεκτατικές τους διαθέσεις στα Βαλκάνια.

Αφορμή στάθηκε το επεισόδιο της 27ης Αυγούστου 1923 στο δρόμο Ιωαννίνων – Κακκαβιάς, κατά το οποίο βρέθηκαν δολοφονημένοι πέντε Ιταλοί, μέλη της επιτροπής για την οριστική χάραξη της ελληνοαλβανικής μεθορίου, μετά την παραχώρηση της Βορείου Ηπείρου στην Αλβανία το 1921.

Επρόκειτο για το στρατηγό Τελίνι, τον ταγματάρχη Κόρτι, το λοχαγό Μπανατσίνι, τον οδηγό του αυτοκινήτου τους και ένα διερμηνέα.

Ο Μουσολίνι, που ήθελε να ενισχύσει και το γόητρό του, χωρίς να περιμένει το αποτέλεσμα των ανακρίσεων από τις ελληνικές Αρχές, επέδωσε ρηματική διακοίνωση στην Αθήνα με τους ακόλουθους όρους:

    Απόδοση τιμών στην ιταλική σημαία και τις σορούς των δολοφονηθέντων.
    Τελετή μνημοσύνου, παρουσία του υπουργικού συμβουλίου.
    Αίτηση συγγνώμης προς την Ιταλία.
    Συμμετοχή ιταλού στρατιωτικού στις ανακρίσεις.
    Καταδίκη των ενόχων σε θάνατο.
    Καταβολή αποζημίωσης 50.000.000 λιρετών.

Την Ελλάδα εκείνη την περίοδο κυβερνούσε η Επαναστατική Επιτροπή υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα, η οποία φυσικά απέρριψε τους περισσότερους όρους του τελεσιγράφου, ως απαράδεκτους.

Προσφέρθηκε να βοηθήσει τις οικογένειες των θυμάτων και πρότεινε στην Ιταλία να ανατεθεί η επίλυση της διαφοράς στην Κοινωνία των Εθνών. Παράλληλα, διαβεβαίωσε την ιταλική κυβέρνηση ότι οι δράστες δεν ήταν Έλληνες, αλλά αλβανοί ληστές.

Στις 31 Αυγούστου η Κοινωνία των Εθνών κάλεσε την Ελλάδα να ενεργήσει ταχύτατα για την ανεύρεση των ενόχων. Η χώρα μας από την πλευρά της ζήτησε τη σύσταση Ειδικής Επιτροπής για τη διερεύνηση του συμβάντος και τον καταλογισμό ευθυνών, αλλά και την επέκταση των ερευνών προς την Αλβανία.

Κι ενώ οι διπλωματικές προσπάθειες για την επίλυση της κρίσης βρίσκονταν στο αποκορύφωμά τους, η Ιταλία, με πολεμική επιχείρηση την ίδια μέρα, κατέλαβε την Κέρκυρα, με στόλο αποτελούμενο από 25 πλοία (3 θωρηκτά, 4 καταδρομικά, 6 αντιτορπιλικά τορπιλοβόλα και υποβρύχια).

Προηγήθηκε απαίτηση του επικεφαλής της ιταλικής μοίρας, πλοιάρχου Φοσκίνι, προς το νομάρχη της Κέρκυρας, Πέτρο Ευριπαίο, για την παράδοση του νησιού.

Όταν ο έλληνας αξιωματούχος αρνήθηκε, οι Ιταλοί άρχισαν να κανονιοβολούν την πόλη της Κέρκυρας, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 15 γυναικόπαιδα και να τραυματιστούν 35 άμαχοι.

Αμέσως μετά οι ιταλικές δυνάμεις αποβιβάστηκαν στο νησί και το κατέλαβαν.

Για να δείξουν τις προθέσεις τους, τοποθέτησαν έναν ξύλινο κόκορα στο Παλαιό Φρούριο, με την επιγραφή: «Όταν λαλήσει αυτός ο κόκορας, τότε οι Ιταλοί θα φύγουν από την Κέρκυρα».

Η Ελλάδα διαμαρτυρήθηκε έντονα και προσέφυγε στην Κοινωνία των Εθνών, έχοντας με το μέρος της τη διεθνή κοινή γνώμη.

Ο Διεθνής Οργανισμός (ο ΟΗΕ της εποχής) ανέλαβε να διευθετήσει το περιστατικό, αλλά συνάντησε την έντονη αντίδραση της Ιταλίας.

Η υπόθεση παραπέμφθηκε στη Διάσκεψη των Πρεσβευτών, η οποία υποχρέωσε την Ελλάδα:

    Να καταβάλει στην Ιταλία αποζημίωση 50.000.000 λιρετών.
    Να τελέσει μνημόσυνο για τους δολοφονηθέντες.
    Να ενεργήσει ανακρίσεις για την ανεύρεση των δραστών της δολοφονίας, υπό την επίβλεψη Διεθνούς Επιτροπής.

Μόνο τότε η Ιταλία δέχτηκε να εκκενώσει την Κέρκυρα, στις 27 Σεπτεμβρίου 1923, με το λαό να τους κατευοδώνει με ένα σαρκαστικό «Κουκουρίκου!»

Παρά τις προσπάθειες που έγιναν από τα ενδιαφερόμενα μέρη, οι ένοχοι της πενταπλής δολοφονίας δεν ανακαλύφθηκαν ποτέ.


sansimera.gr

 

[citizen(1)]

Σαν σήμερα στις 31 Αυγούστου 1867 πέθανε ο Σαρλ Πιερ Μπωντλαίρ ο "καταραμένος" ποιητής, ο κύριος εκπρόσωπος του γαλλικού συμβολισμού. Επηρέασε πολλούς σύγχρονους και νεότερους ομότεχνούς του (και τους δικούς μας Καβάφη, Καρυωτάκη). Η μοναδική του συλλογή "Τα άνθη του κακού" θεωρούνται από τις σημαντικότερες της παγκόσμιας ποίησης. Είχε γεννηθεί στις 9 Απριλίου του 1821.
'Να είστε πάντα μεθυσμένοι. Αυτό είναι όλο!
Επιτακτική ανάγκη!
Για να μην νιώθετε το φριχτό βάρος του χρόνου,
να συντρίβει τους ώμους, να σας γέρνει στην γη.

Μεθύστε και μείνετε μεθυσμένοι.
Αλλά με τι;
Με κρασί, με ποίηση, με αρετή, με ό,τι σας αρέσει!
Όμως μεθύστε.Και αν τύχει κάποιες φορές να ξυπνήσετε,
Στα σκαλιά ενός παλατιού,
Στο πράσινο γρασίδι ενός χαντακιού,
Μέσα στην βαρύθυμη μοναξιά του δωματίου σας,
Με το μεθύσι σας χαμένο ή ελαττωμένο

Ρωτήστε τον άνεμο, το κύμα, το αστέρι, το πουλί, το ρολόι,

Ρωτήστε οτιδήποτε φεύγει
Οτιδήποτε βογκάει,
ή κυλάει ή τραγουδάει
Οτιδήποτε μιλάει,
Ρωτήστε τι ώρα είναι;

Και ο άνεμος, το κύμα, το αστέρι, το πουλί, το ρολόι,
Θα σας απαντήσει:
Είναι ώρα να μεθύσετε!
Για να μην είστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του Χρόνου,
Μεθύστε,
Μείνετε μεθυσμένοι,
Με κρασί, με αρετή, με ποίηση, με ό,τι σας αρέσει!”

 

[Sad_man]

Φοιτητής πήγε σε οντισιόν για ταινία πορνό και πέθανε

www.gazzetta.gr/plus/diethni/article/1391225/foititis-pige-se-ontision-gia-tainia-porno-kai-pethane-pics]http://www.gazzetta.gr/plus/diethni/article/1391225/foititis-pige-se-ontision-gia-tainia-porno-kai-pethane-pics[/url]

 

[netsome]

Ηταν σαν και σήμερα το 1999 όπου ο σεισμός της Πάρνηθας προκάλεσε το θάνατο 143 ανθρώπων

Σεισμός στην Αθήνα: Η μέρα που συντάραξε την Ελλάδα – Παντού θάνατος και καταστροφή | in.gr


Iσχυρός σεισμός, μεγέθους 5,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, πλήττει την Αθήνα και αφήνει πίσω του 143 νεκρούς, περισσότερους από 700 τραυματίες και ζημιές σε 70.000 κτίρια. Ηταν 7 Σεπτεμβρίου του 1999 και η χώρα ζει μια από τις χειρότερες τραγωδίες της Μεταπολίτευσης.

Ο ισχυρός σεισμός που είχε πλήξει την Αθήνα το 1999 είχε αφήσει πίσω του περισσότερους από 140 νεκρούς, καθώς πολλά κτίρια είχαν καταρρεύσει.

Ο σεισμός, ευρύτερα γνωστός ως σεισμός της Αθήνας του 1999, με μέγεθος 5,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, έλαβε χώρα στις 7 Σεπτεμβρίου 1999, 14:56:50 τοπική ώρα, και προκάλεσε 143 θανάτους και ζημιές που έφτασαν τα 3 δισεκατομμύρια ευρώ.

Είναι ο φονικότερος σεισμός των τελευταίων 50 ετών και η φυσική καταστροφή με το μεγαλύτερο κόστος σε υλικές ζημιές που έχει συμβεί ποτέ στην Ελλάδα.

Ο σεισμός, αν και όχι ιδιαίτερα ισχυρός και με συνολική διάρκειά μόλις 15 δευτερόλεπτα, προκάλεσε πολλές καταστροφές εξαιτίας της εγγύτητάς του στην Αθήνα, με επίκεντρο 18 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης, ανάμεσα στις Αχαρνές και τον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας, καθώς και του μικρού εστιακού βάθους, από 9 μέχρι 14 χιλιόμετρα.

Στην επιφάνεια του εδάφους υπήρξαν ελάχιστες ρηγματώσεις και ήταν δύσκολο να βρεθεί η προέλευση του σεισμού. Το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο του Γενικού Αστεροσκοπείου Αθηνών ανακοίνωσε αρχικά πως ο σεισμός προκλήθηκε από ρήγμα μήκους 15 χιλιομέτρων που καλύπτει την περιοχή μεταξύ Πεντέλης και Πάρνηθας.
Ηταν δύο σεισμοί

Με βάση τη μελέτη δορυφορικών δεδομένων που εξετάζουν την παραμόρφωση καθ’ ύψος του εδάφους που επιβεβαιώθηκε αργότερα από σεισμολογική μελέτη και έγινε το 2008 αποδεκτή και από το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο βρέθηκε ότι έγιναν δύο σεισμοί, μεγέθους 5,8 και 5,5 Ρίχτερ, σε διαφορετικά ρήγματα και με διαφορά 3,5 δευτερολέπτων ο ένας από τον άλλο.

Ο αριθμός των θυμάτων του σεισμού έφτασε τα 143, γεγονός που κατατάσσει τον σεισμό ως τον πιο θανατηφόρο που έλαβε χώρα στην Ελλάδα τα τελευταία 50 χρόνια. Με βάση αυτοψία σε 111 από τα θύματα του σεισμού, 36 άνθρωποι πέθαναν από τραύματα, 38 άνθρωποι έφεραν τραύματα από τα οποία κινδύνευε η ζωή τους ενώ 31 πέθαναν από ασφυξία.

Οι περισσότεροι από τους θανάτους οφείλονται σε καταρρεύσεις κτιρίων, τρία από αυτά εργοστάσια. Από τους υπόλοιπους, έξι έχασαν τη ζωή τους λόγω εμφράγματος του μυοκαρδίου, δύο από τραύματα όταν πήδηξαν από το κτίριο στο οποίο βρίσκονταν και ένας όταν χτυπήθηκε από ένα αντικείμενο.

Υπολογίστηκε ότι τουλάχιστον άλλοι 85 σώθηκαν μέσα από τα συντρίμια, 2.000 τραυματίστηκαν και 50.000 έμειναν άστεγοι. Οι καταυλισμοί που δημιουργήθηκαν για την προσωρινή στέγαση των αστέγων εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούνται 10 χρόνια μετά.

Στο εξαώροφο κτίριο της Ρικομέξ, στο Μενίδι, που στεγάζονταν οι εταιρείες Ρικομέξ και Εστία εμπορική, πέθαναν 39 άνθρωποι, ανάμεσα στους οποίους δύο έγκυες γυναίκες.
Καταστροφές

Ο σεισμός του 1999 ήταν η πιο καταστροφική και δαπανηρή φυσική καταστροφή που έπληξε ποτέ την Ελλάδα, με υλικές ζημιές που αποτιμήθηκαν σε 3 δις δολάρια ΗΠΑ. Εκτός από την εγγύτητά του στη μητροπολιτική περιοχή της Αθήνας, ο σεισμός είχε μικρό εστιακό βάθος, σε συνδυασμό με ασυνήθιστα υψηλές επιταχύνσεις εδάφους. Οι μεγαλύτερες καταστροφές έλαβαν χώρα εντός 10 χιλιομέτρων από το επίκεντρο, με τοπικές διαφορές που οφείλονταν σε διάφορους τοπογεωγραφικούς παράγοντες. Οι περιοχές που επλήγησαν περισσότερο από το σεισμό ήταν τα Άνω Λιόσια, το Μενίδι, οι Θρακομακεδόνες και η Φυλή Αττικής, όπου υπολογίζεται ότι τοπικά ο σεισμός είχε ισχύ IX (9) στην κλίμακα Μερκάλι, ενώ κατά τόπους έφτασε και την ισχύ Χ (10, με μέγιστο επίπεδο το 12), με το 30% των καλά κατασκευασμένων κτιρίων να έχει καταρρεύσει, ήταν δηλαδή «εξαιρετικά καταστροφικός», ενώ μεγάλες επιταχύνσεις παρατηρήθηκαν και στη περιοχή Αδάμες, λόγω του αργιλώδους εδάφους και της εγγύτητας στη κοίτη του Κηφισού. Δεν αναφέρθηκαν σημαντικές υλικές καταστροφές στο Δήμο Αθηνών και στα νότια και ανατολικά προάστια.

Την επόμενη ημέρα του σεισμού, το ΥΠΕΧΩΔΕ όρισε ομάδες που αποτελούνταν από δύο μηχανικούς να ερευνήσουν τις καταστροφές στις περιοχές που επηρεάστηκαν από το σεισμό. Ύστερα από οπτική έρευνα τα κτίρια χαρακτηρίζονταν πράσινα αν η φέρουσα δομή δεν είχε ζημιές, κίτρινα αν η φέρουσα δομή είχε υποστεί επιδιορθώσιμες ζημιές και κόκκινα αν τα κτίρια είχαν υποστεί τόσες πολλές ζημιές που δεν μπορούσαν να επισκευαστούν και έτσι έπρεπε να κατεδαφιστούν. Στους Θρακομακεδόνες το 84% των σπιτιών χαρακτηρίστηκε κόκκινο ή κίτρινο, στα Άνω Λιόσια το 64% και στη Φυλή το 56%. Τα περισσότερα «κόκκινα» κτίρια βρίσκονταν στις Αχαρνές και τα Άνω Λιόσια. Μεγάλα εργοστάσια που βρίσκονταν στη περιοχή και υπέστησαν σοβαρές ζημιές από το σεισμό, ήταν των Ricomex ΑΕ, Αφοί Φουρλή ΑΕΒΕ, Παπουτσάνης ΑΒΕΕ και Φαράν ΑΒΕΕ, οι οποίες όλες είχαν σημαντικές οικονομικές απώλειες λόγω του σεισμού.

Ο σεισμός προκάλεσε μεγάλες ζημιές στο καζίνο Mont Parnes, στην Πάρνηθα, με αποτέλεσμα το κέντρο διασκέδασης να κατεδαφιστεί, ενώ το μισό κτίριο τέθηκε εκτός λειτουργίας εξαιτίας της μετατόπισής του από την κατακόρυφο. Το κτίριο αποφασίστηκε τελικά να κατεδαφιστεί και στη θέση του να ανεγερθεί ένα νέο. Το Στάδιο Νίκος Γκούμας στη Νέα Φιλαδέλφεια, έδρα της ΑΕΚ υπέστη τόσες ζημιές, ιδίως στις θύρες 3 και 16, από το σεισμό ώστε να έπρεπε να κατεδαφιστεί.

Συνολικά από το σεισμό κατέρρευσαν 110 κτίρια, 5.222 κρίθηκαν κατεδαφιστέα και 38.165 επισκευάσιμα.

Η Ακρόπολη και τα άλλα μνημεία της Αθήνας είτε έμειναν αλώβητα είτε είχαν μικρές υλικές ζημιές. Στον Παρθενώνα και στο Ερέχθειο παρατηρήθηκε ελαφρά περιστροφή κάποιων κιόνων, χωρίς σημαντικά αποτελέσματα. Αρκετά από τα κτίρια με πλίνθινη τοιχοποιία που χρονολογούνται από τον 19ο αιώνα δεν υπέστησαν ζημίες, αν και κάποια από αυτά τα κτίρια χαρακτηρίστηκαν κόκκινα, μερικά διατηρητέα (δηλαδή κτίρια τα οποία δεν πρέπει να κατεδαφιστούν).

Η Μητρόπολη Αθηνών, η οποία είχε υποστεί ζημιές και από το σεισμό του 1981, χρειάστηκε να αναστηλωθεί.

Μνημεία στα οποία προκλήθηκαν σημαντικές ζημιές από το σεισμό ήταν η μονή Δαφνίου και το κάστρο της Φυλής, που χρονολογείται από τον 5ο αιώνα π.Χ., όπου στους τοίχους εμφανίστηκαν μεγάλες ρωγμές.

Όσον αφορά τις υποδομές, μια κατολίσθηση καθώς και αρκετές ρωγμές αναφέρθηκαν κατά μήκος του δρόμου που οδηγεί στην κορυφή της Πάρνηθας και βρισκόταν κοντά στο επίκεντρο, αλλά κατά τα άλλα οι ζημιές στο οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο ήταν μικρές ενώ δεν παρατηρήθηκαν ζημιές στο Μετρό της Αθήνας.

Μικρές ζημιές αναφέρθηκαν επίσης στο δίκτυο υδροδότησης κοντά στο επίκεντρο, με μικρές διαρροές σε υψηλής πίεσης σωλήνες. Το δίκτυο παροχής φυσικού αερίου και το δίκτυο αποχέτευσης δεν υπέστησαν καταστροφές. Στα λιμάνια της Ελευσίνας και του Πειραιά οι ζημιές ήταν μικρές, καθώς οι μόνες που παρατηρήθηκαν ήταν η μετακίνηση κατά 10 εκατοστά μερικών τοίχων στις αποβάθρες, επειδή κατακάθισαν, με αποτέλεσμα την ελαφρά παραμόρφωση των σιδηροτροχιών των γερανών και κάποιες διακοπές στο ηλεκτρικό δίκτυο

 

[netsome]

Πρόκειται για ένα κείμενο που ο εκλιπών μεγάλος στοχαστής έγραψε το 2014, κατά παραγγελία του ιταλικού περιοδικού «L’ Espresso»

Η επιστολή του Ουμπέρτο Έκο στον εγγονό του: «Καλλιέργησε τη μνήμη σου και θα ζήσεις χίλιες ζωές»

Μια συγκλονιστική επιστολή, ενδεικτική της τεράστιας προσωπικότητας του, έγραψε ο Ουμπέρτο Έκο απευθύνοντάς την στον εγγονό του. Πρόκειται για ένα κείμενο που ο εκλιπών μεγάλος στοχαστής έγραψε το 2014, κατά παραγγελία του ιταλικού περιοδικού «L’ Espresso», το οποίο είχε ζητήσει από τον ίδιο και από άλλες 13 προσωπικότητες του πνεύματος να γράψουν μια επιστολή για το 2014.

Ο Ουμπέρτο Έκο έγραψε την επιστολή προς τον εγγονό του, ο οποίος πρόσφατα εκφώνησε έναν λιτό και ουσιαστικό επικήδειο λόγο στον παππού του.

Στο κείμενο ο Έκο εκδηλώνει τον προβληματισμό του για τις Νέες Τεχνολογίες και τη σημασία της μνήμης. Υποστηρίζει πως ούτε το Διαδίκτυο μπορεί να υποκαταστήσει τη γνώση, ούτε οι υπολογιστές το μυαλό μας και προτρέπει τις νέες γενιές να μαθαίνουν απομνημονεύοντας.

Ολόκληρη η επιστολή:

«Αγαπητό μου εγγονάκι,
Δεν θα ήθελα αυτή η χριστουγεννιάτικη επιστολή να θεωρηθεί υπερβολικά συναισθηματική ή ότι έχει σκοπό να σε νουθετήσει σχετικά με την αγάπη για τους συνανθρώπους μας, για την πατρίδα, για τον κόσμο, και όλα τα συναφή. Δεν θα έδινες καμιά σημασία και όταν θα έφτανε η στιγμή να θέσεις σε εφαρμογή όλα αυτά, (εσύ έφηβος, και εγώ στο επέκεινα), το σύστημα αξιών θα είχε αλλάξει τόσο πολύ, που πιθανότατα οι συμβουλές μου θα προέκυπταν ξεπερασμένες.
Ο εγγονός του Ουμπέρτο Έκο
Βάζε πράγματα στο μυαλό σου

Γι’ αυτό, θα ήθελα να επικεντρωθώ σε μια μόνο συμβουλή, την οποία μπορείς να ακολουθήσεις ακόμη και τώρα, ενώ σερφάρεις στο iPad σου. Κι ούτε θα κάνω το λάθος να σου το υποδείξω, όχι γιατί θα φαινόμουν ένας παππούς βαρετός, αλλά γιατί το ίδιο κάνω και εγώ. Στην καλύτερη περίπτωση μπορώ να σου πω ότι, αν κατά τύχη πέσεις πάνω σε εκατοντάδες ιστοσελίδες πορνό που δείχνουν τη σχέση μεταξύ δύο ανθρώπινων όντων, προσπάθησε με χίλιους τρόπους να μην πιστέψεις ότι αυτό είναι το σεξ, όταν μάλιστα σε αναγκάζει να μη βγαίνεις από το σπίτι σου, για να κοιτάξεις τα πραγματικά κορίτσια. Ξεκινώ από την αρχή ότι είσαι ετεροφυλόφιλος, αλλά κι έτσι να μην είναι, προσάρμοσε τις συμβουλές μου στην περίπτωσή σου. Κοίταζε τα πραγματικά κορίτσια στο σχολείο ή όπου πας να παίξεις, γιατί είναι καλύτερα από τα τηλεοπτικά και μια μέρα θα σου προσφέρουν μεγαλύτερες χαρές από εκείνες του Διαδικτύου. Πίστεψε εκείνους που έχουν μεγαλύτερη εμπειρία από εσένα. Αν εγώ κοίταζα το σεξ μόνο στον υπολογιστή, ο πατέρας σου δεν θα είχε ποτέ γεννηθεί, κι εσύ ποιος ξέρει πού θα βρισκόσουν, μάλλον δεν θα υπήρχες καν.

Αλλά δεν είναι αυτό που θέλω να σου πω, αλλά για μια ασθένεια που έχει προσβάλει τη γενιά σου, καθώς και παιδιά μεγαλύτερα από εσένα, που τώρα φοιτούν στο πανεπιστήμιο: την απώλεια της μνήμης.

Είναι αλήθεια ότι αν θέλεις να μάθεις ποιος ήταν ο Καρλομάγνος ή πού βρίσκεται η Κουάλα Λουμπούρ, δεν έχεις παρά να πατήσεις μερικά πλήκτρα και το Διαδίκτυο σου το λέει αμέσως. Κάν’ το όταν χρειάζεται, αφού όμως το κάνεις, προσπάθησε να θυμηθείς τι σου είπε, για να μην αναγκαστείς να το αναζητήσεις για δεύτερη φορά σε περίπτωση που υπάρξει επείγουσα ανάγκη, όπως για μια έρευνα στο σχολείο. Επειδή νομίζεις ότι ο υπολογιστής μπορεί να σου απαντάει οποιαδήποτε στιγμή, ελλοχεύει ο κίνδυνος να χάσεις το ενδιαφέρον να βάζεις πράγματα στο μυαλό σου. Είναι σαν να λέμε ότι, επειδή έχεις μάθει πως για να πας από την τάδε οδό στη δείνα, υπάρχουν το λεωφορείο ή το Μετρό, που σου επιτρέπουν να μετακινηθείς χωρίς κόπο -το οποίο βεβαίως εξυπηρετεί και κάν΄το κάθε φορά που βιάζεσαι-, για τον λόγο αυτό δεν χρειάζεται πλέον να περπατάς. Αν όμως δεν περπατάς αρκετά, γίνεσαι «άτομο με ειδικές ανάγκες», όπως χαρακτηρίζουμε σήμερα τους ανθρώπους που βρίσκονται σε αναπηρικό καροτσάκι. Εντάξει, ξέρω ότι ασχολείσαι με σπορ, άρα ξέρεις να κινείς το σώμα σου, ας επιστρέψουμε όμως στο μυαλό σου.
Παιχνίδια με τον νου

Η μνήμη είναι ένας μυς, όπως εκείνοι των ποδιών, και αν δεν τον εκγυμνάζεις, ατονεί κι έτσι, από πλευράς εγκεφάλου, γίνεσαι άτομο με ειδικές ανάγκες, δηλαδή, για να μιλήσουμε ειλικρινά, ένας ηλίθιος. Κι επειδή για όλους ελλοχεύει ο κίνδυνος να πάθουν Αλτσχάιμερ όταν γεράσουν, ένας τρόπος για να αποφύγουν αυτό το δυσάρεστο ατύχημα είναι να εξασκούν πάντοτε τη μνήμη τους. Ιδού, λοιπόν, η δική μου συνταγή: Κάθε πρωί μάθαινε απ’ έξω μερικούς στίχους, ένα σύντομο ποίημα ή, όπως έκαναν οι δάσκαλοί μας, που μας έβαζαν να μάθουμε τη «Σταχτιά Φοραδίτσα»1 ή «Το Σάββατο του χωριού»2. Καλό θα ήταν να κάνεις παιγνίδια μνήμης με τους φίλους σου για να δείτε ποιος θυμάται καλύτερα. Αν δεν σας αρέσει η ποίηση, κάντε το με τους ποδοσφαιριστές. Πρόσεξε όμως! Δεν πρέπει να γνωρίζεις μόνο τους σημερινούς ποδοσφαιριστές της Ρόμα, αλλά και των άλλων ομάδων, ίσως και ομάδων του παρελθόντος. Φαντάσου ότι εγώ θυμάμαι εκείνους της Τορίνο, όταν το αεροπλάνο τους συνετρίβη με όλους τους παίκτες μέσα: Μπατσικαλούπο, Μπαλαρίν, Μαρόζο κ.λπ. Κάντε αγώνες μνήμης σχετικά με τα βιβλία που έχετε διαβάσει. Π.χ., ποιος ήταν πάνω στην Ισπανιόλα προς αναζήτηση του νησιού των θησαυρών; Ο Λόρδος Τριλώνεϋ, ο Καπετάν Σμόλετ, ο Δόκτωρ Λάιβζι, ο Λονγκ Τζον Σίλβερ, ο Τζιμ; Δες αν οι φίλοι σου θυμούνται ποιοι ήταν οι υπηρέτες των Τριών Σωματοφυλάκων και του Ντ’ Αρτανιάν: Γκριμό, Μπαζέν, Μουσκετόν και Πλανσέ. Κι αν δεν θέλεις να διαβάσεις τους «Τρεις Σωματοφύλακες» (να ήξερες τι χάνεις) κάν’ το με κάποια από τις ιστορίες που έχεις διαβάσει. Μοιάζει με παιγνίδι (και είναι), θα δεις όμως πως το κεφάλι σου θα κυριευθεί από διάφορους χαρακτήρες, ιστορίες, αναμνήσεις κάθε είδους.
Θα αναρωτηθείς γιατί παλιά οι υπολογιστές ονομάζονταν ηλεκτρονικά μυαλά; Διότι σχεδιάστηκαν με βάση το μοντέλο του εγκεφάλου σου (μας), αλλά ο εγκέφαλος έχει περισσότερες διασυνδέσεις από έναν υπολογιστή, είναι ένα είδος υπολογιστή που κουβαλάς πάντα μαζί σου, ο οποίος μεγαλώνει και δυναμώνει με την άσκηση, ενώ ο υπολογιστής που έχεις πάνω στο γραφείο σου, όσο πιο πολύ τον χρησιμοποιείς, τόσο περισσότερη ταχύτητα χάνει και μετά από μερικά χρόνια θα πρέπει να τον αλλάξεις. Αντίθετα, στην εποχή μας, το μυαλό σου μπορεί να διαρκέσει έως και ενενήντα χρόνια -αν το έχεις εξασκήσει. Και στα ενενήντα του χρόνια θα θυμάται περισσότερα πράγματα από αυτά που θυμάσαι τώρα. Και μάλιστα δωρεάν!




Μάθε τι συνέβη πριν τη γέννησή σου

Έπειτα, υπάρχει η ιστορική μνήμη, αυτή που δεν αφορά τα γεγονότα της ζωής σου ή τα πράγματα που έχεις διαβάσει, αλλά αυτά που συνέβησαν πριν ακόμη γεννηθείς.
Σήμερα, αν πας σε ένα κινηματογράφο, θα πρέπει να μπεις μέσα μια συγκεκριμένη ώρα, όταν αρχίζει η ταινία, και όταν η προβολή ξεκινά, είναι σαν κάποιος να σε παίρνει από το χέρι και να σου λέει τι συμβαίνει. Στα χρόνια μου, μπορούσε κανείς να μπει στην αίθουσα του κινηματογράφου οποιαδήποτε στιγμή, θέλω να πω στο μέσο της προβολής. Έμπαινε τη στιγμή που συνέβαιναν ορισμένα πράγματα και προσπαθούσε να καταλάβει τι είχε προηγηθεί. Αργότερα, όταν η ταινία ξανάρχιζε, μπορούσε να διαπιστώσει αν είχε καταλάβει σωστά την υπόθεση, εκτός του ότι, αν η ταινία είχε ενδιαφέρον, μπορούσε να μείνει και να την ξαναδεί. Λοιπόν, η ζωή είναι σαν μια ταινία της δικής μου εποχής. Όλοι ερχόμαστε στη ζωή όταν πολλά πράγματα έχουν ήδη συμβεί πριν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, και είναι σημαντικό να μάθουμε τι έχει συμβεί πριν εμείς γεννηθούμε. Αυτό είναι αναγκαίο, για να κατανοήσουμε καλύτερα γιατί σήμερα συμβαίνουν πολλά νέα πράγματα.
Να ξεφυλλίζεις και να μαθαίνεις

Λοιπόν, το σχολείο, εκτός από τις προσωπικές σου αναγνώσεις, θα έπρεπε να σου διδάσκει να απομνημονεύεις αυτά που συνέβησαν πριν τη γέννησή σου. Φαίνεται όμως ότι δεν το κάνει καλά, διότι διάφορες έρευνες μας λένε ότι τα παιδιά του σήμερα, ακόμη και τα πιο μεγάλα που φοιτούν στα πανεπιστήμια, ας πούμε αυτά που έχουν γεννηθεί το 1990, δεν ξέρουν -και ίσως δεν θέλουν να ξέρουν- τι είχε συμβεί το 1980, για να μη μιλήσουμε για το τι συνέβη πριν από πενήντα χρόνια.

Τα στατιστικά στοιχεία μας λένε ότι αν ρωτήσετε κάποια παιδιά ποιος ήταν ο Άλντο Μόρο, θα απαντήσουν ότι ήταν ο αρχηγός των Ερυθρών Ταξιαρχιών – ενώ ήταν αυτός που οι Ερυθρές Ταξιαρχίες σκότωσαν.

Δεν θα μιλήσουμε εδώ για τις Ερυθρές Ταξιαρχίες, αφού για πολλούς παραμένει ένα μυστήριο, παρά το γεγονός ότι αυτά συνέβησαν εδώ και τριάντα χρόνια. Εγώ γεννήθηκα το 1932, δέκα χρόνια μετά την άνοδο του Φασισμού στην εξουσία. Ήξερα όμως ποιος ήταν ο πρωθυπουργός κατά τη στιγμή της Πορείας στη Ρώμη (τι είναι αυτό;)3. Ίσως το φασιστικό σχολείο μού το είχε διδάξει, για να μου εξηγήσει πόσο ανόητος και κακός ήταν εκείνος ο Υπουργός «O δειλός Φάκτα4», που οι φασίστες είχαν αντικαταστήσει. Εντάξει! Τουλάχιστον όμως το ήξερα.
Ας αφήσουμε όμως το σχολείο. Ένα αγόρι του σήμερα δεν γνωρίζει ποιοι ήταν οι ηθοποιοί του κινηματογράφου είκοσι χρόνια πριν, ενώ εγώ ήξερα ποια ήταν η Φραντσέσκα Μπερτίνι, που πρωταγωνίστησε σε βουβές ταινίες είκοσι χρόνια πριν εσύ γεννηθείς. Ίσως γιατί ξεφύλλιζα παλιά περιοδικά που συσσωρεύονταν στην ντουλάπα του σπιτιού μας, αλλά αυτό ακριβώς σε καλώ να κάνεις: να ξεφυλλίζεις κι εσύ παλιά περιοδικά, καθώς πρόκειται για έναν τρόπο να μάθεις τι είχε συμβεί πριν εσύ γεννηθείς. Αλλά γιατί είναι τόσο σημαντικό να γνωρίζουμε τι συνέβη πριν; Διότι, πολλές φορές ό, τι συνέβη στο παρελθόν σου εξηγεί γιατί ορισμένα πράγματα συμβαίνουν σήμερα, και οπωσδήποτε (όπως και για τους ποδοσφαιριστές, που είπαμε) είναι ένας τρόπος για να εμπλουτίζουμε τη μνήμη μας.
Πρόσεξε! Αυτό δεν μπορείς να το κάνεις μόνο με τα βιβλία και τα περιοδικά, αλλά και με το Ίντερνετ, το οποίο μπορούμε να το χρησιμοποιούμε όχι μόνο για να κάνουμε chat με τους φίλους μας, αλλά, (λέμε τώρα) και με την Ιστορία του κόσμου. Ποιοι ήταν οι Χετταίοι; Και οι Καμισάρντι (camisards)5; Και πώς ονομάζονταν οι τρεις καραβέλες του Κολόμβου; Πότε εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι; Η Κιβωτός του Νώε θα μπορούσε να έχει ένα πηδάλιο; Ποιο ήταν το όνομα του προγόνου του βοδιού; Υπήρχαν περισσότερες τίγρεις πριν από εκατό χρόνια απ’ ό,τι σήμερα; Τι ήταν η αυτοκρατορία του Μάλι; Και ποιος μιλούσε για την Αυτοκρατορία του Κακού; Ποιος ήταν ο δεύτερος Πάπας στην ιστορία; Πότε εμφανίστηκε ο Μίκυ Μάους;
Θα μπορούσα να θέσω ατέλειωτα ερωτήματα και όλα θα ήταν ωραίες περιπέτειες έρευνας. Θα έλθει η μέρα που θα είσαι ηλικιωμένος και θα νιώθεις ότι έχεις ζήσει χίλιες ζωές, γιατί θα είναι σαν να ήσουν παρών στη Μάχη του Βατερλό, ότι παρακολούθησες τη δολοφονία του Ιούλιου Καίσαρα κι ότι ήσουν πολύ κοντά στο σημείο όπου ο Bertoldo il Nero6, αναμιγνύοντας ουσίες σε ένα γουδί για να βρει τον τρόπο να φτιάξει χρυσό, ανακάλυψε κατά λάθος την πυρίτιδα (μπαρούτι) και εκτινάχθηκε στον αέρα (και καλά να πάθει). Αντίθετα, άλλοι φίλοι σου, οι οποίοι δεν θα έχουν καλλιεργήσει τη μνήμη τους, θα έχουν ζήσει μια μόνο ζωή, τη δική τους, που θα πρέπει να ήταν και πολύ μελαγχολική και στερημένη από μεγάλες συγκινήσεις.

Καλλιέργησε, λοιπόν, τη μνήμη σου και από αύριο αποστήθισε την «Εύθυμη Τερέζα»7.»

Σημειώσεις:
1. «La Cavallina Storna», στα ιταλικά. Είναι από τα πιο γνωστά ποιήματα του Ιταλού ποιητή Τζιοβάνι Πάσκολι (1855-1912). Το οποίο έγραψε στη μνήμη του πατέρα του, ο οποίος δολοφονήθηκε πάνω στην άμαξά του, όταν ο ποιητής ήταν δώδεκα ετών.
2. «Il Sabato del villaggio», στα ιταλικά. Ποίημα του Τζιάκομο Λεοπάρντι (1798-1837), ο οποίος θεωρείται o μεγαλύτερος Ιταλός ποιητής μετά τον Πετράρχη. Το συγκεκριμένο ποίημα αναφέρεται στις προετοιμασίες που κάνουν οι κάτοικοι του χωριού του, για να υποδεχθούν την Κυριακή.
3. Πορεία προς τη Ρώμη (Marcia su Roma) ονομάστηκε η πορεία που έκαναν προς την πρωτεύουσα της Ιταλίας οι μελανοχίτωνες (η παραστρατιωτική οργάνωση που είχε δημιουργήσει ο Μουσολίνι), προκειμένου να καταλάβουν την εξουσία. Η “πορεία” διήρκεσε από τις 22 ως τις 28 Οκτωβρίου 1922 και κατέληξε στην άνοδο του Μουσολίνι στην εξουσία, στην οποία παρέμεινε επί 21 έτη.
4. Ο Λουίτζι Φάκτα (1861-1930) ήταν ο τελευταίος πρωθυπουργός πριν την ανάληψη της εξουσίας από τον Μπενίτο Μουσολίνι.
5. Γάλλοι καλβινιστές που εμφανίστηκαν το 1700 εναντίον του Λουδοβίκου του 14ου , ο οποίος είχε καταργήσει τη θρησκευτική τους ελευθερία. Ονομάζονταν έτσι από την πουκαμίσα, που φορούσαν πάνω από το ένδυμά τους, ως αναγνωριστικό στοιχείο.
6. Ο Μπερτόλδος, επονομαζόμενος και Μαύρος (Berthold der Schwartz) ήταν φραγκισκανός μοναχός, στον οποίο αποδίδεται (χωρίς να μπορεί να τεκμηριωθεί ιστορικά) η εφεύρεση της πυρίτιδας.
7. «La Vispa Teresa», στα ιταλικά είναι το πιο γνωστό ποίημα για μικρά παιδιά του Ιταλού ποιητή Λουίτζι Σάιλερ (1825-1885). Γράφτηκε γύρω στο 1850 και μιλάει για ένα κοριτσάκι, την Τερέζα, που περιχαρής που έπιασε μια πεταλουδίτσα, ενώ εκείνη πέταγε πάνω από το γρασίδι, αναφωνεί: «Τη έπιασα! Την έπιασα!». Η πεταλούδα την εκλιπαρεί να την αφήσει ελεύθερη, λέγοντάς της: «Ζώντας πετώντας, τι κακό σου κάνω; Εσύ με πληγώνεις πιέζοντάς μου τις φτερούγες. Άσε με ελεύθερη! Κι εγώ κόρη του Θεού είμαι!». Η Τερέζα, κόκκινη από ντροπή, άνοιξε τα δάχτυλά της κι εκείνη πέταξε και πάλι.

 

[netsome]

“Όσα χρόνια κι αν περάσουν οι Γερμανοί θα κληθούν να πληρώσουν για τα βαριά τους εγκλήματα”
Δημοσιεύτηκε στις 10/09/2019 09:30

Έχουν περάσει 76 χρόνια από το ολοκαύτωμα της μαρτυρικής Βιάννου και με αφορμή τις εκδηλώσεις μνήμης και διεκδίκησης που θα γίνουν 13, 14, 15 και 16 Σεπτεμβρίου τοποθετήθηκε το μέλος του Εθνικού συμβουλίου για την διεκδίκηση των Γερμανικών οφειλών Αριστομένης Συγγελάκης στον Politica 89.8. και τον Νίκο Παπαδάκη, στην εκπομπή “Δημοσίως”.

Μάλιστα όπως επισημαίνει  “φέτος για πρώτη φορά  θα πραγματοποιηθεί “πορεία μνήμης και δικαιοσύνης” από το Πανδημοτικό Ηρώο Βιάννου (στο Σελί Αμιρά)” προς τον τόπο της μαζικής εκτέλεσης αμάχων στον Αμιρά (τοποθεσία Αμπέλια στον οικισμό Μελιανά) την Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου στις 6 μ.μ.

Για τις εκδηλώσεις μνήμης και διεκδίκησης στο ολοκαύτωμα της Βιάννου που θα πραγματοποιηθούν στις 13, 14, 15 και 16 Σεπτεμβρίου ο κ Συγγελάκης απεύθυνε κάλεσμα σε όλο τον κόσμο να βρεθεί στην Βιάννο να τιμήσει τους νεκρούς μας και να στηρίξει τη διεκδίκηση των Γερμανικών αποζημιώσεων,  ειδικά αυτή την στιγμή που μετά και την απόφαση σχετικά με το Δίστομο το ζήτημα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. “Όσα χρόνια κι αν περάσουν” σημείωσε ο κ. Συγγελάκης “οι Γερμανοί θα κληθούν να πληρώσουν για τα βαριά τους εγκλήματα. Ο αγώνας μας κλιμακώνεται και διεθνοποιείται και δεν θα αφήσουμε κανέναν να τον αποδυναμώσει”.

Το Ολοκαύτωμα της Βιάννου αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο Ολοκαύτωμα της Ελλάδας την περίοδο της γερμανικής κατοχής και συνάμα μια από τις κορυφαίες στιγμές στην ιστορία της Κρήτης. Προβαίνοντας μάλιστα και σε μία ιστορική αναδρομή ο κ. Συγγελάκης υπογραμμίζει πως “το ολοκαύτωμα της Βιάννου διαπράχθηκε από τα στρατεύματα της ναζιστικής Γερμανίας στις 14-16 Σεπτεμβρίου 1943, λίγες μέρες μετά την 8η Σεπτεμβρίου 1943 και την αποχώρηση της Ιταλίας από τον Άξονα και την προσχώρησή της στο στρατόπεδο των Συμμάχων. Ο Χίτλερ επέλεξε να ολοκαυτώσει τη Βιάννο, αξιοποιώντας αφορμές που του δόθηκαν, με σκοπό να να στείλει μήνυμα ισχύος του Γ’ Ράιχ παντού, να κλείσει τα στόματα όσων πίστεψαν πως το Τρίτο Ράιχ αποδυναμώνεται. Αλλά και για να εκδικηθεί τη Βιάννο για την Αντίστασή της στον φασισμό.

Καλούμε την κυβέρνηση να ασκήσει πίεση τώρα που το θέμα των Γερμανικών Αποζημιώσεων είναι και πάλι πιο επίκαιρο από ποτέ , μετά και την απόφαση του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της Ιταλίας για το Δίστομο, και υπενθυμίζει στην Γερμανική κυβέρνηση πως οφείελι να απαντήσει στην πρόσφατη Ρηματική διακοίνωση του Ελληνικού κράτους”.

Μεταξύ άλλων, το παρών στις φετινές εκδηλώσεις για το Ολοκαύτωμα της Βιάννου θα δώσουν ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Τάκης Θεοδωρικάκος, ο Περιφερειάρχης Κρήτης κ. Σταύρος Αρναουτάκης, ο Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και Αντιστασιακός Βασίλης Μπρακατσούλας, ο Δήμαρχος Βιάννου Μηνάς Σταυρακάκης, ο Πρόεδρος της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δήμου Βιάννου Αριστομένης Α. Συγγελάκης.

Ιδιαίτερη σημασία για τη διεθνοποίηση του ζητήματος έχει το γεγονός ότι στις εκδηλώσεις για την 76η επέτειο του Ολοκαυτώματος της Βιάννου θα συμμετάσχουν σημαντικές διεθνείς προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων οι:

Heike Haensel, Βουλευτής του κόμματος της Αριστεράς (Die Linke) στο Ομοσπονδιακό Γερμανικό Κοινοβούλιο, η οποία πρωτοστατεί στην υποστήριξη του αγώνα για Δικαιοσύνη και Αποζημίωση.
Δρ. Marco De Paolis, Γενικός Στρατιωτικός Εισαγγελέας της Ιταλίας, ο οποίος έχει ασκήσει διώξεις εναντίον Γερμανών εγκληματιών πολέμου και κατά της ανθρωπότητας.
Gabrielle Heinecke, Δικηγόρος, Εκπρόσωπος της Ομάδας «AK Distomo» από το Αμβούργο, με μακροχρόνιους νομικούς και κινηματικούς αγώνες υπέρ των ελληνικών αξιώσεων.

Για την απόφαση – ορόσημο για τις αποζημιώσεις στα θύματα των ναζί στο Δίστομο ο κ Συγγελάκης σχολίασε πως  “η Ιταλική Δικαιοσύνη προέταξε τα ανθρώπινα δικαιώματα έναντι κάθε άλλης επιδίωξης επιβεβαιώνοντας παλιότερες αποφάσεις Ιταλικών Δικαστηρίων ότι η αρχή της ετεροδικίας κάμπτεται όταν πρόκειται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.  Απέρριψε επίσης τα επιχειρήματα των Γερμανικών Σιδηροδρόμων (που έχουν εξαγοράσει τους Ιταλικούς Σιδηροδρόμους) ότι, δήθεν, δεν αποτελούν τμήμα του γερμανικού Δημοσίου και δικαίωσε τις οικογένειες των θυμάτων του Διστόμου. Ανοίγει πλέον διάπλατα ο δρόμος να διεκδικήσουν αποζημιώσεις ύψους 25 εκατομμυρίων. Δικαιώνεται ο αγώνας του αείμνηστου Γιάννη Σταμούλη, που ξεκίνησε το Νοέμβριο του 1995 με την κατάθεση των αγωγών στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Λιβαδειάς και οδήγησε στις ιστορικές αποφάσεις της Ελληνικής Δικαιοσύνης (απόφαση υπ’ αριθμόν 137/1997 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς η οποία επικυρώθηκε και κατέστη αμετάκλητη με την υπ’ αριθμόν 11/2000 απόφαση της Ολομέλειας τους Αρείου Πάγου). Ωστόσο, μετά την άρνηση του Έλληνα Υπουργού Δικαιοσύνης να παράσχει άδεια για την εκτέλεση της αμετάκλητης απόφασης της Ελληνικής Δικαιοσύνης για την αποζημίωση των θυμάτων, ο Γιάννης Σταμούλης το 2004 μετέφερε την υπόθεση στην Ιταλία διορίζοντας τον Ιταλό δικηγόρο Γιόαχιμ Λάου, ο οποίος, μετά από αγώνα 15 ετών, είναι πλέον πολύ κοντά στην τελική δικαίωση των θυμάτων του Διστόμου μέσω της συντηρητικής κατάσχεσης εις χείρας τρίτου ποσού 25 εκ ευρώ σε βάρος των ιταλικών σιδηροδρόμων.Σε σχέση με το ανθηρό και ισχυρό στην Ελλάδα κίνημα διεκδίκησης των Γερμανικών αποζημιώσεων ο κ. Συγγελάκης φάνηκε ικανοποιημένος που υπάρχουν νέοι άνθρωποι που δεν ξεχνούν την ιστορία και κρατούν ισχυρή την φλόγα για τις Γερμανικές αποζημιώσεις. “Η Γερμανία βρίσκει κάθε είδους τέχνασμα για να αποφύγει το ζήτημα, προσπαθεί με οπουδήποτε τρόπο να παραχαράξει την ιστορία. Προσπαθούν με δήθεν ευεργετικές πράξεις όπως την χρηματοδότηση δημιουργίας μουσείων για την Εθνική Αντίσταση να ξεπλύνουν τα εγκλήματα τους και να καταστούν οι ίδιοι διαχειριστές της ιστορικής μνήμης του ελληνικού λαού! Μας θέλουν επαίτες, δίνοντας μας ψίχουλα με σκοπό να μας φιμώνουν για να ξεχάσουμε το ζήτημα των Γερμανικών αποζημιώσεων. Όμως εμείς “απαιτούμε, δεν επαιτούμε!” αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Συγγελάκης .

 

[netsome]

https://www.cnn.gr/news/ellada/stor...-40-deytera-enas-anthropos-afairei-ti-zoi-toy

Τι δείχνουν οι στατιστικές για την Ελλάδα.


Περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν από αυτοκτονίες παρά από τον πόλεμο καθώς κάθε 40 δευτερόλεπτα ένας άνθρωπος σε όλο τον κόσμο θέτει τέρμα στη ζωή του.

Αυτό καταδεικνύει η έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που δημοσιεύθηκε χθες ενόψει μάλιστα και της σημερινής Παγκόσμιας Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας.


Σύμφωνα με στοιχεία του Παρατηρητηρίου Αυτοκτονιών του Κέντρου Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας ,«Κλίμακα» , περισσότεροι από 500 άνθρωποι αυτοκτονούν τα τελευταία χρόνια στη χώρα.  Τα τελευταία επίσημα στοιχεία για τον αριθμό των αυτοκτονιών στην Ελλάδα προέρχονται από την ΕΛΣΤΑΤ και αφορούν την χρονιά του 2016. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ οι θάνατοι από αυτοκτονία για το 2016 ανήλθαν σε 484.
Το προφίλ των αυτόχειρων στην Ελλάδα

Παράλληλα, όπως επισημαίνει το Παρατηρητήριο Αυτοκτονιών του Κέντρου Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας  της ΜΚΟ «Κλίμακα» κατά τα έτη 2017, 2018 και μέχρι τις 31/8/2019:

   Ο αριθμός των αυτοκτονιών παρουσιάζει μία σταθερή αυξητική τάση.
   Η πλειοψηφία των αυτοχείρων ήταν άνδρες.
   Άτομα ηλικίας 60-64 και 80 ετών και άνω σημειώνουν τα μεγαλύτερα ποσοστά αυτοκτονιών και ακολουθούν τα άτομα παραγωγικής ηλικίας που ανήκουν στις ηλικιακές ομάδες των 45 – 49 και 50 – 59.
   Οι περιφέρειες με το υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας από αυτοκτονία είναι η Κρήτη,  η Θεσσαλία και η Αττική.
   Η πιο συχνή μέθοδος αυτοκτονίας κατά την τελευταία τριετία παραμένει ο απαγχονισμός.
   Η  χρονική περίοδος κατά την οποία σημειώθηκαν τα υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών είναι κατά τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες. (Μάρτιος έως Αύγουστος)

Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα έχει κεντρικό σύνθημα  «Να εργαστούμε μαζί για την πρόληψη της αυτοκτονίας» και σκοπός της είναι να κινητοποιήσει όλο τον κόσμο για να υπάρξει μία συνολική αντιμετώπιση του φαινομένου.
Θα είχαν αντιμετωπιστεί οι αυτοκτονίες αν οι άνθρωποι επικοινωνούσαν μεταξύ τους

«Εδώ και χρόνια μας κινητοποιεί το ίδιο μήνυμα, ο ρόλος δηλαδή, που μπορεί να παίξει η κοινότητα στην πρόληψη των αυτοκτονιών. Συνεχίζουμε να πιστεύουμε, όλοι οι φορείς που ασχολούμαστε με το ζήτημα, ότι ένα 90% των αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών -όχι μόνο στην πατρίδα μας αλλά και παγκόσμια- θα μπορούσαν να είχαν αντιμετωπιστεί αν οι άνθρωποι μπορούσαν να επικοινωνούν μεταξύ τους», λέει στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο επιστημονικός διευθυντής  της «Κλίμακα» και ψυχίατρος, Κυριάκος Κατσαδώρος.  Σύμφωνα με τον κ. Κατσαδώρο, οι αυτόχειρες αλλάζουν συμπεριφορά μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα προτού θέσουν τέρμα στη ζωή τους. «Η εσωτερίκευση , η απόσυρση, η μοναχικότητα και η μοναξιά,  σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία και τις μαρτυρίες, αποτελούν κάποια από τα σημάδια που εμφανίζουν τα άτομα αυτά , δέκα μέρες, ένα μήνα ίσως και δύο μήνες πριν δώσουν τέλος στη ζωή τους», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Κατσαδώρος.

Μεγάλο ποσοστό παρουσιάζουν και οι ηλικίες άνω των 65, οι οποίοι όπως καταδεικνύουν τα στοιχεία καθώς αναπτύσσουν όλο και περισσότερο, αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές. Όπως τονίζει  ο κ. Κατσαδώρος οι δείκτες παρουσιάζουν αύξηση σε αυτές τις ηλικίες καθώς έρχονται αντιμέτωποι με το κομμάτι της μοναξιάς, ένα βίωμα που είναι τρομερό, για έναν άνθρωπο 70, 75, 80, 90 που συν τοις άλλοις έχει και παθολογικά προβλήματα που θα  πρέπει να αντιμετωπίσει».

Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης τα ποσοστά των αυτοκτονιών αυξήθηκαν αρκετά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια ωστόσο ένα γεγονός που έμεινε σταθερό είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζονται οι αυτοκτονίες και οι αυτόχειρες από την κοινωνία. «Το αντιμετωπίζουμε ως κοινωνικό ταμπού και αυτό είναι και το πρόβλημα και δεν είναι πρόβλημα της Ελλάδας, είναι παγκόσμιο», σημειώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Κατσαδώρος, ενώ υπογραμμίζει την ανάγκη για την ανάπτυξη μιας εθνικής στρατηγικής για την πρόληψη των αυτοκτονιών όπως συμβαίνει και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το ζήτημα της υποκαταγραφής των αυτοκτονιών θέτει η μη κυβερνητική οργάνωση «Κλίμακα» καθώς όπως αναφέρει «ακόμη, στην Ελλάδα δεν έχουμε καταγραφή των μη θανατηφόρων αποπειρών αυτοκτονίας, οι οποίες εκτιμάται ότι είναι σχεδόν 25 φορές περισσότερες των καταγεγραμμένων αυτοκτονιών. Η υποκαταγραφή αποδίδεται είτε στη δυσκολία να εξακριβωθεί ότι όντως υπήρχε αυτοκτονική πρόθεση (όπως στην περίπτωση ενός ατυχήματος), είτε σε κοινωνικούς, θρησκευτικούς και άλλους λόγους».
Στοιχεία του Κέντρου Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας

Από την ίδρυση του  ως τον Αύγουστο του 2019 ζήτησαν βοήθεια από το Κέντρο Ημέρας 3.102 άτομα και πραγματοποιηθήκαν 24.988 επισκέψεις.

   Το 60,5% των ατόμων που επισκέφτηκαν το Κέντρο Ημέρας  ήταν γυναίκες και το 39,5% άνδρες.
   Από το σύνολο των χρηστών των υπηρεσιών του Κέντρου το 24,8% κατά την πρώτη τους επίσκεψη ήταν από 19-33 ετών, το 35,4% ήταν από 34 έως και 50 ετών, το 29,7% από 51-67 ετών ενώ το 8,2% ήταν πάνω από 68 ετών και μόλις το 1,9% κάτω των 18 ετών.
   Το 40,2% των χρηστών δήλωσαν άνεργοι, το 25,9% μισθωτοί, το 15,8% συνταξιούχοι (συμπεριλαμβανομένων και των συντάξεων αναπηρίας), το 10,7% ελεύθεροι επαγγελματίες, το 5,7% φοιτητές/-τριες και το 1,7% μαθητές/-τριες.
    Τρεις στους τέσσερις χρήστες επισκέφθηκαν το Κέντρο Ημέρας για λιγότερο από ένα χρόνο, το 17,4% από 1 ως 2 χρόνια, το 6,2% από 3-5 χρόνια, ενώ το 1% πάνω από 6 χρόνια.

Στοιχεία της 24ωρης Γραμμής Παρέμβασης για την Αυτοκτονία – 1018

   Από την έναρξη λειτουργίας της Γραμμής το 2007, το 1018 έχει δεχτεί περισσότερες από 200.000 κλήσεις
   Το 2018 στη Γραμμή Παρέμβασης για την Αυτοκτονία-1018 έγιναν 16.424 κλήσεις, εκ των οποίων 3.757 κλήσεις με αίτημα στο φάσμα της

αυτοκτονικότητας.

     59%των καλούντων στο 1018 το έτος 2018 και 57% των καλούντων το έτος 2017, δεν είχαν έρθει σε επαφή με υπηρεσίες ψυχικής υγείας.
   To 30% των καλούντων στη Γραμμή το 2018 είχε προηγούμενη ψυχιατρική νοσηλεία.

H 10η Σεπτεμβρίου έχει καθιερωθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τη Διεθνή Ένωση για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας και τη διεθνή επιστημονική κοινότητα ως η Παγκόσμια Ημέρα για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας, προκειμένου να ενεργοποιηθεί η κοινή γνώμη με στόχο την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση του πληθυσμού  στα πεδία της πρόληψης της αυτοκτονίας και των αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών.

Η αυτοκτονία είναι ένα μείζον πρόβλημα της δημόσιας υγείας και ως τέτοιο αναγνωρίζεται και αντιμετωπίζεται σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Δυνητικά αφορά τον καθένα, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής ή κοινωνικοοικονομικής τάξης. Σ’ αυτόν τον άξονα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, συστήνει ήδη από το 1990 την καθολική αναγνώριση της αυτοκτονίας ως ζήτημα δημόσιας υγείας και την ανάπτυξη εθνικών προγραμμάτων πρόληψης, τα οποία θα είναι διασυνδεδεμένα με τις πολιτικές δημόσιας υγείας.

 

[netsome]

Λίνα Κοεμτζή: Απειλές κατά της μητέρας της – Θα σου κόψουμε το λαρύγγι
Απειλές για τη ζωή της δέχεται η μητέρα της Λίνας Κοεμτζή, που πριν από τρία χρόνια βούτηξε στο κενό από τον 9ο όροφο της φοιτητικής εστίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου


Απειλές για τη ζωή της δέχεται η μητέρα της Λίνας Κοεμτζή, που πριν από τρία χρόνια βούτηξε στο κενό από τον 9ο όροφο της φοιτητικής εστίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου.

Από εκείνη την ημέρα η κυρία Σταυρούλα Τομπάζη παλεύει να αποδείξει ότι ο θάνατoς της κόρης της δεν ήταν μια απλή αυτοκτονία.
Δείτε επίσης: Σε αναμμένα κάρβουνα η αγορά πετρελαίου – Συναγερμός για κερδοσκοπικά φαινόμενα

Μιλώντας στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα», η μητέρα της Λίνας αποκάλυψε ένας άντρας που επέβαινε σε μαύρο τζίπ, την πλησίασε στις αρχές του μήνα στο νεκροταφείο και άρχισε να την απειλεί για τη ζωή της.

«Την ώρα που πήγα εκεί άνοιξε ακόμα λίγο το παράθυρο και μου κόλλησε ένα χαρτί στα μούτρα, το οποίο έγραφε “εάν δεν κλείσεις το στόμα σου, εάν δεν σταματήσεις να μιλάς, θα σου κόψουμε το λαρύγγι”» δήλωσε η Σταυρούλα Τομπάζη.

«Εγώ έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου, μου κόπηκαν τα πόδια. Κάθισα λίγο εκεί στη Γαλήνη μου που έχω ένα παγκάκι και από εκεί και πέρα πήρα μετά το δρόμο για το σπίτι μου».
«Τίποτα δεν είναι τυχαίο»

Η μητέρα της βαθιά μέσα της πιστεύει πως οι πρόσφατες απειλές που δέχτηκε συνδέονται με τους ανθρώπους που οδήγησαν το παιδί της στον θάνατο.

«Η δική μου εκδοχή είναι ότι δεν μπορεί καταρχήν να είναι κάποιος άσχετος, γιατί εντάξει δεν μπορεί να σου κάνουνε πρωί πρωί μία τέτοια πλάκα. Εγώ πιστεύω και πολύ πιθανόν κιόλας να είναι κάποιοι οι οποίοι εμπλέκονται στην υπόθεση της Γαλήνης μου».
Δικηγόρος οικογένειας φοιτήτριας: «Απειλούν όλη την οικογένεια»

«Απειλήθηκε η κόρη και η ξαδέλφη. Έχει μια σημασιολογία η κόρη που απειλήθηκε ήταν πιο κοντά στη Γαλήνη και η ξαδέλφη ζούσε μαζί της τον πρώτο καιρό , δούλευαν και μαζί στη Θεσσαλονίκη. Άρα ο κύριος που απείλησε δεν είναι τυχαίος» τόνισε στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα» ο Αντώνης Ξυλουργίδης.


Η μητέρα της φοιτήτριας, μόλις συνήλθε από το σοκ, ενημέρωσε την ασφάλεια και κατέθεσε μήνυση προκειμένου να εντοπιστεί ο άνδρας που θέλει να της κλείσει το στόμα, ώστε να μην αποκαλυφθεί ποτέ το κύκλωμα που κρύβεται πίσω από το θάνατο της Γαλήνης.
Το χρονικό της υπόθεσης

Ήταν 28 Νοεμβρίου του 2016 όταν η 22χρονη φοιτήτρια έπεσε από τον 9ο όροφο της φοιτητικής εστίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου.

Η 22χρονη κοπέλα λίγο καιρό πριν «φύγει» από τη ζωή, είχε πέσει θύμα cyber bullying, λόγω ενός video και κάποιων προσωπικών της φωτογραφιών που είχαν διαρρεύσει στο διαδίκτυο.

Η οικογένειά της ξεκίνησε μια έρευνα σε βάθος από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καθώς είχαν ενδείξεις ότι μπορεί ο θάνατός της να μην ήταν αυτοκτονία. Η μητέρα της Λίνας (Γαλήνης) Κοεμτζή, αμφισβήτησε από την αρχή πως η κόρη της έβαλε τέλος στη ζωή της.

Όπως είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή της η Σταυρούλα Τομπάζη, τη μοιραία ημέρα «η Γαλήνη δούλευε μαζί με μια φίλη της. Ήταν πολύ καλά, χόρεψαν, τραγούδησαν, έφαγαν και μετά συναντήθηκε με τον φίλο της. Ήταν περίπου 20:30 το βράδυ. Δεν ξέρω τι είπαν, η Γαλήνη έφυγε από εκεί, πήρε το λεωφορείο, πήγε στην εστία στο δωμάτιό της στον 7ο όροφο, πήρε φαγητό στην συγκάτοικό της, μπαίνει μέσα και της λέει έρχομαι σε πέντε λεπτά, πετιέμαι μέχρι τον 9o. Ανεβαίνει η Γαλήνη στον 9o όροφο και δεν κατέβηκε ποτέ. Τι συνέβη στον 9ο όροφο, δεν μπορώ να ξέρω».

 

[netsome]

Παλιές ιστορίες που έχουν τεράστιο ενδιαφέρον, «ξεθάβονται» κατά καιρούς. Μια από αυτές αφορά στον μεγιστάνα Αριστοτέλη Ωνάση ο οποίος είχε προβλέψει πριν από δεκαετίες πράγματα που είδαμε στη συνέχεια.

Σαν… προφήτης που έβλεπε πώς θα είναι ο κόσμος μας και κυρίως η οικονομία.

Η αφήγηση προέρχεται από τον δημοσιογράφο Δημήτρη Λυμπερόπουλο ο οποίος έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.

Διηγείται λοιπόν:

«-Κάποτε είχα πει στον Ωνάση : “τι ανάγκη έχετε εσείς, εξασφαλίσατε τον πλούτο σε πέντε γενιές απογόνων σας…”

Είχε χαμογελάσει, τσίμπισε λίγη φέτα, κατάπιε μία γουλιά ούζο και μια ρουφηξιά προυσαλιό και με κοίταξε κατάματα:
– “Τι λες ρε ψηλέ και άμυαλε; Θα ρθεί μέρα, που η απληστία της ιδιοκτησίας, του πλούτου και της έπαρσης θα αποθηκευτεί στις τράπεζες, στις πολυεθνικές και σε τόσο λίγους, που οι πολλοί μη κατέχοντες θα ξεσπάσουν σαν θεομηνία που θα κάνει τη ζωή των ολίγων κατεχόντων κόλαση…”

“Μα, υπάρχει και ο κομμουνισμός, η ελπίδα των κολασμένων…”, τόλμησα να σχολιάσω…

Με ξανακοίταξε, μου έριξε ούζο στο ποτηράκι μου και είπε:

“Μεγάλες ιδέες υπάρχουν, μικροί είναι οι άνθρωποι να τις γονιμοποιήσουν δημιουργικά…”».

 

[DonJohn]

Παλιές ιστορίες που έχουν τεράστιο ενδιαφέρον, «ξεθάβονται» κατά καιρούς. Μια από αυτές αφορά στον μεγιστάνα Αριστοτέλη Ωνάση ο οποίος είχε προβλέψει πριν από δεκαετίες πράγματα που είδαμε στη συνέχεια.

Σαν… προφήτης που έβλεπε πώς θα είναι ο κόσμος μας και κυρίως η οικονομία.

Η αφήγηση προέρχεται από τον δημοσιογράφο Δημήτρη Λυμπερόπουλο ο οποίος έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.

Διηγείται λοιπόν:

«-Κάποτε είχα πει στον Ωνάση : “τι ανάγκη έχετε εσείς, εξασφαλίσατε τον πλούτο σε πέντε γενιές απογόνων σας…”

Είχε χαμογελάσει, τσίμπισε λίγη φέτα, κατάπιε μία γουλιά ούζο και μια ρουφηξιά προυσαλιό και με κοίταξε κατάματα:
– “Τι λες ρε ψηλέ και άμυαλε; Θα ρθεί μέρα, που η απληστία της ιδιοκτησίας, του πλούτου και της έπαρσης θα αποθηκευτεί στις τράπεζες, στις πολυεθνικές και σε τόσο λίγους, που οι πολλοί μη κατέχοντες θα ξεσπάσουν σαν θεομηνία που θα κάνει τη ζωή των ολίγων κατεχόντων κόλαση…”

“Μα, υπάρχει και ο κομμουνισμός, η ελπίδα των κολασμένων…”, τόλμησα να σχολιάσω…

Με ξανακοίταξε, μου έριξε ούζο στο ποτηράκι μου και είπε:

“Μεγάλες ιδέες υπάρχουν, μικροί είναι οι άνθρωποι να τις γονιμοποιήσουν δημιουργικά…”».

Το διάβασα και εγώ σήμερα, δεν γνωρίζω εάν είναι όντως λεγόμενα του μεγάλου Ωνάση αλλά όπως και να έχει, λόγια γεμάτα νόημα και σοφία!! Τα οποία έχουν φυσικά επαληθευτει και με το παραπάνω.. Η απληστία στους καιρούς μας έχει καταστρέψει όλο τον κόσμο!

 

[netsome]

Ελληνική γλώσσα : Δείτε τους λόγους που έχει κατακτήσει τον κόσμο
Η ελληνική γλώσσα περιλαμβάνει λέξεις και έννοιες που παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο
Ελληνική γλώσσα : Δείτε τους λόγους που έχει κατακτήσει τον κόσμο | in.gr
Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικώς πολιτισμού. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις

   

Η αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις, από τις οποίες 41.615 λέξεις προέρχονται από την ελληνική γλώσσα (βιβλίο Γκίνες).

Η Ελληνική, με τη μαθηματική δομή της, είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σε αυτή δεν υπάρχουν όρια (Μπιλ Γκέιτς, Microsoft).


Η Ελληνική και η Κινεζική είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).

Η ελληνική γλώσσα περιλαμβάνει λέξεις και έννοιες που παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο.

Μόνον η ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα.

Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.

Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η ελληνική γλώσσα μάς διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιος είναι ο σωστός τρόπος γραφής, ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.

Το «πειρούνι», παραδείγματος χάριν, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις αρχαίων ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι», όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα.

Ο λόγος είναι πολύ απλός: το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω», που σημαίνει τρυπώ – διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό, για να το πιάσουμε.

Επίσης, η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί).
Γράφουμε σωστά

Επομένως, το γεγονός ότι υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιον ήχο (π.χ., η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δε θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως θα έπρεπε να μας βοηθά να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βεβαίως κατανοούμε κατ’ αρχήν τη γλώσσα μας.

Επιπλέον, η ορθογραφία, με τη σειρά της, μας βοηθά αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορικής πορείας καθεμιάς λέξης.

Κι αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας γλώσσα, τη νέα ελληνική, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.

Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα το να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λες, να εκστομίζεις την κάθε λέξη, το σημαίνον, και ταυτόχρονα να σκέφτεσαι τη σημασία της, το σημαινόμενο.

Είναι πραγματικά κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία Ελληνικά με τέτοιον τρόπο στο σχολείο, ώστε να καθίσταται αντιπαθές κάτι τόσο όμορφο και συναρπαστικό.
Η σοφία της Ελληνικής

Στη γλώσσα υπάρχουν το σημαίνον (η λέξη) και το σημαινόμενο (η έννοια). Στην ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς, αντίθετα με τις άλλες γλώσσες, το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα.

Σε μια συνηθισμένη γλώσσα, όπως τα Αγγλικά, μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, κι αυτό να ισχύει από τη στιγμή κιόλας που θα συμφωνηθεί. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον.

Γι’ αυτόν το λόγο πολλοί διαχωρίζουν την Ελληνική ως «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.

Μάλιστα, ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτήν τη σημαντική ιδιότητα της Ελληνικής, για την οποία είχε πει τα εξής: «Η θητεία μου στην αρχαία ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτήν υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στη λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».

Εν προκειμένω ο Αντισθένης έλεγε: «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις».

Για παράδειγμα, ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γη + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη/δικό του σπίτι.

«Βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει (βοή=φωνή + θέω=τρέχω). Ο αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μάς λέει ότι κινείται, δε μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στηρ, από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).

Εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιον τρόπο, που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη.

Για παράδειγμα, ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω», που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά, ο φθόνος ως συναίσθημα, σταδιακά, μας καταβάλλει και μας καταστρέφει. Ελαττώνει την αξία μας ως ανθρώπων και υπονομεύει ακόμη και την υγεία μας.

Και βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ, ώστε να μην τελειώνει, πώς το λέμε; Μα φυσικά «άφθονο».

Έχουμε, επίσης, τη λέξη «ωραίος», που προέρχεται από την «ώρα». Και τούτο, διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο, και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτήν την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.

Εξάλλου, έχουμε τη λέξη «ελευθερία», για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά», δηλαδή το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά. Άρα, βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πας όπου αγαπάς.
Ορισμένες ενδιαφέρουσες ερμηνείες

Το «άγαλμα» ετυμολογείται από το «αγάλλομαι» (ευχαριστιέμαι), επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα, η ψυχή μας ευχαριστιέται, αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση.

Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής, θα δούμε ότι είναι σύνθετη: αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά).

Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη σωματική μας υγεία.

Παρεμπιπτόντως, η Ελληνική μάς λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.

Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα statua από το ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο.

Προσέξτε την τεράστια διαφορά στη φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών: αυτό που στην Ελληνική σημαίνει κάτι τόσο βαθύ από εννοιολογικής απόψεως, για τους Λατίνους είναι απλώς ένα ακίνητο πράγμα.

Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει τη γλώσσα για να περιορίσει τη σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.

«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση» έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής της Ρουμανίας.

Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικώς πολιτισμού. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.
Η μουσικότητα της Ελληνικής

Η ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία, αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω», που σημαίνει τραγουδώ.

Ο μεγάλος μας ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος γράφει επί του προκειμένου: «Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φως θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική».

Εξάλλου, ο γνωστός γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαριέρ μάς περιγράφει την ακόλουθη εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα –μητέρα των εννοιών μας– μου απεκάλυπτε έναν άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήταν αυτοί που με είχαν αναστήσει».

Ο διεθνούς φήμης έλληνας μουσικός Ιάνης Ξενάκης είχε τονίσει πολλές φορές ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.

Αλλά και ο Γίββων έκανε λόγο για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων.

Ας μην ξεχνάμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες δε χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.

«Οι τόνοι της ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάσσουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ’ εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες» σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφέας Α. Τζιροπούλου – Ευσταθίου.

Είναι γνωστό, εξάλλου, πως όταν οι ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στη Ρώμη έλληνες ρήτορες, προσέρχονταν για να θαυμάσουν, ακόμη και όσοι δε γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ως αηδόνες».

Ο Οράτιος έγραψε: «Η ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη, με μια γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».

Δυστυχώς, στο διάβα των αιώνων, η μουσικότητα αυτή χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

 

[Marina_cd]

Πολύ ενδιαφέρον άρθρο netsome

 

[netsome]

θενκ γιου.

δε θα πας κινετα να δεις ηλιο και να αραξεις με τον γκαφέ σου?

 

[Marina_cd]

θενκ γιου.

δε θα πας κινετα να δεις ηλιο και να αραξεις με τον γκαφέ σου?

δεν έχει καιρό καλό σήμερα

 

[lefteris38]

Η Ελληνική, με τη μαθηματική δομή της, είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σε αυτή δεν υπάρχουν όρια (Μπιλ Γκέιτς, Microsoft).

Η πλάκα είναι οτι αντιστοιχο αρθρο εχει κυκλοφορησει και για την Τουρκικη γλωσσα.

Παντως η αλήθεια ειναι μία......

 

[Ettore]

Του τα "έκοψε" με κλαδευτήρι
Καταδικάστηκε σε 13 χρόνια κάθειρξη

https://[URL unfurl="true"]www.pronews.gr/sites/default/files/styles/full/public/article/2019/9/26/brenda.jpg?itok=tqJk23Ig[/img[/URL]]

Το θύμα, ο 42χρονος Σέρτζιο Φ., εξήγησε στη διάρκεια κατάθεσής του ότι η Μπαρατίνι τον παγίδεψε στο πλαίσιο ερωτικού παιχνιδιού του έκλεισε τα μάτια και στη συνέχεια τον τραυμάτισε στο πέος με το κλαδευτήρι. Κατάφερε να φύγει από το διαμέρισμά της παρά τη σοβαρή αιμορραγία που είχε, με τη βοήθεια των γειτόνων που άκουσαν τις φωνές του.Ο άνδρας, που ήταν παντρεμένος, χρειάστηκε να υποβληθεί σε πολλές επεμβάσεις για την αποκατάσταση του πέους του.

Στη διάρκεια της δίκης η νεαρή γυναίκα παραδέχθηκε ότι ήθελε να επιτεθεί στον σύντροφό της, όχι όμως να τον σκοτώσει, επειδή «της συμπεριφερόταν σαν τρόπαιο» και έδειχνε βίντεο από προσωπικές του στιγμές στους φίλους του.
[url=https://[URL unfurl="true"]www.pronews.gr/kosmos/807303_toy-ta-ekopse-me-kladeytiri-katadikastike-se-13-hronia-katheirxi[/URL]] pronews.gr[/url]

 

[Sad_man]

Τον βίασαν δύο γυναίκες επειδή τους γρατζούνισε το iPhone

www.ieidiseis.gr/viral/item/22865-dyo-gynaikes-tou-gratzoynisan-to-iphone-kai-aftos-tis-katiggeile-gia-viasmo]https://www.ieidiseis.gr/viral/item/22865-dyo-gynaikes-tou-gratzoynisan-to-iphone-kai-aftos-tis-katiggeile-gia-viasmo[/url]

 

[Reznov]

Τον βίασαν δύο γυναίκες επειδή τους γρατζούνισε το iPhone

www.ieidiseis.gr/viral/item/22865-dyo-gynaikes-tou-gratzoynisan-to-iphone-kai-aftos-tis-katiggeile-gia-viasmo]https://www.ieidiseis.gr/viral/item/22865-dyo-gynaikes-tou-gratzoynisan-to-iphone-kai-aftos-tis-katiggeile-gia-viasmo[/url]

λογικο μου φαινεται.. 

 

[netsome]

Ιωάννης Καποδίστριας : Το 1831 δολοφονείται ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας
Ο Ιωάννης Καποδίστριας γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 11 Φεβρουαρίου 1776 την περίοδο της Ενετοκρατίας

   

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 11 Φεβρουαρίου 1776 την περίοδο της Ενετοκρατίας. Ο πατέρας του Αντώνιος – Μαρία καταγόταν από οικογένεια ευγενών, καθώς ένας από τους πρόγονούς του είχε λάβει τον τίτλο του Κόμη από τον Δούκα της Σαβοΐας Κάρολο Εμμανουήλ τον Β’.

Ο τίτλος εισήχθη στη «Χρυσή Βίβλο» (Libro d’ Oro) των ευγενών της Κέρκυρας το 1679 και έλκει την καταγωγή του από το ακρωτήριο Ίστρια της Αδριατικής, το σημερινό Κόπερ της Σλοβενίας.


Η οικογένεια της μητέρας του Διαμαντίνας (Αδαμαντίας) Γονέμη, ήταν επίσης εγγεγραμμένη στη «Χρυσή Βίβλο» από το 1606.

Ο νεαρός Ιωάννης σπούδασε ιατρική, φιλοσοφία και νομικά στο Πανεπιστήμιο της Παταβίας (Πάντοβα) της Ιταλίας.

Το 1797 εγκαταστάθηκε στη γενέτειρά του Κέρκυρα και άσκησε το επάγγελμα του ιατρού – χειρούργου. Δύο χρόνια αργότερα, όταν η Ρωσία και η Τουρκία κατέλαβαν για λίγο τα Επτάνησα, του ανατέθηκε η διοίκηση του στρατιωτικού νοσοκομείου.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας

Το 1801 τα Επτάνησα αυτονομούνται και ο Ιωάννης Καποδίστριας γίνεται ένας από τους δύο διοικητές της Ιονίου Πολιτείας, σε ηλικία 25 ετών.

Χάρη στην πολιτική του οξυδέρκεια και πειθώ απέτρεψε την εξέγερση της Κεφαλλονιάς, που θα είχε απρόβλεπτες συνέπειες στη συνοχή του νεότευκτης πολιτείας.

Έδειξε ευαισθησία και προσοχή στις ανησυχίες των Επτανησίων και πήρε πρωτοβουλίες για τη αναθεώρηση επί το δημοκρατικότερο του επτανησιακού συντάγματος, που είχαν επιβάλει Ρώσοι και Τούρκοι υπό τον τίτλο «Βυζαντινό Σύνταγμα».

Αποτέλεσμα των προσπαθειών του Καποδίστρια ήταν η ψήφιση ενός πιο φιλελεύθερου και δημοκρατικού συντάγματος το 1803.

Οι μεγάλες δυνάμεις θορυβήθηκαν κι έστειλαν τον Γεώργιο Μοτσενίγο, προκειμένου να τον επιπλήξει.

Όταν, όμως, ο εκπρόσωπός τους συναντήθηκε μαζί του, εντυπωσιάστηκε από την πολιτική και ηθική συγκρότηση του ανδρός.

Ο Καποδίστριας διορίστηκε ομόφωνα από τη Γερουσία της Ιονίου Πολιτείας, Γραμματέας της Επικρατείας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του αναδιοργάνωσε τη δημόσια διοίκηση, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην εκπαίδευση.

Τον Μάρτιο του 1807 εστάλη στη Λευκάδα, την οποία απειλούσε με κατάληψη ο Αλή Πασάς. Αναδιοργάνωσε την άμυνα του νησιού, αποτρέποντας την απειλή. Εκεί γνωρίστηκε με τους οπλαρχηγούς Κολοκοτρώνη, Νικηταρά, Ανδρούτσο και Μπότσαρη, που αργότερα θα πρωτοστατούσαν στην Επανάσταση του ’21.

Τον Ιανουάριο 1809 ο Καποδίστριας εισήλθε στη διπλωματική υπηρεσία της Ρωσίας, κατόπιν προσκλήσεως του Τσάρου Αλέξανδρου Α’. Το 1813, διορίστηκε εκπρόσωπος της Ρωσίας στην Ελβετία, στην πρώτη του μεγάλη αποστολή, με σκοπό να συνεισφέρει στην απαλλαγή της από την επιρροή του Ναπολέοντα.

Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενότητα, ανεξαρτησία και την ουδετερότητα της Ελβετίας και συνεισέφερε τα μέγιστα στο ελβετικό σύνταγμα, που προέβλεπε 19 αυτόνομα κρατίδια (καντόνια) ως συστατικά μέλη της ελβετικής ομοσπονδίας.

Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης, που έθεσε τις βάσεις της «Ιεράς Συμμαχίας», ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπίας, αποτελώντας το φιλελεύθερο αντίβαρο στην αντιδραστική πολιτική του αυστριακού πρίγκιπα Μέτερνιχ.

Πέτυχε την εξουδετέρωση της αυστριακής επιρροής, την ακεραιότητα της Γαλλίας υπό Βουρβόνο μονάρχη, μετά την πτώση του Ναπολέοντα, καθώς και τη διεθνή ουδετερότητα της Ελβετίας, υπό την εγγύηση των Μεγάλων Δυνάμεων.

Μετά τις μεγάλες του διπλωματικές επιτυχίες, ο Τσάρος τον έχρισε Υπουργό Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από το 1816 έως το 1822.

Ο Καποδίστριας, όμως, δεν ξέχασε τη γενέτειρά του και τα Επτάνησα, που είχαν περάσει κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο της Μεγάλης Βρετανίας.

Το 1819 μετέβη στο Λονδίνο και προσπάθησε ματαίως να πείσει τη βρετανική κυβέρνηση να μετριάσει το αυταρχικό καθεστώς που είχε επιβάλει στα Ιόνια Νησιά.
Η έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης

Με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το αξίωμά του, καθώς είχε διαφωνήσει ανοιχτά με τον τσάρο Αλέξανδρο, που καταδίκαζε κάθε επαναστατική κίνηση στην Ευρώπη, πιστός στις αποφάσεις της Ιεράς Συμμαχίας.

Το 1822 εγκαταστάθηκε στη Γενεύη της Ελβετίας, όπου έχαιρε υπόληψης για την προσφορά του στη δημιουργία της Ελβετικής Ομοσπονδίας, λαμβάνοντας τον τίτλο του επίτιμου πολίτη. Παρέμεινε εκεί έως το 1827, βοηθώντας ποικιλοτρόπως το επαναστατημένο έθνος.

Στις 30 Μαρτίου 1827 η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας τον εξέλεξε Κυβερνήτη του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, σε μία περίοδο που η Επανάσταση καρκινοβατούσε.

Έπειτα από επίπονες διαβουλεύσεις στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για την εξασφάλιση της απαραίτητης υποστήριξης για το ελληνικό κράτος, έφτασε στο Ναύπλιο στις 7 Ιανουαρίου 1828, γενόμενος δεκτός με ζητωκραυγές και ενθουσιώδεις εκδηλώσεις από τον λαό. Δύο ημέρες αργότερα μετέβη στην Αίγινα, η οποία είχε κριθεί καταλληλοτέρα από το Ναύπλιο ως προσωρινή έδρα της Κυβέρνησης.

Η πρώτη επαφή του με την ηπειρωτική Ελλάδα υπήρξε αποκαρδιωτική, λόγω της κατάστασης που επικρατούσε στο πολιτικό σκηνικό. Οι αντιπαλότητες που είχαν προκύψει μεταξύ των φατριών κατά τη διάρκεια της επανάστασης δεν είχαν κοπάσει, ενώ η χώρα είχε καταστραφεί και η οικονομία της τελούσε υπό πτώχευση.

Ο Καποδίστριας, όπως αναφέρει το sansimera, εκλήθη να κυβερνήσει με βάση το Δημοκρατικό Σύνταγμα της Τροιζήνας, αλλά ως οπαδός της πεφωτισμένης δεσποτείας πίστευε ότι τα Συντάγματα και τα Κοινοβουλευτικά Σώματα ήσαν πρόωρα για το ασύστατο ακόμα κράτος. Πρέσβευε εις την αρχή του ενός ανδρός, έστω και υπό προθεσμία.

Στις 18 Ιανουαρίου 1828 πέτυχε ψήφισμα της Βουλής περί αναστολής του Συντάγματος.

Έτσι, κατέστη η μοναδική πηγή εξουσίας, συνεπικουρούμενος από το Πανελλήνιον, ένα συμβουλευτικό σώμα αποτελούμενο από 27 μέλη. Στη σύγκληση μιας νέας Εθνοσυνέλευσης στο άμεσο μέλλον παραπεμπόταν η ψήφιση του νέου Συντάγματος. Ο Καποδίστριας εγκαινίασε την περίοδο της απολυταρχίας, η οποία διατηρήθηκε μέχρι το Σύνταγμα του 1843.

Λιθογραφία του 1827Ο νέος Κυβερνήτης έθεσε ως στόχο να βάλει τέλος στις εμφύλιες διαμάχες και επιδόθηκε αμέσως στο έργο της δημιουργίας Κράτους εκ του μηδενός, επιδεικνύοντας αξιοζήλευτη δραστηριότητα.

Ίδρυσε την Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα με τη βοήθεια του φίλου του ελβετού τραπεζίτη Εϋνάρδου, η οποία δεν ευδοκίμησε για πολύ. Ρύθμισε το νομισματικό σύστημα, καθότι ακόμη κυκλοφορούσαν τουρκικά και ξένα νομίσματα εντός της επικράτειας. Στις 28 Ιουλίου 1828 καθιέρωσε ως εθνική νομισματική μονάδα τον Φοίνικα και ίδρυσε Εθνικό Νομισματοκοπείο. Στις 24 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου οργάνωσε και την πρώτη ταχυδρομική υπηρεσία.

Ερχόμενος στο Ναύπλιο, ο Καποδίστριας βρήκε την Ελλάδα χωρίς δικαστική οργάνωση. Γνωρίζοντας ότι η απονομή της δικαιοσύνης αποτελεί θεμέλιο για τη δημιουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας, ενδιαφέρθηκε προσωπικά για τη δημιουργία δικαστηρίων και τη στελέχωσή τους με το κατάλληλο προσωπικό. Οργάνωσε, ακόμη, τη διοίκηση του κράτους και ίδρυσε Στατιστική Υπηρεσία, η οποία διενήργησε την πρώτη απογραφή.

Αναδιοργάνωσε τις ένοπλες δυνάμεις υπό ενιαία διοίκηση, πετυχαίνοντας αφενός να καταπολεμήσει το κατεστημένο των οπλαρχηγών και αφετέρου να παρεμποδίσει την Οθωμανική προέλαση, όπως έδειξε η Μάχη της Πέτρας, όπου ο ελληνικός στρατός εμφανίσθηκε πειθαρχημένος και συγκροτημένος στην τελευταία μάχη του Αγώνα. Ο Καποδίστριας αντιμετώπισε επιτυχώς την πειρατεία, αναθέτοντας στον ναύαρχο Μιαούλη την καταστολή της.

Εφάρμοσε την πρακτική της απομόνωσης (καραντίνας) των κοινοτήτων που πλήττονταν από τις επιδημίες του τύφου, της ελονοσίας και άλλων μολυσματικών ασθενειών. Προσπάθησε να ανοικοδομήσει το κατεστραμμένο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας, ιδρύοντας πολλά αλληλοδιδακτικά σχολεία, καθώς και το Ορφανοτροφείο της Αίγινας.

Ο Καποδίστριας, όπως αναφέρει το sansimera, ενδιαφέρθηκε αποφασιστικά για τη γεωργία, που αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο της ελληνικής οικονομίας. Εισήγαγε πρώτος την καλλιέργεια της πατάτας, με ένα τρόπο που έδειχνε τη βαθειά του γνώση για τον ψυχισμό του Έλληνα εκείνης της εποχής. Διέταξε, λοιπόν, να αποθέσουν ένα φορτίο με πατάτες στο λιμάνι του Ναυπλίου και προέτρεψε τον καθένα να πάρει όσες θέλει. Συνάντησε, όμως, την παγερή αδιαφορία των πρωτευουσιάνων.

Στη συνέχεια τοποθέτησε φρουρούς στο φορτίο και αμέσως σχεδόν στο Ναύπλιο κυκλοφόρησαν ψίθυροι ότι για να φυλάσσεται το φορτίο κάτι το πολύτιμο θα περιέχει. Οι άνθρωποι μαζεύτηκαν στο λιμάνι και λοξοκοίταζαν τις πατάτες. Άρχισαν σιγά-σιγά να τις κλέβουν κάτω από τη μύτη των φρουρών και στο τέλος έκαναν όλες φτερά. Δεν γνώριζαν, όμως, ότι ο Καποδίστριας είχε διατάξει τους φρουρούς να κάνουν τα στραβά μάτια. Με αυτή την ευφυή κίνηση, η πατάτα έγινε τότε μέρος της καθημερινής διατροφής του Έλληνα.

Οι πολιτικές κινήσεις του Καποδίστρια προκάλεσαν τη δυσαρέσκεια, τόσο των οπαδών του συνταγματικού πολιτεύματος, όσο και των προκρίτων και των ναυτικών. Η αίγλη που τον περιέβαλε άρχισε να διαλύεται. Η αδυναμία ικανοποιήσεως όλων των αιτημάτων, σε συνδυασμό με την καθυστέρηση διεξαγωγής των εκλογών, έδωσαν την αφορμή για το σχηματισμό ισχυρής αντιπολίτευσης κατά του Κυβερνήτη.

Ο Καποδίστριας κατηγορήθηκε ακόμη ότι αγνόησε τη μακρά κοινοτική παράδοση της χώρας και θέλησε να μεταφυτεύσει από την αλλοδαπή θεσμούς, μη προσιδιάζοντες στην τότε πραγματικότητα.

Η πρώτη δυναμική αντιπολιτευτική ενέργεια ήλθε με τα στασιαστικά κινήματα της Ύδρας το 1829, που επιδίωκαν την ανατροπή του Καποδίστρια. Ζήτησαν από τον Μιαούλη να καταλάβει τον ναύσταθμο του Πόρου, πριν προλάβει ο διοικητής του Κανάρης να έλθει εναντίον της Ύδρας.

Ο Καποδίστριας παρακάλεσε τον ναύαρχο Ρίκορντ να επιτεθεί κατά των στασιαστών. Πράγματι, ο ρώσος ναύαρχος απέκλεισε το ναύσταθμο και προ του κινδύνου να συλληφθεί ο Μιαούλης ανατίναξε τη φρεγάτα Ελλάς και την κορβέτα Ύδρα (τα δύο πιο αξιόπλοα πλοία του ελληνικού στόλου) και διέφυγε στην Ύδρα. Η αντίδραση κατά του Κυβερνήτη διογκωνόταν.

Οι Μανιάτες αρνούνταν να πληρώσουν τους φόρους προς την κεντρική εξουσία και στασίασαν με τη σειρά τους.

Μοιραία στάθηκε η αντιπαλότητα του Καποδίστρια με τους Μαυρομιχάληδες, την ισχυρότερη οικογένεια της Μάνης. Ο Καποδίστριας συν το χρόνω γινόταν όλο και πιο ευερέθιστος και δύσπιστος έναντι όλων. Δεν είχε την απαραίτητη αυτοσυγκράτηση και ψυχραιμία, με συνέπεια την αδικαιολόγητη όξυνση των προσωπικών παθών. Σε αυτή την κατάσταση θα πρέπει να αποδοθεί και ο σκληρός τρόπος συμπεριφοράς του κατά του γηραιού Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.

Ο Καποδίστριας διέταξε τη σύλληψή του και τον εγκλεισμό του στη φυλακή. Τον αδελφό του Κωνσταντίνο και τον υιό του Γεώργιο τους κρατούσε στο Ναύπλιο, όπου είχε μεταφερθεί η πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους. Το γεγονός αυτό εξέθρεψε το μίσος και την ανάγκη εκδίκηση από την πλευρά των Μαυρομιχαλαίων.
Η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια

Η δολοφονία του Ιωάννη ΚαποδίστριαΣτις 5:35 το πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 ο Ιωάννης Καποδίστριας δέχθηκε δολοφονική επίθεση από τον Κωνσταντίνο και τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, όπου μετέβαινε για να εκκλησιασθεί και έπεσε νεκρός. Ο μόνος που τον συνόδευε ήταν ο μονόχειρας σωματοφύλακάς του, ονόματι Κοκκώνης.

Ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης εφονεύθη επί τόπου από τους προστρέξαντες, οι οποίοι κυριολεκτικώς τον λυντσάρισαν.

Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης ζήτησε προστασία στη Γαλλική Πρεσβεία. Κατόπιν επιμόνου απαιτήσεως του συγκεντρωμένου πλήθους, που απείλησε ότι θα κάψει την πρεσβεία, ο αντιπρεσβευτής βαρόνος Ρουάν τον παρέδωσε στις αρχές. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης καταδικάσθηκε σε θάνατο από στρατοδικείο και εθανατώθη δια τυφεκισμού το πρωί της 10ης Οκτωβρίου 1831.

Στη θέση του δολοφονημένου Ιωάννη Καποδίστρια, όπως αναφέρει το sansimera, διορίστηκε για μικρό διάστημα ο αδερφός του Αυγουστίνος. Η χώρα είχε βυθιστεί στο χάος και την αναρχία και οι Προστάτιδες Δυνάμεις βρήκαν την ευκαιρία να εγκαθιδρύσουν βασιλεία, φοβούμενες την επικράτηση ενός φιλελεύθερου κινήματος.

Η ελληνική πολιτεία τίμησε τον Κυβερνήτη, δίνοντας το όνομά του σε δημόσιους χώρους και ιδρύματα, όπως στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο επίσημος τίτλος του οποίου είναι Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακόμη, ο Ιωάννης Καποδίστριας απεικονίζεται στο κέρμα των 20 λεπτών της ελληνικής έκδοσης του ευρώ, ενώ το σχέδιο διοικητικής αναδιοργάνωσης της χώρας που εισηγήθηκε η κυβέρνηση Σημίτη έλαβε το όνομά του («Πρόγραμμα Ι. Καποδίστριας»).