Μπράβο στην Έλενα που περιθάλπει ζωάκια....αυτό κάτι λέει για τον χαρακτήρα της, Μπράβο κ σε αυτούς που την βοήθειαν
δεν το κάνω για να καυχιέμαι ή δεν το κάνω για τους άλλους. Το κάνω γιατί μου κάνει καλό στην ψυχή μου, νιώθω ότι σώζω κάτι, ότι είμαι χρήσιμη κι άξια να ζω στον πλανήτη μας. Νιώθω ότι προσφέρω σε ζωούλες που με τη σειρά τους μ ευγνωμονούν κι αυτό το αίσθημα είναι απερίγραπτο. Νιώθω χρέος να το κάνω χωρίς δεύτερη σκέψη πια. Όταν σώζεις μία χελώνα στο δρόμο, την παίρνεις και την πας στο βουνό για να μην την πατήσουν, όταν σώζεις μία γατούλα τραυματισμένη, ένα σκυλάκο που δεν έχει σπίτι κι αν το αφήσεις θα το πατήσουν τ αυτοκίνητα ή θα πεθάνει στα χέρια ενός κακού ιδιοκτήτη, Όταν βλέπεις ένα μικρό πουλάκι που έπεσε από τη φωλιά του, και το παίρνεις, το βάζεις στο κλουβί, μέχρι ν ανοίξει τα φτερά του...όταν αρχίζεις και κάνεις τέτοια πράγματα νιώθεις χρήσιμος στη ζωή, περήφανος για τις πράξεις σου, νιώθεις πώς είναι η καλοσύνη και πώς είανι αντίθετα η κακία αυτών που δεν κάνουν όλ αυτά κι έτσι ξέρεις να εκτιμάς το καλό και να έχεις ένστικτο στο κακό. Από μικρή αγαπούσα κάθε ζωάκι και κάθε φυτό, δεν ήθελα να μαραίνεται, αλλά τώρα, όλα μου τα χρόνια που είμαι μόνη μου, έχω τα ζωάκια που με αγαπάνε με τέτοια αγάπη που δεν έχω βρεί σε κανέναν άνθρωπο. Κι έτσι δεν τ αποχωρίζομαι και προσπαθώ ότι περνάει από το χέρι μου να κάνω.
Πέρυσι ήταν ένα μικρό περιστέρι που το κυνηγούσε μία γάτα να το φάει, στα φανάρια στο Καβούρι, επί της Ποσειδώνος. Κι αυτό δεν μπορούσε να πετάξει και πήγαινε και προς την Ποσειδώνος στ αυτοκίνητα. Κατέβηκα, επί τόπου, πήρα το σεντόνι από το πορτμαγκάζ, το έπιασα, και το έφερα στο σπίτι. Έμεινε στο κλουβί περί τη 1 βδομάδα, κι μετά μου ξέφυγε όταν πήγα να το πάω στην αποθήκη για να έχει μεγαλύτερο χώρο, και πέταξε. Όμως πια είχε μεγαλώσει και μπορούσε να πετάξει. Κι ερχόταν για αρκετό διάστημα κι έτρωγε από την τροφή που του είχα. Είχε βρει και ταίρι κι ερχόταν μαζί.
Μια άλλη φορά το καλοκαίρι, ήταν πνιγμένο ένα αλογάκι της Παναγίτσας στον κουβά. Το πήρα και ήταν σαν πεθαμένο αλήθεια. Το έβαλα στον ήλιο κι του έκανα μαλάξεις όπως κάνουμε στους πνιγμένους. Απίστευτο, κι όμως μετά από μισή ώρα και άρχισε να συνέρχεται. Ήμουν σίγουρη γι αυτό ότι θα επανέρχονταν.
Χελώνες στο δρόμο πολλές κλπ κλπ....κι ένα μικρό χελωνάκι στην Ανάβυσσο, που ήταν στην Ποσειδώνος και είχε κράσπεδο και δεν είχε που να πάει, σίγουρα θα το πατούσαν. Μαλώνω με αστυνόμους και το 1075 στις Εθνικές οδούς για σκυλιά κυρίως που δεν τ΄ρεχουν να τα βοηθήσουν. Έναν γάτο γεράκο κι άρρωστο που τον παράτησαν στη μέση του δρόμου, τυφλό να τον πατήσουν, ένα άλλο γατάκι στο RIBAS που είχε σφηνώσει το κεφάλι του σε κονσέρβα και πήγαινε στα τυφλά, αν γλίτωνε από τ αυτοκίνητα θα έπεφτε στο γκρεμό με τον τενεκέ (γι αυτό πρέπει να πατάμε τις κονσέρβες με το φαί, γιατί τις παίρνουν από τους κάδους για να φάνε και σφηνώνουν, πρέπει να τις πατάμε με σφυρί ή με πέτρα, τις κονσέρβες που έχουν φαί μέσα) Κι άλλα πολλά, που να τα πω όλα. Και φυσικά όλα μου τα σκυλιά από καταστάσεις που αν τ άφηνα θα είχαν κακό τέλεος μάλλον, ή θα ζούσαν πολύ άσχημα.
Νομίζω ότι αν όλοι οι άνθρωποι αρχίζουν και νοιάζονται για τ αβοήθητα πλάσματα στη γη, τα ζώα και τα παιδιά, τα μωρά, και τα βοηθούν έμπρακτα, χωρίς να κοιτούν μόνο τις υποχρεώσεις και τις δουλειές τους, τότε είναι βέβαιο ότι ο κόσμος μας θα γίνει καλοσυνάτος και με πολλή αγάπη.
Αν κάποια στιγμή είχα πολλά χρήματα, θα έφτιαχνα σίγουρα 2 ή τρία μεγάλα νοσοκομεία ζώων παντός τύπου, που χρειάζονται τη βοήθεια ας για να γίνουν καλά. Kαι shelters σε κάθε Δήμο της Ελλάδας, για να μην κινδυνεύει κανένα ζώο στους δρόμους.
Αυτά όλα τα γράφω για να τα κάνετε κι εσείς και να δείτε τί ωραία που θα νιώσετε, χαρούμενα κι αγνά σαν παιδιά. και θα γεμίζει η ψυχή σας περηφάνια, καλοσύνη, αγνότητα κι αγάπη. Δεν μ ενδιαφέρει να πείτε "μπράβο, ααα τί καλή " κι έτσι. Κaθόλου δεν με νοιάζει γιατί αυτό ή το νοιώθεις και το κάνεις γενικά παντού ή όχι. Άλλωστε δεν με ξέρει εδώ κανείς ποια είμαι. Είμαι μόνο μία απρόσωπη κοπέλα με το όνομα Nayomi.Κ
αι φυσικά δεν το κάνεις για το Θεαθήναι, να βγούμε στο Insta να δείξουμε τί κάναμε κλπ....μόνο για τα μάτια και τις παχυλές επιδοτήσεις ...μπλα μπλα μπλα....να φωτογραφηθούμε με άλλες δηδενατζούδες κλπ κλπ...
Τα γράφω, γιατί ίσως κάποιοι ευαισθητοποιείστε, ο ένας σιγά σιγά θα γίνουν πολλοί.
Επίσης να πω, ότι δεν θα ήθελα να στέλνετε τροφές για τα ζώα μου, ούτε για μένα. Καλύτερα να έχω δουλειά, αυτό θέλω.
Δεν θέλω ελεημοσύνη, αυτό είναι δική μου ευθύνη η ζωή μου. Δεν τα γράφω για συμπόνια. Άλλωστε νομίζω ότι αξίζω να έχω δουλειά ας πούμε.
Άμα θα γίνω πλούσια κι ανοίξω shelter και νοσοκομεία, φυσικά και θα δεχόμαστε δωρεές.
