gl
Μέγας
- Εγγρ.
- 6 Ιουλ 2009
- Μηνύματα
- 129.571
- Κριτικές
- 475
- Like
- 502
- Πόντοι
- 4.906
Ένα ακόμα γονίδιο στη συνταγή για το χρώμα του δέρματος
[Σημείωση συντάκτη] Το νέο γονίδιο βρίσκεται περίπου στο 98% των διαφόρων Ευρωαμερικανικών (Καυκασοειδών) ομάδων που μελέτησαν οι ερευνητές, αλλά απουσιάζει στους Νεγροειδείς και Μογγολοειδείς. Η διαφορά της συχνότητας του Ευρωπαϊκού αλληλόμορφου σε σχέση με τους μη Καυκασοειδείς είναι εντυπωσιακή, και είναι μια από τις πιο υψηλες που έχουν σημειωθεί. Αυτό υποδηλώνει τη λειτουργία φυσικής επιλογής σε αυτό το γονίδιο στους Ευρωπαίους. Φυσικά το νέο γονίδιο εξηγεί μόνο το 1/3 περίπου της διαφοράς ανάμεσα στους Ευρωπαίους και τους Αφρικανούς, πράγμα που σημαίνει πως υπάρχουν και άλλα γονίδια που συνδέονται με τον ανθρώπινο χρωματισμό. Επίσης οι Ασιάτες έχουν το ίδιο προγονικό αλληλόμορφο με τους Αφρικανούς, αλλά είναι αισθητά πιο ανοιχτόχρωμοι, πράγμα που σημαίνει πως διαφορετικό γονίδιο οδήγησε στον αποχρωματισμό τους.
Ένα ακόμα από τα δεκάδες γονίδια που ελέγχουν το χρώμα του δέρματος, των μαλλιών και των ματιών ανακαλύφθηκε παρεμπιπτόντως στη διάρκεια μελέτης για τον καρκίνο.
Το γονίδιο, που φαίνεται ότι υπάρχει ακόμα και στα ψάρια, «εξηγεί το 25 έως 38 τοις εκατό της διαφοράς ανάμεσα στους Ευρωπαίους και τους Αφρικανούς στο δείκτη μελανίνης» γράφουν οι ερευνητές την Παρασκευή στο Science.
Αν και οι επιστήμονες έχουν μέχρι σήμερα αναγνωρίσει πάνω από 100 γονίδια που συνδέονται με την παραγωγή χρωστικών στον άνθρωπο, ο περίπλοκος μηχανισμός της διαδικασίας δεν είναι ακόμα κατανοητός.
«Η γενετική προέλευση της εντυπωσιακής ποικιλίας στο χρώμα του ανθρώπινου δέρματος είναι ένα από τα εναπομείναντα μυστήρια της βιολογίας» εκτιμουν ο Κιθ Τσενγκ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια και οι συνεργάτες του.
Το γονίδιο SLC24A5 εντοπίστηκε στη διάρκεια έρευνας για τον καρκίνο, αναφέρει στο Reuters, η οποία πραγματοποιήθηκε στο αφρικανικό ψάρι-ζέβρα (Danio rerio), ένα κλασσικό πειραματόζωο.
Ορισμένα από τα ριγέ ψάρια έχουν ένα πιο φωτεινό, «χρυσό» χρώμα στις ανοιχτόχρωμες ρίγες. Τα άτομα αυτά διαθέτουν τη μεταλλαγμένη μορφή του SLC24A5 και παρουσιάζουν στο μικροσκόπιο μικρότερα κι λιγότερα «μελανοφόρα», κόκκους που περιέχουν χρωστικές.
Ομοίως, τα μελανοσώματα, οι αντίστοιχες δομές στους ανθρώπους που περιέχουν μελανίνη, είναι λιγότερες και μικρότερες στα άτομα ευρωπαϊκής καταγωγής, από ό,τι σε όσους προέρχονται από τη δυτική Αφρική. Τα μελανοσώματα της ανατολικής Ασίας βρίσκονται στο ενδιάμεσο.
Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές σαρώνοντας σε βάσεις δεδομένων ολόκληρο το ανθρώπινο γονιδίωμα, η «βασική» μορφή του γονιδίου είναι η πλέον κοινή στους ανθρώπους αφρικανικής και ασιατικής καταγωγής, ενώ στους ευρωπαίους υπάρχει μετάλλαξη σε μερικές βάσεις DNA -«γράμματα» του γονιδίου.
Το βασικό γονίδιο μάλιστα υπάρχει όχι μόνο στους ανθρώπους, αλλ και σε όλα τα σπονδυλόζωα. Είναι ενδιαφέρον το ότι οι ερευνητές κατάφεραν να κάνουν μετατρέψουν κανονικά ψάρια-ζέβρες σε «χρυσά», με ενέσεις του ανθρώπινου γονιδίου σε έμβρυα.
[Σημείωση συντάκτη] Το νέο γονίδιο βρίσκεται περίπου στο 98% των διαφόρων Ευρωαμερικανικών (Καυκασοειδών) ομάδων που μελέτησαν οι ερευνητές, αλλά απουσιάζει στους Νεγροειδείς και Μογγολοειδείς. Η διαφορά της συχνότητας του Ευρωπαϊκού αλληλόμορφου σε σχέση με τους μη Καυκασοειδείς είναι εντυπωσιακή, και είναι μια από τις πιο υψηλες που έχουν σημειωθεί. Αυτό υποδηλώνει τη λειτουργία φυσικής επιλογής σε αυτό το γονίδιο στους Ευρωπαίους. Φυσικά το νέο γονίδιο εξηγεί μόνο το 1/3 περίπου της διαφοράς ανάμεσα στους Ευρωπαίους και τους Αφρικανούς, πράγμα που σημαίνει πως υπάρχουν και άλλα γονίδια που συνδέονται με τον ανθρώπινο χρωματισμό. Επίσης οι Ασιάτες έχουν το ίδιο προγονικό αλληλόμορφο με τους Αφρικανούς, αλλά είναι αισθητά πιο ανοιχτόχρωμοι, πράγμα που σημαίνει πως διαφορετικό γονίδιο οδήγησε στον αποχρωματισμό τους.
Ένα ακόμα από τα δεκάδες γονίδια που ελέγχουν το χρώμα του δέρματος, των μαλλιών και των ματιών ανακαλύφθηκε παρεμπιπτόντως στη διάρκεια μελέτης για τον καρκίνο.
Το γονίδιο, που φαίνεται ότι υπάρχει ακόμα και στα ψάρια, «εξηγεί το 25 έως 38 τοις εκατό της διαφοράς ανάμεσα στους Ευρωπαίους και τους Αφρικανούς στο δείκτη μελανίνης» γράφουν οι ερευνητές την Παρασκευή στο Science.
Αν και οι επιστήμονες έχουν μέχρι σήμερα αναγνωρίσει πάνω από 100 γονίδια που συνδέονται με την παραγωγή χρωστικών στον άνθρωπο, ο περίπλοκος μηχανισμός της διαδικασίας δεν είναι ακόμα κατανοητός.
«Η γενετική προέλευση της εντυπωσιακής ποικιλίας στο χρώμα του ανθρώπινου δέρματος είναι ένα από τα εναπομείναντα μυστήρια της βιολογίας» εκτιμουν ο Κιθ Τσενγκ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια και οι συνεργάτες του.
Το γονίδιο SLC24A5 εντοπίστηκε στη διάρκεια έρευνας για τον καρκίνο, αναφέρει στο Reuters, η οποία πραγματοποιήθηκε στο αφρικανικό ψάρι-ζέβρα (Danio rerio), ένα κλασσικό πειραματόζωο.
Ορισμένα από τα ριγέ ψάρια έχουν ένα πιο φωτεινό, «χρυσό» χρώμα στις ανοιχτόχρωμες ρίγες. Τα άτομα αυτά διαθέτουν τη μεταλλαγμένη μορφή του SLC24A5 και παρουσιάζουν στο μικροσκόπιο μικρότερα κι λιγότερα «μελανοφόρα», κόκκους που περιέχουν χρωστικές.
Ομοίως, τα μελανοσώματα, οι αντίστοιχες δομές στους ανθρώπους που περιέχουν μελανίνη, είναι λιγότερες και μικρότερες στα άτομα ευρωπαϊκής καταγωγής, από ό,τι σε όσους προέρχονται από τη δυτική Αφρική. Τα μελανοσώματα της ανατολικής Ασίας βρίσκονται στο ενδιάμεσο.
Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές σαρώνοντας σε βάσεις δεδομένων ολόκληρο το ανθρώπινο γονιδίωμα, η «βασική» μορφή του γονιδίου είναι η πλέον κοινή στους ανθρώπους αφρικανικής και ασιατικής καταγωγής, ενώ στους ευρωπαίους υπάρχει μετάλλαξη σε μερικές βάσεις DNA -«γράμματα» του γονιδίου.
Το βασικό γονίδιο μάλιστα υπάρχει όχι μόνο στους ανθρώπους, αλλ και σε όλα τα σπονδυλόζωα. Είναι ενδιαφέρον το ότι οι ερευνητές κατάφεραν να κάνουν μετατρέψουν κανονικά ψάρια-ζέβρες σε «χρυσά», με ενέσεις του ανθρώπινου γονιδίου σε έμβρυα.
