Μουντιάλ 2010 - Νότια Αφρική

[hitman21]

Ναι ρε παίκτη,εδώ είμαι κι εγώ.
Λοιπόν,επειδή έχω το κόλλημα να κοιτάζω εκτός από το ρόστερ,το τι πρεσβεύει η κάθε ομάδα,έχω καταλήξει στα εξής συμπεράσματα:
α) ομάδες όπως:

Λίβερπουλ
Μπάρτσα
Άγιαξ
ακόμα και η Νότιγχαμ Φόρεστ,δεν πιάνονται στο στόμα κανενός άμπαλου.

β) ομάδες όπως Στεάουα,Ερ.Αστέρας,Χόνβεντ,ΤΣΣΚΑ Μόσχας έχουν ιστορία πολύ πιο σημαντιική από αυτή της ρεάλ.

γ) η ρεάλ με βάση την ιστορία της είναι η πλέον κατάπτυστη ομάδα της Ευρώπης..

σιγα μας πηρανε τα σκαγια..

 

[House of Fun]

O Ρίνους Μίχελς πίστευε πως το ποδόσφαιρο είναι πόλεμος.Βαθιά καλλιεργημένος ο ίδιος και με πάθος για τα βιβλία.
Το παρακάτω απόσπασμα είναι η πολεμική εκδοχή τοι κοιμίσματος του αντιπάλου

 

[House of Fun]

http://www.contra.gr/Soccer/World/WorldCup/SAfrica2010/Netherlands/280573.html

"Η ομάδα του φαν Μάρβαϊκ παίζει το ακριβώς αντίθετο του Total Football". Τάδε έφη Ντέιβιντ Γουίνερ, συγγραφέας του εξαιρετικού βιβλίου "Brillant Orange", μιας μελέτης του ποδοσφαίρου της Ολλανδίας. "Δεν είναι αυτό το ποδόσφαιρο με τη συνεχή κίνηση, το αξιολάτρευτο, το ρομαντικό, το κάπως εύθραυστο, το πολύ εμπνευσμένο και όμορφο πράγμα που ερωτεύθηκα. Ομως αυτό το πράγμα δεν κατέληξε με την Ολλανδία να κατακτά κάποιο Μουντιάλ", συμπληρώνει. Και ποιος μπορεί να τον αδικήσει;

Η συνταγή του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου που μάγεψε τη δεκαετία του '70, ακόμα κι εν τη απουσία του Γιόχαν Κρόιφ, είχε ορισμένες παραμέτρους, τις οποίες στοιχειοθετούμε: ακραίοι παίκτες που τρέχουν παράλληλα με τον "φουνταριστό" ώστε να δημιουργήσουν μέγιστη έκταση στο παιχνίδι. Συμπαγής άμυνα προσανατολισμένη στο τεχνητό οφσάιντ.  Δημιουργία άπλετου χώρου κατά τη διάρκεια των επιθέσεων, αμέσως μετά την ανάκτηση της μπάλας.Παίκτες που αλλάζουν θέσεις μεταξύ τους ώστε να προσφέρουν επιθετικές επιλογές από το πουθενά. Ακραία μπακ που φτάνουν πιο ψηλά από τους μέσους που καλύπτουν τις δύο πτέρυγες του γηπέδου.

Οπως γίνεται κατανοητό, οι πέντε βασικές συνιστώσες του Totaal Voetbal (στα ολλανδικά) δεν συμβαδίζουν στο ελάχιστο με τις παραμέτρους της... Ολλανδίας 2010. Οι Αριεν Ρόμπεν και Ντιρκ Κάουτ δεν υποστηρίζουν καθ' αυτόν τον τρόπο τον Ρόμπιν φαν Πέρσι. Τεχνητό οφσάιντ δεν είναι δυνατόν να παίξει ο δυσκίνητος Γιόρις Ματάισεν. Οταν οι "οράνιε" κλέβουν την μπάλα ξεχύνονται στην επίθεση με όσους παίκτες είναι σε θέση να ανέβουν μπροστά, έστω κι αν αυτό γίνει ατάκτως. Οι ρόλοι είναι αυστηρά διανεμημένοι από τον Μπερτ φαν Μάρβαϊκ και ουδείς παίζει σε κάποια άλλη θέση από αυτή που αρχίζει στο ματς. Τέλος, οι Τζιοβάνι φαν Μπρόνκχορστ και Γκρέγκορι φαν ντερ Βιλ σπανίως βρίσκονται μπροστά από Ρόμπεν και Κάουτ στις επιθέσεις της Ολλανδίας. Πέντε στις πέντε διαφορές, ουδεμία ομοιότητα με την παράδοση.
Αυτή η καθ' όλα αξιότιμη στάση του φαν Μάρβαϊκ ήταν γνωστή από τη στιγμή που αναλάμβανε τα "ηνία". Ο Ολλανδός προπονητής είχε ξεκαθαρίσει τη θέση του, αποκηρύσσοντας την ανάγκη-παγίδα κάθε ολλανδικής ομάδας να αποτελεί συνέχεια αυτής του Γιόχαν Κρόιφ και της παρέας του.. Η Ολλανδία έγινε... Γερμανία και η Ισπανία έγινε... Ολλανδία εν όψει του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, είναι εμφανές ότι εάν δεν προέκυπταν αυτές οι μεταμορφώσεις, καμία από τις δύο ομάδες δεν θα έφτανε στον τελικό.

Οι απόψεις περί... προδοσίας ως προς την ποδοσφαιρική κουλτούρα της Ολλανδίας περνούν απαρατήρητες. Ο φαν Μάρβαϊκ είχε έναν μονόδρομο να διανύσει. Το αισθητικό χάσμα που χωρίζει το υλικό που έχει στα χέρια του με την προηγούμενη πετυχημένη ολλανδική ομάδα, αυτή που το 1998 έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Μουντιάλ, είναι πρόδηλο. Από τη μία πλευρά υπήρχαν οι Ντένις Μπέργκαμπ, Μαρκ Οφερμαρς, Εντγκαρ Ντάβιντς, Κλάρενς Ζέεντορφ, Πάτρικ Κλάιφερτ, Εντβιν φαν ντερ Σαρ και Ρόναλντ και Φρανκ ντε Μπουρ. Από την άλλη υπάρχουν οι γνωστοί fantastic 4 (Αριεν Ρόμπεν, Γουέσλεϊ Σνάιντερ, Ρόμπιν φαν Πέρσι, Ράφαελ φαν ντερ Φάαρτ) και το... χάος, όσον αφορά στη "χρυσόσκονη" που συνήθως διαθέτουν οι Ολλανδοί ποδοσφαιριστές. Με μία σειρά από παίκτες-ρολίστες, ο φαν Μάρβαϊκ δεν ήταν δυνατό να μιμηθεί προγενέστερες ομάδες.

Κύριο γνώρισμα αυτού του συνόλου είναι η δουλειά και με 53% κατοχή της μπάλας γίνεται εμφανές ότι χρειάζεται μεγάλος κάματος όταν η "στρογγυλή θεά" δεν κουρνιάζει σε... ταλαντούχα ολλανδικά πόδια. Στον τελικό του 1974, η Ολλανδία άλλαξε 15 πάσες μετά τη σέντρα και άνοιξε το σκορ, χωρίς η Δυτική Γερμανία να αγγίξει την μπάλα. Κάτι τέτοιο φαντάζει αδιανόητο για την σύγχρονη ολλανδική ομάδα, η οποία επιστρατεύει διαφορετικά μοντέλα λειτουργίας, σφυρηλατημένα με τη δυναμική του διδύμου των αμυντικών χαφ Νάιτζελ ντε Γιονγκ και Μαρκ φαν Μπόμελ. Ισως η πιο κομβική συνύπαρξη στην ομάδα, ακόμα και από αυτή των Σνάιντερ-Ρόμπεν. Οι ομάδες που προκρίθηκαν στα ημιτελικά ευνοήθηκαν από μία αγαστή συνεργασία στο πεδίο παρουσίας των αμυντικών χαφ. Εχίδιο Αρέβαλο Ρίος και Ντιέγκο Πέρες για την Ουρουγουάη, Μπάστιαν Σβάινσταϊγκερ και Σάμι Κεντίρα για τη Γερμανία, Τσάμπι Αλόνσο και Σέρχιο Μπουσκέτς για την Ισπανία και φυσικά το προαναφερθέν δίδυμο της Ολλανδίας.

Η ποιοτική έκπτωση σε σύγκριση με το κυνήγι του αποτελέσματος δεν φαίνεται πως έχει επηρεάσει τους φιλάθλους της Ολλανδίας. Τουναντίον, ο κόσμος υποστηρίζει τη φετινή... υποψηφιότητα για την κατάκτηση του Μουντιάλ, έστω κι αν δεν έρθει με όμορφο τρόπο. Οπως αποκαλύπτει ο Κλάρενς Ζέεντορφ στη στήλη του στο BBC, το πλήθος πανηγύρισε την πρόκριση στον τελικό με τον ίδιο τρόπο που πανηγύρισε την κατάκτηση του Champions League από τον Αγιαξ το 1995. Οι σκηνές με ανθρώπους να βουτούν στα κανάλια του Αμστερνταμ και να χορεύουν στους δρόμους επαναλήφθηκαν προς τέρψιν της ολλανδικής αποστολής και του επικεφαλής της, Μπερτ φαν Μάρβαϊκ.

The van Marwijk effect

Ο Ολλανδός τεχνικός δεν έχει καμία επαφή με την γεωγραφική και ποδοσφαιρική πρωτεύουσα της Ολλανδίας. Στα 40 χρόνια ζωής στο χώρο του αθλητισμού, δεν έχει εργαστεί ποτέ ως παίκτης ή ως προπονητής στο Αμστερνταμ. Ισως γι' αυτό να μην έχει γαλουχηθεί με την έννοια του total football που γεννήθηκε και καλλιεργήθηκε στην έδρα του Αγιαξ (και κατ' επέκταση της κραταιάς Ολλανδίας). Ο ίδιος αγκυροβόλησε σε ένα άλλο λιμάνι, αυτό του Ρότερνταμ, όπου προπονητικά κατέκτησε δύο τρόπαια με την Φέγενορντ (κύπελλο UEFA το 2002, κύπελλο Ολλανδίας στη δεύτερη θητεία του το 2008).

Το τελευταίο αποτέλεσε και το βασικό διαπιστευτήριό του για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας των "οράνιε", ως διάδοχος του Μάρκο φαν Μπάστεν. Η αποτυχία της (για ακόμα μία φορά σπουδαίας βάσει ονομάτων) Ολλανδίας στο Euro 2008, όπου δέχθηκε "χαστούκι" με 3-1 στα προημιτελικά από την "υπερηχητική" Ρωσία, εξηγήθηκε πολύ απλά από τον νυν τεχνικό της Ολλανδίας: "Νικήσαμε την Ιταλία και τη Γαλλία και όλοι πίστεψαν ότι θα γινόμασταν πρωταθλητές Ευρώπης. Δεν επιβιώσαμε από τα προημιτελικά διότι νομίσαμε ότι ήμασταν ήδη στον τελικό. Αυτό προσπάθησα να εξηγήσω στους παίκτες, ότι πρέπει να είναι διαφορετικοί".
Η πρώτη του ομιλία στο προπονητικό κέντρο της Ολλανδίας περιείχε την εξής φράση: "Εχουμε μία αποστολή. Και αυτή είναι να γίνουμε παγκόσμιοι πρωταθλητές". Οσο οξύμωρο κι αν ακουστεί, αυτά τα λόγια προήλθαν από έναν ρεαλιστή προπονητή. Απόδειξη; "Οταν ανέλαβα την δουλειά, ξεκαθάρισα στην ομοσπονδία ότι θέλω να διδάξω στην ομάδα καλύτερη άμυνα και αυτό αρχίζει από τους επιθετικούς".

Δεν δίστασε να αντιστρέψει τη βασική διδαχή του total football που θέλει τους αμυντικούς να γίνονται επιθετικοί. Γνωρίζει ότι τα πράγματα διαφοροποιούνται αναλόγως από την οπτική γωνία που τα αντικρίσει κάποιος: "Ο τρόπος που αγωνίστηκε η Μπαρτσελόνα κόντρα στην Αρσεναλ ήταν ο καλύτερος που έχω δει ποτέ. Για μένα το αποτέλεσμα δεν ήταν σημαντικό, επειδή ήμουν ένας τρίτος. Απόλαυσα το παιχνίδι. Αλλά όταν εμπλέκεσαι προσωπικά, τα αποτελέσματα είναι ο στόχος. Είμαι ρεαλιστής. Γνωρίζουμε ότι μπορούμε να νικήσουμε οποιαδήποτε χώρα και όταν το γνωρίζεις αυτό, πηγαίνεις σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο με στόχο να το κατακτήσεις, όχι να προσπαθήσεις να κερδίσεις ένα ή δύο παιχνίδια".
Εκπαιδεύοντας την Ολλανδία

Ο πραγματιστής Ολλανδός, όταν παρέλαβε τους "οράνιε", άρχισε από τα πολύ βασικά. Αναζήτησε αρχηγό εν τη απουσία του Εντβιν φαν ντερ Σαρ και τον βρήκε στο πρόσωπο του Τζιοβάνι φαν Μπρόνκχορστ. Οι δυο τους είχαν συνεργαστεί το 2007-08 στη δεύτερη θητεία του φαν Μάρβαϊκ στο "Ντε Κάιπ" και η σοβαρότητα του πρώην άσου της Μπαρτσελόνα, ο οποίος με κάθε πρόκριση παρατείνει την καριέρα του μιας και μετά το Μουντιάλ κρεμάει τα "παπούτσια" του. έπαιξε καθοριστικό στοιχείο. Μία άλλη επαγγελματική σχέση, αυτή με τον Ντιρκ Κάουτ, έχει αναδείξει τον άσο της Λίβερπουλ σε αναπόσπαστο μέλος της ενδεκάδας της Ολλανδίας. Οχι άδικα, εάν υπολογίσουμε την ανιδιοτελή εργατικότητα που εμφανίζει στο γήπεδο, το εγκεφαλικό αν και άτεχνο παιχνίδι του και φυσικά τη γνωριμία που έχει από τα πρώτα χρόνια ως παίκτης (και μάλιστα ως "φουνταριστός") τα οποία τα πέρασε υπό τις οδηγίες του φαν Μάρβαϊκ στη Φέγενορντ στις αρχές της χιλιετίας. Ως αποτέλεσμα, τα στατιστικά του Κάουτ κλέβουν την παράσταση στο έμπειρο μάτι, κάτι που παραδέχεται ακόμα και ο πολυδιαφημισμένος Σνάιντερ: "Ολοι μιλάνε για τους fantastic 4, αλλά δείτε τι κάνει ο Ντιρκ".

Η πιο διάσημη... σχέση του ομοσπονδιακού τεχνικού των "οράνιε", πάντως, είναι άλλη. Ο Μαρκ φαν Μπόμελ έχει παντρευτεί την κόρη του φαν Μάρβαϊκ και απολαμβάνει την επιστροφή του στην εθνική (δεν συμμετείχε στο καθεστώς φαν Μπάστεν λόγω κόντρας που είχαν οι δυο τους). Οχι άδικα, όμως, αφού ο δυναμικός μέσος της Μπάγερν Μονάχου προέρχεται από μία εκπληκτική χρονιά με τους Βαυαρούς. Μπορεί να τράβηξε τα βλέμματα πάνω του με αρνητικό τρόπο στον ημιτελικό, αφού έκανε 15 φάουλ και δεν αντίκρισε κίτρινη κάρτα μέχρι να... διαμαρτυρηθεί στον διαιτητή στις καθυστερήσεις, ωστόσο όλα τα μαρκαρίσματά του είναι καίρια και σημαντικά, αλλά ουχί αντιαθλητικά.

Τα δεδομένα της εμπροσθοφυλακής του φαν Μάρβαϊκ είναι λίγο-πολύ γνωστά. Οι εκδιωχθέντες από την Ρεάλ Μαδρίτης, Αριεν Ρόμπεν και Γουέσλεϊ Σνάιντερ, οδήγησαν τις ομάδες τους στην απόλυτη εγχώρια επιτυχία και λίγο αργότερα διεκδίκησαν τον τίτλο του Champions League. O άσος της Ιντερ βγήκε νικητής από αυτήν τη μονομαχία, αλλά αμφότεροι έδωσαν την απάντησή τους στους αμφισβητίες. Ο Ρόμπιν φαν Πέρσι, από την πλευρά του είχε ατυχίες με τον τραυματισμό, είχε ένα κακό τουρνουά στο φετινό Μουντιάλ, αλλά η ωριμότητα που επέδειξε στην κόντρα του με τον Σνάιντερ χρήζει... ξεχωριστής ενότητας.

The Sneijder-van Persie saga

Το βασικό συστατικό της αποτυχίας της Ολλανδίας στην πορεία των ετών είναι οι εσωτερικές διαμάχες. Αυτή που μαστίζει την συγκεκριμένη ομάδα των "οράνιε" αφορά δύο πρωταγωνιστές της, τους φαν Πέρσι και Σνάιντερ. Ανήκουν στην ίδια γενιά (26 ετών) και στις "μικρές" εθνικές της Ολλανδίας έριζαν για τον τίτλο του ηγέτη. Στο Euro 2008, στη διάρκεια μιας προπόνησης κλειστής για τα ΜΜΕ, ο επιθετικός της Αρσεναλ έκανε ένα βίαιο τάκλιν στον μέσο της Ιντερ και οι δυο τους είχαν μία λογομαχία, αν όχι μια χειροδικία. Στον προημιτελικό με τη Ρωσία η Ολλανδία κέρδισε ένα φάουλ το οποίο στήθηκαν να εκτελέσουν οι δύο αντίζηλοι. Σύμφωνα με τις οδηγίες από τον πάγκο, ο εκτελεστής στο τουρνουά ήταν ο Σνάιντερ και ο φαν Πέρσι απλώς θα έκανε την προσποίηση. Φευ. Ο τελευταίος έτρεξε προς την μπάλα αλλά δεν πήδηξε από πάνω. Σούταρε, η μπάλα έφυγε ψηλά πάνω από τα δοκάρια κι ο Σνάιντερ καθόταν αποσβολωμένος με τα χέρια στη μέση μην πιστεύοντας το τι συνέβη.

Η Ολλανδία αποκλείστηκε και οι δυο τους με καθημερινές δηλώσεις στα κανάλια μετέτρεψαν την διαμάχη τους σε επεισόδιο Big Brother. Οταν κατάλαβαν το λάθος τους να δώσουν δημοσιότητα στο όλο ζήτημα τα σύννεφα έφυγαν, σποραδικά. Στο 16ο λεπτό της αναμέτρησης με την Σλοβακία στο φετινό Μουντιάλ, η Ολλανδία... κέρδισε ένα φάουλ το οποίο στήθηκαν να εκτελέσουν οι δύο αντίζηλοι. Σύμφωνα με τις οδηγίες από τον πάγκο, ο εκτελεστής στο τουρνουά ήταν ο Σνάιντερ και ο φαν Πέρσι απλώς θα έκανε την προσποίηση. Μόνο που αυτήν τη φορά οι δυο τους συνεννοήθηκαν και υπάκουσαν στις εντολές. Χειροπιαστό αποτέλεσμα δεν υπήρξε. Αντιθέτως, λίγο αργότερα ο φαν Πέρσι αντικαταστάθηκε (ως... είθισται στα παιχνίδια της Ολλανδίας) και είχε μία λογομαχία με τον φαν Μάρβαϊκ. Συγκεκριμένα, ο 26χρονος επιθετικός ρώτησε τον προπονητή του γιατί αντικατέστησε τον ίδιο και όχι τον άσπονδο εχθρό του.

Η αντικατάσταση του φαν Πέρσι

Το επεισόδιο δεν εξέλαβε την δημοσιότητα που θα έπαιρνε εάν βρισκόμασταν στο 2008. Ο φαν Μάρβαϊκ, διδαγμένος από τα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος υποβάθμισε το περιστατικό και κατάφερε να επικαλύψει το ολλανδικό στρατόπεδο με μία επίπλαστη ηρεμία. Η επόμενη σπίθα δεν έχει ανάψει ακόμα και αυτό ίσως να οφείλεται και στις αγωνιστικές επιτυχίες.

Εν κατακλείδι

"Το total football είναι νεκρό", είχε δηλώσει ευθαρσώς ο φαν Μάρβαϊκ πριν το παιχνίδι με τη Βραζιλία, αν και δεν ξεγράφει τους πρωταγωνιστές του παρελθόντος. Επικοινωνεί συχνά με τον Κρόιφ, ο Ρουντ Κρολ δίνει το "παρών" σχεδόν σε κάθε προπόνηση, ενώ οι δύο βοηθοί του είναι οι Φρανκ ντε Μπουρ και ο Φιλίπ Κοκού.

Αυτό που επιχειρεί να αποτινάξει από την ομάδα είναι η νοοτροπία του παρελθόντος. Ο τραυματισμός του Γιόρις Ματάισεν στο ζέσταμα ενός αγώνα θα μπορούσε να διαλύσει ολόκληρη την αποστολή της Ολλανδίας άλλες εποχές. Τα ανόητα μηνύματα του Ελιερο Ελία στο twitter που για κάποιος κρίθηκαν ρατσιστικά ως προς το Μαρόκο, θα μπορούσαν να επιφέρουν εσωτερικούς διαξιφισμούς στο "στρατόπεδο" των "οράνιε".

Οσο για τον τρόπο σκέψης, το 1974 και το 1978, η αποστολή της Ολλανδίας πίστευε ότι μπορούσε να κατακτήσει το τρόπαιο, αλλά δεν προσπαθούσε. Οταν τα βρήκε σκούρα στους δύο τελικούς κόντρα στους δύο διοργανωτές, λύγισε. Αυτή η έλλειψη αυτοπεποίθησης που συνοδεύεται από αρνητισμό και αλαζονεία τέθηκε στο "στόχαστρο" του Κρόιφ (ο οποίος δεν είναι άμοιρος ευθυνών για την καλλιέργεια αυτού του κλίματος στην εθνική τα τελευταία σαράντα χρόνια) με δηκτικό τρόπο: "Οι Ισπανοί παίκτες είναι πολύ καλύτεροι για να δουλεύεις μαζί τους. Οι Ολλανδοί, με το που ανοίξεις το στόμα σου, έχουν αρχίσει ήδη να λένε 'ναι, αλλά'".

Το 1998, μία ακόμα εκπληκτική ομάδα, προσπαθούσε, αλλά δεν το πίστευε. Ετσι ήρθε ο αποκλεισμός από τη Βραζιλία στα ημιτελικά. Η Ολλανδία του 2010 δεν σκέφτεται εάν μπορεί ή όχι, σκέφτεται ότι πρέπει να νικήσει σε κάθε αγώνα, πρέπει να περάσει και πρέπει να πάρει το τρόπαιο. Αποτέλεσμα; Οκτώ νίκες στα προκριματικά, έξι νίκες στο Μουντιάλ και με μία ακόμα, στον τελικό ισοφάριση του απόλυτου ρεκόρ της Βραζιλίας του 1970.

Φυσικά δεν τίθεται θέμα σύγκρισης ανάμεσα στις δύο ομάδες. Η Ολλανδία πραγματοποιεί την πιο πετυχημένη πορεία της τα τελευταία 32 χρόνια (συμπεριλαμβανομένης της κατάκτησης του Euro 1988), παρ' όλα αυτά δέχεται επικρίσεις από τους εξωτερικούς παρατηρητές. Το δόγμα "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" εφαρμόζεται ευλαβικά από τους Ολλανδούς με τα γνωστά θετικά επακόλουθα. Ενενήντα (ή εκατόν είκοσι) λεπτά απομένουν μέχρι να αλλάξει η ποδοσφαιρική ιστορία. Η ιστορική αδικία θα αποκατασταθεί εάν οι "οράνιε" αντέξουν με αυτό το σύστημα για ακόμα ένα παιχνίδι, το πιο κρίσιμο της διοργάνωσης. Σε αντίθετη περίπτωση, ο δρόμος της αποτυχίας είναι γνωστός...

 

[gabadoo]

Δεν δίστασε να αντιστρέψει τη βασική διδαχή του total football που θέλει τους αμυντικούς να γίνονται επιθετικοί. Γνωρίζει ότι τα πράγματα διαφοροποιούνται αναλόγως από την οπτική γωνία που τα αντικρίσει κάποιος: "Ο τρόπος που αγωνίστηκε η Μπαρτσελόνα κόντρα στην Αρσεναλ ήταν ο καλύτερος που έχω δει ποτέ. Για μένα το αποτέλεσμα δεν ήταν σημαντικό, επειδή ήμουν ένας τρίτος. Απόλαυσα το παιχνίδι.

  Αυτο το παιχνιδι μαζι με εκεινο το Μπαρτσελονα-Τσελσι οπου ο Ροναλντινιο "εσβηνε το τσιγαρο" και μαρμαρωσε τον Τσεχ
  ειναι τα δυο καλυτερα παιχνιδια που ειδα τα τελευταια χρονια

  Στο Μπαρτσελονα -Αρσεναλ,στα ξαφνικα,και ενω ειχα μεινει με ανοιχτο το στομα απο την επιδοση των μπλαουγκρανα μου ερχεται
  μηνυμα απο τον Πλεζουρα "Μαλακα τι διαστημικη μπαλα παιζει η Μπαρτσα;;;;;"

  Και οντως ετσι ηταν ...διαστημικο ποδοσφαιρο....

"Το total football είναι νεκρό", είχε δηλώσει ευθαρσώς ο φαν Μάρβαϊκ πριν το παιχνίδι με τη Βραζιλία,

  Διαφωνω με το νεκρο....
  Πιο ζωντανο απο ποτε,προσαρμοσμενο στις συγχρονες δυνατοτητες των παικτων,μονο που οπως γραφει πιο πανω οι Ολλανδοι
  γιναν Γερμανοι και οι Ισπανοι Ολλανδοι.....

  Απλα πραματα....

 

[House of Fun]

http://www.contra.gr/Soccer/World/WorldCup/SAfrica2010/Spain/280489.html

Ισπανία: Τα παιδιά του Κρόιφ μιλούν... καταλανικά
Οταν ο Γιόχαν Κρόιφ μεγαλουργούσε ως τεχνικός της "Dream Team", ουδείς μπορούσε να διανοηθεί πως ο μεγαλύτερος ποδοσφαιρικός ήρωας της Ολλανδίας παρασκεύαζε τον επίδοξο... δήμιο της πατρίδας του. Η εθνική Ισπανίας, μία αθλητική... εθνικοποίηση της Μπαρτσελόνα, έφτασε στον τελικό του Μουντιάλ και το contra.gr αναλύει

Οταν ο Γιόχαν Κρόιφ μεγαλουργούσε ως τεχνικός της "Dream Team", ουδείς μπορούσε να διανοηθεί πως ο μεγαλύτερος ποδοσφαιρικός ήρωας της Ολλανδίας παρασκεύαζε τον επίδοξο... δήμιο της πατρίδας του. Το 1978 ο "ιπτάμενος Ολλανδός" κατηγορήθηκε για... προδοσία, αφού κρίθηκε ότι η επιλογή του να μην ταξιδέψει στο Μουντιάλ της Αργεντινής κόστισε στους "οράνιε" το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το 2010, ο Κρόιφ αποτελεί το πρόσωπο πίσω από την... εθνική Ισπανίας, αυτής της... μικρής Μπαρτσελόνα (ή "Generation Barca" όπως αποκαλείται ήδη στη χώρα), η οποία διεκδικεί το σπουδαιότερο ποδοσφαιρικό τρόπαιο. Απέναντι στην Ολλανδία.

Η ομοιότητα της Ισπανίας με τους τροπαιούχους της Primera Division στον τρόπο παιχνιδιού προφανής. Στον ημιτελικό με τη Γερμανία, η αρχική σύνθεση των "ρόχας" περιελάμβανε 7 βασικούς ποδοσφαιριστές των "μπλαουγκράνα". Κάρλες Πουγιόλ, Γεράρδ Πικέ, Σέρχιο Μπουσκέτς, Τσάβι, Αντρές Ινιέστα και Πέδρο μετέφεραν στην εθνική τη γνώση που έχουν αποκτήσει από την συνύπαρξή τους στο "Καμπ Νου". Από κοντά και ο Νταβίντ Βίγια, ο οποίος μπορεί ακόμα να διδάσκεται από τους νέους συμπαίκτες του, αν και αποδεικνύεται... αριστούχος μαθητής.

Η περίφημη γενιά της "Pep Team" γαλουχήθηκε με τις παραστάσεις της ομάδας του Κρόιφ από τις αρχές της δεκαετίας του '90. Οι έξι παίκτες στους οποίους στηρίχθηκε θεμελιώθηκε το "οικοδόμημα" της Μπαρτσελόνα προέρχονται από τα σπλάχνα των "μπλαουγκράνα" και σε όλη τη διάρκεια της πορείας τους στο σύλλογο εκπαιδεύθηκαν υπό την φυσική και νοητή παρουσία του Ολλανδού, ο οποίος όταν σταμάτησε να έχει ρόλο στο τεχνικό τιμ, απέκτησε ρόλο (επίσημου ή άτυπου αναλόγως την περίοδο) συμβούλου του συλλόγου.
Οσο για το πρόσωπο που καθοδηγεί αυτήν την εξάδα, δεν είναι άλλο από τον προπονητή του Κρόιφ στον αγωνιστικό χώρο, τον Πεπ Γουαρδιόλα. Ο Καταλανός μέσος ήταν το "μάτι" του "ιπτάμενου Ολλανδού" εντός του γηπέδου και μελετώντας τον τεχνικό του κατάφερε να ανελιχθεί στο υψηλότερο σκαλοπάτι της προπονητικής κλίμακας του συλλόγου. Ως αποτέλεσμα, ηγείται τα τελευταία δύο χρόνια της πιο  πετυχημένης Μπαρτσελόνα από την εποχή του... Κρόιφ, με συνταγή του Κρόιφ.

Διόλου τυχαίο ότι αυτά τα δύο χρόνια η εθνική Ισπανίας πετυχαίνει στους τομείς εκείνους που για χρόνια γευόταν πίκρες. Το 2008 αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, συνδυάζοντας ένα θεαματικό τουρνουά με -αυτό που αποτελούσε το χρόνιο πρόβλημά της- ουσία. Ακολούθησε μία σειρά προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου και ορισμένα φιλικά στα οποία η αλλαγή "σκυτάλης" στην τεχνική ηγεσία (Βιθέντε ντελ Μπόσκε αντί Λουίς Αραγονές) δεν επηρέασε στο ελάχιστο την απόδοση.

Το "στραπάτσο" στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών ήταν μία αδιάφορη παρασπονδία για τους "ρόχας" που παράλληλα με τις επιτυχίες των Καταλανών εξελίσσονταν στην κορυφαία ομάδα του πλανήτη. Για ένα χρονικό διάστημα συμφώνησε με το προαναφερθέν και η κατάταξη της FIFA, ξεπερνώντας ακόμα και τη Βραζιλία. Οταν ήρθε η ώρα του Μουντιάλ, η ισπανική ομάδα πιάστηκε απροετοίμαστη από την Ελβετία, αλλά... εξωθήθηκε στο να σημειώσει μόνο νίκες στη συνέχεια ώστε να ικανοποιήσει το λαϊκό αίσθημα που κυριαρχούσε πίσω στην ιβηρική χερσόνησο, πως φέτος ήρθε επιτέλους η ώρα της Ισπανίας.

Το διάσημο tiki-taka

Το αέναο passing game της Μπαρτσελόνα έχει μεταφερθεί αυτούσιο και στον τρόπο λειτουργίας της εθνικής Ισπανίας. Εξάλλου, από τη μέση και μπροστά οι δύο ομάδες είναι σχεδόν ίδιες με μοναδική... παραφωνία τον Τσάμπι Αλόνσο, ο οποίος αρκετές φορές δεν ακολουθεί την κίνηση των συμπαικτών του. Από τη στιγμή που βγήκε από την ενδεκάδα ο Φερνάντο Τόρες για λογαριασμό του Πέδρο, η Ισπανία απέκτησε την έκταση στο γήπεδο που χρειαζόταν ο Τσάβι για να ενορχηστρώνει καλύτερα τις επιθέσεις, "ξεκλειδώνοντας" τις αντίπαλες άμυνες και από τα πλάγια. Με τα ακραία μπακ να ανεβαίνουν συνεχώς και κυρίως τον Σέρχιο Ράμος να θυμίζει στις κινήσεις του τις ενέργειες του Ντάνι Αλβες, η Ισπανία εφαρμόζει το σύστημα tiki-taka, όπως έχει χαρακτηριστεί αυτό το παιχνίδι της Μπαρτσελόνα.
Ενα σύστημα που ακροβατεί μεταξύ των χαρακτηρισμών "επιθετικό" και "αμυντικό". Στο απαίδευτο μάτι το να διατηρείς την μπάλα στα πόδια σου μέχρι να βρεις άνοιγμα στην άμυνα του αντιπάλου και να το εκμεταλλευτείς ταιριάζει με την έννοια επίθεση. Οι προπονητές που έχουν αντιμετωπίσει ή παρακολουθήσει την Μπαρτσελόνα διαφωνούν. Αρχής γενομένης από την διάσημη ρήση του σερ Αλεξ Φέργκιουσον πριν τον τελικό του 2009: "Εάν η Μπαρτσελόνα κάνει τη σέντρα υπάρχει περίπτωση να μην ακουμπήσουμε την μπάλα στο πρώτο ημίχρονο".

Το μεγάλο πρόβλημα των προπονητών είναι ότι οι ομάδες τους δεν έχουν τη δυνατότητα να επιτεθούν στους Καταλανούς διότι δεν διαθέτουν ένα βασικό στοιχείο κάθε επιθετικής προσπάθειας: την μπάλα! Με αυτόν τον τρόπο και απολαμβάνοντας κατοχή της μπάλας άνω των 63% μέσο όρο, η Ισπανία έχει καταφέρει να περιορίσει τις επιθετικές προσπάθειες των αντιπάλων της, χωρίς η ίδια να έχει ανοιχτεί στην επίθεση.

Από τη στιγμή που "ο Τσάβι και ο Ινιέστα σε ανεβάζουν σε ένα καρουζέλ και σε αφήνουν ζαλισμένο", όπως προσθέτει ο Φέργκιουσον, το άμεσο μέλλον είναι προκαθορισμένο. Κάποια στιγμή οι παίκτες της Ισπανίας θα βρουν τον δρόμο για το γκολ. Το εάν θα το πετύχουν είναι επίσης προδιαγεγραμμένο, όταν στην ενδεκάδα υπάρχει ο πιο "φονικός" κυνηγός της Ισπανίας από την εποχή του καλού Ραούλ. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Βίγια χρειάζεται μόλις ένα γκολ για να φτάσει τα 44 του Ισπανού αρχισκόρερ σε μόλις 64 ματς με την εθνική.
Το κατά βάση 4-3-3 μετατρέπεται στη διάρκεια του αγώνα σε 4-1-4-1, σε 4-2-3-1, σε 4-1-2-3 εξολοθρεύοντας κάθε αμυντικό σύστημα του αντιπάλου, που αδυνατεί να προσαρμοστεί σε αυτόν τον πλουραλισμό. Ιδεατή αντιμετώπιση που έχει αποδειχθεί αποτελεσματική είναι το "γέμισμα" των χώρων, το σύγχρονο κατενάτσιο. Ο Ζοζέ Μουρίνιο το εφάρμοσε κόντρα στην Μπαρτσελόνα κι έχρισε την Ιντερ πρωταθλήτρια Ευρώπης. "Εάν έχεις μία Φεράρι κι εγώ ένα μικρό αυτοκίνητο, ο μόνος τρόπος να σε νικήσω είναι να βάλω ζάχαρη στο ντεπόζιτό σου", είπε κι... έπραξε ο Πορτογάλος. Εναλλακτικό σχέδιο, η... προσμονή να μην βγει τίποτα στους παίκτες της Ισπανίας, με συνέπεια να έρθει η ανέλπιστη νίκη με 1-0, βλέπε Ελβετία.

Το αίσθημα του loser
Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές δεν είναι καινούργιοι στην εθνική Ισπανίας. Πλην του Πικέ και του Πέδρο που δίνουν το "παρών" για πρώτη φορά σε σημαντική διοργάνωση, όλοι οι υπόλοιποι παίκτες είχαν παραστάσεις από την ομάδα προ Euro 2008. Την ομάδα εκείνη που για τέσσερις δεκαετίες είχε γίνει το συνώνυμο της λέξης "ηττοπάθεια".

Κατά καιρούς οι "ρόχας" διέθεταν ποδοσφαιριστές παγκόσμιας κλάσης, πρώτης γραμμής, αλλά για έναν ανεξήγητο λόγο πάντα έχυναν την καρδάρα με το γάλα. Πότε η σοβαρότητα που έλειπε στις καθοριστικές στιγμές (ακόμα κι αν αυτές ήταν προκριματικά Μουντιάλ ή Euro), πότε κάποιες εσωτερικές προστριβές κι έριδες στην ομάδα ή μεταξύ ομάδας και ομοσπονδίας, πότε οι τραυματισμοί, πότε οι συγκυρίες με δύσκολες κληρώσεις, πότε η διαιτησία, άφηναν την Ισπανία μονίμως εκτός νυμφώνος.

Οι δικαιολογίες πολλές, αλλά καμία ικανή να αποτινάξει τον χαρακτηρισμό του "loser". Η ισχύς του ήταν τέτοια που αφομοιώθηκε ακόμα και από κορυφαίους ποδοσφαιριστές. "Η κατάκτηση του Euro 2008 άλλαξε την νοοτροπία μας", παραδέχθηκε ένας συγκεκριμένος διευθυντής της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της χώρας, ο οποίος... τυγχάνει να είναι 3ος σκόρερ στην ιστορία των "ρόχας" και 5ος σε συμμετοχές. Φερνάντο Ιέρο το όνομά του. Ο εκ των σπουδαιοτέρων Ισπανών αμυντικών αποτελεί αδιαμφισβήτητα την προσωποποίηση αυτής της ηττοπαθούς ομάδας για τη δεκαετία του '90, αλλά ποιος μπορεί να του προσάψει κάποιο αγωνιστικό ψεγάδι;

Το ίδιο ίσχυε και με τον Τσάβι του 2006, τον Ινιέστα του 2006, τον Κασίγιας του 2006, τον Βίγια του 2006, τον Αλόνσο του 2006, τον Τόρες του 2006, τον Πουγιόλ του 2006, τον Ράμος του 2006, τον Καμπντεβίλα του 2006, του Φάμπρεγας του 2006, τον Μαρτσένα του 2006 και φυσικά παλαιότερων ετών. Μιας ομάδας που αποτύγχανε σε κάθε σημαντικό ραντεβού πρωτίστως λόγω ψυχολογίας. Μιας ομάδας που στη διετία 2003-04 ουσιαστικά ηττήθηκε δύο φορές από την Εθνική Ελλάδας (ακόμα και το 1-1 στο Euro 2004 έμοιαζε με ήττα). Μιας ομάδας που έψαχνε κάποιον να την εμπνεύσει από τα προπολεμικά χρόνια. Διότι η κατάκτηση του Euro 1964 αντιμετωπίζεται ακόμα και από τους γηγενής ως η εξαίρεση του κανόνα.

Ο θρίαμβος του 2008 αποτελεί μοναδική ευκαιρία για τους "ρόχας" να καταχωνιάσουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους αυτά τα ψυχαναγκαστικά κατάλοιπα. Ο Ζινεντίν Ζιντάν, που από το 2001 μέχρι το 2006 βίωνε στο πετσί του την ιδιομορφία κορυφαίων Ισπανών συμπαικτών του, το έθεσε απολύτως πετυχημένα, όπως αποδεικνύεται περίτρανα: "Την ημέρα που η Ισπανία θα αρχίσει να νικάει, δεν θα σταματά".

Η απουσία plan b...

Η Ισπανία είναι ακαταμάχητη; Προφανώς όχι. Εξάλλου, αυτή η Ισπανία έχει χάσει ήδη ένα τρόπαιο, το Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2009. Σε τέτοιες διοργανώσεις, ένα κακό αποτέλεσμα είναι αρκετό να σε στείλει σε πρόωρες διακοπές και οι "ρόχας" ποτέ δεν ήταν καλοί στη διαχείριση τέτοιων παιχνιδιών. Εάν το tiki-taka δεν αποδίδει "καρπούς" σε ένα ματς και το ημερολόγιο δείχνει χρονολογία προ του 2008, η αντίδραση των διεθνών θα ήταν η προσφιλής: πανικός και απώλεια ελέγχου.
Από το Euro 2008 έχει εκλείψει αυτό το καταστροφικό φαινόμενο, ωστόσο η βελτίωση φτάνει μέχρι αυτό το σημείο. Το περίφημο plan b που θα μεταβάλλει τα δεδομένα προς ώφελος των Ισπανών δεν (φαίνεται να) έχει ανακαλυφθεί ακόμα. Ούτε ο Αραγονές, ούτε ο ντελ Μπόσκε έχουν καταφέρει να παρουσιάσουν κάτι ριζοσπαστικά διαφορετικό από το εξαντλητικό passing game στις δύσκολες στιγμές, παίρνοντας το ρίσκο της εμμονής. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων αυτό το ρίσκο βγήκε σε καλό. Εξάλλου στις τελευταίες 54 αναμετρήσεις της η Ισπανία έχει γνωρίσει μόλις 4 ήττες.

Παρ' όλα αυτά, η πραγματικότητα παραμένει μπροστά στα μάτια όλων: εάν το tiki-taka αποτύχει, η Ισπανία έχει αποτύχει κι αυτή εν τω συνόλω της. Από τη στιγμή που καμία από τις εξαιρετικές μονάδες της δεν μπορεί (δεν ξέρει, δεν θυμάται, δεν δύναται) να αγωνιστεί διαφορετικά, ο συνδυασμός τους διατηρεί το πρόσημο αρνητικό. Αυτό ακριβώς εκμεταλλεύθηκε πριν από περίπου ένα μήνα η Ελβετία, έστω κι αν δεν κατάφερε εν τέλει να αποκλείσει την Ισπανία από τη φάση των ομίλων (για την ακρίβεια αποκλείστηκε η ίδια). Αυτό ακριβώς εκμεταλλεύθηκαν οι ΗΠΑ στον περσινό ημιτελικό του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών.

...ή απλά μια ακατανόητη αβλεψία;

Ο αντίλογος προέρχεται από τον διάσημο Ισπανό αθλητικό δημοσιογράφο Γκιγέμ Μπαλάγκ, ο οποίος υποστηρίζει το... ευνόητο: "Οταν κοιτάζεις στον πάγκο, όλοι εκτός από τους αναπληρωματικούς τερματοφύλακες και τον (σ.σ. τραυματία) Ραούλ Αλμπιόλ μπορούν να περάσουν στον αγώνα και να τον αλλάξουν". Το plan b υπάρχει και λησμονείται αδικαιολόγητα. Ακούει στα ονόματα Τσεσκ Φάμπρεγας, (εσχάτως) Φερνάντο Τόρες, Νταβίντ Σίλβα, Χουάν Μάτα, Χεσούς Νάβας, Φερνάντο Γιορέντε, Ραούλ Αλμπιόλ, Βίκτορ Βαλδές. Ποδοσφαιριστές που σχηματίζουν από μόνοι τους μία ενδεκάδα η οποία μπορεί να φτάσει μέχρι τελικό Μουντιάλ. Παίκτες που με την είσοδό τους στον αγωνιστικό χώρο είναι ικανοί να αλλάξουν τη ροή ενός αγώνα, ακόμα κι αν ακολουθήσουν κι αυτοί την τακτική που χρησιμοποιούσε η Ισπανία μέχρι να πάρουν την ευκαιρία τους.

Οι τρεις νίκες της Ισπανίας στις νοκ άουτ φάσεις σημειώθηκαν με το ίδιο σκορ, το 1-0. Τα τρία νικητήρια γκολ επετεύχθησαν στο 63', στο 83' και στο 72', σε χρονικό σημείο κατά το οποίο ο ντελ Μπόσκε είχε ήδη εκκινήσει τη διαδικασία των αλλαγών. Και στις τρεις περιπτώσεις, κόντρα σε Πορτογαλία, Παραγουάη και Γερμανία, το πολυπόθητο αποτέλεσμα των αλλαγών ήρθε. Και στις τρεις περιπτώσεις, από την ανάλυση του αγώνα προκύπτει ότι οι αλλαγές με τη μεταμόρφωση της αναποτελεσματικής Ισπανίας στην ουσιώδη Ισπανία σχετίζονται. Ισως αυτό εν τέλει να είναι και το μυστικό της επιτυχίας...

Εν κατακλείδι

Το έμμεσο δημιούργημα του Κρόιφ και των ποδοσφαιρικών ιδεών του έρχεται να στοιχειώσει τα όνειρά του. Ο ίδιος απέτυχε να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο το 1974 και τώρα κινδυνεύει να το στερήσει άθελά του από τους συμπατριώτες του. Δικαιωματικά, ο επίλογος ανήκει σε αυτόν. Τα λόγια του περικλείουν εν συντομία το συμπέρασμα για το τι πραγματικά εστί Ισπανία για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο τη δεδομένη στιγμή.

"Γνωρίζω ότι ολόκληρη η Ολλανδία ήθελε να αντιμετωπίσει τη Γερμανία στον τελικό, επειδή φοβάται ότι η Ισπανία απλά θα κρατήσει την μπάλα για 90 λεπτά. Η μοναδική ευκαιρία είναι έαν η Ισπανία αποτύχει να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες της, όπως έκανε κόντρα στη Γερμανία. Είναι ένα παιχνίδι που μόνο η Ισπανία μπορεί να χάσει (σ.σ. και όχι να το κερδίσει η Ολλανδία), αλλά θα νιώσω απερίγραπτη χαρά έτσι και νικήσει".

 

[House of Fun]

Tα εξηγεί και το από πάνω άρθρο gaba ,συμφωνούμε παίχτη όσοι θέλουν "να δουν", βλέπουν

 

[O Gentleman]

 Και εγω εχω κολλημα με εκεινες τις δεκαετιες
 Κατεβαινω στο Κωσταλεξι μου,μακρια απο τα θηλυκα και βαζω κανα σιντι και γουσταρω
 Ποιος εχει δει Γκαριντσα...Μανου Γκαριντσα; Ο Μαγος με τα στραβα ποδια;

 Ο μεγαλυτερος γκολτζης ολων των εποχων ποιος ειναι;
 Αυτος που εχω εγω κατα νου,ηταν ενα κοντοσβουρι,που σου περναγε την μπαλλα απο οπου ηθελες....
 Μπορει να μην ειχε την καλυτερη τριπλα (τριπλαριζε ομως ανετοτατα τον οποιοδηποτε πανω σε ενα πλακακι
 μπανιου..)μπορει να μην ειχε το τεραστιο δρασκελισμο σαν καθαροαιμου οπως ο Κροιφ φερειπειν,αλλα ηταν
 γρηγορος...Που ειχε πολυ δυνατο σουτ στελνοντας την μπαλλα ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ ΗΘΕΛΕ;

 Τον εχω σε μια προπονηση με την Μπαρτσα (δεν ξερω αν παιζει τετοιο βιντεο στο νετ) που σουταρει
 απο το κεντρο προς την εστια,και προλεγει το ξυλινο ανθρωπινο ομοιωμα που χρησιμοποιουν στις
 προπονησεις για τειχος,ποιο απο αυτα θα χτυπησει!!!!!!!
 Εκεινο...παφ,και κατω το ειδωλο,το τερμα δεξια...παφ το σουτ,ξαπλα το ομοιωμα.....απο 40 + μετρα!!!!!


 Ρομαριο Φαριας!!!!!!!!

 απο της βελονας την τρυπα στην περναγε ο πουστης
 

συμφωνω απολυτα, τουλαχιστον απο οσους ειχα την ευκαιρια να δω με τα ματια μου, ειναι μακραν ο μεγαλυτερος γκολτζης...
Για εμενα ενα απο τα δυσκολοτερα γκολ απο οσα εχω δει...
Εχω πετυχει αφιερωμα στο C+, πριν απο λιγα χρονια, οταν εφτασε τα 1000 γκολ καριερας, αλλα αυτο δεν το δειξανε

 

[farkeli]

Άραγε θα τριτώσει το κακό;

www.newsbeast.gr/sports/arthro/13440/gia-na-thumoudai-oi-palioi-kai-na-mathainoun-oi-mikroi/]εδώ[/url]

 

[House of Fun]

Ελπίζουμε να το πάρει η Ολλανδία κι όχι η "Ολλανδία"(Ισπανία)

 

[House of Fun]

Πάμε για λίγες γλυκές  βουβουζούλες να φτιάξουμε λίγο κλίμα 

 

[House of Fun]

 

[House of Fun]

 

[O Gentleman]

φιλε γκαμπαντου μιλαν ειμαι και οχι γιουβε

αλλα το σωστο να λεγεται, η γιουβε εχει γραψει πιο σημαντικες σελιδες στην ιστορια κατα την γνωμη μου, η μπαρτσα απο αποψη ευρωπαικων τιτλων τα τελευταια χρονια εγινε, που ηταν πριν το 90?

ναι εχει γραψει τεραστιες σελιδες! Μοτζι, υποβιβασμος, 4αρα φετος απο Μπαγερν, οταν προκρινοταν ακομα και με Χ στην εδρα της...

 

[House of Fun]

 

[O Gentleman]

δε μπορει να μπαινει στο ιδιο καδρο με ρεαλ-μιλαν-λιβερπουλ-γιουναιτεντ-γιουβεντους-αγιαξ..

αλλος παλι με τη Γουβε...
ρε σεις, αυτους τους εχει αποκλεισει ο Παναθηναικος 2 φορες και παραλιγο και ο Ολυμπιακος!!!

 

[House of Fun]

   

 

[farkeli]

Ελπίζουμε να το πάρει η Ολλανδία κι όχι η "Ολλανδία"(Ισπανία)

;)

 

[O Gentleman]

1.Η Γιουβε εχει 7 τελικους champions league, πως ειναι δυνατον να ειναι λιγη μια τετοια ομαδα?

2.Διακρινω μια εμπαθεια προς τις ιταλικες ομαδες, για πες μας ποσες ομαδαρες εχουν βγαλει η αγγλια η' η ισπανια που οι ιταλικες ομαδες ειναι λιγες? ξερεις πολλες χωρες που εχουν κανει 10 σερι ευρωπαικους τελικους?

μολις τους κοψανε την ντοπα πηρανε τ'αρχιδια μου ολες μαζι...

 

[O Gentleman]

Όχι μόνο αυτό. Για να μπουν στην περιοχή και να κάνουν σουτ πρέπει ν'αλλάξουν 800 πάσες πρώτα.
Το 2008 δεν ήταν έτσι η ομάδα. Αν δεις πάλι τα γκολ που πέτυχε, σχεδόν τα μισά ήταν από αντεπιθέσεις και στα υπόλοιπα είχαμε γρήγορες εναλλαγές της μπάλας. Φέτος η Ισπανία παίζει λες και της έχουν τραβήξει το χειρόφρενο. 

καλα, δεν βλεπεις οτι ΟΛΟΙ οι αντιπαλοι της Ισπανιας ταμπουρωνονται πισω μηπως και γλυτωσουν?? επαιξε κανενας ανοιχτα εναντιον της, για να δουμε αν εχει ταχυτητα??...

 

[House of Fun]

Θα μπορούσε να παίξει η Ολλανδία ανοιχτά αλλά ΔΕΝ είναι τόσο μαλάκες ΠΙΑ