O Gentleman
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 21 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 2.664
- Κριτικές
- 38
- Like
- 0
- Πόντοι
- 616
ειδες τυπε για για να μην ειμαι φαν της ρεαλ
δεν το καταλαβα
δεν διαβαζεις Μπαμπινιωτη??
Μουντιάλ 2010 - Νότια Αφρική
- Μέλος που άνοιξε το νήμα Pradadevil
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 5K
- Εμφανίσεις 142K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
δεν διαβαζεις Μπαμπινιωτη??
apolyto_arseniko
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 2 Μαρ 2008
- Μηνύματα
- 77.482
- Like
- 196
- Πόντοι
- 866
μονο ζουραρη τυπε
O Gentleman
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 21 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 2.664
- Κριτικές
- 38
- Like
- 0
- Πόντοι
- 616
ο Ρενε βαν ντε Κερκοφ, ειχε κατεβει στον τελικο με επιδεσμο στο χερι και οι αργεντινοι, προφανως για να κανουν πολεμο νευρων, απαιτουσαν να τον βγαλει για να μην τους χτυπησει σε καποια φαση!!! λες και ηταν απο γυψο!!!
Τελικα ο Νεεσκενς εχασε 2-3 δοντια απο αγκωνια του Πασαρελα... που δεν ειχε κανενα ναρθηκα...
House of Fun
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 30 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 36.816
- Κριτικές
- 5
- Like
- 44
- Πόντοι
- 366
Είχε μανούρα και πριν τον επίδεσμο αν κατάλαβα καλά
Δε τα θυμάμαι καθόλου τα πριν το ματσ,αλλά το ματς αμυδρά το θυμάμαι
Δε τα θυμάμαι καθόλου τα πριν το ματσ,αλλά το ματς αμυδρά το θυμάμαι
O Gentleman
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 21 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 2.664
- Κριτικές
- 38
- Like
- 0
- Πόντοι
- 616
εγω ηθελα να δω ΤΗΝ ΜΑΝΟΥΡΑ που θα γινοταν αν ο Ρεζενμπρικ δεν σημαδευε το δοκαρι στο 90'...
μιλαμε για μεγαλη μανουρα...
House of Fun
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 30 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 36.816
- Κριτικές
- 5
- Like
- 44
- Πόντοι
- 366
Η Αργεντινή σπρώχτηκε με κάθε δυνατό τρόπο τότε,οκ είχε καλή ομάδα αλλά με το ζόρι να το πάρει και το πήρε.Γαμημένοι Βιντέλα και Κίσινγκερ
O Gentleman
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 21 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 2.664
- Κριτικές
- 38
- Like
- 0
- Πόντοι
- 616
οκ, αλλα το δοκαρι ειναι στο 90'... δεν γινοταν τιποτα μετα...
και ξεχωρα απο ολα τα αλλα, η Ολλανδια αν ειχε ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑ, θα τα ειχε παρει και τα δυο... '74 και '78...
House of Fun
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 30 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 36.816
- Κριτικές
- 5
- Like
- 44
- Πόντοι
- 366
Κυριακή κοντή γιορτή Gent,ελπίζω να το σηκώσει αύριο η χώρα που έχει μάθει όλη την ευρώπη τι θα πει μπάλα(και κυρίως την μεγάλη της αυριανή αντίπαλο).Για τους Κρόιφ,Νέσκενς,Ρέζεμπρικ,Βαν ντε Κέρκοφ,Μπέρκαμπ,Γκούλιτ,Φαν Μπάστεν,Βαν ντε Σαρ,Κούμαν,Κλάιφερτ,Ζεερντοφ και όλους τους άλλους παιχταράδες.Επίσης για τους Ρίνους Μίχελς,Κρόιφ(προπονητής),Χίντινγκ,Άντβοκατ,Μπενάκερ και και και ...
O Gentleman
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 21 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 2.664
- Κριτικές
- 38
- Like
- 0
- Πόντοι
- 616
ιστορικα το αξιζει, αλλα αγωνιστικα οι ισπανοι ειναι σαφως καλυτεροι... προσωπικα, αν και "ολλανδος" οπως εχετε καταλαβει, κονομαω πολλα με Ισπανια...
ασε που ξεχασες Χουλτσωφ, Τζονι Ρεπ, Ρουντι Κρολ, αδερφια Μιουρεν...
apolyto_arseniko
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 2 Μαρ 2008
- Μηνύματα
- 77.482
- Like
- 196
- Πόντοι
- 866
Συνημμένα
House of Fun
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 30 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 36.816
- Κριτικές
- 5
- Like
- 44
- Πόντοι
- 366
The Oranje boom
Paul Simpson
4-4-2
Thursday 5 June 2008
Some things in life don’t change.
Eric Morecambe will always be funny. Arsene Wenger is never going to wear a kipper tie. And Dutch coaches will always be in fashion. Not the height of fashion. Not the new black. But always in demand, while the market in French, Spanish or Brazilian coaches ebbs and flows.
Rupert Lowe, the bloke who – media caricatures suggest – has done for Southampton football club roughly what Saddam Hussein did for Kuwait might have been very shrewd, hiring Jan Poortvliet – 1978 World Cup finalist with Holland – to coach the Saints.
In 2006, four World Cup finalists were coached by Dutchmen. Guus Hiddink, Leo Beenhakker and Marco van Basten will soon start their campaigns to win Euro 2008 and Dick Advocaat has just steered Zenit St Petersburg to their first European triumph, the UEFA Cup.
As Hiddink steered Russia to the Euro 2008 finals, some Russian fans began celebrating not with shots of vodka but Italian cappuccino, Hiddink’s favourite tipple.
Rinus Michels started the trend. After The General revolutionised Dutch football in the 1970s, he sought a new challenge in Barcelona. Cruyff followed, starting one of the strangest multinational love affairs in football – between the Catalan socios and the Dutch – a romance that has cooled since Rijkaard’s exit but, with Cruyff still Barça’s football conscience, not ended.
Many Dutch coaches have followed Michels and Cruyff abroad. Advocaat, who assisted Michels as Dutch national coach (a stint which, along with his Napoleonic physical stature, earned him the nickname Little General), has prospered at PSV, Rangers and Zenit St Petersburg though not at South Korea, the United Arab Emirates or Borussia Mönchengladbach.
His old friend Hiddink has succeeded consistently at PSV (twice), Real Madrid, South Korea, Australia, back at PSV and now in Russia.
Louis Van Gaal endured heaven and hell in two spells at Camp Nou.
Leo Beenhakker, aka The White Tulip, won three titles at Real Madrid, steered Trinidad and Tobago to the 2006 World Cup finals and has Poland more optimistic about its football than at any time since the 1970s.
Even though he beat Celtic in the 1970 European Cup final with Feyenoord, Wim Jansen is still recalled fondly in the green and white half of Glasgow for winning the 1998 Scottish title, stopping Rangers clinching 10 in a row.
Huub Stevens has just returned to PSV after 12 years in the Bundesliga where he won the UEFA Cup with Schalke in 1997. And Schalke’s new coach Fred Rutten has steered Twente into the Champions League qualifiers for the first time ever.
These are just the most famous ones. There are now around 100 Dutch managers plying their trade abroad. What makes them so employable?
Character.
Dutch footballers, as books Brilliant Orange, Football Against The Enemy and Jaap Stam’s autobiography testify, are even more opinionated than they are talented. The cliché about Dutch footballers – that when they socialise they actually talk about football – has more than a grain of truth.
This experience shapes coaches even if – as it did at Italia 90 when Gullit, Rijkaard and van Basten bickered – it makes their life harder. The upside is that if you can handle a Dutch dressing room, you fear no dressing room.
Ambition.
Dutch football’s three peaks are Ajax, Feyenoord and PSV. If a talented Dutch coach sees no prospect of managing any of those soon, why shouldn’t they go abroad? Co Adriaanse did, after Beenhakker replaced him at Ajax, and it almost worked at Porto. As the chances of a Dutch side winning a serious European trophy have receded since the mid-1990s, an ambitious Dutch coach is likely to gaze longingly at Germany or Spain.
Roughly 80% of the Dutch population speaks English, more than any other country in mainland Europe. If you’re going to be a ‘have UEFA coaching badge, will travel’ kind of coach, it pays to be a cunning linguist.
Outlook.
Michels, Cruyff, Advocaat, Hiddink and Beenhakker have trotted the globe, as English managers did until the 1950s. Until the 1960s, more Englishmen had coached the Dutch national team than Dutchmen. But since the 1980s – when Terry Venables and Bobby Robson led a mini-invasion of mainland Europe, establishing a beachhead at Barcelona – English coaches have largely stayed home, only venturing abroad, like Roy Hodgson, in extremis. Joe Royle suggests that English managers are too insular. If Steve McClaren succeeds at Twente maybe that will change.
Success.
Four Englishmen and three Scots have won the European Cup as coaches. Five Dutchmen have: Michels, Cruyff, Hiddink, Van Gaal and Rijkaard. Advocaat, Wiel Corver, Kees Rijvers, Stevens, Van Gaal and Bert Van Marwijk have all won the UEFA Cup (which only four English coaches have done). Only in the Cup-Winners Cup – six English wins to four Dutch – does England have the edge. Which considering there are only 16 million Dutch is remarkable.
Tactics.
Although everytime a Dutch coach changes formation journalists reach for that part of their dictionary of football clichés devoted to Total Football, managers like Hiddink, Advocaat and Beenhakker are tactically much more diverse. They have favourite formations and shapes but happily switch. Hiddink is one of the best touchline thinkers in football.
His knack for the right substitution or a switch makes Jose Mourinho’s antics look terminally average. There is a common thread as Jan Reker, director of the Dutch coaches federation says here which is all about position, the importance of the team and players being able to do more than one task.
Training.
Philip Cocu and Dennis Bergkamp are both studying to coach. Even the Dutch find their culture of rules and diplomas wearisome but, from their track record in trophies and nurturing young stars, this structured, laborious approach works.
Southampton’s experiment is partly motivated by money. Poortvliet and his countryman Mark Wotte, who heads the academy, are cheaper than an English coach might have been. But if the board has the nerve to back them, they might do the club – and English football – a power of good.
Paul Simpson
4-4-2
Thursday 5 June 2008
Some things in life don’t change.
Eric Morecambe will always be funny. Arsene Wenger is never going to wear a kipper tie. And Dutch coaches will always be in fashion. Not the height of fashion. Not the new black. But always in demand, while the market in French, Spanish or Brazilian coaches ebbs and flows.
Rupert Lowe, the bloke who – media caricatures suggest – has done for Southampton football club roughly what Saddam Hussein did for Kuwait might have been very shrewd, hiring Jan Poortvliet – 1978 World Cup finalist with Holland – to coach the Saints.
In 2006, four World Cup finalists were coached by Dutchmen. Guus Hiddink, Leo Beenhakker and Marco van Basten will soon start their campaigns to win Euro 2008 and Dick Advocaat has just steered Zenit St Petersburg to their first European triumph, the UEFA Cup.
As Hiddink steered Russia to the Euro 2008 finals, some Russian fans began celebrating not with shots of vodka but Italian cappuccino, Hiddink’s favourite tipple.
Rinus Michels started the trend. After The General revolutionised Dutch football in the 1970s, he sought a new challenge in Barcelona. Cruyff followed, starting one of the strangest multinational love affairs in football – between the Catalan socios and the Dutch – a romance that has cooled since Rijkaard’s exit but, with Cruyff still Barça’s football conscience, not ended.
Many Dutch coaches have followed Michels and Cruyff abroad. Advocaat, who assisted Michels as Dutch national coach (a stint which, along with his Napoleonic physical stature, earned him the nickname Little General), has prospered at PSV, Rangers and Zenit St Petersburg though not at South Korea, the United Arab Emirates or Borussia Mönchengladbach.
His old friend Hiddink has succeeded consistently at PSV (twice), Real Madrid, South Korea, Australia, back at PSV and now in Russia.
Louis Van Gaal endured heaven and hell in two spells at Camp Nou.
Leo Beenhakker, aka The White Tulip, won three titles at Real Madrid, steered Trinidad and Tobago to the 2006 World Cup finals and has Poland more optimistic about its football than at any time since the 1970s.
Even though he beat Celtic in the 1970 European Cup final with Feyenoord, Wim Jansen is still recalled fondly in the green and white half of Glasgow for winning the 1998 Scottish title, stopping Rangers clinching 10 in a row.
Huub Stevens has just returned to PSV after 12 years in the Bundesliga where he won the UEFA Cup with Schalke in 1997. And Schalke’s new coach Fred Rutten has steered Twente into the Champions League qualifiers for the first time ever.
These are just the most famous ones. There are now around 100 Dutch managers plying their trade abroad. What makes them so employable?
Character.
Dutch footballers, as books Brilliant Orange, Football Against The Enemy and Jaap Stam’s autobiography testify, are even more opinionated than they are talented. The cliché about Dutch footballers – that when they socialise they actually talk about football – has more than a grain of truth.
This experience shapes coaches even if – as it did at Italia 90 when Gullit, Rijkaard and van Basten bickered – it makes their life harder. The upside is that if you can handle a Dutch dressing room, you fear no dressing room.
Ambition.
Dutch football’s three peaks are Ajax, Feyenoord and PSV. If a talented Dutch coach sees no prospect of managing any of those soon, why shouldn’t they go abroad? Co Adriaanse did, after Beenhakker replaced him at Ajax, and it almost worked at Porto. As the chances of a Dutch side winning a serious European trophy have receded since the mid-1990s, an ambitious Dutch coach is likely to gaze longingly at Germany or Spain.
Roughly 80% of the Dutch population speaks English, more than any other country in mainland Europe. If you’re going to be a ‘have UEFA coaching badge, will travel’ kind of coach, it pays to be a cunning linguist.
Outlook.
Michels, Cruyff, Advocaat, Hiddink and Beenhakker have trotted the globe, as English managers did until the 1950s. Until the 1960s, more Englishmen had coached the Dutch national team than Dutchmen. But since the 1980s – when Terry Venables and Bobby Robson led a mini-invasion of mainland Europe, establishing a beachhead at Barcelona – English coaches have largely stayed home, only venturing abroad, like Roy Hodgson, in extremis. Joe Royle suggests that English managers are too insular. If Steve McClaren succeeds at Twente maybe that will change.
Success.
Four Englishmen and three Scots have won the European Cup as coaches. Five Dutchmen have: Michels, Cruyff, Hiddink, Van Gaal and Rijkaard. Advocaat, Wiel Corver, Kees Rijvers, Stevens, Van Gaal and Bert Van Marwijk have all won the UEFA Cup (which only four English coaches have done). Only in the Cup-Winners Cup – six English wins to four Dutch – does England have the edge. Which considering there are only 16 million Dutch is remarkable.
Tactics.
Although everytime a Dutch coach changes formation journalists reach for that part of their dictionary of football clichés devoted to Total Football, managers like Hiddink, Advocaat and Beenhakker are tactically much more diverse. They have favourite formations and shapes but happily switch. Hiddink is one of the best touchline thinkers in football.
His knack for the right substitution or a switch makes Jose Mourinho’s antics look terminally average. There is a common thread as Jan Reker, director of the Dutch coaches federation says here which is all about position, the importance of the team and players being able to do more than one task.
Training.
Philip Cocu and Dennis Bergkamp are both studying to coach. Even the Dutch find their culture of rules and diplomas wearisome but, from their track record in trophies and nurturing young stars, this structured, laborious approach works.
Southampton’s experiment is partly motivated by money. Poortvliet and his countryman Mark Wotte, who heads the academy, are cheaper than an English coach might have been. But if the board has the nerve to back them, they might do the club – and English football – a power of good.
House of Fun
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 30 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 36.816
- Κριτικές
- 5
- Like
- 44
- Πόντοι
- 366
Γερμανία μπας και τη γλιτάρει
House of Fun
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 30 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 36.816
- Κριτικές
- 5
- Like
- 44
- Πόντοι
- 366
Ναι η Ισπανία είναι καλύτερη φέτος αλλα θέλουμε Ολλανδία
Πιο σωστά η Ισπανία έχει την καλύτερη ομάδα που παρουσίασε ποτέ.Η Ολλανδία έιχε πολλές φουρνιές πολύ καλύτερες
Πιο σωστά η Ισπανία έχει την καλύτερη ομάδα που παρουσίασε ποτέ.Η Ολλανδία έιχε πολλές φουρνιές πολύ καλύτερες
gabadoo
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 14 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 10.664
- Like
- 2
- Πόντοι
- 166
tiki taka μάγκες....
κυρίες ολλανδέζες γαμπονατσούλες περαστικά
Οταν ο Γιόχαν Κρόιφ μεγαλουργούσε ως τεχνικός της "Dream Team", ουδείς μπορούσε να διανοηθεί πως ο μεγαλύτερος ποδοσφαιρικός ήρωας της Ολλανδίας παρασκεύαζε τον επίδοξο... δήμιο της πατρίδας του. Το 1978 ο "ιπτάμενος Ολλανδός" κατηγορήθηκε για... προδοσία, αφού κρίθηκε ότι η επιλογή του να μην ταξιδέψει στο Μουντιάλ της Αργεντινής κόστισε στους "οράνιε" το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το 2010, ο Κρόιφ αποτελεί το πρόσωπο πίσω από την... εθνική Ισπανίας, αυτής της... μικρής Μπαρτσελόνα (ή "Generation Barca" όπως αποκαλείται ήδη στη χώρα), η οποία διεκδικεί το σπουδαιότερο ποδοσφαιρικό τρόπαιο. Απέναντι στην Ολλανδία.
Η ομοιότητα της Ισπανίας με τους τροπαιούχους της Primera Division στον τρόπο παιχνιδιού προφανής. Στον ημιτελικό με τη Γερμανία, η αρχική σύνθεση των "ρόχας" περιελάμβανε 7 βασικούς ποδοσφαιριστές των "μπλαουγκράνα". Κάρλες Πουγιόλ, Γεράρδ Πικέ, Σέρχιο Μπουσκέτς, Τσάβι, Αντρές Ινιέστα και Πέδρο μετέφεραν στην εθνική τη γνώση που έχουν αποκτήσει από την συνύπαρξή τους στο "Καμπ Νου". Από κοντά και ο Νταβίντ Βίγια, ο οποίος μπορεί ακόμα να διδάσκεται από τους νέους συμπαίκτες του, αν και αποδεικνύεται... αριστούχος μαθητής.
Η περίφημη γενιά της "Pep Team" γαλουχήθηκε [size=18pt]με τις παραστάσεις της ομάδας του Κρόιφ από τις αρχές της δεκαετίας του '90. Οι έξι παίκτες στους οποίους στηρίχθηκε θεμελιώθηκε το "οικοδόμημα" της Μπαρτσελόνα προέρχονται από τα σπλάχνα των "μπλαουγκράνα" και σε όλη τη διάρκεια της πορείας τους στο σύλλογο εκπαιδεύθηκαν υπό την φυσική και νοητή παρουσία του Ολλανδού, ο οποίος όταν σταμάτησε να έχει ρόλο στο τεχνικό τιμ, απέκτησε ρόλο (επίσημου ή άτυπου αναλόγως την περίοδο) συμβούλου του συλλόγου.[/size]
με απλά λόγια καριόλες μη χαλιέστε, πάλι Ολλανδος θα το σηκώσει....
Τα εχουμε πει αυτα εδω και χρονια
ειδικα εσυ το ξερεις απο τις κατ ιδιαν κουβεντες μας
Αγιαξ-Λιβερπουλ-Μιλαν-Μπαρτσελονα ηταν ειναι και θα ειναι η Ιστορια του ευρωπαικου (και του Παγκοσμιου μη σου πω)
Ολοι οι υπολοιποι πριν και ενδιαμεσα αυτους ακολουθουσαν,αυτους αντεγραφαν
Μην τα ξαναλεμε
gabadoo
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 14 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 10.664
- Like
- 2
- Πόντοι
- 166
Ποια κυβιστηση ρε παπαριδη
Ισπανια και Ολλανδια λεμε υποστηριζα απο την αρχη
Μην με κανεις να ψαχνω τα ποστς,φοραμε παντελονια
gabadoo
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 14 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 10.664
- Like
- 2
- Πόντοι
- 166
Κακως....
Ανθρωπος σαν εσενα,που καταλαβαινει κανταρια απο μπαλλα,να μην αναγνωριζει την προσφορα εκεινων των Θεων του'74 και του'78
την προσφορα του Μιχελς και του Χαπελ στην τελικη τελικη.....Απο αυτους ξεκινησαν ολα
Κια δεν ειναι τυχαιο οτι ο Μιχελς ειναι αναδεδειγμενα ο προπονητης του 20ου αιωνος.....
Ολα απο αυτον ξεκινησαν...
Τωρα δεν του χρωσταει τιποτα πλεον
Δεν παιζει πια
Ομως δικαιωνεται στην θεση του Μιχελς που δεν ειναι πια κοντα μας....
Ρε συ μην γινεσαι Σωτηρακοπουλος που προτου καλα καλα ληξει το οποιοδηποτε ματς,σπευδει να απονειμει ευσημα
Αν καταλαβα μιλας και για τις δυο ειδικοτητες μαζι,εξαιρετος ποδοσφαιριστης-εξαιρετος προπονητης
Δεν ηταν ο μονος
Και ο Μπιλ Σανγκλι ηταν εξαιρετος ποδοσφαιριστης εκει πισω στην δεκαετια του '40 και επισης εξαιρετος προπονητης
αυτος που αναγεννησε την Λιβερπουλ σε εκεινο το διαστημικο ποδοσφαιρο....
Ο Κροιφ ηταν ειναι και θα ειναι ενα καθαροαιμο ατι,ενα γνησιο αραβικο,ενας Θεος.....σαν χειριστης της μπαλλας,σαν επιτελικο
μυαλο,σαν ,σαν σαν σαν.....(και τελευταια προπονητης)
Γιατι εαν εκεινα που εκανε ως ποδοσφαιριστης του εβγαιναν φυσικα,αυτα που εκανε ως προπονητης τα επεξεργαστηκε απο αλλον
Απο τον Μιχελς και απο τον Χαπελ......
Τελος...
gabadoo
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 14 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 10.664
- Like
- 2
- Πόντοι
- 166
Ποια σημερινη ρε παπαριδη
η σημερινη ειναι παλιορεταλα μπροστα σε αυτους λεμε
Λιγοι ειναι εκεινοι που αξιζουν στην σημερινη Αργεντινη
Παρόμοια θέματα
- Μόνιμο
- Ψηφοφορία
