[size=14pt]Ερωτικές Αμαρτίες που οδηγούν καρφί στη κόλαση..[/size]
Η εκτός γάμου συνουσία, με άλλα λόγια οι προγαμιαίες σχέσεις, συνιστούν το κανονικό αδίκημα της πορνείας. Ο άνδρας που διαπράττει το αδίκημα χαρακτηρίζεται πόρνος και η γυναίκα πόρνη. Προσβάλλοντας την ιερότητα της επιτρεπόμενης στο πλαίσιο του γάμου σαρκικής συνομιλίας των δύο φύλων, η πορνεία επισύρει διαφορετική τιμωρία για ιερείς και λαϊκούς. Συγκεκριμένα, ο ιερέας που υποπίπτει στο αμάρτημα της πορνείας καθαιρείται. Πρεσβύτερος ή διάκονος που φίλησε γυναίκα ("δους εμπαθές φίλημα") και μίανε τα χείλη του ("εν χείλεσι μιανθείς") τιμωρείται με αργία, η διάρκεια της οποίας καθορίζεται κατά περίπτωση. Καθαίρεση περιμένει, αντιθέτως, τον κληρικό που προχωρά την ανήθικη πράξη πέραν του φιλήματος, καθώς και εκείνον που χρησιμοποιεί τα χείλη του για να προβεί σε ακόλαστη πράξη με γυναίκα. Καθαιρείται επίσης και ο έγγαμος υποδιάκονος, αν αποκαλυφθεί ότι συνουσιάστηκε με τη γυναίκα του πριν από το γάμο. Μοναχός ή μοναχή που διέπραξε το αδίκημα της πορνείας τιμωρείται με απλό αφορισμό επτά ετών και δεν κατατάσσεται ποτέ στον κλήρο.
Απλός αφορισμός περιμένει και τον λαϊκό που θα υποπέσει στο αδίκημα της πορνείας. Η ποινή αυτή κυμαίνεται μεταξύ επτά και εννέα ετών και μπορεί να αυξομειωθεί ανάλογα με τη μεταμέλεια του αμαρτωλού. Αν το αδίκημα διεπράχθη με ετερόθρησκο ή ετερόδοξο, η ποινή ανέρχεται σε τρία χρόνια, τα οποία πρέπει να περάσουν με ξηροφαγία (μετά την ένατη ημέρα) και με διακόσιες γονυκλισίες ημερησίως. Η ίδια ποινή, αλλά με τριακόσιες γονυκλισίες, επιβάλλεται και στη γυναίκα που εκπορνεύτηκε με ευνούχο. Μια μέτρια ποινή επιβάλλεται επίσης σε εκείνον που αποφάσισε να υποπέσει στο αμάρτημα της πορνείας, αλλά εμποδίστηκε από εξωτερικά γεγονότα και από την επέμβαση της Θείας Χάριτος.
Οι ονειρώξεις απαγορεύονται ρητά από το εκκλησιαστικό δίκαιο, εκτός κι αν οφείλονται σε νόσο ή άλλη φυσική αιτία. Αν αιτία της είναι η "βραδινή οινοποσία, η πολυφαγία ή ο πονηρός λογισμός", η ονείρωξη θεωρείται ότι έχει εξασφαλίσει τη συγκατάθεση του ενδιαφερομένου, ο οποίος ως εκ τούτου οφείλει να τιμωρηθεί με απομάκρυνση από την κοινωνία των πιστών για μία ημέρα, να ψάλει τον Ν' Ψαλμό και να τελέσει 49 γονυκλισίες.
Σοβαρότερα είναι τα πράγματα στην περίπτωση του αυνανισμού. Αν ένας κληρικός προκαλέσει την έκκριση του σπέρματός του με αυτόν τον τρόπο, τιμωρείται με αργία ενός έτους. Φτάνει, βέβαια, να κόψει τη συνήθειά του: αν την ασκεί κατ' εξακολούθηση, τότε καθαιρείται. Αν ο αυνανιζόμενος είναι λαϊκός ή μοναχός, τότε τιμωρείται με απλό αφορισμό σαράντα ημερών, τις οποίες πρέπει να περάσει με ξηροφαγία και εκατό γονυκλισίες ημερησίως. Διπλάσια ως προς τις ημέρες του αφορισμού και της ξηροφαγίας, αλλά ίδια ως προς τον αριθμό των γονυκλισιών, είναι τέλος η τιμωρία εκείνου που συμμετείχε σε αμοιβαίο αυνανισμό ("διπλήν εργαζόμενος την μαλακίαν").
Πηγή: Π. Παναγιωτάκου, "Σύστημα του Εκκλησιαστικού Δικαίου κατά την εν Ελλάδι ισχύν αυτού", τόμος τρίτος, "Το Ποινικόν Δίκαιον της Εκκλησίας", Αθήνα 1962, σ. 585-622 (Ελευθεροτυπία, 13/2/2000)
Ας ετοιμαστούμε αμαρτωλοί της ηδονής...οι διατάξεις του Εκκλησιαστικού Δικαίου αφορούν και τους λαϊκούς..αλλα με λίγες διαφορετικές ποινές......πάντως..το ακούω το καζάνι..www.freesmileys.org]
[/url]
Η εκκλησιά μας ειναι ελαφρώς πίσω νομίζω...μια ανανέωση δεν θα έκανε κακό..
Η εκτός γάμου συνουσία, με άλλα λόγια οι προγαμιαίες σχέσεις, συνιστούν το κανονικό αδίκημα της πορνείας. Ο άνδρας που διαπράττει το αδίκημα χαρακτηρίζεται πόρνος και η γυναίκα πόρνη. Προσβάλλοντας την ιερότητα της επιτρεπόμενης στο πλαίσιο του γάμου σαρκικής συνομιλίας των δύο φύλων, η πορνεία επισύρει διαφορετική τιμωρία για ιερείς και λαϊκούς. Συγκεκριμένα, ο ιερέας που υποπίπτει στο αμάρτημα της πορνείας καθαιρείται. Πρεσβύτερος ή διάκονος που φίλησε γυναίκα ("δους εμπαθές φίλημα") και μίανε τα χείλη του ("εν χείλεσι μιανθείς") τιμωρείται με αργία, η διάρκεια της οποίας καθορίζεται κατά περίπτωση. Καθαίρεση περιμένει, αντιθέτως, τον κληρικό που προχωρά την ανήθικη πράξη πέραν του φιλήματος, καθώς και εκείνον που χρησιμοποιεί τα χείλη του για να προβεί σε ακόλαστη πράξη με γυναίκα. Καθαιρείται επίσης και ο έγγαμος υποδιάκονος, αν αποκαλυφθεί ότι συνουσιάστηκε με τη γυναίκα του πριν από το γάμο. Μοναχός ή μοναχή που διέπραξε το αδίκημα της πορνείας τιμωρείται με απλό αφορισμό επτά ετών και δεν κατατάσσεται ποτέ στον κλήρο.
Απλός αφορισμός περιμένει και τον λαϊκό που θα υποπέσει στο αδίκημα της πορνείας. Η ποινή αυτή κυμαίνεται μεταξύ επτά και εννέα ετών και μπορεί να αυξομειωθεί ανάλογα με τη μεταμέλεια του αμαρτωλού. Αν το αδίκημα διεπράχθη με ετερόθρησκο ή ετερόδοξο, η ποινή ανέρχεται σε τρία χρόνια, τα οποία πρέπει να περάσουν με ξηροφαγία (μετά την ένατη ημέρα) και με διακόσιες γονυκλισίες ημερησίως. Η ίδια ποινή, αλλά με τριακόσιες γονυκλισίες, επιβάλλεται και στη γυναίκα που εκπορνεύτηκε με ευνούχο. Μια μέτρια ποινή επιβάλλεται επίσης σε εκείνον που αποφάσισε να υποπέσει στο αμάρτημα της πορνείας, αλλά εμποδίστηκε από εξωτερικά γεγονότα και από την επέμβαση της Θείας Χάριτος.
Οι ονειρώξεις απαγορεύονται ρητά από το εκκλησιαστικό δίκαιο, εκτός κι αν οφείλονται σε νόσο ή άλλη φυσική αιτία. Αν αιτία της είναι η "βραδινή οινοποσία, η πολυφαγία ή ο πονηρός λογισμός", η ονείρωξη θεωρείται ότι έχει εξασφαλίσει τη συγκατάθεση του ενδιαφερομένου, ο οποίος ως εκ τούτου οφείλει να τιμωρηθεί με απομάκρυνση από την κοινωνία των πιστών για μία ημέρα, να ψάλει τον Ν' Ψαλμό και να τελέσει 49 γονυκλισίες.
Σοβαρότερα είναι τα πράγματα στην περίπτωση του αυνανισμού. Αν ένας κληρικός προκαλέσει την έκκριση του σπέρματός του με αυτόν τον τρόπο, τιμωρείται με αργία ενός έτους. Φτάνει, βέβαια, να κόψει τη συνήθειά του: αν την ασκεί κατ' εξακολούθηση, τότε καθαιρείται. Αν ο αυνανιζόμενος είναι λαϊκός ή μοναχός, τότε τιμωρείται με απλό αφορισμό σαράντα ημερών, τις οποίες πρέπει να περάσει με ξηροφαγία και εκατό γονυκλισίες ημερησίως. Διπλάσια ως προς τις ημέρες του αφορισμού και της ξηροφαγίας, αλλά ίδια ως προς τον αριθμό των γονυκλισιών, είναι τέλος η τιμωρία εκείνου που συμμετείχε σε αμοιβαίο αυνανισμό ("διπλήν εργαζόμενος την μαλακίαν").
Πηγή: Π. Παναγιωτάκου, "Σύστημα του Εκκλησιαστικού Δικαίου κατά την εν Ελλάδι ισχύν αυτού", τόμος τρίτος, "Το Ποινικόν Δίκαιον της Εκκλησίας", Αθήνα 1962, σ. 585-622 (Ελευθεροτυπία, 13/2/2000)
Ας ετοιμαστούμε αμαρτωλοί της ηδονής...οι διατάξεις του Εκκλησιαστικού Δικαίου αφορούν και τους λαϊκούς..αλλα με λίγες διαφορετικές ποινές......πάντως..το ακούω το καζάνι..www.freesmileys.org]
[/url]Η εκκλησιά μας ειναι ελαφρώς πίσω νομίζω...μια ανανέωση δεν θα έκανε κακό..
