Κατ' αρχήν διαφωνώ με τις "βαφτίσεις" και τους χαρακτηρισμούς ("αρσενικά", "μαλάκες", "πουτάνες", "Ελληνίδες", κλπ κλπ). Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική: έχω τύχει σε γυναίκα εντελώς πουτάνα και σε άλλη που ήταν θεά, κυρία σε όλα! Εχω φίλους ΑΝΤΡΕΣ και άλλους που είναι κοτούλες...
ΑΝ μπω όμως σε αυτό το λούκι, να κατηγοριοποιήσω καταστάσεις και ανθρώπους,...
...Υπάρχει κι ενας άλλος ορισμός του "καθαρόαιμου αρσενικού":
Το να είσαι τέτοιος χαρακτήρας, με τέτοια συμπεριφορά, που η άλλη να σε θυμάται ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ! Και αυτό φυσικά δε γινεται με νταηλίκια και τσαμπουκά. Πιστέψτε με, εχω γνωρίσει "σκληρούς άντρες" που μετά από χρόνια οι εκάστοτε γκόμενές τους τους έχουν χεσμένους, ούτε καν τους θυμούνται, και άλλοι που ήταν κύριοι (όποτε χρειαζόταν είχαν αρχίδια, άλλες φορές βάζαν τη φωνή, αλλά και άλλες με αγάπες και λουλούδια) ακόμη και παντρεμένες με άλλον ακόμη τους θυμούνται!
ΟΛΑ είναι σχετικά! Ας μην τα βάζουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι. Για μένα τουλάχιστον έχει σημασία να σημαίνω κάτι στη ζωή της κάθε γυναίκας που κι αυτή άφησε το σημάδι της στη ζωή/καρδιά μου.
Και πραγματικός "άντρας" ΔΕΝ είναι ο δήθεν σκληρός, ο δήθεν δυνατός, ο δήθεν ξύπνιος και περπατημένος. Θέλει περισσότερη δύναμη για να πεις 'σ'αγαπώ', περισσότερη για να κλάψεις....
Προσωπική άποψη πάντα, ε;