Είχα βγεί βόλτα από τις 11.30 και μετά
Δε θα επαναλάβω όσα είπαμε από κοντά για μας, αλλά για όσους τύχει να διαβάσουν.
Κανόνας πρώτος: Με τόσα αυτοκίνητα (και μοτοσυκλέττες) που κυκλοφοράνε στην Αθήνα το τρακάρισμα τό χεις σίγουρο σαν στατιστικό και μόνο. Το ζήτημα είναι να σαι έτοιμος όταν θα σου συμβεί. Όπου έτοιμος= να πηγαίνεις με τόσα λίγα που να υποστείς την μικρότερη η και καθόλου ζημιά. Πρακτικά αδύνατο θα αναφωνήσετε και μερικώς θα συμφωνήσω, αλλά δε βλάπτει να πηγαίνεις με την βεβαιότητα ότι σε κάθε στενό θα σου πεταχτεί κάποιος παραβιάζοντας το στοπ, η σε κάθε φανάρι κάποιος θα περάσει με κόκκινο. Το αποτέλεσμα,αν ακολουθήσεις συνειδητά αυτό το στυλ οδήγησης, είναι να πηγαίνεις σαν κότα, πλην όμως σχετικά ασφαλής.
Για την κίνηση τα είπαμε. Ακολουθείς ένα αυτοκίνητο με την ταχυτητα που κινείται το ρευμα. Όταν σταματήσουν στο φανάρι κερδίζεις τα μέτρα-χρόνο που κάνουν τη μηχανή εργαλείο πόλης.
Οι μεγάλες παγίδες για εμάς είναι οι ανοιχτοί δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας εντός πόλης και προαστείων. Εκεί συνήθως εμφανίζονται οι "κουρτίνες" σαν αυτή που είδε ο Άλκης σαν τελευταία του εικόνα. Στην Εθνική οι κίνδυνοι λιγοστεύουν σημαντικά αλλά στατιστικά είναι μεγαλύτεροι λόγω μεγάλων συνήθως ταχυτήτων.
Για μένα, που κλείνω σχεδόν 30 χρόνια στους 2 τροχούς με μεγαλύτερο μου κόσμημα-παράσημο το ότι είμαι ακόμα ένα κομμάτι (δεν έχω ούτε ένα σπάσιμο, ούτε καν το τιμητικό της κλειδας) μεγάλη ζημιά έχουνε προξενήσει και οι συνάδελφοι του ειδικού τύπου με τις ακραίες τοποθετήσεις και φωτογραφήσεις που έμμεσα η άμεσα παρέσυραν και παρασύρουν άπειρα παιδιά να αποτολμήσουν τα ίδια πράγματα.
Άλλο μεγάλο θέμα αυτό που όμως δεν είναι της παρούσης.
Συνολικά, να οδηγάτε όχι φοβισμένα αλλά προετοιμασμένοι για το απρόοπτο, με άλλα λόγια να μην είναι απρόοπτο αλλά αναμενόμενο.