Συναδελφοι,
Πολλοι απο εσας ίσως στα λογια μου ανακαλυψουν κοινα στοιχεια προσωπικών βιωματικων καταστασεων.
Τρεχω να κανω δυο και τρεις δουλειες,και μετα βιας καταφερνω να μαζεψω καποια χρηματα τα οποια καλυπτουν μερος των οικονομικών μου υποχρεώσεων στο κρατος (ΔΕΚΟ,Εφορια,ΕΦΚΑ) και παγιων ανελαστικών δαπανών.
Μου μενει ενα υπολοιπο 200-300 ευρω να ζησω το μηνα (συμπεριλαμβανομενων των super market,βενζινη για δουλεια).
Επομενως,που χρηματα για καποια γνωριμια,κοινωνικοποιηση,απλα πραγματα δηλαδη δεν μπορω να κανω με καποια γυναικα. Επομενως για το λογο αυτο,δεν ψαχνω αφου ξερω οτι οποια και να γνωρισω,θα υπαρχουν καποιες ελαχιστες οικονομικες απαιτησεις τουλαχιστον τους πρωτους 2-3 πρωτους μηνες.Ακομη και η κοινωνικοποιηση με φιλαρακια για καμια μπυρα πολυ δυσκολα,αφου συνηθως οταν θα εισαι με παρεα και κερασμα ισως πρεπει να κανεις,και για καποιο φαγητο να πρεπει να ακολουθησεις. Οποτε,για να μην ερχομαι σε δυσκολη θεση,βρισκω δικαιολογιες για να μην βγαινω...
Παραλληλα,οπως καταλαβαινετε δεν υπαρχουν χρηματα για προσωπικη εκτονωση σε καποια κοπελα..
Αποτελεσμα?Μοναξια,πεσμενη αυτοπεποιθεση,διαθεση, καταθλιψη...Και εργαζομαι ρε μαγκες,τα δουλευω,χωρις λαμογιες και αρπαχτες...
Δεν ειμαι απο αυτους που κατηγορουν το συμπαν κτλ.. Απλα,να,η μοναξια με κανει να εκφραζομαι και απο εδω.