Πριν από καμία 20αρια χρόνια, φοιτήτρια πρέπει να ήταν τότε, για μια (μεγάλη) περίοδο ψωνιζα σχεδόν κάθε μέρα από το ζαχαροπλαστείο της οικογένειας της, μήπως και την πετύχαινα…
Μαγευτικό πρόσωπο, κυριολεκτικά!!! Όποτε ήταν εκεί έκανα μεγάλη προσπάθεια να μην καρφώνομαι!
Μονιμως σοβαρή όμως, σχεδόν προς το αγέλαστο. Υποθέτω ότι δεν πρέπει να γούσταρε καθόλου την όλη φάση με το μαγαζί.
Πρεπει να μου είχε χαμογελάσει 2-3 φορές ολες κι όλες, από τις τόσες που με είχε εξυπηρετήσει, όπου είχα φύγει σαν ερωτευμένο 12χρονο!!!!
Κάποια στιγμή διαπίστωσα ποσό μου είχαν κοστίσει σε φράγκα και παραπανισια κιλά οι επισκεψεις και το έκοψα…