Ποια η γνωμη των εδω εμπειροτερων αναβατων για εκπαιδευτικη μηχανη σαν πρωτη μηχανη αντι ενα 250ρι;;; Δηλαδη μιας και..σχεδον ολοι;; στις σχολες κανουν μαθηματα με cd400 superfour ή την kawasaki er-5, ποια η γνωμη σας ο αναβατης για αρκετες χιλιαδες χιλιομετρα να ξεκινουσε με μια τετοια..
Σιροπιαστέ,
Να τα ξαναπώ. Και είμαι ΠΟΛΥ παλιός, μάλλον ο παλιότερος εδώ μέσα στα δίκυκλα.
1) Κατ' αρχήν πρέπει να ξέρεις πολύ καλό ποδήλατο. Μα ΠΟΛΥ καλό μιλάμε. Δηλαδή η ισοροπία δεν πρέπει να είναι πρόβλημα για σένα. Χωρίς χέρια, στη μια ρόδα, όρθιος στη σέλλα, να καβαλάς και να ξεκαβαλάς το ποδήλατο όταν τρέχει, τέτοια. Αν πας να καβαλλήσεις μηχανάκι και έχεις πρόβλημα ισοροπίας στους 2 τροχούς, μάλλον την έβαψες.
2) Δεν πρέπει να είσαι πολύ μεγάλος. Αν έχεις περάσει τα 30, ΔΥΣΚΟΛΑ ΘΑ ΜΑΘΕΙΣ (γιατί δύσκολα μαθαίνει κανείς σε μεγάλη ηλικία - οτιδήποτε, όχι μόνο μηχανή) να τη χειρίζεσαι σωστά. Αν έχεις περάσει τα 30 λοιπόν, καλύτερα ξέχνα το. Δε θα πέσεις την πρώτη μέρα, δε θα πέσεις τη δεύτερη, θα πέσεις τον πρώτο χρόνο όμως.
3) Όταν οδηγάς μηχανάκι / μηχανή, κινδυνεύεις από 2 πράματα: Το ένα (από το οποίο κινδύνευες και όταν ήσουν πιτσιρικάς με το ποδήλατο) είναι η απλή πτώση. Αυτή, μαθηματικά θα σου συμβεί κάποτε, αν δε σου συμβεί (μερικές φορές), δε μαθαίνεις. Αλλά οι συνέπειες της απλής πτώσης (μιλάμε για σούρσιμο στην άσφαλτο ή στο χωματόδρομο) είναι συνήθως ελαφριές. Κανα γδάρσιμο. Το δεύτερο, το οποίο αποτελεί και τον πραγματικό κίνδυνο, είναι το τρακάρισμα. Δε χρειάζεται να φταις, αρκεί να φταίει ο μαλάκας που δε σε είδε, η κότα που δε ξέρει που πάνε τα 4 και με €200 πήρε δίπλωμα, ο ταξιτζής που ξαφνικά φρενάρισε για να πάρει πελάτη, ο κρετίνος που στρίβει αριστερά χωρίς να σε δει μιλώντας στο κινητό του, και 25.000 άλλες περιπτώσεις ΤΡΑΚΑΡΙΣΜΑΤΟΣ που μπορεί να συμβούν, και που δυστυχώς δε μπορώ να στις γράψω όλες εδώ.
4) Το τρακάρισμα είναι αυτό που μπορεί να σε σκοτώσει, ή πτώση συνήθως όχι. Και το τρακάρισμα οφείλεται στις συνθήκες κυκλοφορίας, στους άλλους δηλαδή, όχι στο μηχανάκι σου ή "στην κακιά ώρα".
Η αποφυγή του τρακαρίσματος επιτυγχάνεται με την πείρα, και με την σ υ ν ε τ η οδήγηση. Το "τρέχω" ή το "πάω αργά" δεν παίζει ρόλο. Ρόλο παίζουν αυτά μόνο στις συνέπειες του τρακαρίσματος (άλλα όργανα σου θα σακατέψεις τρακάροντας με 20, άλλα τρακάροντας με 200), αλλά οι ταχύτητα του τρακαρίσματος σου δεν εξαρτάται μόνο από σένα, εξαρτάται και από αυτόν με τον οποίο θα τρακάρεις...
Η σειρά λοιπόν των πραγμάτων (για ένα νέο παιδί που ξεκινάει τη "δίτροχη" καριέρα του) είναι:
1) Ποδήλατο.
2) Αυτόματο 50 cc (να συνηθίσεις την ιδέα και την κατάσταση του ότι "πάει μόνο του", χωρίς πετάλι).
3) Τύπου παπί. Με τελική 70-80, αλλά με ταχύτητες. Να συνηθίσεις τις ταχύτητες που πρέπει να τις αλλάζεις οδηγώντας και κάνοντας ισοροπία, και προσέχοντας και την κίνηση των άλλων.
4) Μεγαλύτερη μηχανή. 250 ή 400 είναι ένα καλό νούμερο για αυτό το στάδιο.
5) Από κεί και πέρα, και ΑΦΟΥ έχεις κάνει περίπου 5.000km με το (2) και 10.000km με το (3) και το (4), μπορείς να προχωρήσεις παραπάνω.
Προσωπικά εγώ είχα παραλείψει το στάδιο 4 (στα 19 μου), και το πλήρωσα. Η αλλαγή από το μηχανάκι που πηγαινε 70-80 σε μια μηχανή που πήγαινε 200, μου στοίχισε ένα τρακάρισμα. Ευτυχώς χωρίς μόνιμες συνέπειες, και με ταλαιπωρία μόνο 2-3 μηνών.
Συμπέρασμα:
Η ερώτησή σου μάλλον αφορά το ανωτέρω στάδιο (4). Στα υπόλοιπα είσαι εν τάξει? Αν ναι, προχώρα, και πάρε όποιο 250-400ρι σου αρέσει. Δεν έχει σημασία η μάρκα, ο τύπος, το φινίρισμα. Σημασία έχουν αυτά που σου είπα. Κάνε τα χιλιόμετρά σου (γιατί ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ βάζεις πείρα) ανεβαίνοντας σιγά-σιγά, και μετά μόνος σου θα έχεις αποκρυσταλλώσει άποψη για το τι θέλεις. Κάνε εκδρομές, κάνε χώμα, κάψε πολλή βενζίνα.
Αλλά μην περιμένεις ότι με το που θα "πας στη σχολή" και θα πάρεις δίπλωμα, είσαι και αναβάτης.
Αν το σκέφτεσαι έτσι, ασ' το καλύτερα.
Για να μη χρειαστεί να πληρώσεις με γύψους, εγχειρήσεις, ορούς, και μήνες στα νοσοκομεία (να μη πω τίποτα χειρότερο).
Φιλικότατα.
ΔΕΞΙ σου χέρι! 
