Μαθήματα ορθογραφίας από τον hornyasfuck

[North people]

 

[rodriguez96]

Παντος ηνε τραγηκω η ναια γαινεα να μοιν μπωρη να γράψη σε σοστά ελλινυκα
εσχος!!!!

 

[Elganador]

καλό

 

[ananeotikos]

καλό

Θα το χορεύει κιόλας ο αγαπητός.

 

[DiorPoison]

Πολλές φορές βλέπω τα εξής συνηθισμένα λάθη.
Λάθος χρήση του ό, τι (αναφορική αντωνυμία) όταν γράφεται ως "ότι" (ειδικός σύνδεσμος)
Γλύφω (λαξεύω) αντί για το γλείφω.
Επίσης συχνά παρατηρώ το "μήνυμα" να γράφεται ως "μύνημα"
Καρτέλλα (επηρεασμένη από την ιταλική λέξη cartella) αντί για καρτέλα (σύγχρονα ελληνικά).

 

[ΜΕΝΕΔΗΜΟΣ]

Αυτό το νήμα μου αρέσει.

 

[hornyasfuck]

Το κτίριο με τους δύο ορόφους είναι διώροφο ή διόροφο;

Αν στην Ιστορία έπεσαν τα σος ,στην πανσέτα έπεσε η σως (μπάρμπεκιου);

Kαι στην τελική ,αφού υπάρχει ο ανθυπασπιστής και υπάρχει και ο υπασπιστής, γιατί δεν υπάρχει ο ασπιστής; Τι γίνεται με τον υπασπιστή όταν παίρνει προαγωγή;

Διώροφος ΜΟΝΟΝ. Τό ἄλλο εἶναι λάθος... Διότι τὸ "ι" εἶναι βραχύ καί πρέπει τὸ "ο" ἐφ' ὅσον τονίζεται κιόλας νά γίνη μακρύ, δηλ. "ω". Γιά τό "σώς" ἐξαρτᾶται ἄν κάποιος εἶναι ὑπέρ τῆς ἁπλοποιήσεως, ἀλλά ὁ δίφθογγος "au"ὁδηγεῖ πρός τὸ "ω"

και διώροφο και διόροφο (νόμιζα μόνο το πρώτο σωστό)

το ίδιο και η σως: γράφεται και σος όπως τα σος (νόμιζα πάλι τη σως σωστό)

ο ασπιστής (όπως και ο ασπιστήρ) τυχαίνει να υπάρχει (ή μάλλον υπήρχε, δεν είναι πια σε χρήση)

για τον υπασπιστή να απαντήσει κάνας αρμόδιος

Τό ἁσπιστής ναί, ὑπῆρχε... Αὑτός ποὺ κρατᾶ τὴν ἁσπίδα ἤ δρᾶ ὡς ἀσπίδα... Δηλ. ὁ σωματοφύλακας, ὁ ὑπερασπιστής ... καί ὁ βοηθός του ὁ ὑπασπιστής. Γιατί ὄχι πιό πάνω βαθμοί, ἄς τὸ ἐξηγήσουν καλύτερα εἰδικοί στὰ στρατιωτικά

 

[Elganador]

Πολλές φορές βλέπω τα εξής συνηθισμένα λάθη.
Λάθος χρήση του ό, τι (αναφορική αντωνυμία) όταν γράφεται ως "ότι" (ειδικός σύνδεσμος)
Γλύφω (λαξεύω) αντί για το γλείφω.
Επίσης συχνά παρατηρώ το "μήνυμα" να γράφεται ως "μύνημα"
Καρτέλλα (επηρεασμένη από την ιταλική λέξη cartella) αντί για καρτέλα (σύγχρονα ελληνικά).

Γι’ αυτό έχουμε το δάσκαλο @hornyasfuck

για να μην υπάρξουν στη συνέχεια τέτοια λάθη

 

[grigorin]

Γιατί ο σωστός όρος είναι χειρουργός και όχι χειρούργος;​

Ένα συχνό, συχνότατο λάθος στον τονισμό των λέξεων είναι ο τονισμός της λέξης ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ. Η πλειονότητα την τονίζει στην παραλήγουσα...ενώ οι ίδιοι οι χειρουργοί τονίζουν το επάγγελμά τους στην λήγουσα!​

Η λέξη «έργον» συντιθέμενη με ένα συνθετικό αποδίδει ιδιότητα δημιουργώντας την κατάληξη «-ουργός». Και εδώ έρχεται το μεγαλείο τής Ελληνικής, η οποία προστάζει: Εάν το έργο είναι για το καλό των ανθρώπων, τότε η λέξη τονίζεται στην λήγουσα, και παίρνει οξεία, όπως "μελισσουργός", "σιδηρουργός", "χειρουργός", "μουσουργός", "ιερουργός", κ.λπ.
Όταν όμως το έργο ήταν προς βλάβη τού ανθρώπου, τότε σιγά σιγά ο τόνος μετεφέρθη από την λήγουσα στην παραλήγουσα, και από οξεία έγινε περισπωμένη. Π.χ. "κακούργος", "πανούργος", "ραδιούργος" [ραδιούργον μηχανάς κατασκευάζοντα (Σχολιαστής Σοφοκλέους)]. Γι' αυτό τον λόγο π.χ. δεν πρέπει να αποκαλούμε ανεξέλεγκτα έναν γιατρό «χειρούργο» αλλά «χειρουργό»! Διότι «χειρουργός» είναι ο καλός γιατρός, ο οποίος κάνει το καλό έργο, την καλή εγχείρηση επ' ωφελεία τού ασθενούς, ενώ «χειρούργος» είναι ο γιατρός που δεν προσέχει πάντοτε, αυτός που σε κάποιες περιπτώσεις ο θυμόσοφος λαός μας αποκαλεί «χασάπη»!

 

[Nubic]

Δίδαξε ο δάσκαλος

Η ανάρτηση συγχωνεύτηκε αυτόματα: 18 Μαρ 2025

Γιατί ο σωστός όρος είναι χειρουργός και όχι χειρούργος;​

Ένα συχνό, συχνότατο λάθος στον τονισμό των λέξεων είναι ο τονισμός της λέξης ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ. Η πλειονότητα την τονίζει στην παραλήγουσα...ενώ οι ίδιοι οι χειρουργοί τονίζουν το επάγγελμά τους στην λήγουσα!​

Η λέξη «έργον» συντιθέμενη με ένα συνθετικό αποδίδει ιδιότητα δημιουργώντας την κατάληξη «-ουργός». Και εδώ έρχεται το μεγαλείο τής Ελληνικής, η οποία προστάζει: Εάν το έργο είναι για το καλό των ανθρώπων, τότε η λέξη τονίζεται στην λήγουσα, και παίρνει οξεία, όπως "μελισσουργός", "σιδηρουργός", "χειρουργός", "μουσουργός", "ιερουργός", κ.λπ.
Όταν όμως το έργο ήταν προς βλάβη τού ανθρώπου, τότε σιγά σιγά ο τόνος μετεφέρθη από την λήγουσα στην παραλήγουσα, και από οξεία έγινε περισπωμένη. Π.χ. "κακούργος", "πανούργος", "ραδιούργος" [ραδιούργον μηχανάς κατασκευάζοντα (Σχολιαστής Σοφοκλέους)]. Γι' αυτό τον λόγο π.χ. δεν πρέπει να αποκαλούμε ανεξέλεγκτα έναν γιατρό «χειρούργο» αλλά «χειρουργό»! Διότι «χειρουργός» είναι ο καλός γιατρός, ο οποίος κάνει το καλό έργο, την καλή εγχείρηση επ' ωφελεία τού ασθενούς, ενώ «χειρούργος» είναι ο γιατρός που δεν προσέχει πάντοτε, αυτός που σε κάποιες περιπτώσεις ο θυμόσοφος λαός μας αποκαλεί «χασάπη»!

Φτάνω αύριο Αμβούργο, βγάλε έξω τον κακούργο

 

[hornyasfuck]

Γιατί ο σωστός όρος είναι χειρουργός και όχι χειρούργος;​

Ένα συχνό, συχνότατο λάθος στον τονισμό των λέξεων είναι ο τονισμός της λέξης ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ. Η πλειονότητα την τονίζει στην παραλήγουσα...ενώ οι ίδιοι οι χειρουργοί τονίζουν το επάγγελμά τους στην λήγουσα!​

Η λέξη «έργον» συντιθέμενη με ένα συνθετικό αποδίδει ιδιότητα δημιουργώντας την κατάληξη «-ουργός». Και εδώ έρχεται το μεγαλείο τής Ελληνικής, η οποία προστάζει: Εάν το έργο είναι για το καλό των ανθρώπων, τότε η λέξη τονίζεται στην λήγουσα, και παίρνει οξεία, όπως "μελισσουργός", "σιδηρουργός", "χειρουργός", "μουσουργός", "ιερουργός", κ.λπ.
Όταν όμως το έργο ήταν προς βλάβη τού ανθρώπου, τότε σιγά σιγά ο τόνος μετεφέρθη από την λήγουσα στην παραλήγουσα, και από οξεία έγινε περισπωμένη. Π.χ. "κακούργος", "πανούργος", "ραδιούργος" [ραδιούργον μηχανάς κατασκευάζοντα (Σχολιαστής Σοφοκλέους)]. Γι' αυτό τον λόγο π.χ. δεν πρέπει να αποκαλούμε ανεξέλεγκτα έναν γιατρό «χειρούργο» αλλά «χειρουργό»! Διότι «χειρουργός» είναι ο καλός γιατρός, ο οποίος κάνει το καλό έργο, την καλή εγχείρηση επ' ωφελεία τού ασθενούς, ενώ «χειρούργος» είναι ο γιατρός που δεν προσέχει πάντοτε, αυτός που σε κάποιες περιπτώσεις ο θυμόσοφος λαός μας αποκαλεί «χασάπη»!

Δέν ἰσχύει αὐτό ποὺ λές... Καί τά δύο σωστά

 

[ΜΕΝΕΔΗΜΟΣ]

Γιατί ο σωστός όρος είναι χειρουργός και όχι χειρούργος;​

Ένα συχνό, συχνότατο λάθος στον τονισμό των λέξεων είναι ο τονισμός της λέξης ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ. Η πλειονότητα την τονίζει στην παραλήγουσα...ενώ οι ίδιοι οι χειρουργοί τονίζουν το επάγγελμά τους στην λήγουσα!​

Αυτό με τον χειρούργο και το χειρουργό είναι πολύ βασικό. Απορώ πώς τα μπερδεύουν κάποιοι. Λες και είναι κακούργος. Χαχα

 

[Nubic]

Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον όταν ο πρωθυπουργός κάνει μαλακία να τον λέμε πρωθυπούργο (αντίστοιχα και υπούργος).

Παίκτη αυτό με το έργο για το κοινό καλό δεν ξέρω αν ευσταθεί.
Αμπελουργός - αυτός που ασχολείται με το αμπέλι, που παράγει κάτι από το αμπέλι, που είχει για επάγγελμα το αμπέλι.

Τα κακούργος, πανούργος, ραδιούργος είναι περισσότερο ιδιότητες του χαρακτήρα. Ο κακούργος δεν είναι επάγγελμα, είναι εκείνος με κακή πρόθεση.

 

[hornyasfuck]

Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον όταν ο πρωθυπουργός κάνει μαλακία να τον λέμε πρωθυπούργο (αντίστοιχα και υπούργος).

Παίκτη αυτό με το έργο για το κοινό καλό δεν ξέρω αν ευσταθεί.
Αμπελουργός - αυτός που ασχολείται με το αμπέλι, που παράγει κάτι από το αμπέλι, που είχει για επάγγελμα το αμπέλι.

Τα κακούργος, πανούργος, ραδιούργος είναι περισσότερο ιδιότητες του χαρακτήρα. Ο κακούργος δεν είναι επάγγελμα, είναι εκείνος με κακή πρόθεση.

Ἀκριβῶς!

 

[grigorin]

Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον όταν ο πρωθυπουργός κάνει μαλακία να τον λέμε πρωθυπούργο (αντίστοιχα και υπούργος).

Παίκτη αυτό με το έργο για το κοινό καλό δεν ξέρω αν ευσταθεί.
Αμπελουργός - αυτός που ασχολείται με το αμπέλι, που παράγει κάτι από το αμπέλι, που είχει για επάγγελμα το αμπέλι.

Τα κακούργος, πανούργος, ραδιούργος είναι περισσότερο ιδιότητες του χαρακτήρα. Ο κακούργος δεν είναι επάγγελμα, είναι εκείνος με κακή πρόθεση.

Το σωστό είναι το οξύτονο χειρουργός (λ. αρχαία) αφού όλα τα σύνθετα σου -ουργός (,-ο-εργός) τονίζονται στη λήγουσα: δημιουργός, οπλουργός, ξυλουργός, μηχανουργός, πυροτεχνουργός, υπουργός, σιδηρουργός, μουσουργός, δραματουργός, θαυματουργός, λειτουργός, υφαντουργός, αυτουργός, στιχουργός κ.ά. Σε -ούργος (παροξύοταν) σχηματίστηκαν μόνο τα (κακόσημα) κακούργος και πανούργος και, κατ' αυτά, το νεότ. ραδιούργος. Άρα χειρουργός, και όχι χειρούργος. Ας σημειωθεί ότι η λ. χειρουργός, πρωτού φτάσει να σημαίνει "τον γιατρό που επεμβαίνει χειρουργικώς" (από τον 1ο αι. μΧ.) σήμαινε "τον εργαζόμενο με τα χέρια, χειρωνακτικά", τον τεχνίτη και τον καλλιτέχνη

 

[hornyasfuck]

Το σωστό είναι το οξύτονο χειρουργός (λ. αρχαία) αφού όλα τα σύνθετα σου -ουργός (,-ο-εργός) τονίζονται στη λήγουσα: δημιουργός, οπλουργός, ξυλουργός, μηχανουργός, πυροτεχνουργός, υπουργός, σιδηρουργός, μουσουργός, δραματουργός, θαυματουργός, λειτουργός, υφαντουργός, αυτουργός, στιχουργός κ.ά. Σε -ούργος (παροξύοταν) σχηματίστηκαν μόνο τα (κακόσημα) κακούργος και πανούργος και, κατ' αυτά, το νεότ. ραδιούργος. Άρα χειρουργός, και όχι χειρούργος. Ας σημειωθεί ότι η λ. χειρουργός, πρωτού φτάσει να σημαίνει "τον γιατρό που επεμβαίνει χειρουργικώς" (από τον 1ο αι. μΧ.) σήμαινε "τον εργαζόμενο με τα χέρια, χειρωνακτικά", τον τεχνίτη και τον καλλιτέχνη

Αὐτό τὸ ἐπιχείρημα εἶναι σωστό, ὄχι τὸ προηγούμενο ποὺ ἀνέφερες... Τούτων γραφέντων, κάποιες φορές κάποιες ἄλλες κατηγορίες λέξεων ἕλκουν κάποιες ἄλλες... π.χ. Θά περίμενε κάποιος ἡ λέξη "αὔριο" νά παίρνη δασεῖα λόγω τοῦ "μεθαύριο", "μετά +αὔριο"... ΑΜ ΔΕ! ΠΑΙΡΝΕΙ ΨΙΛΗ... Ἀλλά τὸ "μεταύριο" δέν ἀκούγεται σωστά, ὁπότε "μεθαύριο". Ἔτσι καί "χειροῦργος" κατά τό "κακοῦργος"

 

[ananeotikos]

Ξυπνιτζίδικες απαντήσεις.

 

[spipis71]

Λες και είναι κακούργος. Χαχα

Σε ορισμένες περιπτώσεις ισχύει ...

 

[k.p888]

Σε ορισμένες περιπτώσεις ισχύει ...

ισχύει ισχύει

 

[κινέζος φιλέλληνας]

Διώροφος ΜΟΝΟΝ. Τό ἄλλο εἶναι λάθος... Διότι τὸ "ι" εἶναι βραχύ καί πρέπει τὸ "ο" ἐφ' ὅσον τονίζεται κιόλας νά γίνη μακρύ, δηλ. "ω". Γιά τό "σώς" ἐξαρτᾶται ἄν κάποιος εἶναι ὑπέρ τῆς ἁπλοποιήσεως, ἀλλά ὁ δίφθογγος "au"ὁδηγεῖ πρός τὸ "ω"

δάσκαλε θα μου επιτρέψεις να θεωρήσω εγκυρότερη την εκδοχή του λεξικού της Ακαδημίας Αθηνών: διώροφος και διόροφος

άλλο αν προτιμώ κι εγώ την παλιακή εκδοχή διώροφος