Ναι ρε παλικάρια, ομολογώ ότι είναι καλύτερο να είσαι άντρας απ'το να είσαι γυναίκα.
Παρ'όλ'αυτά, κρίνοντας από απαντήσεις στη σελίδα 3, σταματώ να διερωτώμαι γιατί δεν αλλάζει κάτι στο υπέροχο ελλαδιστάν, σε σχέση με τις νόρμες που έχουμε θέσει και τις προκαταλήψεις που μας κυνηγάνε από τα γεννοφάσκια μας..
Δηλώνω μόνη. Με γκόμενο. Και σπίτι. Και κοντά στα 30. Και τί λαμβάνω? Τις κρίσεις μερικών που με βγάζουν γεροντοκόρη, αγάμητη, που ψάχνω ράφι να θέσω τον κώλο μου, και που αυνανίζομαι στα μουλωχτά..
Δηλαδή, η περίπτωση να ξεκολλήσετε το μυαλουδάκι σας από τα κλισεδάκια δεν υφίσταται?
Γιατί ένας άντρας στα 30 του, που μένει σε δικό του σπίτι, με δικό του αμάξι, σκύλο και καριέρα θεωρείται επιτυχημένος, ενώ μια αντίστοιχη γυναίκα θεωρείται απλά κακομοίρα..?