Louiza27

[G_1969]

Και μωράκι ο γερομπαμπαλης χαχαχαχα

 

[Odin_]

Ισχύει προφανώς. Παρόλα αυτά, εκεί στο προφίλ της που γράφει με τα μικρά γραμματάκια εννιά κριτικές, δεν ανοίγουν σε μένα στο κινητό. Βγάζει error 404 κι εκείνο το αστείο καλτ ανθρωπάκι του μπου, που επισκευάζει.

....αστειο καλτ ανθρωπακι ο τιμημενος "Γλομπεο"?!?!?!? Στα τρενααααααααααα

 

[Louiza27]

Άμα πετύχει το κορίτσι ενθουσιώδεις επισκέπτες, θα βγάλει κι εκείνη περισσότερο οίστρο κι ενθουσιασμό στα δωμάτια, αλλά και στο φόρουμ εδώ.

Όλοι μας γλυκαινόμαστε με το χρήμα, αλλά είναι κι άλλα πράγματα, που μας ξεσηκώνουν να πάμε για δουλειά.

Μια ηλιόλουστη μέρα, η Λουίζα περπατούσε κατά μήκος της παραλίας, αφήνοντας τα πόδια της να βουλιάζουν απαλά στην άμμο. Οι αχτίδες του ήλιου έπαιζαν με τα μαλλιά της, και ο ήχος των κυμάτων γέμιζε την ατμόσφαιρα με ηρεμία.

Καθώς προχωρούσε, διέκρινε έναν άντρα να κάθεται λίγο πιο πέρα, να κοιτάει τον ορίζοντα. Ο Αλέξανδρος, με ένα βιβλίο στα χέρια, την παρατήρησε καθώς πλησίαζε. Η ματιά του είχε κάτι το μαγνητικό, ένα βλέμμα που την έκανε να νιώσει μια ξαφνική ζεστασιά.

Πλησίασε, κι εκείνος χαμογέλασε, προσκαλώντας την να κάτσει δίπλα του. Άρχισαν να μιλούν για το βιβλίο του, κάθε λέξη έφερνε τους δύο πιο κοντά, κι ένα ελαφρύ άγγιγμα των χεριών τους έκανε την Λουίζα να αναστατωθεί.

Ο Αλέξανδρος σηκώθηκε και κατέβασε το μαγιό του, την κάλεσε να τον πάρει όλο στο στόμα Η Λουίζα ένιωθε πως βρισκόταν σε ένα μαγευτικό ταξίδι ηδονής

Η μαγεία της στιγμής ήταν διάχυτη στον αέρα, καθώς τα βλέμματά τους ενώθηκαν σε μια υπόσχεση για το μέλλον.

 

[dimigoall]

Μια ηλιόλουστη μέρα, η Λουίζα περπατούσε κατά μήκος της παραλίας, αφήνοντας τα πόδια της να βουλιάζουν απαλά στην άμμο. Οι αχτίδες του ήλιου έπαιζαν με τα μαλλιά της, και ο ήχος των κυμάτων γέμιζε την ατμόσφαιρα με ηρεμία.

Καθώς προχωρούσε, διέκρινε έναν άντρα να κάθεται λίγο πιο πέρα, να κοιτάει τον ορίζοντα. Ο Αλέξανδρος, με ένα βιβλίο στα χέρια, την παρατήρησε καθώς πλησίαζε. Η ματιά του είχε κάτι το μαγνητικό, ένα βλέμμα που την έκανε να νιώσει μια ξαφνική ζεστασιά.

Πλησίασε, κι εκείνος χαμογέλασε, προσκαλώντας την να κάτσει δίπλα του. Άρχισαν να μιλούν για το βιβλίο του, κάθε λέξη έφερνε τους δύο πιο κοντά, κι ένα ελαφρύ άγγιγμα των χεριών τους έκανε την Λουίζα να αναστατωθεί.

Ο Αλέξανδρος σηκώθηκε και κατέβασε το μαγιό του, την κάλεσε να τον πάρει όλο στο στόμα Η Λουίζα ένιωθε πως βρισκόταν σε ένα μαγευτικό ταξίδι ηδονής

Η μαγεία της στιγμής ήταν διάχυτη στον αέρα, καθώς τα βλέμματά τους ενώθηκαν σε μια υπόσχεση για το μέλλον.

Το βρήκα .

Θα παντρευτείς τον Αλέξανδρο

 

[malakotianos]

πολυφερνη νυφη θα παρει αυτος ο Αλεξανδρος !

 

[Odin_]

....τι εγινε ρε παιδια?!?!?!

 

[BIG_BIG_BEN]

Μια ηλιόλουστη μέρα, η Λουίζα περπατούσε κατά μήκος της παραλίας, αφήνοντας τα πόδια της να βουλιάζουν απαλά στην άμμο. Οι αχτίδες του ήλιου έπαιζαν με τα μαλλιά της, και ο ήχος των κυμάτων γέμιζε την ατμόσφαιρα με ηρεμία.

Καθώς προχωρούσε, διέκρινε έναν άντρα να κάθεται λίγο πιο πέρα, να κοιτάει τον ορίζοντα. Ο Αλέξανδρος, με ένα βιβλίο στα χέρια, την παρατήρησε καθώς πλησίαζε. Η ματιά του είχε κάτι το μαγνητικό, ένα βλέμμα που την έκανε να νιώσει μια ξαφνική ζεστασιά.

Πλησίασε, κι εκείνος χαμογέλασε, προσκαλώντας την να κάτσει δίπλα του. Άρχισαν να μιλούν για το βιβλίο του, κάθε λέξη έφερνε τους δύο πιο κοντά, κι ένα ελαφρύ άγγιγμα των χεριών τους έκανε την Λουίζα να αναστατωθεί.

Ο Αλέξανδρος σηκώθηκε και κατέβασε το μαγιό του, την κάλεσε να τον πάρει όλο στο στόμα Η Λουίζα ένιωθε πως βρισκόταν σε ένα μαγευτικό ταξίδι ηδονής

Η μαγεία της στιγμής ήταν διάχυτη στον αέρα, καθώς τα βλέμματά τους ενώθηκαν σε μια υπόσχεση για το μέλλον.

Λουίζα, εδώ είμαστε μαζεμένοι τόσοι σκληροί καριόληδες, και εσύ μας πας αλλού. Σε σοφτ καταστάσεις.

Τέσπα. Οκ. Χμμ.

Αυτό το κειμενάκι ίσως και να εκφράζει αθεράπευτα ρομαντικούς, αλλά τα άτομα που διαβάζω εδώ ψάχνονται για εντατικό δωμάτιο και συνολικά πιο παρακμιακές καταστάσεις, θεωρώ.

Κάτι δεν πάει καλά με το μήνυμα σου, ´ξερω ´γω. Τουλάχιστον έτσι φαντάζει.

 

[BIG_BIG_BEN]

Παρεπιπτόντως, ποιος τον γαμάει τον Αλέξανδρο!

 

[Panos 1978]

Μια ηλιόλουστη μέρα, η Λουίζα περπατούσε κατά μήκος της παραλίας, αφήνοντας τα πόδια της να βουλιάζουν απαλά στην άμμο. Οι αχτίδες του ήλιου έπαιζαν με τα μαλλιά της, και ο ήχος των κυμάτων γέμιζε την ατμόσφαιρα με ηρεμία.

Καθώς προχωρούσε, διέκρινε έναν άντρα να κάθεται λίγο πιο πέρα, να κοιτάει τον ορίζοντα. Ο Αλέξανδρος, με ένα βιβλίο στα χέρια, την παρατήρησε καθώς πλησίαζε. Η ματιά του είχε κάτι το μαγνητικό, ένα βλέμμα που την έκανε να νιώσει μια ξαφνική ζεστασιά.

Πλησίασε, κι εκείνος χαμογέλασε, προσκαλώντας την να κάτσει δίπλα του. Άρχισαν να μιλούν για το βιβλίο του, κάθε λέξη έφερνε τους δύο πιο κοντά, κι ένα ελαφρύ άγγιγμα των χεριών τους έκανε την Λουίζα να αναστατωθεί.

Ο Αλέξανδρος σηκώθηκε και κατέβασε το μαγιό του, την κάλεσε να τον πάρει όλο στο στόμα Η Λουίζα ένιωθε πως βρισκόταν σε ένα μαγευτικό ταξίδι ηδονής

Η μαγεία της στιγμής ήταν διάχυτη στον αέρα, καθώς τα βλέμματά τους ενώθηκαν σε μια υπόσχεση για το μέλλον.

Χυσαμε..

 

[BIG_BIG_BEN]

Μόνο οι σκληροί μπαίνουν στον κήπο, το ξέρουν πια όλοι.

 

[BIG_BIG_BEN]

Η Λουίζα γουστάρει σίγουρα καφρίλες, αλλά δεν μας το λέει στα ίσα, για να μην πάρουν τα μυαλά μας αμέσως αέρα.

Αφού κάνει αυτή τη δουλειά, το ξέρει ήδη, ότι ο καθένας μας είναι πιο κάφρος από τον άλλον.