Λονδίνο 2012: Ο δεκάλογος των κορυφαίων
Οι δέκα καλύτεροι αθλητές όλων των εποχών
ΠΗΓΗ: sport-fm.gr
1. Λαρίσα Λατίνινα (ενόργανη γυμναστική, 18, ΕΣΣΔ)
Στην πρώτη θέση της σχετικής λίστας όπως ήδη αναφέραμε βρίσκεται η Λαρίσα Λατίνινα. Γεννημένη στο Χέρσον της Ουκρανίας ασχολήθηκε αρχικά με το μπαλέτο, αλλά στράφηκε στην ενόργανη όταν ο χορογράφος της έφυγε από την πόλη. Πρωτοεμφανίστηκε σε Ολυμπιακούς το 1956 στη Μελβούρνη με τα χρώματα της Σοβιετικής Ένωσης κατέκτησε 4 χρυσά, 1 αργυρό και 1 χάλκινο μετάλλιο. Στη Ρώμη το 1960 επανέλαβε τις εκπληκτικές εμφανίσεις της προσθέτοντας στη συλλογή της άλλα 6 μετάλλια (3 χρυσά, 2 ασημένια, 2 χάλκινο). Τη σπουδαία ολυμπιακή της ιστορία ολοκλήρωσε το 1964 στο Τόκιο, μαζεύοντας κατά την προσφιλή της πια συνήθεια, άλλη μια… εξάδα μεταλλίων, 2 από κάθε χρώμα. Αποσύρθηκε από τον αθλητισμό μετά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1966.
2. Μάικλ Φέλπς (κολύμβηση, 16, ΗΠΑ)
Τα λόγια είναι περιττά, που λέει και το γνωστό τραγούδι, όταν μιλάμε για τον Μάικλ Φελπς. Το κολυμβητικό αυτό… φαινόμενο, έχει καταφέρει σε δύο ολυμπιακές συμμετοχές να γίνει ο αθλητής με τα περισσότερα χρυσά μετάλλια στη συλλογή του, έχοντας 14. Στους Αγώνες του Λονδίνου αναμένεται να γίνει ο κορυφαίος αθλητής και στη συνολική συγκομιδή, αφού χρειάζεται να ανέβει μόλις δύο φορές στο βάθρο προκειμένου να φτάσει τη Λατίνινα.
Ο Φελπς, «σεσημασμένος» ήδη από το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2003 όπου είχε κερδίσει 4 χρυσά και 2 αργυρά μετάλλια κατέβηκε στους Ολυμπιακούς της Αθήνας κι έγινε ένα από τα πρόσωπα των Αγώνων. Σε ηλικία μόλις 19 χρονών, κατέκτησε 6 χρυσά μετάλλια και 2 χάλκινα, ενώ στο Πεκίνο χρίστηκε και επίσημα ο «βασιλιάς» της πισίνας, αφού κατάφερε να ξεπεράσει όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και τον Μαρκ Σπιτζ. Ο τελευταίος ήταν μέχρι τότε ο αθλητής με τις περισσότερες πρωτιές σε μία διοργάνωση (7) από το 1972.
Ο Φελπς μάζεψε 8 χρυσά, ένα για κάθε αγώνισμα στο οποίο συμμετείχε πετυχαίνοντας….παρεμπιπτόντως και 7 παγκόσμια ρεκόρ και ένα ολυμπιακό. Δεν είναι να αδικεί κανείς τον Σπιτς που τον χαρακτήρισε ως τον κορυφαίο αθλητή όλων των εποχών…
3. Nικολάι Αντριάνοφ (ενόργανη γυμναστική, 15, ΕΣΣΔ)
Στην τρίτη θέση συναντάμε άλλον έναν γυμναστή από τη Σοβιετική Ένωση. Ο Νικολάι Αντριάνοφ ανέπτυξε ενδιαφέρον για τη γυμναστική σε ηλικία 12 χρονών, όταν είδε ένα αγόρι να περπατάει με τα χέρια. Έδωσε το «παρών» σε τρεις διαδοχικούς Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1972, το 1976 και το 1980.
Στο Μόναχο, σε ηλικία 20 χρονών, κατέκτησε 1 χρυσό, 1 αργυρό και 1 χάλκινο στις ασκήσεις εδάφους, στο άλμα και στο σύνθετο ατομικό αντίστοιχα. Η συνέχεια της ολυμπιακής του καριέρας υπήρξε ακόμα πιο εντυπωσιακή. Στους Αγώνες του Μόντρεαλ ανέβηκε 7 φορές στο βάθρο (4 χρυσά, 2 αργυρά, 1 χάλκινο), τις περισσότερες από κάθε άλλον σε εκείνη τη διοργάνωση. Στους Αγώνες της πατρίδας του το 1980, συμπλήρωσε τη συλλογή του με άλλα 5 μετάλλια (2 χρυσά, 2 ασημένια και 1 χάλκινο).
Ο Αντριάνοφ πέθανε σε ηλικία μόλις 58 χρονών το 2011 από μια νευρολογική ασθένεια που στο τέλος της ζωής του, του στέρησε τη δυνατότητα να κινείται και να μιλάει…
4. Μπόρις Σαχλίν (ενόργανη γυμναστική, 13, ΕΣΣΔ)
Στην τέταρτη θέση με 13 μετάλλια συναντάμε άλλον ένα θρύλο της γυμναστικής, τον Μπόρις Σαχλίν. Με καταγωγή από την Ουκρανία, εκπροσώπησε τη Σοβιετική Ένωση σε τρεις διαδοχικές διοργανώσεις. Την αρχή έκανε στη Μελβούρνη το 1956, όπου κέρδισε 2 χρυσά μετάλλια στον ίππο και στο ομαδικό. Το 1960 στη Ρώμη σημείωσε τις καλύτερες ολυμπιακές επιδόσεις της καριέρας του, κατακτώντας 7 μετάλλια (4 χρυσά, 2 αργυρά και 1 χάλκινο). Η τελευταία του παρουσία σε Ολυμπιακούς Αγώνες το 1964 στο Τόκιο συνδυάστηκε με άλλα 4 μετάλλια, 1 χρυσό, 2 αργυρά και 1 χάλκινο.
5. Εντοάρντο Μαντζαρότι (ξιφασκία, 13, Ιταλία)
Ο Ιταλός ξιφομάχος είναι ιδιαίτερη περίπτωση αθλητή, όχι μόνο γιατί κατάφερε να ανέβει 13 φορές σε ολυμπιακό βάθρο αλλά και επειδή η καριέρα του είχε διάρκεια 24 χρόνων! Πρωτοεμφανίστηκε… προπολεμικά στο Βερολίνο το 1936, σε ηλικία 17 ετών όπου κέρδισε το πρώτο του χρυσό. Το 1948 στο Λονδίνο, πλούτισε τη συλλογή του κατά 3 μετάλλια, 2 αργυρά και 1 χάλκινο, ενώ το 1952 σημείωσε ακόμα καλύτερες επιδόσεις ανεβαίνοντας 4 φορές στο βάθρο.
Ο Μαντζιαρότι συνέχισε να κυριαρχεί στο άθλημα και στους Αγώνες της Μελβούρνης, όπου κέρδισε 3 μετάλλια (2 χρυσά και 1 χάλκινο). Τελευταία φορά σε Αγώνες πήρε το 1960 στη Ρώμη. Η ηλικία του, 41 ετών πια, καθόλου δεν τον πτόησε στο κυνήγι των μεταλλίων. Πρόσθεσε δύο ακόμα στο ενεργητικό του και έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο μια εντυπωσιακή ολυμπιακή σταδιοδρομία.
6. Τακάσι Όνο (ενόργανη γυμναστική, 13, Ιαπωνία)
Ο Τακάσι Όνο με 13 ολυμπιακά μετάλλια στη συλλογή του (5 χρυσά, 4 αργυρά, 4 χάλκινα) είναι ένας από τους σπουδαιότερους γυμναστές που έχουν εμφανιστεί ποτέ και… δεν είναι Σοβιετικός! Πήρε μέρος σε 4 συνεχόμενες διοργανώσεις αρχίζοντας την ολυμπιακή του σταδιοδρομία το 1952 στη Μελβούρνη και κλείνοντάς τη στους Αγώνες της χώρας του, το 1964. Είναι ο πρώτος γυμναστής για την Ιαπωνία που κέρδισε ποτέ χρυσό μετάλλιο στο άθλημα.
7. Πάαβο Νούρμι (στίβος, 12, Φινλανδία)
Ο Πάαβο Νούρμι, ο οποίος μεσουράνησε προπολεμικά, είναι πιθανότατα ο σπουδαιότερος αθλητής που έχει γνωρίσει ο στίβος μέχρι σήμερα. Έκανε το ντεμπούτο του στους Ολυμπιακούς της Αντβέρπης το 1920, όπου συμμετείχε σε 4 αγωνίσματα δρόμου αντοχής, κερδίζοντας αντίστοιχο αριθμό μεταλλίων (3 χρυσά, 1 αργυρό).
Το 1924 ο Νούρμι κέρδισε 5 χρυσά μετάλλια σε 5 αγωνίσματα, μεταξύ των οποίων τα 1.500 μέτρα και τα 5.000 μέτρα. Το αξιοσημείωτο είναι ότι ο τερματισμός του ενός αγωνίσματος από την έναρξη του άλλου απείχε μόλις 26 λεπτά! Ολοκλήρωσε την ολυμπιακή του καριέρα το 1928 στο Άμστερνταμ, όπου βγήκε πρώτος στα 10.000 μέτρα και δεύτερος στα 5.000μ και στα 3.000μ.
Ο Φινλανδός δρομέας παραμένει ως και σήμερα ο άνθρωπος με τα περισσότερα ολυμπιακά μετάλλια στον στίβο, ενώ με 9 χρυσά είναι στη δεύτερη θέση της σχετικής λίστας μαζί με τη Λατίνινα, τον Σπιτς και τον Καρλ Λιούις, με μόνο τον Μάικλ Φελπς να τον ξεπερνάει με 14.
8. Μπιργκίτ Φίσερ (κανόε-καγιάκ)
Η Φίσερ έχει σημειώσει μια εκπληκτική ολυμπιακή καριέρα παίρνοντας μέρος σε 6 διοργανώσεις. Προερχόμενη από την πάλαι ποτέ ανατολική Γερμανία, στερήθηκε την ευκαιρία μιας ακόμα διοργάνωσης, αφού η… πολιτική ψυχροπολεμική ορθότητα επέβαλε τη αποχή των χωρών του ανατολικού μπλοκ από τους Ολυμπιακούς του Λος Άντζελες το 1984. Με 8 χρυσά και 4 αργυρά στην κατοχή της, είναι ταυτόχρονα η νεότερη και η γηραιότερη ολυμπιονίκης του αθλήματος, αφού κέρδισε το πρώτο της μετάλλιο σε ηλικία 18 ετών και το τελευταίο στα 42 της.
9. Σαβάο Κατό (ενόργανη γυμναστική, 12, Ιαπωνία) – Τζένι Τόμπσον (κολύμβηση, 12, ΗΠΑ)
Την ένατη θέση των αθλητών με τα περισσότερα ολυμπιακά μετάλλια μοιράζονται ο Σαβάο Κατό και η Τζένι Τόμπσον με 8 χρυσά, 3 αργυρά και 1 χάλκινο ο καθένας. Καταγόμενος από μια χώρα με ισχυρή παράδοση στην ενόργανη, ο Κατό έφτιαξε την ολυμπιακή του συλλογή συμμετέχοντας σε 3 διοργανώσεις από το 1968 ως το 1976.
Η Τόμπσον, η οποία στο σχολείο είχε το παρατσούκλι… «Χουλκ» εξαιτίας της εντυπωσιακής της σωματοδομής, κυριάρχησε στις πισίνες τοη δεκαετία του ΄90. Πήρε μέρος σε 4 συνεχόμενους Ολυμπιακούς, κάνοντας την αρχή στη Βαρκελώνη το 1992. Με ειδίκευση στο ελεύθερο και στην πεταλούδα, έκλεισε την καριέρα της στην Αθήνα στα 31 της χρόνια, έχοντας πάρει περισσότερα χρυσά από κάθε άλλη Αμερικανίδα αθλήτρια.
10. Nτάρα Τόρες (κολύμβηση, 12, ΗΠΑ)
Η λίστα των 10 κορυφαίων ολυμπιονικών κλείνει με άλλη μια Αμερικανίδα κολυμβήτρια. Η Ντάρα Τόρες έχει επιτύχει κάτι εξαιρετικά σπάνιο για αθλητή της κολύμβησης, αφού έλαβε μέρος σε 5 ολυμπιακές διοργανώσεις (1984, 1988, 1992, 2000, 2008). Μάλιστα θα μπορούσε να έχει 7 συμμετοχές στο ενεργητικό της, αν δεν είχε μείνει εκτός το 1996 και το 2004. Στην τελευταία της συμμετοχή στο Πεκίνο, έγινε το γηραιότερο μέλος στην ιστορία των αποστολών των ΗΠΑ, έχοντας κλείσει τα 41 της χρόνια. Η καριέρα της έκλεισε με μια διόλου ευκαταφρόνητη συγκομιδή 12 μεταλλίων, τεσσάρων από κάθε χρώμα.