κυριοι σας παρουσιαζω με μεγαλη χαρα και τιμη τον εθνικο υμνο τις κολομβια.
παρακαλω ολοι οι κολομβιανοι μαχητες να εχουν τα οπλα τους επ ομου,και να κανουν παρουσιαστε καθως θα τον διαβαζουν.
Oh gloria inmarcesible
Himno Nacional de la República de Colombia είναι ο επίσημος εθνικός ύμνος της Κολομβίας. Αρχίζει με το στίχο "¡Oh gloria inmarcesible!". Βάσει νόμου, ο ύμνος παίζεται από όλους τους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς της νοτιοαμερικανικής χώρας στις 6 π.μ. και στις 6 μ.μ. ανελλιπώς, με συγκεκριμένη σειρά, της μορφής: χορωδία- πρώτος στίχος- χορωδία.!
¡Oh gloria inmarcesible!
¡Oh júbilo inmortal!
En surcos de dolores
el bien germina ya.
Ω, δόξα που δεν ξεθωριάζει ποτέ!
Ω, αθάνατη χαρά!
Στις χαρακιές του πόνου
το καλό τώρα βλασταίνει.
I I
Cesó la horrible noche,
la libertad sublime
derrama las auroras
de su invencible luz.
La humanidad entera,
que entre cadenas gime,
comprende las palabras
del que murió en la cruz.
Έπαψε η απαίσια νύχτα,
η θαυμαστή ελευθερία
σκορπίζει στην αυγή
το ακατανίκητό της φως.
Όλη η ανθρωπότητα,
μουγκρίζει από πόνο δεμένη με τα δεσμά,
κατανοώντας τις λέξεις
Αυτού που πέθανε στο Σταυρό.
II II
"¡Independencia!" grita
el mundo americano;
se baña en sangre de héroes
la tierra de Colón.
Pero este gran principio,
"El rey no es soberano"[1]
resuena, y los que sufren
bendicen su pasión.
"Ανεξαρτησία!" κραυγάζει
ο κόσμος της Αμερικής
λουσμένος στο αίμα των ηρώων του
της γης του Χριστόφορου Κολόμβου.
Όμως, μια σπουδαία αρχή,
"Ο Βασιλιάς δεν είναι κυρίαρχος",
αντηχεί, και αυτοί που υποφέρουν
ευλογούν τα πάθη τους.
III III
Del Orinoco el cauce
se colma de despojos,
de sangre y llanto un río
se mira allí correr.
En Bárbula no saben
las almas ni los ojos,
si admiración o espanto
sentir o padecer.
Η κοίτη του Ορινόκου
γεμίζει με τα ίχνη,
από το αίμα και τα δάκρυα εκεί που ένας ποταμός
φαίνεται να κυλά.
Στην Μπάρμπουλα δεν ξέρουν
ούτε οι ψυχές ούτε τα μάτια,
αν θαυμασμό ή φρίκη
αισθάνονται ή υποφέρουν.
IV IV
A orillas del Caribe,
hambriento un pueblo lucha,
horrores prefiriendo
a pérfida salud.
¡Oh, sí!, de Cartagena
la abnegación es mucha,
y escombros de la muerte
desprecian su virtud.
Στις ακτές της Καραϊβικής,
λιμοκτονούν οι άνθρωποι πολεμώντας,
έχοντας προτίμηση στη φρίκη
από την προδοτική ευζωία.
Ω, ναι! για την Καρταχένα
η αυταπάρνηση είναι μεγάλη,
και τα λείψανα του θανάτου
περιφρονούν την ανδρεία.
V V
De Boyacá en los campos,
el genio de la gloria,
con cada espiga un héroe
invicto coronó.
Soldados sin coraza
ganaron la victoria;
su varonil aliento
de escudo les sirvió.
Από την Μπογιακά στα πεδία της μάχης,
το πνεύμα της δόξας,
για κάθε στάχυ που ένας ήρωας
στεφανώθηκε χωρίς ήττα.
Στρατιώτες δίχως πανοπλία
κέρδισαν τη νίκη
η γενναία τους αναπνοή
ήταν η ασπίδα τους.
VI VI
Bolívar cruza el Ande
que riegan dos océanos,
espadas cual centellas
fulguran en Junín.
Centauros indomables
descienden a los llanos,
y empieza a presentirse,
de la epopeya el fin.
Ο Μπολίβαρ διασχίζει τις Άνδεις
όπου δύο ωκεανοί λούζονται,
τα ξίφη σαν σπίθες
γυαλίζουν στη Χουνίν.
Ανήμεροι κένταυροι
κατεβαίνουν προς τις πεδιάδες,
και ένα προαίσθημα γίνεται αισθητό,
ότι το τέλος θα είναι ηρωικό.
VII VII
La tropa victoriosa
en Ayacucho truena,
que en cada triunfo crece
su formidable son.
En su expansivo empuje
la libertad se estrena,
del cielo americano
formando un pabellón.
Η νικητήρια στρατιά
επιτίθεται με βιαιότητα στο Αγιακούτσο,
που δε κάθε θρίαμβο βγάζει
τον τρομακτικό του ήχο.
Στην επεκτατική της ώθηση
Η Ελευθερία φοριέται για πρώτη φορά,
από τον αμερικανικό ουρανό
γεννιέται ένα υπόστεγο.
VIII VIII
La virgen sus cabellos
arranca en agonía
y de su amor viuda
los cuelga del ciprés.
Lamenta su esperanza
que cubre loza fría,
pero glorioso orgullo
circunda su alba tez.
Η Παρθένα τα μαλλιά της
τραβά με αγωνία
και από την αγάπη της γι' αυτούς που έχασε
τα κρεμά σε ένα κυπαρίσσι.
Λυπάται για την ελπίδα της
που είναι σκεπασμένη από μία ψυχρή επιτύμβια στήλη,
όμως η δοξασμένη υπερηφάνια
καθαγιάζει το αγνό της δέρμα.
IX IX
La patria así se forma,
termópilas brotando;
constelación de cíclopes
su noche iluminó.
La flor estremecida
mortal el viento hallando,
debajo los laureles
seguridad buscó.
Έτσι φτιάχτηκε η μητέρα πατρίδα,
Οι Θερμοπύλες ξεπροβάλλουν
o αστερισμός του Κύκλωπα
φώτισε τη νύχτα της.
Το τρεμάμενο άνθος
συναντώντας τον άνεμο του θανάτου,
κάτω από τις δάφνες
αναζήτησε τη σιγουριά.
X X
Mas no es completa gloria
vencer en la batalla,
que el brazo que combate
lo anima la verdad.
La independencia sola
el gran clamor no acalla;
si el sol alumbra a todos,
justicia es libertad.
Όμως δεν είναι όλη η δόξα
να κερδίσεις στη μάχη,
γιατί το χέρι που πολεμά
παίρνει κουράγιο από την αλήθεια.
Μόνη της η ανεξαρτησία
Οι μεγάλες ζητωκραυγές δεν κοπάζουν
Αν ο ήλιος φωτίζει τους πάντες,
η δικαιοσύνη είναι ελευθερία.
XI XI
Del hombre los derechos
Nariño predicando,
el alma de la lucha
profético enseñó.
Ricaurte en San Mateo,
en átomos volando,
"Deber antes que vida,"
con llamas escribió.
Από τους ανθρώπους τα δικαιώματα
κηρύσσει ο Ναρίνιο,
που η ψυχή του αγώνα
δίδαξε προφητικά.
Ο Ρικάουρτε στο Σαν Ματέο,
από άτομο σε άτομο μεταφέροντας το,
"Πρώτα το καθήκον και μετά η ζωή,"
το έγραψε με φλόγες.
επ ομου αρμ,παραποδας,ημιανας κολομβιανοι μαχητες.
είναι ωραίο κομμάτι έχε υπόψη σου.
