Πω πω ρε 'σεις με συγκινείτε, μου φέρνετε στο μυαλό εικόνες απ' τα φοιτητικά μου χρόνια... Σαν γνήσιος φίλος του περιθωρίου και της καλτίλας βόλταρα πολύ συχνά εκεί, δεν είχαμε και το internet τότε τα πρώτα χρόνια και σαν φοιτητές έπρεπε κάπως να σκοτώσουμε το χρόνο μας
Μου είχαν κάνει τρομερή εντύπωση αυτά τα κωλόμπαρα που λέτε και θυμάμαι και τους κράχτες... Οι πιο κλασσικοί ήταν μια ολόκληρη οικογένεια (περισσότερο η μάνα έβγαινε) που την έστηναν τα βράδια στη γωνία της Αγίου Κωνσταντίνου με τη Σωκράτους, εκεί που τότε υπήρχε υποκατάστημα της ALPHA BANK αν θυμάστε... Εγώ τότε όποτε ήμουν στα πέριξ μέρη και ξέμενα από λεφτά πήγαινα από εκεί να σηκώσω (η άγνοια κινδύνου που είχα 18 χρονών να πηγαίνω να σηκώσω λεφτά από τράπεζα στη Σωκράτους νυχτιάτικα είναι μια άλλη ιστορία) και με έπιαναν συχνά και μου έλεγαν "πάμε να σου δείξουμε κάτι ωραία κοριτσάκια, θα σ' αρέσυν πολύ, πάμε δε θα το μετανιώσεις" κι ευτυχώς εμένα κάτι μου βρώμαγε και το απέφευγα, δεν είχαμε τότε το site να μπούμε να διαβάσουμε να ξέρουμε τί παίζει... Μια άλλη φορά θυμάμαι έξω από το "ΣΤΑΡ" στην Αγίου Κωνσταντίνου ένα ναυάγιο κράχτης πάλι προσπαθούσε να με ψήσει, μου έκανε το "φίλο", σε κάποια φάση θυμάμαι μου είχε πει ότι κατάγεται από τη Φλώρινα, κάτι τέτοιο και γυρνάω και του κάνω με την αυθάδεια τότε της νιότης μου "καλά ρε καημένε, κατέβηκες απ' τη Φλώρινα στην Αθήνα για να αναζητήσεις την τύχη σου και δεν είχες τίποτα καλύτερο να κάνεις απ' το να γίνεις κράχτης σε κωλόμπαρο;" και ζορίστηκε θυμάμαι αλλά έκανε το μαλάκα μήπως με "έψηνε" τελικά... Εν τέλει του έριξα άκυρο κι εξαφανίστηκε θυμάμαι χωρίς να πει ούτε γεια. Χρυσές εποχές!