Παρασκευή βράδυ χτες και τί καλύτερο από μια βόλτα στην Τρούμπα αφού τα μαγαζιά της Αθήνας είναι σχεδόν όλα σε ημίνεκρη κατάσταση. Η αλήθεια είναι οτι κι εκεί δεν κυκλοφορούσε πάρα πολλής κόσμος αλλά τα ντουπ ντουπ απ' τα λογής λογής ξενυχτάδικα σου φτιάχνουν την ψυχολογία και σου θυμίζουν οτι βγήκες για διασκέδαση και όχι για μνημόσυνο.
Πρώτη στάση Λευκές Νύχτες για να κόψω κίνηση και να περάσει λίγο η ώρα. Τα έχουμε ξαναπεί για αυτό το μαγαζί, ωραίος χώρος, καθαρά ποτά αλλά τίποτα που να ενδιαφέρει το παρόν νήμα. Αφού ήπια δυο ποτάκια την έκανα, άλλωστε για άλλο λόγο είχα κατέβει.
Λίγα λεπτά αργότερα περνούσα την αμαρτωλή πόρτα του Σκορπιού. Παρούσες εκτός από την αφεντικίνα άλλες πέντε γυναίκες: μια μελαμψή κατσαρομάλλα που απο οτι είπε είναι καινούργια, η γνωστή Δώρα, μια γκράνι σαν την μαύρη συμφορά, η κοντή δομινικάνα με τις βυζάρες με την οποία και κάθησα τελικά, κι ένα άλλο κοντοπούτανο που την είχε περιλάβει μύστης στην καβάντζα πίσω και κυριολεκτικά την σούβλισε.
Γενικά λίγος κόσμος κι εδώ, αλλά η πελατεία του Σκορπιού συνήθως είναι συνειδητοποιημένοι σκληροί χύστες και όχι φλωράκια και αγαπούληδες. Και πίσω αλλά και επάνω που ανέβηκα έπεφτε πόνος και τα κορίτσια την ίδρωναν την φανέλα.
Αποκορύφωμα όταν κάποια στιγμή έσκασε μύτη ένας νάνος και πάλευε κανα τρίλεπτο να ανέβει στο σκαμπό ο φουκαράς. Γι' αυτές τις καλτίλες ζώ και αναπνέω αδέρφια