Καββαδίας, ο μεγάλος ποιητής του περιθωρίου ...αλλά και των ιερόδουλων

[alani30]

Και των ναυτικων για να μην ξεχνιομαστε ε?

 

[sinnerman]

Δε ξέρω αν θα ήταν καλύτερα, δεν είναι μόνο γελοίος σαν παρουσία αλλά και σαν μουσικός, τουλάχιστον όπως μου φαίνεται εμένα.
Κουραμπιέ χαχαχαχαχαχ, καλό, κοίτα, σαν λέξεις πράγματι δε μπορώ να εξηγήσω γιατί το νομίζω, οπότε εδώ έχεις δίκιο, δε μπορώ να δικαιολογήσω αυτό που είπα, therefore, είπα μαλακία.

Όμως, και αυτό είναι η προσωπική μου άποψη δηλαδή μπορεί να μην ισχύει, αν διαβάσεις και τους δυο, και δε μιλάω μόνο για τα μελοποιημένα ποιήματα φυσικά, θα δεις πως και οι δυο μοιράζονται έναν κοινό φόβο θανάτου, και πίσω από τις λέξεις, παρ' όλο που ο Λειβαδίτης ήταν αντιστασιακός και αριστερόφερνε (kill the communists γαμώ ), μια ματαιότητα και έναν μηδενισμό, την οποία είχε και ο Καββαδίας.

Τώρα OK, ξαναλέω, αυτά είναι καθαρά δικές μου απόψεις, είναι αυτά που αισθάνομαι, μπορεί να είναι και μαλακίες, και δεν έχω σπουδάσει τίποτα σχετικό με λογοτεχνία, είναι όπως μου φαίνονται εμένα τα πράγματα. Αν θες, θα κάνω κάποιες αναφορές.

Τυπε αστο, δε το πιανεις το θεμα με τον καβαδια.
Πρεπει να εχεις σχεση με θαλασα,να εισαι απο ναυτικη οικογενεια,απο νησι,και να εχεις ακουσει απειρες ιστοριες απο μπαρκα ναυτικων.
Και τωρα σαλτα και γαμησου επ ευκαιριας,μια και το εφερε η κουβεντα

 

[mrbill]

Τυπε αστο, δε το πιανεις το θεμα με τον καβαδια.
Πρεπει να εχεις σχεση με θαλασα,να εισαι απο ναυτικη οικογενεια,απο νησι,και να εχεις ακουσει απειρες ιστοριες απο μπαρκα ναυτικων.
Και τωρα σαλτα και γαμησου επ ευκαιριας,μια και το εφερε η κουβεντα

Ίσως να μη τον πιάνω, ίσως εσύ να τον πιάνεις καλύτερα. Αν και νομίζω πως στην τέχνη, δεν υπάρχει αυτό που λες, το ο,τι κάποιος καταλαβαίνει καλύτερα από τον άλλον, η τέχνη είναι καθαρά προσωπικό ζήτημα.

Όμως το να λες πως για να πιάσω Καββαδία πρέπει να είμαι από νησί και τα λοιπά είναι δική σου άποψη και δε ξέρω αν έχεις δίκιο. Για να καταλάβεις έναν ποιητή δεν είναι απαραίτητο να πιάσεις το background πάνω στο οποίο εκφράζεται, αλλά να συνδέεσαι αόριστα με τις αιτίες που γράφει αυτά που γράφει.

Ξαναλέω πως μπορεί να μην ισχύουν αυτά που νομίζω, απλά τα νομίζω.

Τώρα για το άλλο, δε χρειάζεται να συνεχίσουμε να βριζόμαστε, πάμε να κάνουμε κουβέντα, και είναι δικό μου λάθος που ξεκίνησα. Sorry λοιπόν.

 

[sinnerman]

Ίσως να μη τον πιάνω, ίσως εσύ να τον πιάνεις καλύτερα. Αν και νομίζω πως στην τέχνη, δεν υπάρχει αυτό που λες, το ο,τι κάποιος καταλαβαίνει καλύτερα από τον άλλον, η τέχνη είναι καθαρά προσωπικό ζήτημα.

Όμως το να λες πως για να πιάσω Καββαδία πρέπει να είμαι από νησί και τα λοιπά είναι δική σου άποψη και δε ξέρω αν έχεις δίκιο. Για να καταλάβεις έναν ποιητή δεν είναι απαραίτητο να πιάσεις το background πάνω στο οποίο εκφράζεται, αλλά να συνδέεσαι αόριστα με τις αιτίες που γράφει αυτά που γράφει.

Ξαναλέω πως μπορεί να μην ισχύουν αυτά που νομίζω, απλά τα νομίζω.

Τώρα για το άλλο, δε χρειάζεται να συνεχίσουμε να βριζόμαστε, πάμε να κάνουμε κουβέντα, και είναι δικό μου λάθος που ξεκίνησα. Sorry λοιπόν.

Βαριεμαι να σου απαντησω τωρα,μπορει αυριο αν εχω ορεξη.

 

[Cjgrove9]

Ένα μελοποιημένο ποίημα του Καββαδία σε εκτέλεση του Θάνου Μικρούτσικου :

 

[mrbill]

Βαριεμαι να σου απαντησω τωρα,μπορει αυριο αν εχω ορεξη.

Δεν υπάρχει θέμα για να μου απαντήσεις σε κάτι.

Είναι απόψεις αυτά, δε θα μου αποδείξεις κάτι, ούτε και εγώ σε εσένα, απλά τώρα παραθέτουμε τις απόψεις μας.

Εγώ παραμένω στην άποψη μου πως για να καταλάβεις κάποια μορφή τέχνης δε χρειάζεται να έχεις υπ' όψιν σου το background που χρησιμοποιεί ο ποιητής για να εκφραστεί. Εσύ όχι.

That's all.

 

[aigeas]

 

[Teleftaios]

εγω λεω πως για να καταλαβουμε τις πουτανες θα πεθανουμε πρωτα.

 

[papaspiros]

Ο Νίκος Καββαδίας, ο αγαπημένος ποιητής των μακρινών ωκεανών, γεννήθηκε το 1910 από έλληνες γονείς στην Ματζουρία. Ο πατέρας του ήταν έμπορος, προμηθευτής του τσαρικού στρατού. Με την έναρξη του πρώτου παγκόσμιου πολέμου η οικογένεια του επιστρέφει στον τόπο καταγωγής της, την Κεφαλονιά και αμέσως μετά στον Πειραιά. Ο μικρός Νίκος ήδη από το σχολείο δείχνει το ταλέντο του και τη στιχουργική του δεινότητα εκδίδοντας ένα σχολικό περιοδικό τον “Σχολικό Σάτυρο”. Τελειώνοντας το γυμνάσιο δουλεύει υπάλληλος σε ένα ναυτικό γραφείο στο Πειραιά. Όμως το υπαλληλίκι δεν του ταιριάζει και μπαρκάρει ναύτης σε φορτηγό, για να ζήσει αυτά που ονειρεύονταν ανάμεσα στα λογιστικά βιβλία του ναυτικού γραφείου, όπως το περιγράφει έξοχα στο ποιήμα του “Ιδανικός και ανάξιος εραστής...”. Για να καλυτερεύσει τις συνθήκες εργασίας στα καράβια που δουλεύει αποφασίζει να γίνει μαρκόνης. Το 1939 παίρνει το δίπλωμα του ασυρματιστή αλλά τον προλαβαίνει ο πόλεμος και επιστρατεύεται στο αλβανικό μέτωπο. Από εκείνη την εποχή δημοσιεύτηκε το 1987 μετά τον θάνατό του ένα υπέροχο μικρό πεζό, “Στο άλογό μου”. Με το τέλος του πολέμου μπαρκάρει σαν ασυρματιστής και ταξιδεύει συνεχώς για 30 χρόνια, όταν προβλήματα υγείας τον αναγκάζουν να σταματήσει τα ταξίδια. Μόλις μετά από τρεις μήνες στη στεριά, πεθαίνει το 1975, από εγκεφαλικό.


Ο Καββαδίας αρχίζει να δημοσιεύει ποιήματα του από πολύ νωρίς σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά αλλά την επίσημη είσοδο του στα ελληνικά γράμματα την κάνει το 1933 με την ποιητική του συλλογή “Μαραμπού” που μουδιάζει τους λογοτεχνικούς κύκλους. Μόνο ο Φώτος Πολίτης και ο Κώστας Βάρναλης μιλάνε με ενθουσιασμό για το νέο ποιητή. Η βιωματική ποίηση του με την ιδιωματική γλώσσα των ναυτικών, η άψογη δημοτική με τον ομοιοκατάληκτο στίχο και η δυσκολία κατάταξης του σε μια από τις σχολές της ελληνικής ποίησης τον αφήνουν απέξω από όλες τις ανθολογίες να τραβάει τον μοναχικό του δημιουργικό δρόμο μέχρι το θάνατο του.

Εκτός από τις τρεις ποιητικές του συλλογές δημοσίευσε και την “Βάρδια” το 1954, που πάλι προκάλεσε αίσθηση και προβλήματα κατάταξης, μιας που φιλόλογοι δεν έχουν αποφασίσει ακόμα αν είναι μυθιστόρημα, αυτοβιογραφικό αφήγημα, φανταστική νουβέλα η δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Η δημοτικότητα του Καββαδία και του έργου του εκτοξεύτηκε στα ύψη την δεκαετία του 80 με τις πρώτες μελοποιήσεις των ποιημάτων του απο διάφορους συνθέτες αλλά και με τον "Σταυρό του Νότου" του Θάνου Μικρούτσικου. Ακολούθησαν "Οι γραμμές των Οριζόντων" από τον ίδιο συνθέτη και μέχρι σήμερα είναι από τους πιο αγαπημένους έλληνες ποιητές. Το 1987 και με το άστρο του Καββαδία στο ζενίθ, εκδόθηκαν τρία μικρά πεζά του, που απλά μας επιβεβαίωσαν τη μαστοριά του σε ότι κι αν έγραφε. Δεν γνωρίζω αν ο Καββαδίας κρατούσε αρχείο της αλληλογραφίας του, αλλά είναι κάτι που θα ήθελα να δω δημοσιευμένο καθώς πιστεύω ότι τα γράμματα του θα έχουν την ίδια δύναμη και με τα άλλα γραπτά του.

ΕΡΓΑ ΤΟΥ

ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ

Μαραμπού (1933)
Πούσι (1947)
Τραβέρσο (1975)

ΠΕΖΑ

Βάρδια (1954)

Λι (1987)
Του πολέμου (1987)
Στο άλογό μου (1987)

www.booksinfo.gr/bookwriters/writers/nikoskavadias/index.html]http://www.booksinfo.gr/bookwriters/writers/nikoskavadias/index.html[/url]

 

 

χιλια μπραβο γ το ανοιγμα του θεματος!

 

[Ryu]

Στην Αργεντινή ο Καββαδίας γνώρισε μια Ελληνίδα που την είχαν "σκλαβώσει" σε οίκο ανοχής.
Μαζί με πέντε ναύτες την απήγαγε και πλήρωσε τα εισητήριά της για να επιστρέψει στην Ελλάδα.
Μετά από λίγα χρόνια η κοπέλα συνάντησε τον Καββαδία σε μια δεξίωση του Καραγάτση. Προσποίηθηκε ότι δεν τον γνωρίζει και άρχισε να τον συκοφαντεί. Ο Καββαδίας δεν αποκάλυψε ποτέ την ταυτότητά της.

 

[easyrider77]

Ευγε farkeli. 
Αυτοι πρεπει να προβαλονται σε πρωτο πλανο οχι τα λαμογια οι συνθετες που οικοιοποιουνται συνολικα το εργο.


Για οσους δεν το εχουν (δεν πρεπει να ειναι και πολλοι πλεον) στο txt ειναι η πρωτη εκτελεση του σταυρου του νοτου με τον κουτρα.

 

[kotsos81]

Ωραιο θεμα. Εγω σαν συναδελφος του Καββαδια για πανω απο δεκα χρονια (οχι μαρκονης, αλλα ναυτικος) σας λεω οτι και ραδα υπαρχει, και τα καραβια τα φορτηγα καθονται καιρο στα λιμανια. Σπανιοτερα απο παλια, αλλα καθονται. Τα γκαζαδικα, κοντεινερ, ψυγεια και αλλα δεν καθονται πολυ, εκτος αν χρειαστει επισκευη. Και οι γυναικες ακομα ετσι ειναι. Και στην Καραιβικη, και στην Λατινα και στην Ασια.
Οσο για τις μελωποιησεις.... παλι καλα που τραγουδαει ο Κουτρας και η Σαρρη!!
(παρεπιπτωντος, αυτες τις μερες ο Κουτρας τραγουδαει στο Κυτταρο. Συναυλια και μετα τσαρκα οποιος θελει!!!)

 

[Διαγραμμένο μέλος 4828]

Θυμάται κανένας από τους παλαίουρες (σε ηλικία) την σειρά
ΠΟΡΕΙΑ 0-90 που έδειχνε η ΥΕΝΕΔ κάπου στα μέσα της δεκαετίας
του '70 ;  Εκεί πρωτοακούστηκαν τα μελοποιημένα ποιήματα
του Κόλλια (όπως τον αποκαλούσαν οι γνωστοί του) και τολμώ
να πώ ότι αρκετός κόσμος αγάπησε τον ποιητή των θαλασσινών
μέσα από εκείνη την σειρά.

Ατυχώς και εδώ το ελληνικό δημόσιο θριάμβευσε για μια ακόμη
φορά, έσβησαν τις ταινίες video με την σειρά για να γράψουν
αγώνες ποδοσφαίρου   

Αυτά τα ολίγα για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν
οι νεότεροι.

 

[farkeli]

Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει...

ΓΥΙΕ ΜΟΥ ΠΟΥ ΠΑΣ?

ΜΑΝΝΑ,

ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ !!!

 

[zotrax]

Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 1910 στο Νίκολσκι Ουσουρίσκι, μια επαρχιακή πόλη της περιοχής του Χαρμπίν στη Μαντζουρία, από γονείς Κεφαλλονίτες, το Χαρίλαο Καββαδία και τη Δωροθέα Αγγελάτου της γνωστής οικογένειας εφοπλιστών της Κεφαλλονιάς. Σ’ αυτή τη μικρή Ρωσική πόλη, γεννιούνται και άλλα δυο παιδιά: η Τζένια (Ευγενία) κι ο Μήκιας (Δημήτρης). Ο πατέρας Χαρίλαος Καββαδίας διατηρούσε γραφείο γενικού εμπορίου διακινώντας μεγάλες ποσότητες εμπορευμάτων με κύριο πελάτη τον τσαρικό στρατό.

Το 1914, με την έκρηξη του Πολέμου, η οικογένεια έρχεται στην Ελλάδα κι εγκαθίσταται στο Αργοστόλι, ενώ ο πατέρας επιστρέφει στις επιχειρήσεις του στη Ρωσία, όπου καταστρέφεται οικονομικά. Το 1917, κατά τη διάρκεια της Οκτωβριανής Επανάστασης, φυλακίζεται. Γυρίζει και πάλι στην Ελλάδα το 1921, τσακισμένος και ανίκανος να προσαρμοσθεί στην ελληνική πραγματικότητα.

Μετά το Αργοστόλι, η οικογένεια εγκαθίσταται στον Πειραιά. Ο Καββαδίας πηγαίνει στο Δημοτικό κι είναι συμμαθητής με το Γιάννη Τσαρούχη. Διαβάζει Ιούλιο Βερν και διάφορα βιβλία περιπέτειας. Στο Γυμνάσιο γνωρίζεται με το συγγραφέα και ιατρό του Πολεμικού Ναυτικού Παύλο Νιρβάνα. Δεκαοκτώ ετών, αρχίζει να δημοσιεύει ποιήματα στο περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας με το ψευδώνυμο Πέτρος Βαλχάλας.

Τελειώνοντας το Γυμνάσιο, δίνει εξετάσεις στην Ιατρική Σχολή. Όμως την ίδια περίοδο πεθαίνει ο πατέρας του και αναγκάζεται να εργαστεί σε ναυτικό γραφείο. Συνεχίζει όμως να συνεργάζεται με διάφορα φιλολογικά περιοδικά. Το Νοέμβριο του 1928, ο Καββαδίας βγάζει το πρώτο του ναυτικό φυλλάδιο ως "ναυτόπαις" και μπαρκάρει τον επόμενο χρόνο στο φορτηγό "Άγιος Νικόλαος".

Το 1934, η οικογένεια μετακομίζει από τον Πειραιά στην Αθήνα. Το σπίτι της γίνεται τόπος συγκέντρωσης λογοτεχνών, ζωγράφων και ποιητών. Ο Καββαδίας την εποχή εκείνη περιγράφεται ως ένας λιγομίλητος απλός άνθρωπος, ατημέλητος, χαριτωμένος, εγκάρδιος, με ανεξάντλητο χιούμορ, αγαπητός στους πάντες. Το 1938 στρατεύεται και υπηρετεί στην Ξάνθη με την ειδικότητα του ημιονηγού, ενώ το 1939 παίρνει το δίπλωμα του ραδιοτηλεγραφητή κατωτέρας τάξεως. Στον πόλεμο του ’40 φεύγει για την Αλβανία, όπου υπηρετεί αρχικά ως ημιονηγός τραυματιοφορέας και αργότερα λόγω της ειδικότητάς που είχε ως ασυρματιστής χρησιμοποιείται στο σταθμό υποκλοπής της ΙΙΙ Μεραρχίας.

Με τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου, ο ποιητής μπαρκάρει και πάλι αφού έχει εξασφαλίσει την άδεια της ασφάλειας, που τον θεωρεί "κομμουνιστή άνευ δράσεως" και του χορηγεί ειδικά διαβατήρια περιορισμένης χρονικής ισχύος. Έπειτα, από το 1954 μέχρι και το 1974, ταξιδεύει διαρκώς με πολύ μικρά διαλείμματα. Μέσα στη χρονική αυτή περίοδο, τα πιο σημαντικά γεγονότα στη ζωή του ποιητή αφορούν το θάνατο του πιο μικρού του αδερφού, Αργύρη, το 1957, την κυκλοφορία της «Βάρδιας» στα γαλλικά το 1959, την επανέκδοση του «Μαραμπού» και του «Πούσι» το 1961 από τις εκδόσεις Γαλαξίας, το θάνατο της μητέρας του το 1965 και τη γέννηση του Φίλιππου το 1966, γιου της ανιψιάς του Έλγκας.

Το 1975, στην Αθήνα, στην κλινική «Άγιοι Απόστολοι», αφήνει την τελευταία του πνοή ύστερα από εγκεφαλικό επεισόδιο.

 

" Καββαδίας, ο μεγάλος ποιητής του περιθωρίου...αλλά και των ιερόδουλων" δηλαδή οι ιερόδουλες δεν ανήκουν στο περιθώριο;

 

[farkeli]

...όχι πάντα 

 

[seducer]

Στην Αργεντινή ο Καββαδίας γνώρισε μια Ελληνίδα που την είχαν "σκλαβώσει" σε οίκο ανοχής.
Μαζί με πέντε ναύτες την απήγαγε και πλήρωσε τα εισητήριά της για να επιστρέψει στην Ελλάδα.
Μετά από λίγα χρόνια η κοπέλα συνάντησε τον Καββαδία σε μια δεξίωση του Καραγάτση. Προσποίηθηκε ότι δεν τον γνωρίζει και άρχισε να τον συκοφαντεί. Ο Καββαδίας δεν αποκάλυψε ποτέ την ταυτότητά της.

Είναι αυτό που λέει: "Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος"!