Εγώ πάντως πιστεύω, ότι πέραν της κλάψας...μπορεί ο καθένας να κάνει πολλά πράγματα, πάρα πολλά. Αρκεί να πει, ότι θα αποβάλει το κόμπλεξ του τι θα πει ο γείτονας.
Δλδ...
Ξεκινώντας από τα μικρά:
Πλένει ο γείτονας το αμάξι στον δρόμο? Κράξιμο (μην σας αναλύσω τι επιπτώσεις έχει το πλύσιμο στον δρόμο)
Ποτίζει το καλοκαίρι με ντάλλα ήλιο? Κράξιμο.
Περνάνε με το αυτοκίνητο και πετάνε τα σκουπίδια μπασκετικά προς τον κάδο (και δεν πετυχαίνουν στόχο εννοείται), μαζέψτε τα, ακολουθήστε τον και πετάξτε τα στον κήπο του.
Πετάνε σκουπίδια στον δρόμο? Μάζεμα και πέταμα πίσω στο αμάξι τους.
Τσιγάρα στο δρόμο? Αναμένο πίσω πέταμα μέσα στο αμάξι.
Πέταμα σκουπίδια κάτω στο πεζόδρομο (περιτύλιγμα τσιγάρων κλπ). Κράξιμο!
Το γαμάει η διαχείριση της πολυκατοικίας στον φωτισμό? Κράξιμο!
Γεμίζει ο Δήμος χωρίς λόγο φώτα το σύμπαν? Κράξιμο!
Γεμίζει ο Δήμος τον τόπο γρασίδι και ποτίζει σαν να μην υπάρχει αύριο καλοκαιριάτικα? Κράξιμο! Τι είναι η Ελλάδα, βρεττανικό γήπεδο του golf?
Και άλλα πολλά....
Και πηγάινοντας στα μεγάλα:
Εθελοντές για πυρκαγιές, για καθάρισμα παραλίας, για δεντροφυτεύσεις.
Κατεβείτε και σκουπίστε/περιποιηθείτε το πεζοδρόμιο που σας αναλογεί.
Κάντε έστω ένα βασικό διαχωρισμό σκουπιδιών, κυρίως μπαταρίες.
Όπου μπορείτε χρησιμοποιείτε ανακυκλωμένο χαρτί, και εάν δεν βρίσκετε, δημιουργείστε ντάννες με scrap paper για να γράφετε από πίσω όταν απλά κάνετε σημειώσεις ή δεν γράφετε κάτι σημαντικό.
Πιέστε τα πλαστικά μπουκάλια για να μηδενίσετε τον όγκο που πιάνουν στα σκουπίδια, βγάλτε σκουπίδια μόνο όταν γεμίσετε πλήρως την σακούλα.
Καταργήστε τις πλαστικές σακούλες όταν πηγαινετε supermarket, πάρτε πάνινες, πετάξτε συσκευασίες απο προϊόντα (π.χ. κουτί οδοντόπαστας δεν χρειάζεται...) όταν είστε ήδη σε supermarket όπου έχει ήδη ανάλογους κάδους.
Είναι χιλιάδες μικρά και μεγάλα πραγματάκια που μπορεί να κάνει κανείς για το καλό μας,...τα οποία δεν τα κάνει ο μέσος Έλληνας. Δείξτε και πείστε τους τριγύρω σας και κάτι είναι και αυτό για αρχή.
Πιστέψτε με, όλα αυτά και ακόμη πολλά παραπάνω, τα κάνω από πιτσιρικάς και μου φαίνονται αυτονόητα. Είχα απλά την τύχη να πηγαίνω σε ξένο σχολείο εδώ στην Ελλάδα και έτσι μας έμαθαν. Παλαιότερα, οι γονείς μου τα θεωρούσαν υπερβολές, πλέον έχουν γίνει και γιαυτούς καθημερινότητα.
