Διαβάστε και ένα απλοποιημένο ωραίο άρθρο...
Αγιάννη έχει καμμιά σχέση η χρήση του νικ με τους Αθλιους του Ουγκώ, ή μας κάνεις πλάκα για την κατάσταση της χώρας;
Το Δημόσιο Χρέος.
Αν θέλετε να δείτε αν μια κυβέρνηση τα πάει καλά δείτε το Δημόσιο Χρέος της χώρας.
Αν ο δανεισμός αυξάνετε συνεχώς, τότε αυτό σημαίνει ότι αυτοί που σας κυβερνούν, είναι άχρηστοι και ανίκανοι. Είναι κακοί στη διαχείριση χρήματος.
Η έννοια του χρέους είναι γνωστή σε όλους μας. Στην καθημερινή ζωή μας. Οι περισσότεροι δανείζουμε και δανειζόμαστε διάφορα ποσά.
Τη σημερινή εποχή το να δανείζεσαι, έχει γίνει σχεδόν κανόνας. Παλιά κανόνας ήταν να αποταμιεύεις. Βέβαια δε σου δάνειζαν και εύκολα.
Όλα αυτά όμως εχουν αλλάξει.
Για να μπορέσει κάποιος που δανείζετε όπως ξέρετε και από την προσωπική σας ζωή, να μην αντιμετωπίσει δυσκολίες, δε πρεπει να ξεπεράσει ποτέ το πόσο που δανείζετε, το εισόδημα του. Αν συμβεί αυτό είναι καταδικασμένος.
Έτσι και μια χώρα, όπως η Ελλαδα δε μπορεί να χρωστάει το εισόδημα της. ΑΕΠ. Εθνικό Ακαθάριστο Εισόδημα. Αυτή τη στιγμή η Ελλαδα δανείζετε 3.000.000.000 (δισεκατομμύρια) ευρω το μήνα. Φέτος ο δανεισμός θα φτάσει στα 38.000.000.000 (δισεκατομμύρια) ευρω. Τουλάχιστον.
Το δημόσιο χρέος στα τέλη Μαρτίου του 2007 ήταν στα 250.000.000.000 (δισεκατομμύρια) ευρω.
Το ελληνικό κράτος έχει έσοδα, θα εισπράξει περίπου 53.000.000.000 (δισεκατομμύρια) ευρω.
Θα δανειστή όπως είπα 38.000.000.000 (δισεκατομμύρια) ευρω για το 2007.
Εάν συνεχίσει να ανεβαίνει το δημόσιο χρέος, τότε η χώρα είναι καταδικασμένη.
Όπως όλοι ξέρουμε, χρέος σημαίνει και τόκοι. Η Ελλαδα σήμερα πληρώνει πολλούς τόκους. Χρήματα που θα μπορούσαν να πάνε σε άλλους τομείς, ποιο παραγωγικούς.
Θεωρώ τον Αλογοσκουφη αποτυχημένο. Τον Χριστοδουλάκη αποτυχημένο. Τον Παπαντωνίου αποτυχημένο. Ο Παπαντωνιου δε, ήταν και μεγάλος ψεύτης. Ελεγε συνεχώς για την ισχυρή οικονομία, που αποδείχτηκε χάρτινη.
Όποιος κοιτάζει το Δημόσιο Χρέος, αναρωτιέται αμέσως από θα πληρωθούν οι παροχές που τάζουν οι κυβερνήσεις συνεχώς.
Όταν ένας πολιτικός έρχεται και σας λεει θα σας δώσω αυξήσεις, πρεπει αμέσως να τον ρωτήσετε, από πού θα βρεις τα λεφτα;
Για να μειωθεί το Δημόσιο Χρέος, όπως όλοι γνωρίζετε, τουλάχιστον όσοι έχετε χρέη, είναι μια δύσκολη και σοβαρή υπόθεση. Καταρχήν χρειάζεται άτομα δυνατά και πανέξυπνα. Ο Αλογοσκουφης δεν ανήκει σε αυτούς. Ούτε οι προηγούμενοι.
Χρειάζεται σύστημα και μέθοδο.
Αμέσως τίθεται το ερώτημα: πως κάνω οικονομία και πως αυξάνω τα έσοδα μου;
Ένας σοβαρός υπουργός οικονομικών βρίσκει πάντα λύσεις. Χωρίς να θίξει τα ασθενέστερα στρώματα, ούτε να βάλει εμπόδια στις επενδύσεις.
Τα χρέη συνήθως δημιουργούνται από σπατάλες και κακές τοποθετήσεις.
Επίσης δημιουργούνται από την κακή ροή που έχει το χρήμα στο σύνολο της κοινωνίας.
Κακή ροή είναι η φοροδιαφυγή.
Κακή ροή είναι η εισφοροδιαφυγή.
Κακή ροή είναι καθετί παράνομο.
Κακή ροή είναι οι μεγάλοι έμμεσοι φόροι.
Κακή ροή είναι οι παράνομες χρεώσεις των τραπεζών.
Για να διορθωθεί η κακή ροή, παίρνουμε μέτρα. Σκληρά μέτρα, που τα θέτουμε υπόψη του λαού. Διαφθορά. Επίορκοι υπάλληλοι που πιάνονται να παρανομούν και όμως μένουν ατιμώρητοι. Με ευθύνη και των συνδικαλιστών.
Οι σοβαροί άνθρωποι μιλάνε με το λαό. Δίνουν κατευθύνσεις και σαφείς στόχους. Όχι παραμύθια.
Το έργο τους φαίνεται.
Το Δημόσιο Χρέος λοιπόν είναι ένας δείκτης που πρεπει να μάθετε να κοιτάτε. Είναι ένας ασφαλής δείκτης το πόσα χρωστάμε και το πόσα βγάζουμε.
Καλό είναι να έχετε έναν πίνακα με τις χρονολογίες από το 1974 μέχρι και το σήμερα, με το Δημόσιο χρέος κάθε χρονιάς. Θα βγάλετε πολύτιμα συμπεράσματα.
Για τα δάνεια, δανεισμός, υπάρχει ένας γενικός κανόνας που ισχύει 100%. Μη δανείζεσαι ποτέ χρήματα, αν δε ξέρεις τι θα τα κάνεις. Αν δε ξέρεις ακριβώς τι θα τα κάνεις.
Υπάρχει επίσης ένας δεύτερος κανόνας. Αν αποφασίσεις να δανειστείς, άρα ξέρεις ακριβώς τι θα τα κανείς τα χρήματα, να δανειστείς με την πρώτη όλο το ποσό που σου χρειάζεται για να φτιάξεις το έργο ή να πραγματοποιήσεις την αγορά και όχι σε τμήματα.
Ένας τέταρτος κανόνας είναι να μην δανείζεσαι ποτέ για καταναλωτικές υπηρεσίες ή αγαθά.
Αυτοί οι κανόνες εχουν καθολική ισχύει για όλες τις κλίμακες δανείων.
Αυτό που μετράει πάντα στα δάνεια, χρέη, είναι το σταθερό περιβάλλον. Όσο ποιο σταθερό τόσο καλύτερος ο έλεγχος. Αυτό το εχουν διαπιστώσει εδώ και καιρό όσοι είχαν δάνεια, χρέη, με κυμαινόμενο επιτόκιο.
Ελπίζω ο επόμενος υπουργός οικονομικών, να είναι σοβαρός ανθρωπος.
Η θεμελιώδης εξίσωση του Καπιταλισμού είναι Έσοδα = Έξοδα.
Θα μπορούσα να βάλω μεγαλύτερο ή ίσο, αλλά δε θα το κάνω. Η πρόκληση είναι η Ισότητα όταν μιλάμε για κρατικό σύνολο.
Κατά 4,1% αυξήθηκε το ΑΕΠ στην Ελλαδα το δεύτερο τρίμηνο του 2007 σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2006, πηγή Eurostat.
Θα έπρεπε τώρα να έχουμε και το δείκτη για το δανεισμό. Αν αυξήθηκε ή όχι σε σχέση με το ΑΕΠ και πόσο. Έτσι θα μπορούμε να κανουμε σύγκριση. Το ΑΕΠ θα είναι το σημείο αναφοράς. Έτσι δε θα μπερδεύετε κανένας. Απλά κατανοητά πράγματα. Γεμάτα όμως ουσία.
Η θεμελιώδης εξίσωση του Καπιταλισμού είναι Έσοδα = Έξοδα.
Τα Έσοδα προέρχονται από διάφορες πηγές. Παράδειγμα διόδια αυτοκινητοδρόμων.
Τα Έξοδα προέρχονται από διάφορες διαρροές ή επενδύσεις. Παράδειγμα η Γέφυρα Ρίου Αντιρρίου. Είναι ένα παραγωγικό έξοδο. Ένα έξοδο που το κάνεις, αλλά τα οφέλη που θα πάρεις όταν ολοκληρωθεί θα καλύψουν όλα τα έξοδα και θα έχεις και κέρδη. Κέρδη που μπορείς να τοποθετήσεις αλλού.
Ένα άλλο παραγωγικό έξοδο είναι το Μετρό και η επέκταση του. Τα οφέλη τεράστια.
Εδώ θέλω να επισημάνω ότι η δημιουργία ενός δικτύου σε σταθερές τροχιές όπως είναι το Μετρό, είναι κάτι αυτονόητο και όχι κάτι πρωτότυπο. Όπως θέλουν να το παρουσιάσουν οι εκάστοτε υπουργοί της πλάκας. Αυτές οι υποδομές είναι αυτονόητες. Α Υ ΤΟ Ν Ο Η ΤΕ Σ. Σε κάθε προηγμένη κοινωνία είναι αυτονόητες. Το έχω γράψει πολλές φορές εμείς δεν είμαστε ινδιάνοι.
Ένα άλλο παραγωγικό έξοδο, είναι το φτηνό Διαδυκτιο. Δίνεις τώρα, φτιάχνεις υποδομές, αλλά τα οφέλη τεραστία.
Οι Δημόσιοι υπάλληλοι παράγουν χρέος.
Oι δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα παράγουν χρέος που είναι ένα κομμάτι του συνολικού Δημοσίου χρέους.
Όταν ένας δημόσιος υπάλληλος θέλει και έναν έκτακτο ή συμβασιούχο, για να παράγει τη δουλειά που κανονικά θα έπρεπε να κάνει μόνος του, τότε είναι προφανές, πόσο αντιπαραγωγικός είναι.
Τι είναι όμως ένας δημόσιος υπάλληλος; Ένα «βύσμα».
Aυτή είναι η αλήθεια. Το 90% των δημοσίων υπαλλήλων, διορίστηκαν με πρώτο κριτήριο, την κομματική τους ταυτότητα. Την κομματική τους πίστη.
Αυτοί ή κάποιος από την οικογένεια, κόλλησαν αφίσες, φώναξαν σα χούλιγκαν στις κομματικές συγκεντρώσεις, πούλησαν παραμύθι για καλύτερο μέλλον όταν βγει το κόμμα τους. Εφάρμοσαν δηλαδή όλα τα κόλπα της εξαπάτησης, για να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι.
Ένας δημόσιος υπάλληλος είναι πάνω από όλα «βύσμα». Τουλάχιστον το 90%.
Ποια είναι η δουλειά ενός δημοσίου υπαλλήλου; Να κάθετε.
Στις οκτώ ώρες βέβαια που πρέπει να κάθετε, κάνει και ένα διάλλειμα για δουλειά. Άλλωστε είναι γνωστό στον ιδιωτικό τομέα, το σλόγκαν: να πάμε στο δημόσιο να αράξουμε. Υπάρχει μέτρο σύγκρισης.
Τον δημόσιο υπάλληλο βέβαια τον στηρίζουν και οι εγχώριοι κοτζαμπάσηδες ή αλλιώς οικονομική ελίτ. Γιατί;
Είναι απλό. Δημιουργεί γραφειοκρατία. Όταν υπάρχει γραφειοκρατία, δεν έρχεται ο διεθνής παίκτης να επενδύσει μόνος του. Δε μπορεί. Έτσι απευθύνετε στους ντόπιους επιχειρηματίες, που είναι στενά συνδεδεμένοι με την γραφειοκρατία, αφού την «λαδώνουν» και τη συντηρούν. Έτσι όλες οι μπιζνες, είτε το θέλουν είτε όχι, γίνονται συνεταιρικά.
Η Ελλάδα είναι η ποιο διεφθαρμένη χώρα στην ΕΕ.
Ένας τρόπος για να σπάσει αυτό το σύστημα, είναι η κατάργηση της μονιμότητας. Να ισχύει ότι και στον ιδιωτικό τομέα. Ελεύθερες απολύσεις.
Ελεύθερες προσλήψεις.
Δεν έχει πλέον νόημα, να υπάρχει η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων.
Είναι αποδεδειγμένο και στον ποιο αδαή, ότι προκαλούν περισσότερα προβλήματα από όσα λύνουν. Με τεράστιο κόστος.
Άλλωστε στις διάφορες δημοσκοπήσεις, οι νεοέλληνες τασοντε υπέρ της κατάργησης της μονιμότητας.
Δε χρειάζεται να πω, ότι ορισμένες θέσεις πρέπει να βγαίνουν σε πλειστηριασμό και όχι αυτοί που τις καταλαμβάνουν να πληρώνονται κιόλας. Όπως ελεγκτής εφοριακός, στις πολεοδομίες και αλλού. Εκεί οι άνθρωποι θησαυρίζουν από τις μίζες.
Ένας στους τρεις Έλληνες έδωσε το 2007 φακελάκι. Είναι τραγικό.
Αυτό είναι χρέος που προστίθεται μαζί με τα άλλα και δημιουργούν το δημόσιο χρέος.
Οι υπουργοί οικονομικών της Ελλάδας, ιδίως μετά το 1990, είναι όλοι ανίκανοι και επικίνδυνοι. Με τους Η/Υ είναι φανερό ότι μπορείς να κάνεις τη ζωή των ανθρώπων ποιο εύκολη, όταν ξέρεις να τους χρησιμοποιείς.
Εδώ συμβαίνει το αντίθετο! Όλο και ποιο πολύπλοκα. Όλο και μεγαλύτερη γραφειοκρατία. Τραγικό.
Ο Αλογοσκουφης, άλλος ένας ανίκανος στην μεγάλη λίστα. Το μόνο που ξέρει είναι να βάζει φόρους και μάλιστα έμμεσους.
Ο έμμεσος φόρος είναι η μεγαλύτερη αδικία, σε ένα φορολογικό σύστημα.
Ο αναλογικός φόρος είναι ο καλύτερος. Αναλογικά με βάση το ποσό. Στο εισόδημα, στην κλήση της τροχαίας και παντού. Το ίδιο ποσό προστίμου για κάποιον που έχει εισόδημα 10.000 ευρώ και για κάποιον που έχει 100.000 ευρώ; Όχι βέβαια. Αναλογικά.
Αν ρωτήσω τον Αλογοσκουφη πόσοι είναι οι φτωχοί στην Ελλάδα, δε ξέρει να μου απαντήσει!
Το δημόσιο χρέος και η μείωση του είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Χρειάζεται σοβαρούς ανθρώπους και δε τους βλέπω.
