Και μαζί και μόνος, πάλι νοιώθω μόνος.

[Christos Savvidis]

γενικα κι αοριστα, αφηρημενα και μπερδεμενα... με καθε σεβασμο προς το προσωπο σου, τα συγκεκριμενα ανωθεν λεχθεντα, ειναι στα ορια της "μπουρδολογιας το αναγνωσμα", κατ εμε σχεδον φλυαρεις αμιγκο

αν και πιθανον δεν το επιδιωκεις, με την αφηγηση σου αποδιδεις τελολογικες ερμηνειες για καταστασεις και πρακτικες στις οποιες δεν μπορουν να αποδοθούν μεταξυ τους αιτιακες σχεσεις...

δεν ξερω, μπορει και να μαι υπερβολικος στην κριση μου...ισως, ενεκεν λογοτεχνικης ποιητικης, να προσδίδεις αυτη τη σχεδον -επιτιδευμενη- μεταφυσικη διασταση στην αφήγησή σου, πραγμα που εγω σαν υλιστης δεν μπορω να αποδεχτω (ως αναλυτικη προσεγγιση) σε νοητικης, ψυχολογικης και συναισθηματικης φυσεως ζητηματα...  
ασε που η γραφη σου μου θυμιζει τη βερμπαλιστικη γραφη του μπουκαι...  


θα συμφωνησω, επισης, με τα ακολουθα ευστοχα και ουσιωδη σχολια του καπα φι  

Προφανως δεν εχεις τα βιωματα που θα σε βοηθουσαν να καταλαβεις το τι θελει να πει ο mind.

Σεβαστο, δικαιωμα σου αλλωστε το πως ζεις και το τι πιστευεις εχεις.

Δεν αρμοζει ομως να του λες με καθε σεβασμο οτι γραφει μπουρδολογιες, θεωρω οτι εισαι αντρας.

 

 

[kappa_fi]

γενικα κι αοριστα, αφηρημενα και μπερδεμενα... με καθε σεβασμο προς το προσωπο σου, τα συγκεκριμενα ανωθεν λεχθεντα, ειναι στα ορια της "μπουρδολογιας το αναγνωσμα", κατ εμε σχεδον φλυαρεις αμιγκο

αν και πιθανον δεν το επιδιωκεις, με την αφηγηση σου αποδιδεις τελολογικες ερμηνειες για καταστασεις και πρακτικες στις οποιες δεν μπορουν να αποδοθούν μεταξυ τους αιτιακες σχεσεις...

δεν ξερω, μπορει και να μαι υπερβολικος στην κριση μου...ισως, ενεκεν λογοτεχνικης ποιητικης, να προσδίδεις αυτη τη σχεδον -επιτιδευμενη- μεταφυσικη διασταση στην αφήγησή σου, πραγμα που εγω σαν υλιστης δεν μπορω να αποδεχτω (ως αναλυτικη προσεγγιση) σε νοητικης, ψυχολογικης και συναισθηματικης φυσεως ζητηματα... 
ασε που η γραφη σου μου θυμιζει τη βερμπαλιστικη γραφη του μπουκαι... 


θα συμφωνησω, επισης, με τα ακολουθα ευστοχα και ουσιωδη σχολια του καπα φι 

st@rdust μ' ευχαριστούν τόσο τα καλά σου λόγια όσο κι ο τρόπος που παρενέβης και αντιτέθηκες σ' όλο αυτό το φαινομενικό τίποτα που διαμείβεται μεταξύ του ενδοσκοπευτή και της νεότευκτης, απ' ό,τι φαίνεται, λέσχης του Blah.

 

[Mindreader]

st@rdust μ' ευχαριστούν τόσο τα καλά σου λόγια όσο κι ο τρόπος που παρενέβης και αντιτέθηκες σ' όλο αυτό το φαινομενικό τίποτα που διαμείβεται μεταξύ του ενδοσκοπευτή και της νεότευκτης, απ' ό,τι φαίνεται, λέσχης του Blah.

Φίλε τώρα που απεκάλυψες σε όλους το τίποτα και τη "λέσχη" του, κάνε μας τη χάρη και λύσε μας μια απορία.

Γιατί ασχολείσαι περεταίρω με το τίποτα, εν μέσω πολλών καμένων οπως σε προηγούμενο post σου επεσήμανες ??

 

[Διαγραμμένο μέλος 184505]

Φίλε τώρα που απεκάλυψες σε όλους το τίποτα και τη "λέσχη" του, κάνε μας τη χάρη και λύσε μας μια απορία.

Γιατί ασχολείσαι περεταίρω με το τίποτα, εν μέσω πολλών καμένων οπως σε προηγούμενο post σου επεσήμανες ??

Είναι πορδοφιλόσοφος. Γνωστή καμμένη περίπτωση.

 

[st@rdust]

@reader
η μονη ενσταση μου ειναι για τον χεγκελ... απο που προκυπτει; (διοτι ανεφερα οτι ειμαι υλιστης -φιλοσοφικα-, σε αντιθεση με τον χεγκελ που ηταν πα-τερας του γερμανικου ιδεαλισμου)

κατα τ αλλα, σαφη τα λεγομενα σου, αλλά και παλι δεν βρισκω συσχετιση μεταξυ της μανιχαϊστικης τυπου προσεγγισης που κανεις και στη μοναξια... γιατι το σκεπτικο ανάλυσής σου εξερχεται μεσω του διπολου καλου-κακου;

κρις, καμια φορα προς ενισχυση του λογου χρησιμοποιεις και πιο επιθετικες εκφρασεις που στοχευουν στην εν λογω περισταση-κατασταση και οχι στο προσωπο, μην κολλας, ολα οκ... αλλωστε σε αλλα ποστ του εχω συμφωνησει και μαλιστα δηλωνοντας του το... δεν τιθετα θεμα εμμονης με την προσωπικοτητα του, αλλα διαφωνιας περι της προσεγγισης του στα πολυ συγκεκριμενα στα οποια αναφερθηκα...

 

[Christos Savvidis]

@reader
η μονη ενσταση μου ειναι για τον χεγκελ... απο που προκυπτει; (διοτι ανεφερα οτι ειμαι υλιστης -φιλοσοφικα-, σε αντιθεση με τον χεγκελ που ηταν πα-τερας του γερμανικου ιδεαλισμου)

κατα τ αλλα, σαφη τα λεγομενα σου, αλλά και παλι δεν βρισκω συσχετιση μεταξυ της μανιχαϊστικης τυπου προσεγγισης που κανεις και στη μοναξια... γιατι το σκεπτικο ανάλυσής σου εξερχεται μεσω του διπολου καλου-κακου;

κρις, καμια φορα προς ενισχυση του λογου χρησιμοποιεις και πιο επιθετικες εκφρασεις που στοχευουν στην εν λογω περισταση-κατασταση και οχι στο προσωπο, μην κολλας, ολα οκ... αλλωστε σε αλλα ποστ του εχω συμφωνησει και μαλιστα δηλωνοντας του το... δεν τιθετα θεμα εμμονης με την προσωπικοτητα του, αλλα διαφωνιας περι της προσεγγισης του στα πολυ συγκεκριμενα στα οποια αναφερθηκα...

Νταξει φιλε απλα θεωρω οτι δεν αρμοζει σε εναν ανθρωπο με το μυαλο του μαιντ να του γραφουν τετοιους χαρακτηρισμους για τα γραφομενα τους.

Εμενα ας πουμε δεν με ενοχλει το οτι και να γραψει ο καθενας, στα αρχιδια μου. Ο μαιντ ομως δειχνει πιο ευαισθητος σε αυτο το θεμα και θα πρεπει να το σεβαστουμε αυτο.

Παμε παρακατω.

 

 

[st@rdust]

@reader
αποκλειεται δηλαδη καποιος να εχει καποια στοιχεια καλοσυνης, ή το αντιθετο να ειναι σκατοψυχος, και να μην εχει, ή να εχει, "ανοχες" στη μοναξια;

απαντηση: σαφως και οχι, δεν υπαρχει τιποτα απολυτο, ολα ειναι σχετικα... διοτι εχει να κανει με το αισθημα πληροτητας που αισθανομαστε, το πως αντιλαμβανομαστε τον εαυτο μας, και γενικως, ψυχολογικης φυσης καταστασεις...

Κατι που πολυ ευστοχα περιγραφει και ο τιτλος του θρεντ "Και μαζί και μόνος, πάλι νοιώθω μόνος".

το ζητημα που χριζει βαθυτερης ενδοσκοπησης, ειναι στην περιπτωση της συνειδητης επιλογης, δηλαδη στην συνειδητη υιοθετηση ενος μοναχικου τροπου ζωης...  

θα συμφωνησω με τα ακολουθα,

Οσο πιο απλά λοιπόν μπορώ.

Κατά τη γνώμη μου.

Η μοναξιά από προσωπική επιλογή, η απομόνωση δηλαδή, είναι τρόπος ζωής.

Η μοναξιά από συγκυρία είναι κατάρα. Και είναι πολύ μεγάλη κατάρα για όποιον δεν μπορεί να τη διαχειριστεί αρχικά, και να την ξεπεράσει τελικά.

και θα σταθω στο πρωτο, στη μοναξια απο προσωπικη επιλογη...
κατα ποσο αυτο εχει μια ειλικρινως -και κυριως αληθινα αποδεχτη- συνειδητη επιλογη, ή είναι μιας εξ αναγκασμου επιλογης, ενας συμβιβασμος με μια κατασταση, που υφερπει στο βαθος βαθος ψηγματα πονου και εσωτερικη συγκρουση;
(σχεδον ρητορικο το ερωτημα)  

 

[kappa_fi]

Φίλε τώρα που απεκάλυψες σε όλους το τίποτα και τη "λέσχη" του, κάνε μας τη χάρη και λύσε μας μια απορία.

Γιατί ασχολείσαι περεταίρω με το τίποτα, εν μέσω πολλών καμένων οπως σε προηγούμενο post σου επεσήμανες ??

"Περαιτέρω" εκ του πέρατος κι όχι "περεταίρω", αγαπητέ. Η λέξη δεν έχει να κάνει τίποτα με τους εταίρους.

Σου απαντώ λοιπόν για να τ' ακούσουν κι οι άλλοι και βάλ'το καλά στο μυαλό σου:

Άλλοι πληρώνουν για να γαμάνε: εγώ βρίσκομαι εδώ για να γαμάω τσάμπα.

 

[Mindreader]

"Περαιτέρω" εκ του πέρατος κι όχι "περεταίρω", αγαπητέ. Η λέξη δεν έχει να κάνει τίποτα με τους εταίρους.

Σου απαντώ λοιπόν για να τ' ακούσουν κι οι άλλοι και βάλ'το καλά στο μυαλό σου:

Άλλοι πληρώνουν για να γαμάνε: εγώ βρίσκομαι εδώ για να γαμάω τσάμπα.

Ευχαριστώ για την ορθογραφική διόρθωση.

Το υπόλοιπο δεν χρειάζεται σχολιασμό.

 

[Mindreader]

@reader
η μονη ενσταση μου ειναι για τον χεγκελ... απο που προκυπτει; (διοτι ανεφερα οτι ειμαι υλιστης -φιλοσοφικα-, σε αντιθεση με τον χεγκελ που ηταν πα-τερας του γερμανικου ιδεαλισμου)

κατα τ αλλα, σαφη τα λεγομενα σου, αλλά και παλι δεν βρισκω συσχετιση μεταξυ της μανιχαϊστικης τυπου προσεγγισης που κανεις και στη μοναξια... γιατι το σκεπτικο ανάλυσής σου εξερχεται μεσω του διπολου καλου-κακου;

κρις, καμια φορα προς ενισχυση του λογου χρησιμοποιεις και πιο επιθετικες εκφρασεις που στοχευουν στην εν λογω περισταση-κατασταση και οχι στο προσωπο, μην κολλας, ολα οκ... αλλωστε σε αλλα ποστ του εχω συμφωνησει και μαλιστα δηλωνοντας του το... δεν τιθετα θεμα εμμονης με την προσωπικοτητα του, αλλα διαφωνιας περι της προσεγγισης του στα πολυ συγκεκριμενα στα οποια αναφερθηκα...

Οταν αναφέρθηκες στουν υλισμό φαντάστηκα ότι  αναφερόσουν στον Αναξίμανδρο η την Δημόκριτο, ούτε στον Σπινόζα, αλλά στις μετέπειτα τάσεις όπως αυτή του διαλεκτικού υλισμού του  Χέγκελ. Μάλλον παρεξήγησα. Οκ.

Ο λόγος που χρησιμοποιώ το δίπολο καλό κακό ( μανιχαιστικά όπως γράφεις ) είναι γιατί στη πλειοψηφία των περιπτώσεων η μοναξιά έχει αρνητικό ( κακό  ) χαρακτήρα και η κοινωνικότητα θετικό ( καλό ) χαρακτήρα και σε αυτή τη βάση είναι ποιο εύκολα αντιληπτό το όλο θέμα.
Αυτή η προσέγγιση εμπεριέχει απλούστευση και άρα κάποια σχετική ανακρίβεια αλλά είναι πολύ πιο εύληπτη.

 

[Mindreader]

@reader
αποκλειεται δηλαδη καποιος να εχει καποια στοιχεια καλοσυνης, ή το αντιθετο να ειναι σκατοψυχος, και να μην εχει, ή να εχει, "ανοχες" στη μοναξια;

απαντηση: σαφως και οχι, δεν υπαρχει τιποτα απολυτο, ολα ειναι σχετικα... διοτι εχει να κανει με το αισθημα πληροτητας που αισθανομαστε, το πως αντιλαμβανομαστε τον εαυτο μας, και γενικως, ψυχολογικης φυσης καταστασεις...

Κατι που πολυ ευστοχα περιγραφει και ο τιτλος του θρεντ "Και μαζί και μόνος, πάλι νοιώθω μόνος".

το ζητημα που χριζει βαθυτερης ενδοσκοπησης, ειναι στην περιπτωση της συνειδητης επιλογης, δηλαδη στην συνειδητη υιοθετηση ενος μοναχικου τροπου ζωης...  

θα συμφωνησω με τα ακολουθα,και θα σταθω στο πρωτο, στη μοναξια απο προσωπικη επιλογη...
κατα ποσο αυτο εχει μια ειλικρινως -και κυριως αληθινα αποδεχτη- συνειδητη επιλογη, ή είναι μιας εξ αναγκασμου επιλογης, ενας συμβιβασμος με μια κατασταση, που υφερπει στο βαθος βαθος ψηγματα πονου και εσωτερικη συγκρουση;
(σχεδον ρητορικο το ερωτημα)  

Η μοναχικότητα ως επιλογή τρόπου ζωής συνήθως εξυπηρετεί ανάγκες συγκέντρωσης πάνω σε κάτι που αυτός που την υιοθετεί θεωρεί πολύ σημαντικό. Η ενασχόληση με κάτι εξόχως σημαντικό για κάποιον του δίνει την αίσθηση πληρότητας.

Αντιθέτως το επίκεντρο της μοναξιάς είναι το κενό το οποίο προσπαθούν συνήθως οι περισσότεροι να γεμίσουν με μαλακίες όπως σκουπίδια της τηλεόρασης, ανούσιες σχέσεις, διάφορου τύπου αλκοολίκια κλπ

Το δίπολο στο οποίο παραπάνω αναφέρθηκες αίσθηση πληρότητας - ψυχικό κενό. Καλό - Κακό απλουστευμένο.

Συνήθως άνθρωποι ολοκληρωμένοι και συγκροτημένοι την επιλέγουν σαν τρόπο ζωής τη Μοναχικότητα και όχι για μεγάλο χρονικό διάστημα  μέχρι την επίτευξη κάποιου στόχου τους.

Η μοναχικότητα εξ' ανάγκης η εκ συγκυρίας καταλήγει σε ένα τεράστιο ψυχικό κενό δηλαδή στη ψυχική κατάσταση της μοναξιάς που σε προηγούμενα posts μου προσπάθησα να περιγράψω.

 

[bourdeliaris82]

Το έβλεπα τόσες μέρες αυτό το θέμα και νόμιζα ότι θα ήταν απο τα καμμένα του Σαββίδη. Για μια ακόμη φορά ο mindreader δημιουργεί και μας  δίνει τροφή για σκέψη.

 

[Ράγκναρ Λόθμπροκ]

απο τα καμμένα του Σαββίδη.

Γίνεσαι ασεβής τώρα! :S

 

[Kman2]

Αμα έχεις παρέα γκομενάκια ποτέ δεν είσαι μόνος.Αρκούνε οι συγγενείς.
Εκτός αν έχεις φίλο το Τάλισκερ όπως ο Σαββίδης.Τότε η μοναξιά πάει περίπατο.

 

[rebelos1]

Να σου θυμίσω όμως ότι ο Χαίγκελ δεν δεχόταν την ύπαρξη της ψυχής, αλλά σήμερα έχουμε μια ολόκληρη επιστήμη που λέγεται ψυχολογία.

Η ψυχολογία, επιστήμη του κώλου είναι. Η ψυχιατρική είναι επιστήμη αλλά η ψυχολογία όχι. Τις περισσότερες φορές αυτοί που ασκούν αυτήν την δήθεν επιστήμη είναι πιο προβληματικοί και από τους πελάτες τους. Άσε που δεν τους προσφέρουν και τίποτε. Τζάμπα τις τσέπες τους αδειάζουν. Αν κάποιος είναι στις μαύρες του, μπορεί μια χαρά να βγει με δυο φιλαράκια να πει τι τον βασανίζει και να ξαλαφρώσει. Μήπως αυτή η επιστήμη όπως λες εσύ δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια που οι άνθρωποι του δυτικού πολιτισμού δεν έχουν φίλους? Είναι και σχετικό με το θέμα της μοναξιάς, που δημιούργησες.

 

[Mindreader]

Η ψυχολογία, επιστήμη του κώλου είναι. Η ψυχιατρική είναι επιστήμη αλλά η ψυχολογία όχι. Τις περισσότερες φορές αυτοί που ασκούν αυτήν την δήθεν επιστήμη είναι πιο προβληματικοί και από τους πελάτες τους. Άσε που δεν τους προσφέρουν και τίποτε. Τζάμπα τις τσέπες τους αδειάζουν. Αν κάποιος είναι στις μαύρες του, μπορεί μια χαρά να βγει με δυο φιλαράκια να πει τι τον βασανίζει και να ξαλαφρώσει. Μήπως αυτή η επιστήμη όπως λες εσύ δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια που οι άνθρωποι του δυτικού πολιτισμού δεν έχουν φίλους? Είναι και σχετικό με το θέμα της μοναξιάς, που δημιούργησες.

Οι επιστήμες φίλε δεν διακρίνονται σε του κώλου και μή του κώλου.

Η ψυχολογία είναι η επιστήμη της ανάλυσης της ανθρώπινης συμπεριφοράς και των αιτίων της.

Η ψυχιατρική είναι η επιστήμη που μελετά και προσπαθεί να θεραπεύσει ψυχικές νόσους. Και οσο και αν ακούγεται παράξενο κάποιες ψυχικές ασθένειες οπως κάποιες μορφές σχιζοφρένειας είναι οργανικής φύσεως και κληρονομικές.

Πολλά μπορούν να γραφούν για τις διαφορές τους, αλλά δεν νομίζω οτι είναι του παρόντος θέματος.

Επιγραμματικά θα σου γράψω οτι ο ψυχολόγος δεν μπορεί να χορηγήσει φαρμακευτική αγωγή. Αντίθετα ο ψυχίατρος συνταγογραφεί φάρμακα.

Το αν κάποιος έχει την ανάγκη να απευθυνθεί σε ενα ψυχολόγο για να ζητήσει βοήθεια στην ερμηνεία και στην λύση κάποιου προβλήματος που αντιμετωπίζει είναι μάλλον προσωπικό θέμα.

Συνήθως κάποιος απευθύνεται σε ψυχολόγο οταν μόνος του η με τη βοήθεια φίλων η συγγενών οπως σωστά προτείνεις δεν βρίσκει λύση.

Αν δεν υπήρχε η ανάγκη δεν θα υπήρχαν πιστεύω και οι ψυχολόγοι.

 

[miloss]

Δεν ξέρω αν είναι σχετικό αυτό που θα πω επειδή βαριέμαι να διαβάζω όλα όσα είπατε, αλλά από τον τίτλο του νήματος νομίζω θα είναι. Λοιπόν ήμουν σε μια παρέα με δυο γυναίκες, και κάποια στιγμή έλεγε η μια (της οποίας ο γκόμενος ήταν παρόν) ότι θα ήθελε να γίνει μαμά. Κάποια στιγμή ο γκόμενος αποχώρισε, και πήγε στο σπίτι, οπότε η γκόμενα άρχισε να λέει ότι δεν της αρέσει καθόλου η συγκατοίκηση. Αυτό το στύλ της "μαμάς" να πλένω και να μαγειρεύω δεν το μπορώ καθόλου. Δηλαδή τον άλλον τον έχει για ένα πήδημα, και όταν βγεί το παιδί, θα τον στείλει στην μάνα του και θα απολαμβάνει την ησυχία της και την διατροφή που θα στέλνει ο μαλάκας. Έπεσα από τα σύννεφα για το πως σκέφτονται οι γυναίκες. Πω πω, μια τέτοια να τύχει και γάμησέ τα.

 

[Christos Savvidis]

Τυπε υπαρχει σχετικο νημα περι γαμου. Θα βοηθουσε αρκετα πιστευω το να γραψεις τα ιδια ακριβως και εκει.

 

 

[τασος3]

Δεν κολάω σε στερότυπα. Προσπαθώ να παίρνω από κάθε σχολή αυτό που με εκφράζει. Μια και το έθεσες όμως ο Αρίστιππος και ο Επίκουρος με εκφράζουν από τους Αρχαίους δικούς μας. Απο τους πιο σύγχρονους ο Καντ, ο Σοπενχάουερ και ο Μπέρτραντ Ράσελ.

Σοπενχαουερ απο τους αγαπημενους μου αν και ολιγον μισογυνης
ο δε Ρασελ με το περιβοητο πλεον παραδειγμα της τσαγιερας εμεινε στην ιστορια.

"Δεν κολάω σε στερότυπα" ... το ιδιο φιλε

 

[Nubic]

 Ενας δυνατος ψυχικα ανθρωπος, δεν φοβαται να μεινει μονος του, δεν τον φοβιζει η μοναχικη ζωη. Γνωριζει αλλωστε οτι και αναμεσα σε χιλιαδες, στην ουσια μονοι μας ειμαστε.
 

Αλάνι Σαββίδη μιλάς σωστά για μία ακόμη φορά. Η μοναξιά δεν είναι για όλους. Συμφωνώ ότι από μικρά μας συνήθισαν στις μαθητικές παρέες τύπου "Λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι" και τον καναπέ από τα Φιλαράκια ,προσπαθώντας να μας πείσουν ότι αυτούς τους φίλους θα βρούμε και εμείς στη ζωή. Είναι όμως έτσι ή μήπως τελικά οι κολλητοί σου είναι ακριβώς αυτοί που χαίρονται με τις αποτυχίες σου; Οι υποτιθέμενοι φίλοι από τα φοιτητικά χρόνια θα με καλούσαν για να μου μοστράρουν το μουνί που γαμάνε και μετά δεν μου γνώριζαν καμία, μάλλον τους σηκωνόταν περισσότερο με τη σκέψη ότι στην παρέα γαμάει μόνο ένας. Και μετά αρχίζουν τα "να σου γνωρίσω ένα κομοδίνο-φίλη της γυναίκας μου που ψάχνεται για σοβαρή σχέση" επειδή οι ίδιοι ξενέρωσαν με το γάμο και δεν αντέχουν να ξέρουν ότι υπάρχουν άλλοι φίλοι που περνάνε καλύτερα.
Στα επαγγελματικά μια από τα ίδια, να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα και το σπίτι να του πέσει στο κεφάλι. Πολύ περισσότερη κατανόηση και αναγνώριση βρήκα από απλούς γνωστούς παρά από συγγενείς και υποτιθέμενους φίλους. Βαθιά μέσα τους θα γελούν αν πεθάνεις γιατί μισούν αυτό που είσαι και αυτό που κάνεις ,φαντάζομαι Σαββίδη ξέρεις από που είναι αυτός ο στίχος.

Και τελικά τι κάνεις; Προσωπικά έμαθα με τον καιρό να μη βασίζομαι σε άλλους, να ζω με τα μυστικά μου, να αξιολογώ τις προθέσεις των ανθρώπων. Έφαγα πολλές σφαλιάρες τουλάχιστον έστω και αργά μπορώ να πω ότι έχω δίπλα μου μόνο όσους αξίζουν τον κόπο. Μονάχος μου συνήθισα και δε με πολυνοιάζει.