Rockavlone
Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Απρ 2009
- Μηνύματα
- 217
- Like
- 440
- Πόντοι
- 21
Εγω συνήθως κλείνω 5ωρο στο μαγαζί και πολλές φορές ξοδεύω 9,99 ευρώ. Απλά μεταμφιέζομαι και τις μπερδεύω. Ελάχιστες με αναγνωρίζουν εκεί μέσα στα σκοτεινά. Αν με αναγνωρίσουν, τρέχω γρήγορα στο ΑΤΜ κάτω στο σουπερμάρκετ και κάνω οριακή ανάληψη χρημάτων. Θυμάμαι εκείνες τις νύχτες με το χαλασμένο ΑΤΜ που βρήκα τράπεζα στο Αιγάλεω, το θεώρησα οιωνό και πήγα Μπουρνάζι Αλκατραζ Καισσα και αλλου.
Άμα ανεφοδιαστώ ανεβαίνω επάνω και κάνω στάση στα πρώτα σκαλιά στον κουπονοδώτη Ιάσωνα. Τον κοιτάω περιφρονητικά και του αναγγέλλω την άφιξη μου. Εκείνος με νυσταλέο βλέμμα και φωνή αργή, βασανιστική και χαμηλόφωνη μου ρίχνει δυο φάσκελα και λέει γαλλικές εκφράσεις για ξεμάτιασμα, αρρενωπότητα, μακροζωία και κάτι για χρήματα στο τέλος και τρίβει τα χέρια του.
Εγω με ηθικό ακμαιότατο ανεβαίνω τις δεύτερες σκάλες και κοιτάω τον χοντρό στο τραπεζάκι που αυτή τη φορά έχει κάτι άλλα κουπόνια για ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες, πουλμανάκιες, καμαριέρες, καμαρότους, καπετάνιους, ναύτες και λοιπούς κράχτες. Όσους δύναται να συνδράμουν στον ερχομό του στόλου. Για εμάς τους στρατιωτικούς ρε θείο γιατί δε βάζεις τίποτα στη κλήρωση; Τόσους φαντάρους έχω στείλει από το Χαϊδάρι για αναγνώριση στόχων και επιδρομές. Δε ξέρω πάντως αυτά τα κουπόνια της κλήρωσης τα λιγουρεύτηκα. Σκεφτόμουν τη Μικαέλα ( αλήθεια που χάθηκε πάλι αυτή; Τελικά θα τραβήξει τη τσόντα με την Ινα και το Τεο; Πρέπει να μάθουμε ) Στη Μικαέλα αρέσουν οι κληρώσεις και οι κληρωτοί. Και έχει και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που είναι λίγο γκνώχ.
Μετά τον χοντρούλη λοιπόν ανοίγεις τη σκοτεινή πόρτα και αυτό πρέπει να είναι φοβερός συγχρονισμός, πάντα σχεδόν ακούω τον εκφωνητή να αναγγέλλει κάτι. Η ιδιαιτερότητα της φωνής του σε κάνει να μη καταλαβαίνεις τι λέει στην αρχή. Μετά τη μια ώρα νομίζω τον συνηθίζεις και καταλαβαίνεις τι λέει. Καλός άνθρωπος φαίνεται και κάτι μου λέει ότι πρέπει να της έχει πηδήξει όλες εκεί μέσα. Χαλάλι του. Είναι ένας σερβιτόρος που δεν έχει πηδήξει καμία και το προσπαθεί ο φουκαράς και σπάω πλάκα μαζί του, γιατί ξέρω ότι δε θα πηδήξει ποτέ. Το Σοφάκι κάθεται κοντά στη πόρτα, κάτι σαν υποδοχή. Αμα της αρέσει κανένας νέοεισερχόμενος πετάει διακριτικά το τσαντάκι της και το θύμα σκύβει να το πιάσει. Εκεί πιάνεται στη φάκα. Τον τσάκωσε το φουκαρά και τον κάνει για πάντα δικό της. Παλιά είχε και την αρχηγό στα κορίτσια, τώρα δε τη βλέπω. Είχαν και εκπαιδεύτρια. Είχε και καλά ειδικές ικανότητες στην αναγνώριση και ανίχνευση εύπορων καυλιάρηδων μουνοζητιάνων. Εγω περνούσα πολύ ωραία με αυτή, τη ξεγελούσα συνέχεια με τις μεταμφιεστικές μου ικανότητες. Την κερνούσα και κρυφά ποτό και αυτή ξεδίπλωνε τη γυναικεία ματαιοδοξία της. Χοντρή ήταν θα άρεσε και στον Αλεξ.
Γενικά πάντως μην γίνεστε καρμίρηδες. Το Αθενς Κουιν πρέπει να το αγαπάμε. Κάποια στιγμή σκέφτηκα τι θα γινόταν αν έκλεινε, θα έπρεπε να απομακρύνομαι από την υπηρεσία μου, πολλά χιλιόμετρα, τώρα είμαι σε εγρήγορση και επιχειρησιακή ετοιμότητα.
Να δείτε τη Ρεβέκκα με κράνος ή μπερεδάκι, εξάρτηση και μπότες, να πάθετε εμπλοκή ρε. Η εξάρτηση να πλακουτσώνει το υπέροχο στήθος της, το δικτυωτό της καλτσόν με τη γυαλισμένη αρβύλα. Όπλο δε της έδωσα, για λίγο μια ξιφολόγχη αλλά και αυτό με φόβο. Δε μπορώ να την εμπιστευτώ γαμώτο.
Άμα ανεφοδιαστώ ανεβαίνω επάνω και κάνω στάση στα πρώτα σκαλιά στον κουπονοδώτη Ιάσωνα. Τον κοιτάω περιφρονητικά και του αναγγέλλω την άφιξη μου. Εκείνος με νυσταλέο βλέμμα και φωνή αργή, βασανιστική και χαμηλόφωνη μου ρίχνει δυο φάσκελα και λέει γαλλικές εκφράσεις για ξεμάτιασμα, αρρενωπότητα, μακροζωία και κάτι για χρήματα στο τέλος και τρίβει τα χέρια του.
Εγω με ηθικό ακμαιότατο ανεβαίνω τις δεύτερες σκάλες και κοιτάω τον χοντρό στο τραπεζάκι που αυτή τη φορά έχει κάτι άλλα κουπόνια για ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες, πουλμανάκιες, καμαριέρες, καμαρότους, καπετάνιους, ναύτες και λοιπούς κράχτες. Όσους δύναται να συνδράμουν στον ερχομό του στόλου. Για εμάς τους στρατιωτικούς ρε θείο γιατί δε βάζεις τίποτα στη κλήρωση; Τόσους φαντάρους έχω στείλει από το Χαϊδάρι για αναγνώριση στόχων και επιδρομές. Δε ξέρω πάντως αυτά τα κουπόνια της κλήρωσης τα λιγουρεύτηκα. Σκεφτόμουν τη Μικαέλα ( αλήθεια που χάθηκε πάλι αυτή; Τελικά θα τραβήξει τη τσόντα με την Ινα και το Τεο; Πρέπει να μάθουμε ) Στη Μικαέλα αρέσουν οι κληρώσεις και οι κληρωτοί. Και έχει και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που είναι λίγο γκνώχ.
Μετά τον χοντρούλη λοιπόν ανοίγεις τη σκοτεινή πόρτα και αυτό πρέπει να είναι φοβερός συγχρονισμός, πάντα σχεδόν ακούω τον εκφωνητή να αναγγέλλει κάτι. Η ιδιαιτερότητα της φωνής του σε κάνει να μη καταλαβαίνεις τι λέει στην αρχή. Μετά τη μια ώρα νομίζω τον συνηθίζεις και καταλαβαίνεις τι λέει. Καλός άνθρωπος φαίνεται και κάτι μου λέει ότι πρέπει να της έχει πηδήξει όλες εκεί μέσα. Χαλάλι του. Είναι ένας σερβιτόρος που δεν έχει πηδήξει καμία και το προσπαθεί ο φουκαράς και σπάω πλάκα μαζί του, γιατί ξέρω ότι δε θα πηδήξει ποτέ. Το Σοφάκι κάθεται κοντά στη πόρτα, κάτι σαν υποδοχή. Αμα της αρέσει κανένας νέοεισερχόμενος πετάει διακριτικά το τσαντάκι της και το θύμα σκύβει να το πιάσει. Εκεί πιάνεται στη φάκα. Τον τσάκωσε το φουκαρά και τον κάνει για πάντα δικό της. Παλιά είχε και την αρχηγό στα κορίτσια, τώρα δε τη βλέπω. Είχαν και εκπαιδεύτρια. Είχε και καλά ειδικές ικανότητες στην αναγνώριση και ανίχνευση εύπορων καυλιάρηδων μουνοζητιάνων. Εγω περνούσα πολύ ωραία με αυτή, τη ξεγελούσα συνέχεια με τις μεταμφιεστικές μου ικανότητες. Την κερνούσα και κρυφά ποτό και αυτή ξεδίπλωνε τη γυναικεία ματαιοδοξία της. Χοντρή ήταν θα άρεσε και στον Αλεξ.
Γενικά πάντως μην γίνεστε καρμίρηδες. Το Αθενς Κουιν πρέπει να το αγαπάμε. Κάποια στιγμή σκέφτηκα τι θα γινόταν αν έκλεινε, θα έπρεπε να απομακρύνομαι από την υπηρεσία μου, πολλά χιλιόμετρα, τώρα είμαι σε εγρήγορση και επιχειρησιακή ετοιμότητα.
Να δείτε τη Ρεβέκκα με κράνος ή μπερεδάκι, εξάρτηση και μπότες, να πάθετε εμπλοκή ρε. Η εξάρτηση να πλακουτσώνει το υπέροχο στήθος της, το δικτυωτό της καλτσόν με τη γυαλισμένη αρβύλα. Όπλο δε της έδωσα, για λίγο μια ξιφολόγχη αλλά και αυτό με φόβο. Δε μπορώ να την εμπιστευτώ γαμώτο.
