το χα σκεφτεί πολύ όταν από την 3η φορά που είχα μπει μαζί της δωμάτιο και άρχιζε να μου γελάει, να μένει παραπάνω κτλ, κάθε φορά που έβγαινα από το τσαρδί έλεγα στον εαυτό μου ότι το κορίτσι κάνει αυτή τη δουλεία και άμα σε χαλάει ΜΗΝ της μιλήσεις. Τελικά της μίλησα και δεν το μετάνιωσα...
με ξυπνούσε με φιλιά, γάλα, κρουσάν
ήταν πάντα χαμογελαστή, δεν ξίνισε ποτέ για μέρη και βόλτες που πήγαμε, ήθελε να την μάθω να βαράει, ήθελε να μου πάρει μαχαίρι (έχω κάμποσα) για δώρο όταν άλλες θα χαν ΦΡΙΚΑΡΕΙ
ποτέ δεν έκανε την χαζή και πάντα ήθελε να πληρώνει και αυτή (πάντα την κερνούσα κάτι θα ταν ντροπή ως άντρας) μ έμαθε να βλέπω ταινίες, γενικά...κρίμα
η ευτυχία ποτέ δεν κρατάει, είναι τρολιά η ευτυχία, είναι όργανο της δυστυχίας!