Yπαρχουν παλιοτεροι και σιγουρα πιο αναισθητοι απο μενα.
Προσωπικα ξεκινησα με κανονικες γκομενες γιατι μου αρεσε πολυ να γαμαω ακαποτα.
Τι να κανουμε; εχω αυτο το παθος. Σχεδον ολοι αυτο εχουν βασικα.
Σε αυτο τον τομεα (κανονικες γκομενες) εχω κανει πολλα κι εχω παθει πολλα.
Το στομαχι μου το ξερει. Αλλα και το στομαχι τους. Τελικα εμαθα οσα χρειαζομαι.
Δεν χρειαζονται τα παντα. Τα βασικα αλλα πολυ καλα.
Οπως εχω ξαναγραψει αυτο με βοηθησε να μην πιστευω τιποτα στα μπουρδελα.
Αν ειχα ξεκινησει με μπουρδελα, λογικα θα εκανα μαλακιες εκει. Πολυ πιθανο.
Την πρωτη φορα σε μπουρδελο ξαπλωσα στο κρεβατι δινοντας 10.000 δρχ (εξτρα χρονος)
και περιμενα να ερθει η αλλη να την γαμησω.
Καλα ηταν αλλα οχι οπως ηθελα. Το περιμενα οτι θα ειναι καλπικο φυσικα
αλλα επειδη δεν γινοταν να ειχα κανονικες γκομενες συνεχεια
υιοθετησα το: "ααα ετσι ειναι; οκ θα πηγαινω κι οτι γινει".
Απο τοτε παιζω στα δυο ταμπλω με φοβερη πειθω αλλα και ψεμα αναλογα την περιπτωση
κι οπου βεβαια ειναι εφικτο.
Με πουτανες (αφου αυτο ειναι το νημα) δεν νιωθω τιποτα καλο η κακο.
Κοιταζω μονο να απολαμβανω κι αν δω κανα βλημα το γλενταω οσο με παιρνει.
Αν ειναι καμια καλο πακετο, με γοητευει και θελω να περασω ακομα καλυτερα.
Δεν πιστευω τιποτα, ουτε κολακειες, ουτε γκρινιες, τιποτα εντελως.
Σαν το απολυτο κενο. Και καπως ετσι επιβιωνω τοσα χρονια με διαλειμματα.
Θα μπορουσαμε να πουμε οτι ειμαι ενας πολυ καλος αγαπητικος παραμυθας
καθολου αγαπουλης και σιγουρα καθολου νταβας.
Υ.Γ Νοιαζομαι για εσας ως φυλο (εγωισμος) αλλα δεν το δειχνω ευκολα.