Καλημέρα, χρόνια πολλά σε όλους τους Βαγγέλιδες!
Λόγο της ημέρας παραθέτω ένα ποίημα του Κ. Παλαμά, ο οποίος παραμένει επίκαιρος όσα χρόνια και αν περάσουν.
Μεσ’ στις παινεμένες χώρες , Χώρα
παινεμένη , θάρθη κι η ώρα ,
και θα πέσης , κι από σέν’ απάνου η Φήμη
το στερνό το σάλπισμα της θα σαλπίση
σε…βοριά κι ανατολή , νοτιά και δύση .
Πάει το ψήλος σου , το χτίσμα σου συντρίμμι .
Και θα σβήσης καθώς σβήνουνε λιβάδια
από μάισσες φυτρωμένα με γητιές
πιο αλαφρά του περασμού σου τα σημάδια
κι από δροσοσταλαματιές
θα σε κλαίν’ τα κλαψοπούλια στ’ άχνα βράδια
και στα μνήματα οι κλωνόγυρτες ιτιές .
Και χορό τριγύρω σου θα στήσουν
με βιολιά και με ζουρνάδες
γύφτοι , οβραίοι , αράπηδες , πασάδες ,
και τα γόνατα οι τρανοί σου θα λυγίσουν ,
και θα γίνουν των ραγιάδων οι ραγιάδες
και τ’ αγόρια σου τ’ αγνά θα τα μολέψουν
με τ’ αγκάλιασμα τους οι σουλτάνοι ,
και τα λείψανα σου θα στα κλέψουν οι ζητιάνοι .
Χώρα τρισκατάρατη , απ’ τα ύψη
σε ποια βύθη , χώρα αμαρτωλή !
Και κανένας να σου δώση δε θα σκύψη
του θανάτου το στερνό φιλί .
Και το πέσιμό σου θα βροντήξη
κι ένα μοιρολόι σου θα ουρλιάση
και το μοιρολόι σου θα το πνίξη
από πάνω σου αλαλάζοντας μια πλάση .
Ο δικέφαλος αϊτός σου να ! μακριά
μακριά πέταξε με τ’ άξια και με τ’ άγια
και θα ισκιώσουν τα τετράπλατα φτερά
λαούς άλλους , κορφές άλλες , άλλα πλάγια .
Προς τη Δύση και προς Βοριά
την κορώνα φέρνει , και κρατά
- και τα νύχια του είν’ αρπάγια -
και τη δόξα και τη δύναμη κρατά
και το γέλιο , και το ψέμα το Βασίλειο
που γεννήθηκε από σένα μεσ’ στον ήλιο ,
κοίτα , Θεέ ! θα σέρνεται μπροστά
σα μπαλσαμωμένη κουκουβάγια .
Μ’ όλα σου θα ζη τα ταπεινά με καμιά σου δε θα ζη μεγαλωσύνη ,
κ’ οι προφήτες που θα προσκυνά ,
νάνοι και αρλεκίνοι .
Και σοφοί του κριτάδες
του άδειου λόγου οι τροπαιούχοι ,
και διαφεντευτάδες
κυβερνήτες του ευνούχοι.