Λατρεμένοι νεράιδοι του ανώτερου τάγματος των γκαβλιάριδων ιπποτών.
Σπερματολάγνα υποκείμενα του πόθου.
Άθλιοι ζητιάνοι του μουνιού, που σέρνεστε σαν καράβια στο πέλαγος της ηδονής.
Όμοιοι είμαστε. Ίδιοι.
Χαμέτυποι του αγοραίου έρωτα είμαστε. Του αγοραίου αλλά και τόσο ωραίου.
Τι είναι η κωλοτρυπίδα μύστες και χύστες των ουρανών του πάθους.
Ένα κομμάτι βούτυρο αγνό, απαλό, τρυφερό.
Και εσείς αμαρτωλοί και αδίσταχτοι επιβήτορες χώνεται μέσα της το βάρβαρο βοδίσιο μόριό σας, κάνοντας κορμιά να σπαρταρούν, λαιμούς να κοκκινίζουν και μέτωπα να στάζουν από τον ιδρώτα.
Ίδιοι είμαστε δυνατά αγόρια που προσφέρετε ελεύθερα το μαγικό γκαβλί σας, για να μαγεύτε σώματα και μυαλά, χωρίς να φοβάστε θεό, χωρίς να έχετε ντροπή.
Τέτοιος είμαι κι εγώ. Είμαι ένας από εσάς, ένας σαν όλους σας.
Σας συγκλονίζει η αφήγησή μου αλλά και σας αηδιάζει.
Γιατί εραστές της φλόγας και της αμαρτίας κολλάτε με την ιστορία μου;
Εσείς που με τη δύναμη του πούτσου σας μπορείτε να κλείσετε σπίτια και να διαλύσετε οικογένειες, τι σας τρομάζει να γευτείτε την ηδονή που μπορεί να σας προσφέρει ένας κώλος ενός δροσερού αγοριού;
Ραδιούργοι, αντίζηλοι Καπαδόκες. Υποκριτές Φαρισαίοι του λάγνου δρόμου, δεν ξέρετε τι χάνετε.
Δεν ξέρετε τι χάνετε όταν ο βαρύς και διογκωμένος πούτσος σας, αρχίζει να πιέζει και να ανοίγει την τρύπα ενός αγοριού, το οποίο λαχανιασμένο ξεκουράζει τη βαθιά ανάσα του στο λαιμό σας.
Δεν ξέρετε τι χάνεται όταν ως αλύπητοι πολιορκητές, κατακτάτε τον κώλο ενός αγοριού, που με οίκτο σας κοιτάει στα μάτια εκλιπαρώντας να κοπάσει ο πόνος που η ψωλάρα σου τον προκαλεί, αλλά και ταυτόχρονα παρακαλώντας να συνεχίσεις να κάνεις κατάληψη στο κάστρο του κορμιού του.
Δεν ξέρετε τι χάνετε όταν σαν τον νεφεληγερέτη αργικέραυνο Δία εφαρμόζετε και απλώνετε τον πούτσο σας στην στενή πρωκτική οπή του ανήμπορου αγοριού και έρχεται ο ιδρώτας της απελπισίας του στα χείλη σας, καθώς μπαινοβγαίνετε μέσα του άγρια, αδυσώπητα, ανελέητα. Και αυτός με όσον ψίθυρο του απέμεινε από το λαχάνιασμα της ηδονής σας εκλιπαρεί «ξανά και ξανά».
Δεν ξέρετε πόση σημασία παίρνει όταν ένας του ίδιου φύλου, καθώς τον κάνεις να βογκά από το σκληρό και μαρτυρικό γι αυτόν γαμίσι που του δίνεις, «άνδρα μου εσύ» να σε αποκαλεί, «εραστή μου».
Δεν ξέρετε Παρνήθιοι, Ολύμπιοι και Κορυφαίοι Μύστες του Πόθου, τι είναι να έχεις το αγόρι ριγμένο στα τέσσερα κι εσύ να γίνεσαι επιβήτορας του κορμιού του, υποτάσσοντάς το σαν ένα μικρό πουλαράκι του αγρού. Να θέλει να ξεφύγει από τη ζάλη του πόνου που του προκαλεί ο πούτσος σας, αλλά να μην μπορεί. Κι εσύ εκείνη την ώρα να τον θέλεις αλλά και να τον μισείς που σε έκανε να τον γαμίσεις και να τον ποθήσεις. Και να τον πληρώνεις με τη τυραννία ενός αδυσώπητου σοδομισμού, ανελέητου και διαρκούς. Κι αυτός υποταγμένος, ζαλισμένος, κουρασμένος, λιωμένος, αλλά κεκαυμένος από τη φλόγα της ηδονής και της λατρείας να σε εκλιπαρεί… «Χύσε, χύσε με επιτέλους ψωλαρά μου, χύσε με άνδρα μου, εραστή μου, δώσε τέλος στο μαρτύριο του κορμιού μου, έλεος, έλεος, έλεος…»
Δεν ξέρετε τι είναι Βουλαίοι, 'Ορκιοι και Φίλιοι του μουνιού υπηρέτες, να ανεβαίνει μέσα σου η πίεση της γκάβλας, να φθάνει στα όρια της σκληρότητας ο πούτσος σου, να σκίζεις το αγόρι, σαν παγοθραυστικό, σαν πύραυλος, σαν ένας ξιφίας του έρωτα, να μην το σκέφτεσαι αν λιώνει, αν πονάει και να βγαίνεις από την τρύπα του ξαφνικά σαν λύτρωση γι αυτόν και να σκορπάς τα άφθονα χύσια σου πάνω στο ιδρωμένο και ταλαιπωριμένο κορμί του. Κι αυτός για δευτερόλεπτα μονάχα να νιώθει τη γαλήνη από τον λυτρωμό του πούτσου σου και μετά να αδημονεί, να εκλιπαρεί, να ζητιανεύει να στον πάρει στο στόμα του, να τον ακουμπήσει στο μάγουλό του, στα χείλη του, στη γλώσσα του, για να στραγγίξει το σπέρμα σου.
Κι εσύ σα μεγαλόπρεπος Ιππότης της Ηδονής, σαν Πατρώος Αφέντης του πόθου του, σαν Φιλεύσπλαχνος ηγεμόνας του κορμιού του, να του προσφέρεις δώρο το γκαβλί σου, υγρό και ασπρισμένο από το σπέρμα σου, που σπαρταρά ακόμη σαν τη βασιλική κόμπρα την ώρα που χύνει το δηλητήριό της. Να του προσφέρεις δώρο έναν πούτσο γεμάτο ηδονή, τον πούτσο σου, που πλέον θα στραγγίξει επάνω του, μέσα στο στόμα του και να κάνεις τους τελευταίους σπαραγμούς του μπες-βγες ανάμεσα στα σφιχτά και υγρά χείλη του.
Νιώστε τα ΚΑΙ αυτά γκαβλιάριδες. ΤΟΛΜΗΣΤΕ τα.
Ξέρω ότι δεν κολλάτε να διαβείτε τα εμπόδια στη μάχη της ηδονής.
Ξέρω ότι δεν σταματάει τίποτα το πουτσοφόρο άρμα σας.
Ορμήξτε και σ΄ αυτούς τους κόσμους παλικάρια μου. Μην τους φοβάστε.
Αντρειωμένοι μου εραστές και λάτρεις της ηδονής, τολμείστε…
Τολμείστε και ανακαλύψτε την δροσερή αύρα ενός υποταγμένου αγοριού.
Λυγίστε το, σκίστε το, χύστε το. Είναι δικό σας γκαβλιάριδες μου. Δικός σας.
Σας χαιρετώ και σας τιμώ όλους, άπαντες.
