Η μαρξιστική θεωρία έχει μερικές εγγενείς αδυναμίες, που καθιστούν αδύνατη την εφαρμογή της στην πράξη, αυτές είναι :
1.Θεωρεί ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν τις ίδιες ανάγκες, ικανότητες, δημιουργικότητα, ευφυΐα και δυνατότητες, κάτι που προφανές δεν ισχύει (νόμος της φύσης). Αυτό από μόνο του δημιουργεί κοινωνικές ανισότητες. Ισοπεδώνει τους ανθρώπους και τους υποτάσσει στις ανάγκες του συνόλου. Εγώ που έχω την ικανότητα να παράγω με τις γνώσεις μου και να εργάζομαι αρκετές ώρες ως ελεύθερος επαγγελματίας το προϊόν του πλούτου μου δεν δέχομαι να το μοιραστώ με ανθρώπους που δεν εργάζονται, προσφέρουν ελάχιστα στο κοινωνικό σύνολο.
2.Η μαρξιστική θεωρία στην ουσία εξισώνει την παραγωγικότητα όλων των εργαζομένων κάτι που προφανές δεν ισχύει, πχ. 8 ώρες αγροτικής εργασίας δεν ισούται 8 ώρες εγχείρησης ανοικτής καρδιάς, ή σε 8 ώρες αγροτικής εργασίας ένας καλλιεργεί 10 στρέμματα και άλλος 1 στρέμμα. Αυτό αντανακλάται στις αμοιβές που ήταν περίπου ίδιες για όλους στις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού.
3.Ιστορικά, η μαρξιστική θεωρία επιβλήθηκε μόνο με την βία (επανάσταση) και στις περισσότερες περιπτώσεις σε χώρες με ανελεύθερα καθεστώτα. Στη πράξη είδαμε ότι στις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού δεν λειτουργούσε η κοινοβουλευτική διαδικασία (μονοκομματικά καθεστώτα). Οι αντίθετές ιδέες αντιμετωπίζονταν περίπου ως αδίκημα που συνεπάγονταν ποινές και εκτοπίσεις.
4.Στη μαρξιστική θεωρία, υπάρχει μόνο το κεφάλαιο και το προλεταριάτο, κάτι που επίσης δεν ισχύει. Υπάρχει σαφώς το κεφάλαιο που είναι συσσωρευμένο στην μεγάλη αστική τάξη, υπάρχει η μεσαία τάξη που αποτελείται από τους ελεύθερους επαγγελματίες, την δημοσιουπαλληλία κλπ που δεν ταυτίζεται με τους βιομηχανικούς εργάτες. Η μεσαία τάξη αποτελεί την πλειοψηφία της κοινωνίας και φυσικά δεν ταυτίζεται με το προλεταριάτο.