Ritaki Piperaki
Μέλος
- Εγγρ.
- 18 Ιουλ 2010
- Μηνύματα
- 777
- Like
- 6
- Πόντοι
- 6
Εξευτελισμός.
Μία από τις χειρότερες λέξεις - αν όχι η χειρότερη - που υπάρχουν.
Δεν θα αναφέρω την εξήγηση του λεξικού.
Θα αναφερθώ στην ουσία.
Εάν ο άνθρωπος έπρεπε να έχει μόνο μία αρετή στη ζωή του, θα ήταν η αξιοπρέπεια.
Γιατί αυτή είναι η πεμπτουσία της ύπαρξης του ατόμου.
Δεν υπάρχει νοήμων άνθρωπος, π.χ., που να αρέσκεται στο να του ζητά ο εργοδότης του να αγοράζει τις σερβιέτες της γυναίκας του. Δεν υπάρχει σώφρων άνθρωπος, που να εκτιμά κάποιον που τον ταπεινώνει, τον προσβάλλει, τον υποβιβάζει.
Το άτομο που ζητά να εξευτελιστεί, ζητά να ανυψωθεί.
Μέσα στο μυαλό του, γίνεται - ουσιαστικά - ήρωας.
Εσύ έχεις τον ρόλο του εξυπηρετητή.
Αυτού που μισεί όταν το κάνει αλλά ξέρει ότι είναι ο μόνος τρόπος για να τον κάνει να νοιώσει κάτι.
Κι αυτό, είναι ο θαυμασμός για το - κενό περιεχομένου - άτομό του.
Και δεν συμβαίνει μόνο εντός του BDSM χώρου αλλά και, κατά κόρον, εκτός.
Είναι γύρω μας, παντού.
Ανθρωπάκια, που ξοδεύουν τη ζωή τους προσπαθώντας να μειώσουν τους άλλους, προκειμένου να νοιώθουν σημαντικοί.
Και αυτοί οι "άλλοι", υπάρχουν σε αφθονία.
Είναι εκείνοι που σου προκαλούν αηδία, αποστροφή, που σε κάνουν να αναρωτιέσαι εάν ανήκουν στο ανθρώπινο είδος και για/τί.
Η Αφέντρα, δεν χρειάζεται να μειώσει κάποιον για να νοιώσει σημαντική.
Η Αφέντρα είναι σημαντική από τη φύση Της.
Δεν περιμένει κάποιον άλλον να Της υπογραμμίσει ό,τι ήδη γνωρίζει.
Ούτε έχει ανάγκη να το επαναλαμβάνει μόνη Της. Είναι γελοίο.
Εντός του BDSM, ο εξευτελισμός αποτελεί μία από τις ναυαρχίδες.
Δεν ξέρω για ποιον λόγο.
Προφανώς, κάποιος θα υπάρχει, που είναι πέρα από τη δική μου λογική.
Γιατί δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου, να παίζει την κασέτα "γονάτισε μπροστά μου, σκουλήκι!" Μπορώ να γελάω ώρες ατελείωτες...
Ούτε να πω στον υποτακτικό μου "εσύ είσαι ένα σκουλήκι μπροστά μου!".
Διαφορετικό. Ναι.
Αλλά από μέσα μου θα ακούσω μία φωνή να μου λέει "Ώπα, κοπελιά... προσγειώσου..."
Και θα παραξενευτώ, γιατί της έχω κόψει - η ίδια - τις φωνητικές της χορδές, εδώ και χρόνια.
Με απλά λόγια.
Το να θέλω να έχω ένα σκουλήκι γύρω μου, σημαίνει ότι κάποιο σημείο μου είναι σάπιο.
Υπάρχουν και οι μεγάλες παρεξηγήσεις, από ασήμαντα και άσχετα ανθρωπάκια, που μοστράρουν για BDSM-ers.
Για παράδειγμα, πολλοί θεωρούν ότι να υπακούς μία Κυρία, να φιλάς τα πόδια Της Αφέντρας ή να γονατίζεις μπροστά Της, είναι εξευτελισμός.
Αλήθεια;
Και τότε τι είναι "αφοσίωση", "λατρεία", "υποταγή";
Προφανώς, άγνωστες λέξεις πέρα από τη καύλα τους.
Υπάρχουν και οι πουτάνες, όμως. Μη πεινάσουν.
Εκεί μπορείς να πας με ένα πουλί 22cm και να σου λέει "χα! χα! τι είναι αυτό το γαριδάκι;!" και να δουλεύεστε για καμμιά ώρα, για €200.
Το Erotic Humiliation, από την άλλη, βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά.
Σε άλλη σφαίρα.
Όταν κλείνει η πόρτα της κρεβατοκάμαρας, ο ερωτικός εξευτελισμός αποτελεί ένα πολύ ισχυρό διεγερτικό.
Γιατί άλλο να ξυπνάς το πρωί και να λες στον υποτακτικό σου "Βρε, αρχείδι! Τι σκατά θα φάμε πάλι σήμερα;!" και άλλο να τον έχεις βάλει κάτω και να του λες "Είσαι πολύ μικρός εσύ, για να φέρνεις αντιρρήσεις σε Eμένα".
Το ένα είναι παραμύθα και αρρώστια.
Το άλλο είναι πραγματικότητα και τρελή καύλα.
Γιατί άλλο humiliation και άλλο dirty talk.
Άλλο "είσαι μαλάκας" όλη μέρα, άλλο "πες μου που κάθεσαι, μάνα μου" τη δεδομένη στιγμή.
Όταν η Αφέντρα, αντιμετωπίζει σαν ενόχληση τον σκλάβο Της, κάπου πρέπει να υπάρχει ένα αγκάθι.
Και στους 2.
Αν ο υποτακτικός/η δεν είναι υπερήφανος για αυτό που είναι και αν η Αφέντρα/ης του δεν έχει σκοπό να τον ανυψώσει αλλά να τον υποβιβάσει, πάμε αλλού.
Αν το BDSM δεν είναι χώρος που σου δίνεται για να αναγάγεις τα πιο μύχια ένστικτά σου, σε αληθινό τρόπο ζωής, έχουμε φύγει.
Αν μία γυναίκα - Γυναίκα, το τονίζω - δεν αισθάνεται από τη φύση της ανώτερη και δέχεται να έχει γύρω της μηδενικά, τότε τι στο διάολο κάνουμε εδώ;
Ναι.
Μερικοί άνδρες/Γυναίκες, δεν χρειάζονται καν Domme. Ξεφτιλίζονται από μόνοι τους.
Και το να αυτοαποκαλούνται "υποτακτικοί", είναι απλώς ένα πρόσχημα.
Αλλά το BDSM, δεν είναι ξεφτίλα.
Είναι ελευθερία.
Να το ξαναγράψω;
Πηγή:
Μία από τις χειρότερες λέξεις - αν όχι η χειρότερη - που υπάρχουν.
Δεν θα αναφέρω την εξήγηση του λεξικού.
Θα αναφερθώ στην ουσία.
Εάν ο άνθρωπος έπρεπε να έχει μόνο μία αρετή στη ζωή του, θα ήταν η αξιοπρέπεια.
Γιατί αυτή είναι η πεμπτουσία της ύπαρξης του ατόμου.
Δεν υπάρχει νοήμων άνθρωπος, π.χ., που να αρέσκεται στο να του ζητά ο εργοδότης του να αγοράζει τις σερβιέτες της γυναίκας του. Δεν υπάρχει σώφρων άνθρωπος, που να εκτιμά κάποιον που τον ταπεινώνει, τον προσβάλλει, τον υποβιβάζει.
Το άτομο που ζητά να εξευτελιστεί, ζητά να ανυψωθεί.
Μέσα στο μυαλό του, γίνεται - ουσιαστικά - ήρωας.
Εσύ έχεις τον ρόλο του εξυπηρετητή.
Αυτού που μισεί όταν το κάνει αλλά ξέρει ότι είναι ο μόνος τρόπος για να τον κάνει να νοιώσει κάτι.
Κι αυτό, είναι ο θαυμασμός για το - κενό περιεχομένου - άτομό του.
Και δεν συμβαίνει μόνο εντός του BDSM χώρου αλλά και, κατά κόρον, εκτός.
Είναι γύρω μας, παντού.
Ανθρωπάκια, που ξοδεύουν τη ζωή τους προσπαθώντας να μειώσουν τους άλλους, προκειμένου να νοιώθουν σημαντικοί.
Και αυτοί οι "άλλοι", υπάρχουν σε αφθονία.
Είναι εκείνοι που σου προκαλούν αηδία, αποστροφή, που σε κάνουν να αναρωτιέσαι εάν ανήκουν στο ανθρώπινο είδος και για/τί.
Η Αφέντρα, δεν χρειάζεται να μειώσει κάποιον για να νοιώσει σημαντική.
Η Αφέντρα είναι σημαντική από τη φύση Της.
Δεν περιμένει κάποιον άλλον να Της υπογραμμίσει ό,τι ήδη γνωρίζει.
Ούτε έχει ανάγκη να το επαναλαμβάνει μόνη Της. Είναι γελοίο.
Εντός του BDSM, ο εξευτελισμός αποτελεί μία από τις ναυαρχίδες.
Δεν ξέρω για ποιον λόγο.
Προφανώς, κάποιος θα υπάρχει, που είναι πέρα από τη δική μου λογική.
Γιατί δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου, να παίζει την κασέτα "γονάτισε μπροστά μου, σκουλήκι!" Μπορώ να γελάω ώρες ατελείωτες...
Ούτε να πω στον υποτακτικό μου "εσύ είσαι ένα σκουλήκι μπροστά μου!".
Διαφορετικό. Ναι.
Αλλά από μέσα μου θα ακούσω μία φωνή να μου λέει "Ώπα, κοπελιά... προσγειώσου..."
Και θα παραξενευτώ, γιατί της έχω κόψει - η ίδια - τις φωνητικές της χορδές, εδώ και χρόνια.
Με απλά λόγια.
Το να θέλω να έχω ένα σκουλήκι γύρω μου, σημαίνει ότι κάποιο σημείο μου είναι σάπιο.
Υπάρχουν και οι μεγάλες παρεξηγήσεις, από ασήμαντα και άσχετα ανθρωπάκια, που μοστράρουν για BDSM-ers.
Για παράδειγμα, πολλοί θεωρούν ότι να υπακούς μία Κυρία, να φιλάς τα πόδια Της Αφέντρας ή να γονατίζεις μπροστά Της, είναι εξευτελισμός.
Αλήθεια;
Και τότε τι είναι "αφοσίωση", "λατρεία", "υποταγή";
Προφανώς, άγνωστες λέξεις πέρα από τη καύλα τους.
Υπάρχουν και οι πουτάνες, όμως. Μη πεινάσουν.
Εκεί μπορείς να πας με ένα πουλί 22cm και να σου λέει "χα! χα! τι είναι αυτό το γαριδάκι;!" και να δουλεύεστε για καμμιά ώρα, για €200.
Το Erotic Humiliation, από την άλλη, βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά.
Σε άλλη σφαίρα.
Όταν κλείνει η πόρτα της κρεβατοκάμαρας, ο ερωτικός εξευτελισμός αποτελεί ένα πολύ ισχυρό διεγερτικό.
Γιατί άλλο να ξυπνάς το πρωί και να λες στον υποτακτικό σου "Βρε, αρχείδι! Τι σκατά θα φάμε πάλι σήμερα;!" και άλλο να τον έχεις βάλει κάτω και να του λες "Είσαι πολύ μικρός εσύ, για να φέρνεις αντιρρήσεις σε Eμένα".
Το ένα είναι παραμύθα και αρρώστια.
Το άλλο είναι πραγματικότητα και τρελή καύλα.
Γιατί άλλο humiliation και άλλο dirty talk.
Άλλο "είσαι μαλάκας" όλη μέρα, άλλο "πες μου που κάθεσαι, μάνα μου" τη δεδομένη στιγμή.
Όταν η Αφέντρα, αντιμετωπίζει σαν ενόχληση τον σκλάβο Της, κάπου πρέπει να υπάρχει ένα αγκάθι.
Και στους 2.
Αν ο υποτακτικός/η δεν είναι υπερήφανος για αυτό που είναι και αν η Αφέντρα/ης του δεν έχει σκοπό να τον ανυψώσει αλλά να τον υποβιβάσει, πάμε αλλού.
Αν το BDSM δεν είναι χώρος που σου δίνεται για να αναγάγεις τα πιο μύχια ένστικτά σου, σε αληθινό τρόπο ζωής, έχουμε φύγει.
Αν μία γυναίκα - Γυναίκα, το τονίζω - δεν αισθάνεται από τη φύση της ανώτερη και δέχεται να έχει γύρω της μηδενικά, τότε τι στο διάολο κάνουμε εδώ;
Ναι.
Μερικοί άνδρες/Γυναίκες, δεν χρειάζονται καν Domme. Ξεφτιλίζονται από μόνοι τους.
Και το να αυτοαποκαλούνται "υποτακτικοί", είναι απλώς ένα πρόσχημα.
Αλλά το BDSM, δεν είναι ξεφτίλα.
Είναι ελευθερία.
Να το ξαναγράψω;
Πηγή:
