Δεν ισχύει αυτό με τις ηλικίες. Και μικρά παιδιά, πες, το 1980 επί Ράλλη, ακούγανε από παντού για πολιτικά θέματα. Στο σπίτι, στο σχολείο, από γονείς, φίλους, συγγενείς, ό,τι. Φανατικά ήταν και τα εξάχρονα υπέρ Παπανδρέου ή Αβέρωφ το 1982. Δεν ήταν εποχή με celebrities, τα θέματα ήταν συχνά πολιτικά.
Όσο για το άλλο, μπορείς να το καταλάβεις ως εξής. Ο Έλληνας δεν είχε συνηθίσει την ασυδοσία, αλλά την ασπάστηκε αμέσως.
Δες το από τη σκοπιά του σήμερα. Σήμερα είμαστε όπως είμαστε. Αύριο επιβάλλεται αυστηρός ισλαμικός νόμος ξαφνικά σε όλη την Ευρώπη. Σε πιάσαν να έχεις ή να πηγαίνεις σε μπουρδέλο, σου κόβουν τα αρχίδια. Έκλεψες; Πάει το ένα χέρι. Έκανες κάτι άλλο ανήθικο. Λιθοβολισμός. Τύφλωση. Κρεμάλα. Διάφορα.
Τρία χρόνια αυστηρού ισλαμικού νόμου στην Ελλάδα, και θα ήταν αρκετοί κουλοί, τυφλοί, κουτσοί κι ευνούχοι, φίλε μου, κι οι άλλοι θα είχαν ξαφνικά μια διαφορετική συμπεριφορά.
Μέσα σε τρία χρόνια αλλάζουν συμπεριφορές, δηλαδή. Η νοοτροπία βέβαια μένει.
Ο βλάχος, βλάχος θα ´ναι, κι ο πούστης. πούστης.