Είχα ένα θείο, είναι μακαρίτης τώρα, που ήταν πολύ ωραίος τύπος.
Μορφωμένος, κοσμοπολίτης, πάντα καλοντυμένος, με εξαιρετική ευγλωττία, πρώτος στην παρέα, στο γλέντι και στο καλαμπούρι. Εννοείται ότι ήταν μέγας γυναικάς και χαρτοπαίχτης. Παιδιά δεν έκανε, αν και παντρεύτηκε αρκετές φορές. Ότι έβγαλε σε όλη του την ζωή τα "έφαγε" σε γυναίκες και στο χαρτί. Πέθανε μέσα στα χρέη. Όπου πηγαίναμε μαζί οικογενειακά ή φιλικά, σχεδόν όλες οι γυναίκες της συντροφιάς κρέμονταν από τα χείλη του. Τις ξεκοκάλιζε όλες μικρές και μεγάλες. Όλες τις κεράτωνε αλλά όλες τον συγχωρούσαν και ξαναγύριζαν. Είχε τον τρόπο του ο άτιμος! Μου είχε διηγηθεί απίστευτες ιστορίες (μερικές μπορεί να ήταν και όντως).
Με την ευκαιρία του thread θυμάμαι σαν και τώρα μια από τις βασικές του συμβουλές:
"Ανιψιέ, αν θες να δέσεις μια γυναίκα θα την γλύφεις πρώτα καλά μπροστά και μετά τρελά από πίσω"
"Δεν σου ξαναφεύγει μετά με τίποτα".
Και η εμπειρία έδειξε ότι είχε απόλυτο δίκιο.
Ακόμα και σήμερα συναντώ πρώην του θείου και όλες μόνο καλά πράγματα έχουν να θυμηθούν.
Καλή του ώρα...