Η γκομενοπαγίδα κατά τη γνώμη μου είναι διαφορετική για κάθε ηλικία. Η γυναίκα γενικότερα από τη φύση της θέλει να αισθάνεται ασφάλεια και γι αυτό το λόγο την έλκει, από το αντίθετο φύλλο, ο πιο ισχυρός.
Τα χρόνια του δημοτικού σχολείου, την έλκει το παιδάκι που παίζει καλύτερο ποδόσφαιρο στην αυλή, που μπορεί να δείρει τα άλλα παιδάκια, που κερδίζει στα χαρτάκια κλπ.
Τα χρόνια του γυμνασίου – λυκείου, την έλκει αυτός που κάνει πνεύμα στην τάξη, που είναι καλός στα μαθήματα, που πηγαίνει στην καφετέρια αντί για τα g00dys, που καπνίζει το προαύλιο.
Τα φοιτητικά χρόνια, την έλκει αυτός που οδηγεί το αυτοκίνητο του πατέρα του και μπορεί να την πάει βόλτα, που ντύνεται πιο τρέντυ, που έχει πολλές γνωριμίες στην καφετέρια που την βγάζει έξω, που την πηγαίνει στο κλαμπ μέρα παρά μέρα .
Μετά τις σπουδές και μόλις βγει στην αγορά εργασίας γενικότερα, την έλκει αυτός που έχει καλή δουλειά με κοινωνικά κριτήρια ( ήτοι να είναι γόνος επιχειρηματία, γιατρού, δικηγόρου, πάντως κάποιου πλούσιου, και σε καμία περίπτωση υπάλληλος ), που έχει καλό αυτοκίνητο, καλό διαμέρισμα δικό του ( όχι με στεγαστικό δάνειο και αποπληρωμή σε 30 χρόνια ) και μητέρα που να μην τον εξουσιάζει ( αλλά και αυτό να συμβαίνει, ξέρει αυτή τον τρόπο να αντιστρέψει το κλίμα υπέρ της ), που του ζητάει ο,τι θέλει και της το παίρνει και του κάθεται που και που, βασικά όταν θέλει αυτή μόνο.
