Ο Κρεμαστινός της ψυχανάλυσης, φίλε Βολταίρε, θεωρεί φυσιολογικές τις προσχωρήσεις Μάνου- Ανδριανόπουλου στο πράσινο άρμα, χωρίς να μας εξηγεί πως γίνεται οι αρχιερείς της νεοφιλελεύθερης ιδέας να εμφανίζονται ξαφνικά "σοσιαλίζοντες".
Και εξακολουθεί να με εγκαλεί επειδή δεν θεωρώ οτι στις εκλογές που έρχονται τα ερωτήματα τίθενται με τον -αρκετά σταλινικό, για προερχόμενο απο τον ΣΥΝ, κάτι σαν τον Κουναλάκη και το Μπίστη- τρόπο που εκείνος θεωρεί. Και επειδή εκείνος (ο "πάνσοφος") θεωρεί, πρέπει οι υπόλοιποι να κάνουμε τουμπεκί.
Ο δε έτερος, ο ίσιος, ο "απογοητευμένος" απο τη ΝΔ και μάλλον εστραμμένος κι αυτός προς τα πράσινα (αν κατάλαβα καλά), κάνει για μέρες τον κουφό και "δεν καταλαβαίνει" τι κακό έγραψε για τους αντιστασιακούς και τον Κοροβέση. Αν φυσικά μιλούσαμε για τα Δεκεμβριανά και τον εμφύλιο, εκεί θα ήταν λαλίστατος. Και σίγουρος για τα -α λα "Φωτιά και Τσεκούρι" του αείμνηστου Ευάγγελου Αβέρωφ- συμπεράσματά του οτι θα γινόμασταν Βουλγαρία. Μην ακούσει όμως για χούντα και αντίσταση, εκεί βγάζει έκζεμα.
Προσπαθώ βέβαια εδώ και μέρες να πείσω κάποιον να μου δώσει κι εμένα να καταλάβω ποιες είναι οι προγραμματικές -ή όποιες άλλες- διαφορές μεταξύ των δύο εταίρων του δικομματισμού, αλλά εις μάτην.
Τι χαμπάρια, κατά τα άλλα;