Καλά τα λες. Πολλοί εδώ μέσα πρέπει να μάθουν να γράφουν ελληνικά, πάν' απ΄όλα, και ας αφήσουν τις άλλες γλώσσες για άλλους πιό ικανούς. Μας έχουν βγεί τα μάτια τόσο καιρό με τα τερατουργήματα που βλέπουμε συνέχεια. Η ανορθογραφία σ' όλο της το μεγαλείο. Υπάρχουν σχολεία και γιά ενήλικες, αν δε το ξέρουν. Ποτέ δεν είναι αργά.....
Για να διορθώσω τα Ελληνικά μου χρειάστηκε ν' αρχίσω να διαβάζω Εστία, κλασσική Ελληνική λογοτεχνία (ό,τι έχει γραφεί μέχρι και την δεκαετία του 1950) και αρχαία κλασσικά κείμενα... ή έστω την μετάφραση στην δεξιά σελίδα!
Τα Ελληνικά όμως έχουν κάποιες ιδιορρυθμίες όσον αφορά την μόρφωσή τους σε υψηλά επίπεδα: πρέπει να κατανοούνται στοιχεία, όπως η δοτική πτώση, η ευκτική έγκλιση (δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα πέραν των αρχαίων) και το απαρέμφατο, τα οποία δεν υπάρχουν πλέον στην σύγχρονη μορφή της! Εν πάσει περιπτώσει μη θέλοιτο το ελληνικό κράτος να διδάξει σωστά τα νέα Ελληνικά, ούτε γραμματικά μα ούτε και φωνητικά (ντ και μπ πχ είναι ν και τ και μ και π αντίστοιχα όχι ενωμένοι ήχοι, κι επίσης πόσοι ξέρουν τη διαφορά μεταξύ των πολλών ι μας; ή μεταξύ ο και ω;). Όσον αφορά τ' αρχαία η κατάσταση είναι ακόμα πιο φαιδρή: την δοτική την κατάλαβα όταν άρχισα να μαθαίνω ρώσικα γιατί στα ελληνικά την εξηγούσαν ως μία κλίση που βοηθούσε στο να γίνονται τα κείμενα πιο σύντομα... η σωστή απάντηση είναι ότι κυρίως χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει μεταφορά αντικειμένου (αλλά και με κάποιες προθέσεις όπως π.χ. το εν) π.χ. δίνω Βαγγέληι το μήλο, στα σύγχρονα υπάρχει αναλυτικώς ως εξής: δίνω στον Βαγγέλη το μήλο. Ή π.χ. η Ευκτική: ω μη γένοιτο, η μετάφραση είναι ω εύχομαι να μην γίνει κάτι! Τρομερή σύμπτυξη του νοήματος! Άλλες εκδοχές είναι: γίνοι ευτυχέστερος του πατέρα σου: Εύχομαι να γίνεις πιο ευτυχής του πατέρα σου! Χρησιμοποιείται επίσης και για υποθέσεις. Η Υποτακτική μοιάζει πολύ με το απαρέμφατο, εξ ου κι ο λόγος που στα νέα Ελληνικά το αντικατέστησε, αλλά έχει μία διαφορά: Το απαρέφματο είναι μία στείρα μορφή του ρήματος που χρησιμοποιείται ως προέκταση μία πράξης π.χ. Ξύπνησα σηκώθου κι έπλυνου τα δόντια μου, στα νέα είναι Ξύπνησα, σηκώθηκα κι έπλυνα τα δόντια μου. Όλα τ' απαρέμφατα έχουν την ίδιες ιδιότητες με το πρώτο ρήμα κι υπονοείται χρονική συνέχεια μέσω της θέσης τους. Η υποτακτική είναι πολύ κοντά σε αυτήν την έννοια με μία διαφορά: υπονοεί υποταγή στα προηγούμενα ρήματα, δηλαδή ότι η επόμενη πράξη δεν μπορεί να γίνει δίχως την προηγούμενη κι είναι δεμένη με αυτήν. Π.χ. ένα ξεκάθαρω παράδειγμα: τρέχω να ξεφύγω από το λιοντάρι: για να ξεφύγω πρέπει να τρέξω.
Το θέμα όμως με την διδαχή της Ελληνικής εν Ελλάδι είναι ότι τα νέα ελληνικά δεν διδάσκονται σωστά γιατί τα βιβλία, τα τμήματα και η διδαχή είναι κακίστως σχεδιασμένα και οι καθηγητές δεν έχουν την όρεξη να μάθουν τα παιδιά. Δεν γίνεται ένα τμήμα να έχει αλβανάκια ή άλλα -άκια που δεν είναι Ελληνάκια και δεν ξέρουν την γλώσσα και να τα βάζεις να κάνουν μάθημα με τα παιδιά των γηγενών! Ούτε τα πρώτα ούτε τα δεύτερα θα μάθουν έτσι εκτός αν έχουν λόξα! Τα βιβλία πλέον παίρνουν στοιχεία εκμαθήσεως κι από διαφημίσεις και εγχειρίδια χρήσης καφετιέρας! Δε θα πως τίποτα άλλο πέραν απ' το να σας προτείνω να ψάξετε το κείμενο που πρόλαβα στην έκθεση στην πρώτη γυμνασίου "Ο Σάκης". Για το τελευταίο την διδαχή: το σύστημα στο οποίο μαθαίνουν τα παιδιά την Ελληνική είναι άθλιο! Μάθε απ' έξω συνδέσμους, προθέσεις, χάσε τη ζωή σου στο να μαθαίνεις σύνταξη σε μανιακό βαθμό σε μία γλώσσα η οποία, αν και τη χρησιμοποιεί, δεν είναι υπόδουλη σε αυτήν όπως τ' Αγγλικά ή η Κινεζική! Αντί να μάθουν πως χρησιμοποιούνται οι κλίσεις μόνο να τις παπαγαλίσουν μαθαίνουν!
Άμα σχολιάσω άλλο θα μειώσω την νοημοσύνη των αναγνωστών!