«Έστω ληξιπρόθεσμη οφειλή του Δημοσίου προς την Εταιρεία Α' ύψους 200.000 ευρώ η οποία χρωστά 50.000 ευρώ στην εταιρεία Β και μισθό 2.000 στον υπάλληλο Κώστα. Παράλληλα, η εταιρεία Β χρωστά πάνω απο 48.000 ευρώ στην εφορία και 2.000 στην υπάλληλο Αννα η οποία, με την σειρά της, χρωστά 800 ευρώ στον φίλο της τον Γιώργο που , και αυτός, έχει να πληρώσει φόρους άνω των 800 ευρώ στο κράτος. Αν κάθε ΑΦΜ αποκτήσει κι έναν χρεωστικό λογαριασμό και αποδοθεί στον φορολογούμενο ένα PIN με το οποίο θα μπορεί να μεταφέρει όποιο ποσό θέλει σε όποιον άλλο ΑΦΜ θέλει, προκύπτει η εξής δυνατότητα: Το Δημόσιο εγγράφει πίστωση 200.000 ευρώ (απλά δακτυλογραφώντας το νούμερο αυτό) στον ΑΦΜ της εταιρείας Α. Η Α' τώρα μπορεί να χρησιμοποιήσει το PIN της για να μεταφέρει 50.000 ευρώ στον ΑΦΜ της εταιρείας Β και 2.000 στον ΑΦΜ του Κώστα. Περαιτέρω η εταιρεία Β μεταφέρει 48.000 ευρώ πίσω στην εφορία και 2.000 στην Αννα η οποία με την σειρά της χρησιμοποιεί τον PIN της για να μεταφέρει 800 ευρώ στον φίλο της Γιώργο ο οποίος με τη σειρά του κι αυτός αποκληρώνει κάποιους απο τους φόρους που χρωστά».
Αυτό μόνο και δεν χρειάζεται τίποτα άλλο που όχι μόνο να είναι αλλά ούτε καν να μοιάζει με νόμισμα.