H φθορα επερχεται απτη τριβη. Η συνεχης τριβη σε ενα στατικο τομεα στο τελος σε κουραζει γτ δεν εχει τπτ αλλο να σου προσφερει.
Οταν ομως μιλαμε για ανθρωπινες σχεσεις εκει εχουμε να κανουμε με δυναμικα στοιχεια που μεταβαλλονται βαση πολλων παραμετρων και πλευρων που φερουμε εμεις οι ανθρωποι.
Συνηθως οταν συναναστρεφομαστε με πολλους διαφορετικους ανθρωπους ειτε σε ανθρωπινη επαφη ειτε σε ερωτικη ειναι δυσκολο να ρουτινιασει καποιος καθως παιρνει κατι διαφορετικο απτο καθενα οπως και ο ιδιος δινει κατι διαφορετικο στον αλλον ανθρωπο. Η γνωστη αλληλεπιδραση.
Το να επελθει κορεσμος σε αυτη την αλληλεπιδραση δεν εχει να κανει με το περιεχομενο των ανθρωπων αυτων οσο με το οτι εμεις οι ιδιοι εχουμε αναλωθει σε μια επιφανειακη κατασταση η οποια δινει μια υποτυπωδης ευχαριστηση και αισθηση πληροτητας.
Το νοημα συνηθως βρισκεται λιγο βαθυτερα οταν ο ανθρωπος πρεπει να ψαξει κατω απο την επιφανεια, να συλλογιστει και φυσικα να αφησει τον εαυτο του να γινει δεκτης διαφορων συναισθηματων και ερεθισματων.
Οταν νιωσεις, προβληματιστεις, αγωνιστεις για κατι, ψαξεις για κατι τοτε η κατασταση αποκτα νεο νοημα και συνηθως μεγαλυτερη πληροτητα. Οι ευκαιρες σχεσεις, η γρηγορη ευχαριστηση κτλπ εχουν συνηθως μικρη διαρκεια γτ αποτελουν ημιτελεις καταστασεις. Αν μη τι αλλο, δεν υπαρχουν τελειες καταστασεις ομως η προσπαθεια, και η θεληση για να σκαψεις βαθυτερα και να προσεγγισεις το δικο σου "τελειο" ειναι μια ατερμονη διαδικασια που μεσα απο αυτη μαθαινεις, νιωθεις, χαιρεσαι αλλα και λυπασαι, νιωθεις διαφορα συναισθηματα και συνηθως στο τελος το πηλικο ειναι διαφορο του μηδενος..
Οπως αλλωστε εχουν πει..Στόχευε το φεγγάρι... Ακόμα κι αν αποτύχεις, θα βρεθείς ανάμεσα στα αστέρια!
Και για να δωσω μια απαντηση στο νηματοθετη, δεν υπαρχει σωστο και λαθος υπαρχει το τι μας κανει χαρουμενους και τι οχι. Αν αλλαξαν οι συντεταγμενες σου τοτε κι εσυ απλα αλλαξε τη πορεια σου..
