Θα ήθελα να ζητήσω δημόσια συγγνώμη από τον φίλο n.smirni για το ατόπημά μου.
Πιθανόν να μην έδωσα την πρέπεουσα σημασία σ'εκείνο το επεισόδιο, πιθανόν να διέλαθε της προσοχής μου. Δεν θέλω να χρυσώσω το χάπι, όμως οφείλω να σου ζητήσω αυγγνώμη.
Γενικά μιλώντας, θα ήθελα να επισημάνω ότι πρέπει όλοι όσοι ασχολούμεθα με το άθλημα του αγοραίου έρωτα, να είμεθα προετοιμασμένοι για διάφορα περίεργα συμβάντα ή τοποθετήσεις νέων ή και παλαιότερων μελών του παρόντος ιστοχώρου. Και θα εξηγήσω το γιατί:
Η πίττα μικραίνει, τα μαγαζιά αγωνίζονται (για να μην χρησιμοποιήσω ακόμη τη λέξη "πολεμούν") για τον κάθε δυννητικό πελάτη του οποίου πλέον το διαθέσιμο εισόδημα έχει συρρικνωθεί σε μεγάλο βαθμό με άγνωστο το μέλλον......
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα γι'αυτόν τον ας πούμε ευγενή αγώνα: Σερίφισες μας ενημερώνουν για το καθημερινό ρόστερ. Μαγαζιά φέρνουν κοπέλες ως λαγούς για να γίνεται θόρυβος γύρω από το όνομα του μαγαζιού. Υπεύθυνες παλαιών και εδραιωμένων περιφερειακών μαγαζιών με τρανταχτή κα εξασφαλισμένη πελατεία βγαίνουν στο προσκήνιο με καθημερινή ενημέρωση και δελεαστικές οικονομικές προσφορές. Μαγαζιά (κάθε είδους όχι μόνο ελαιοτριβεία), ακόμη και ανεξάρτητες, σε κατ' ιδίαν συζητήσεις με πελάτες, τους προσφέρουν ευνοϊκότερα οικονομικά πακέτα υπηρεσιών κλπ.
Ο αγώνας για το καθημερινό μεροκάματο (σε όποια εργασία κι' αν απασχολείται κάποιος) είναι δύσκολος.
Ας το έχουν υπ'όψη όλες οι κοπέλες που θα θελήσουν να υφαρπάξουν με εύκολο τρόπο τα λίγα ευρώ που θα διαθέσει από το υστέρημά του (πλέον) ο πελάτης που θα τις επιλέξει για πρόγραμμα, αποζητώντας λίγες στιγμές απόλαυσης.
Ελπίζω να μην σας κούρασα. Σταματώ εδώ, γιατί είναι κρίμα να καταχρώμεθα το χώρο του νήματος, σκοπός του οποίου είναι να ενημερωνόμεθα για το μαγαζί που βρίσκεται στην οδό Ιουλιανού 51-53.
